THE OBLIVIOUS PRINCE : เจ้าชายผู้ลืมเลือน - ตอนที่ 24 พลังที่แปลกประหลาด
KingZer
Get by Url
Get Detail by Url
Notification
Setting
Get By URL
Link
https://www.nekopost.net/novel/12229/24
Solved Puzzle NovelZa
Title
THE OBLIVIOUS PRINCE : เจ้าชายผู้ลืมเลือน พลังที่แปลกประหลาด
Content
” เอาละข้าจะได้จบการต่อสู้ที่น่ารำคาญนี่เสียที “
หลังเสือขาวตนนั้นพูดจบมันก็ยื่นมือไปข้างหน้าเพื่อรับการโจมตีที่พุ่งเข้ามา
” ปั้งงง!! “
” ควับบบ “
กำปั้นขวาของเรย์ได้ซัดเข้าอย่างรุนเเรงเเต่เสือขาวนั้นก็จับเอาไว้ได้เเต่เเรงสั่นสะเทือนนั้นได้ดังไปทั่วบริเวณ
ตำเเหน่งในตอนนี้นั้นเรย์อยู่ข้างนอกหุบเขาสูงใกล้ๆกับสถานที่บางอย่างที่เขาเห็นในตอนต้นซึ่งอยู่ภายในหุบเขาเเห่งนั้น
” หมัดเจ้ามันแรงเยอะกว่ารอบก่อนใช่เล่นเลยนะเนี่ย “
ในตอนที่เสือขาวตนนั้นพูดมือของมันก็สั่นจากการรอบการโจมตีนั้นไว้
” พละกำลังของมันเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล “
เสือขาวพูดในใจพร้อมกับมองดูตัวของเรย์ที่ได้เปลี่ยนไป
” เจ้าในตอนนี้ก็ไม่ต่างจากสิ่งมีชีวิตน่ารังเกียจเลยสักนิด
” หุบปาก “
เสียงของเรย์ที่พูดออกมาอย่างเย็นชา
” คารามิส “
เรย์จับคารามิสไว้พร้อมเเละได้ดึงกำปั้นข้างขวาออกเเละเหวี่ยงแขนข้างซ้ายที่จับคารามิสอย่างเต็มเเรงเพื่อฟันคอของเสือขาวตนนั้น
” เคร้งงง! “
” …!! “
เสือขาวยกเเขนข้างซ้ายขึ้นมากันไว้
เเต่ทว่าคมกริชกับไม่สามารถฟันเข้าเลยเเม้เเต่นิดเดียว
” คมกริชงอกง่อยมันทำอะไรข้าไม่ได้หรอกนะ “
สิ้นเสียงของเสือขาวมันก็ได้ยกเท้าขึ้นมาพร้อมกับฟาดลงไปยังตัวของเรย์อย่างจัง
” ตั้มมม! “
เรย์ใช้กริชรับเเรงโจมตีเอาไว้จนตัวของเขานั่นย่อลงด้วยเเรงมหาศาลของการโจมตีที่เข้ามา
” บ้าชิบ “
ผิวหนังเเละขนของมันตอนนี้ไม่ต่างจากเหล็กกล้าที่เเข็งอีกทั้งยังทนทานต่อการฟัน
” ครืดด “
เรย์บีบขาของมันเเละกระชากออกอย่างรุนเเรงพร้อมกับเคลื่อนตัวออกห่างพร้อมกับยกเลิกการใช้คารามิส
ในตอนนี้เสือขาวตนนั้นเรียกได้ว่าไร้เทียมทานความเเข็งเเกร่งทางกายภาพที่สูงอย่างไม่น่าเชื่อ
” พลังสามารถพอสู้กับมันได้คงเป็นพลังออร่า “
เเต่ทว่าพลังออร่าของเรย์ในตอนนี้ยังไม่สามารถขึ้นรูปของออร่าเเละปลดปล่อยมันออกมาได้
ออร่านั้นมีสิ่งที่เรียกว่า ศาสตร์เเห่งออร่าหากเทียบกับเวทมนตร์ก็คือศาสตร์เเห่งเวทมนตร์ที่รวมเวทย์ไว้ทุกเเขนงเเละศาสตร์เเห่งออร่าคือศาสตร์เเห่งการต่อสู้ที่นำออร่ามาใช้ในการต่อสู้เฉกเช่นเวทมนตร์
” เหมือนกับซีซาร์งั้นสินะ สิ่งที่ซีซาร์ใช้อยู่นั้นคือกระบวนท่าที่ใช้เวทย์ออร่าในการต่อสู้ “
เเต่ในตอนนี้เรย์นั้นเรียนรู้ออร่าเพียงขึ้นที่สองเท่านั้น
” ฟู่วว “
” ปลดปล่อยออร่… “
ยังไม่สิ้นสุดเสียงของเรย์ก็เหมือนมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นกับร่างกายของเขา
” ข้าไม่สามารถสัมผัสถึงออร่าหรือมานาในตัวได้เลย “
” มันเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายข้า “
เหมือนในตอนนี้นั้นมานาของเรย์กำลังถูกปิดกลั้นด้วยพลังบางอย่างในตัวเขา
” เจ้านั่นมันคืออะไรกันเเน่เเละมันเกี่ยวข้องอะไรกับพลังนี้กัน “
เรย์พูดพร้อมกับจ้องมองร่างกายของตนเองเขาไม่รู้เลยว่าพลังหรือความสามารถนี้สามารถทำอะไรได้บ้าง
เขารู้สึกงุนงงได้ไม่นานก็เสือขาวตนนั้นก็ได้หายตัวเเละโพล่มาที่ข้างหลังของเขา
เรย์หันตัว180องศาพร้อมกับซัดไปยังตำเเหน่งที่เสือขาวปรากฎ
” ปั้งงง “
เสียงของกรงเล็บเเละหมัดที่กระทบเข้าด้วยกันอย่างจัง
” เเปลกมากประสาทสัมผัสเเละปฏิกิริยาตอบสนองเเละการรับรู้ของข้ามันเปลื่ยนไป มันเฉียบคมมากกว่าเดิม “
เรย์คิดในใจพร้อมกับสวนหมัดกลับไปอย่างรุนเเรง
ดวงตาของเรย์ด้านขวาของเขาที่มีเลือดไหลออกมากลับมีบางอย่างที่พิเศษ
เหมือนเรย์นั้นสามารถมองเห็นการเคลื่อนไหวตรงหน้าเหมือนกับการคาดการณ์หรือการเดาอนาคต
” เจ้า..ทำไมเจ้าถึงรู้ว่าข้าจะปรากฏข้างหลัง “
มันคิดว่าตัวมันน่าจะเร็วกว่าเรย์หลายเท่าเเต่ทำไมเรย์ถึงตามความเร็วของมันทันได้
เเต่ไม่ทันที่มันจะพูดจบหมัดของเรย์ก็สวนกลับมายังใบหน้าของมัน
” ข้าไม่ปล่อยให้เเกซัดข้าอยู่ฝ่ายเดียวหรอก “
เสือขาวซัดหมัดกลับ
” ปั้คค “
เรย์ยกเข่าเสยหมัดของมันขึ้นไป
” เจ้ามนุษย์บ้านี่ “
เสือขาวรู้สึกโมโหว่าทำไมเหมือนอยู่ๆมันกลับต่อสู้ระยะประชิดได้ดีทั้งๆที่อาวุธของมันคือกริช
” ควับบ! “
เสือขาวคว้าเเขนของเรย์พร้อมกับบีบด้วยพละกำลังมหาศาลพร้อมกับฟาดลงไปที่พื้น
” บ้าชิบ พละกำลังมันมากกว่าข้า “
เรย์พยายามดึงเเขนมันออก
” ตึงง! “
เสียงของเรย์ที่ถูกฟาดลงกับพื้น
” …!! “
กรงเล็บจากมือขวาพุ่งเข้ามาจะเเทงหัวใจของเรย์
” ฉึบบ “
เรย์หมุนตัว90เองศาเพื่อหลบกรงเล็บเเละหมุนตัวพร้อมกับถีบไปยังเเขนของมันอย่างรุนเเรงจนหลุดออกมา
” ฟุ่บ “
เรย์พุ่งถอยห่างออกมา
ขนาดตัวของมันกับเรย์ต่างกันเเม้ว่ามันจะเป็นร่างมนุษย์เเต่ตับมันก็สูงเเละใหญ่ประมาณ2เมตรครึ่งอีกทั้งกรงเล็บเเละมือที่อยู่ของมันสามารถบีบกระโหลกศรีษะมนุษย์ธรรมดาให้ตายได้เพียงครั้งเดียว
” พลังนี้สามารถทำอะไรได้บ้างนะ “
เรย์ไม่เข้าใจเลยว่าตัวเขาในตอนนี้สามารถทำอะไรได้บ้างนอกจากการต่อสู้ระยะประชิดความสามารถออร่าเเละเวทมนตร์ก็ไม่สามารถใช้ได้
เรย์พยายามสังเกตว่าตัวเขานั้นมีบางอย่างที่คล้ายชุดเกราะทมิฬหรือเกราะเดรกที่มีความสามารถมนการกลืนกิน
” ไม่ลองก็คงไม่รู้ “
เรย์พยายามจะใช้ความสามารถเหมือนกับชุดเกราะทมิฬของเขานั่นก็คือความสามารถกลืนกินที่กินซากศพเเต่เขาไม่เเน่ใจว่ามันจะสามารถทำได้มั้ย
” จงกลืนกิน “
” .!!! “
หลังสิ้นสุดเสียงตัวของเขาก็เกิดสัญลักษณ์บางอย่างบริเวณหน้าอกของเสือขาวตนนั้นที่มีลักษณะเป็นดวงตาเหมือนกับสิ่งที่เรย์เคยเห็นเเละเลือดที่ไหลออกจากดวงตาเหมือนกับตอนนี้เสือขาวตนนั้นถูกตีตราในการสังเวย
เเละเกิดเสียงร้องของบางอย่างที่น่าสะพรึงกลัวที่หิวกระหายพร้อมกับเกิดหลุมเเห่งความว่างเปล่าสีดำขนาดมหึมาที่มีพื้นที่รัศมีความกว้างประมาณ 300 เมตรที่มีลักษณะเเปลกประหลาดเหมือนอบๆของหลุมดำเต็มไปด้วยใบหน้าของสิ่งมีชีวิตนับพันที่ได้รายล้องจนเป็นวงกลมเเละเลือดที่ไหลออกมาจากใบหน้าลงสู่ห้วงของหลุมดำเพื่อเรียกบางสิ่งออกมา
” มันเกิดบ้าอะไรเนี่ย “
” …!!! “
ภายในเสี้ยววินาทีก็มีเหล่าสิ่งมีชีวิตปริศานานับร้อยได้พุ่งออกมาจากหลุมเเห่งความว่างเปล่าเพื่อกัดกินเสือขาว
” อัศนีโหมกระหน่ำ “
สายฟ้ามากมายจากมือของเสือขาวได้ผ่าลงยังบริเวณหลุมดำเเห่งความว่างเปล่า
เรย์มันปล่อยให้โอกาสหลุดมือ
” ปั้งงง “
เรย์เข้าโจมตีขนาบข้างของมัน
” ไอ้เจ้ามนุษย์เเกทำอะไรลงไป “
หลุมดำนั้นค่อยๆเเผ่ขยายออกไปเเละมีเหล้าสัตว์อสูรเเละสิ่งมีชีวิตปริศนาผุดโผล่ออกมาไม่รู้จักสิ้นเพื่อจะกัดกินมันเเละดึงมันเข้าสู่ห้วงนรก
” เจ้าพวกสิ่งมีชีวิตบ้านี่ “
” กรงเล็บทมิฬ “
เสือขาวฟาดฟันคลื่นกรงเล็บออกไปหลายอย่างมหาศาลเเต่มันก็ไม่สามารถที่จะกำจัดเหล่าสิ่งมีชีวิตน่าขยะแขยงที่ออกมาไม่จบไม่สิ้นได้
” เเกไม่มีสมาธิเเล้วนะ “
เรย์พุ่งเข้าไปด้วบความเร็วพร้อมกับเบี่ยงตัวลงมาพร้อมกับส่งเเรงไปที่ขาฟาดไปที่อกของมันอย่างเต็มเเรง
” ปั้งงง “
” อึกก เจ้ามนุษย์เเกมันชักจะน่ารำคาญเกินไปเเล้ว!! “
ในตอนนี้มันเป็นฝ่ายที่ต้องตั้งรับอย่างเดียวเคลื่อนของสิ่งมีชีวิตได้โหมกระหน่ำเข้าหาอย่างต่อเนื่อง
เเต่ก็เกิดบางอย่างขึ้นกับเรย์
บริเวณอกของเรย์ที่มีดวงตาอยู่ค่อยๆเปิดออกเเละมีเลือดที่หลั่งไหลออกมาหน้าอกของเรย์ในตอนนี้มันเหมือนจะเริ่มระเบิดออกมา
” นี่เป็นผลกระทบของพลังนั่นสินะ “
เรย์พยายามหาทางที่จะจัดการเสือขาวให้ไดเเต่ว่าระดับสัตว์อสูรชั้นสูงซึ่งไม่สามารถจัดการได้ง่ายๆอยู่เเล้วความเเข็งเเกร่งเเละความทนทายาดที่มากล้น
หากเป็นเรย์ก่อนหน้านี้ที่ใช้พลังของเดมิทิสก็ตามก็ถูกฆ่าได้อย่างง่ายดาย
” มันไม่ง่ายเลยที่จะจัดการมัน “
” ข้าไม่รู้พลังนี้มันมีขีดจำกัดเเค่ไหนเเต่ร่างกายข้าน่าจะระเบิดก่อนเเน่ “
” สิ่งมีชีวิตพวกนั้นที่ออกมาจากหลุมเเห่งความว่างเปล่าที่ไม่จบไม่สิ้นนั้นคืออะไรกันเเน่ “
เเม้ว่าเรย์จะเป็นคนใช้งานพลังนี้เเต่เขาก็ไม่รู้เลยว่ามันมีความสามารถเเท้จริงหรือต้นกำเนิดของมันมาจากอะไรกันเเน่
” เดรก ตนนั้นมันคือตัวอะไรกันเเน่ “
เรย์ไม่อาจรู้อะไรเลย
” ข้าชักจะรำคาญเจ้าพวกนี้เเล้ว “
เสียงของเสือขาวที่ร้องโวยวายอย่างโมโหพร้อมกับมองมาทางที่เรย์
” เจ้ามนุษย์ตัวปัญหา ข้าน่าจะกินเจ้าตั้งเเต่เเรก ! “
พลังมหาศาลพุ่งพวยออกมาด้วยความโกรธเสียงคำรามเเละความดุร้ายที่เปลี่ยนไปเพื่อหวังจะฆ่าเรย์ให้ได้
” พึ่มมม!! “
เสือขาวพุ่งตัวขึ้นสู่ท้องฟ้าด้วยกำลังสูงสุดที่มีพร้อมกับชูมือขึ้นเหนือท้องฟ้าก็เกิดปรากฏการณ์ฝนฟ้าคะนองขึ้นอย่างกระทันหันเมฆฝนที่รวมตัวกันเเละหมุนเป็นเกลียวขนาดใหญ่
เเละฝูงของสิ่งมีชีวิตที่ออกมาจากหลุมเเห่งความว่างเปล่าที่ได้พุ่งทยานขึ้นบนท้องฟ้านับพันตัว
” อัศนีโหมกระหน่ำ “
” ตายซะ!! “
” …!! “
สายฟ้าขนาดใหญ่นับพันที่พุ่งทยานลงมาผ่าเหล่ามอนเตอร์หรือสิ่งมีชีวิตนับพันจนเป็นเถ้าธุลีเเละผ่าลงยังผืนเเผ่นดินเพื่อจะฆ่าเรย์ให้ตายจนไม่เหลือซาก
เเต่ว่าทันใดนั้น
เรย์ได้ยกมือขวาของเขาขึ้นมากันเอาไว้
ในตอนนี้นั้นอาจจะไม่มีอะไรสามารถกันพลังอันมหาศาลของมันได้เเต่ทว่าสายตาของเรย์ที่ไม่มีความเกรงกลัวใดเเม้ความตายจะคืบคลานเข้ามา
” ข้าจะผู้มีชีวิตรอด”
” เเละ “
” ข้า “
” จะเป็นผู้ที่เเข็งเเกร่งที่สุด “
ดวงตาสีทองของเรย์ได้เปล่งประกายเจิดจ้าเเละเลือดที่ไหลทะลักออกมาจากดวงตาสีทองได้ทำให้เกิดบางอย่าง
ร่างเหล่ามอนเตอร์เเละสิ่งมีชีวิตที่ออกมาจากหลุมเเห่งความว่างเปล่าได้หลอมรวมเป็นปีกที่เหมือนกับปีมังกรซึ่งมีขนาดใหญ่กว่า30เมตร ได้ห่อล้อมตัวเขาเอาไว้
” บึ้มมๆๆๆ!!! “
เสียงของสายฟ้าอันมหาศาลที่ได้ผ่าลงมาไม่หยุดยั้ง
เเต่ทว่าปีกนั้นก็ค่อยๆฉีกออกเเต่ก็สามารถฟื้นฟูกับมาได้เช่นเดิมเเต่ก็เเลกมากับร่างกายของเรย์
ในตอนนี้สติของเรย์นั้นเริ่มไม่คงอยู่เเล้วเเต่เขาพยายามรีดประสาทการรับรู้เเละร่างกายให้ถึงขีดสุด
” ข้าต้องฆ่ามัน “
” ฆ่ามันให้ได้!! “
เเต่ทันใดนั้น
ดวงตีสีดำของเขาที่ค่อยๆปรากฏเปลี่ยนวงเวทย์3เหลี่ยมสองอันที่กลับหัวเเละค่อยๆทับซ้อนกันได้เผยออกมา
” อึกกก “
” เจ็บปวดข้าเจ็บปวด “
” อ้า!!!! “
” ดวงตาทั้งสองของข้ามันจะระเบิดออกมาเเล้ว!! “
เสียงของเรย์ร้องโหยหวนออกมาเขากัดฟันเเน่นความเจ็บปวดมันทวีคูณเป็นสิบๆเท้าเหมือนอกของเขาในตอนนี้มันจะระเบิดมากมาดวงตาใจกลางอกของเรย์ได้เปิดออกอย่างสมบูรณ์เเละเลือดที่หลั่งไหลออกมาอย่างไม่จบไม่สิ้น
เรย์พยายามยกมือซ้ายของตนขึ้นมาพร้อมกับชี้ขึ้นไปยังจุดที่เสือขาวอยู่เรย์จะทำในสิ่งที่เขานั้นไม่รู้เลยว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น
” ดวงตาเเห่งการพิพากษา “
ในวินาทีก็มีเสียงร้องโหยหวนทึ่ดังขึ้นมาอย่างไม่หยุดหย่อนบริเวณข้างหลังของเสือตนนั้น
พร้อมกับท้องฟ้าที่ฉีกขาดออกจากกันเเละได้ปรากฏประตูขนาดใหญ่ที่มีขนาดกว่า30เมตร ข้างหลังของเสือขาวตนนั้นพร้อมกับโซ่ที่มีลักษณะเป็นเนื้อที่ต่อกันนับร้อยที่พุ่งออกมามัดตัวของมันในทันที
” โฮรกกกก!!!! “
” นี่มันบ้าอะไรเนี่ย “
เสือขาวตนนั้นพยายามจะฉีกโซ่ทั้งหมดที่ตรึงร่างของมันไว้เเต่จะพยายามออกแรงเท่าไหร่โซ่นั่นกลับมัดเเรงขึ้นเท่านั้นเเละโซ่ที่ได้ปรากฏเป็นใบหน้าที่น่าสยดสยองของมนุษย์ที่ได้ร้องโหยหวนออกมา
” ช่วยข้าด้วย. “
” ช่วยข้าด้วย. “
” ข้าขอโทษ.. “
เสียงร้องของโซ่มนุษย์นับร้อนที่ร้องโหยหวนออกมาไม่จบไม่สิ้นเสียงที่น่าขนลุกเเละน่าสะอิดสะเอียนที่ดังก้องกังวาล
ก่อนที่โซ่นั้นจะค่อยๆดึงร่างของเสือขาวเข้าไปยังประตูเเห่งการพิพากษา
เเต่ก็มีบางสิ่งบางอย่างที่ค่อยๆปรากฏขึ้นมาหลังประตูนั้นคือใบหน้าของบางอย่างที่คล้ายมนุษย์ที่ได้อ้าปากกว้างภายในประตูที่ภายในปากมีสิ่งมีชีวิตนับไม่ถ้วยอยู่ภายในและฟันที่กลัวน่าสยดสยองที่เต็มไปด้วยเลือด
” เอาข้าออกไปไอ่พวกโซ่เวรตะไล “
” พวกสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำ “
เสือขาวตนนั้นเกลียดมนุษย์เป็นอย่างมากภายในจิตใจของเขาที่มีเเต่ความเกียจชังเหล่ามนุษย์เพราะมนุษย์นั้นเป็นสิ่งมีชีวิตที่เลวทรามเเละอ่อนเเอเป็นสิ่งมีชีวิตที่ควรที่จะถูกเหยียบย่ำเล่น
เเต่ในตอนนี้มันนั้นกำลังเจอสิ่งมีชีวิตวิปริตที่เหมือนมนุษย์กำลังลากเข้าไปกินในประตูเเห่งการพิพากษา
” ปล่อยข้าซะ.. “
เเต่ทันใดนั้นโซ่มั้งหมดก็ดึงเข้าไปในประตูในทันที
” ควับบบ!! “
” ควับบ “
” ควับ.. “
เสียงของมันที่ถูกสิ่งมีชีวิตขย้ำกัดกินจนเเหลกละเอียดเลือดได้ไหลท่วมปากของสิ่งมีชีวิตปริศนาร่างกายเเละอวัยวะทุกส่วนที่เคี้ยวอย่างน่าสะอิดสะเอียนเเละผ่านไปชั่วครู่ประตูเเห่งการพิพากษาก็ได้ค่อยๆปิดตัวลงอย่างช้าๆเเละปิดตัวลงเเละได้เลือนหายไปอย่างไร้ร่องรอย