The Marvelous Dragon Balls - ตอนที่ 28 นักฆ่ากรรไกร

ตอนที่28 นักฆ่ากรรไกร

หลังจากที่ลีดูแท็บเล็ต สักพักนึงลีก็ตอบกลับว่า “ในคลิปนี้คือผมกำลังยืมพลังของแดนนี่แรนด์เพื่อนกำจัดพิษในตัวคอลลีนวิงซ์ ส่วนถ้าจะถามว่าทำไมผมถึงยืมพลังไอร่อนฟิซไปรักษานั้นขอเก็บไว้เป็นความลับ เสียใจด้วย”

ฟิลต้องการที่จะถามความลับนั้น แต่ก็ทำไรไม่ได้นอกจากพยักหน้าอย่างเงียบๆ แล้วหลังจากนั้นก็เอาอีกคลิปให้ดู “คุณลี ผมยังมีอีกปัญหานึง ใครคือคอลลีน วิงซ์? เธอเป็นคนที่โทรเรียกโจรพวกนี้มาลักพาตัวแดนนี่ แรนด์ใช่ไหม?”

“…”

ลีลังเลอยู่พักนึง แต่เขาก็รู้ดีแหล่ะว่า ฟิลรูเรื่องของเขามากมายแล้ว ดังนั้นจึงตอบไปตรงๆ “คนที่คุยกับคอลลีนอยู่นั้นคืออาจารย์ของเธอ บาคุโตะ เป็นหนึ่งในผู้ก่อตั้ง เดอะ แฮนด์ ส่วนพวกลูกน้องข้างหลังคือลูกน้องของบาคุโตะ”

ฟิล เหล่คิ้วด้วยความสงสัย “ก่อนหน้านี้คุณบอกว่า คอลลีน ถูกทำร้ายโดยเดอะแฮนด์ แต่นี่เขาคุยกับอาจารย์ตัวเองที่เป็นเดอะแฮนด์? มันฟังดูแปลกๆนะ”

“ก็ตามนั้นแหล่ะ คอลลีน เธอเองยังไม่รู้ตัวว่ากำลังถูกหลอกใช้งานอยู่”

ฟิลพยักหน้า ก่อนจะถามขึ้นอีกว่า “คุณลีครับ ถ้าเกิดไม่ว่าอะไร ผมขอถามเกี่ยวกับโรงเรียนคาเมะได้มั้ย?”

“พวกเราเป็นพวกอยู่กับแบบเงียบๆ ไม่มีศิษย์มากมายนัก ไม่เหมือนกับพวกคุนหลุนหรือที่อื่น ที่มีศิษย์ไปทั่วโลก ซึ่งโรงเรียนคาเมะของผมก็ไม่เกี่ยข้องอะไรกับพวกคุนหลุนนี่หรอก แต่แค่คอลลีนเป็นเพื่อนวัยเด็กของผม ผมจึงมาช่วยเธอก็เท่านั้น”

“งั้นก็หมายความว่า คุนหลุนยังมีสมาชิกอีกมากมายทั่วโลกสินะ แล้วมีเยอะมากไหม?”

“ผมเองก็ไม่ทราบ คุณต้องถามแดนนี่”

“…”

ฟิลหันหน้าไปมาโดยไม่รู้พูดอะไร และเมื่อเห็น เมลินดา เธอก็พยักหน้าให้ทันที

“คอลสัน อย่าทำตัวแบบนี้เลยหน่า..” สีหน้าของลีเปลี่ยนไป พร้อมกับชี้ที่ประตู “ผมรู้ว่ากำลังเสริมของคุณมาเพิ่มแล้ว และคุณยังบอกพวกเขาด้วยว่าให้ใส่แว่นดำมา แต่ผมขอถามหน่อย มั่นใจแล้วใช่ไหม ว่าอยากจะเสียพวกเขาไปหน่ะ?”

ขณะที่ลีกำลังพูด ลีก็ยกมือขึ้นมา พร้อมกับชูนิ้วชี้และกลางออกมาพร้อมกัน เล็งไปยังโต๊ะข้างๆ ราวกับถือปืนอยู่ และที่กลางอากาศระหว่างนิ้วและโต๊ะ ก็มีออร่าสีฟ้า แหลมคมราวกับดาบโผล่ออกมา หลังจากนั้นลีก็ตัดโต๊ะขาดครึ่งอย่างเงียบๆโดยที่ไม่ต้องขยับอะไรมากมายเลย

และการทำแบบนี้คือ ทักษะ ค้อน กรรไกร กระดาษของเขา ซึ่งอันนี้คือ กรรไกร! ที่สามารถใช้พลังกิแปลงเป็นดาบที่แหลมคมออกมาตัดผ่าศัตรูได้

เมื่อคอลสันเห็นแบบนั้นก็รีบสื่อสารกับทีมทันที “หยุดโจมตี! ขอย้ำ หยุดโจมตี!”

“เลือกได้ดี” ลียิ้มและยืนขึ้น พร้อมกับชี้ไปยังกองหนุนของฟิล “ผมไม่อยากจะทำร้ายพวกเขาจนตาย มันไม่ใช่เพราะว่าผมทำไม่ได้ แต่ผมยังอยากอยู่ในนิวยอร์คอย่างสงบสุข ไม่อยากหาเรื่องใส่ตัว ดังนั้นพวกคุณก็อย่ามารบกวนผม!”

ฟิลถึงกับนิ่งเงียบ “คุณลี คุณแข็งแกร่งมาก แต่พวกเราก็ไม่สามารถให้พวกคุณอยู่แบบนี้ได้ เพราะถ้าหากปล่อยไว้นานแล้วคุณแข็งแกร่งกว่านี้ พวกเราก็ไม่สามารถจะหยุดยั้งค….”

“หยุด!” ลีพูดแทรกทันที “ผมเชื่อว่าคุณกำลังเข้าใจผิด คุณคอลสัน! คุณคิดว่าผมจะควบคุมตัวเองไม่ได้แบบพวกมิวแทนซ์งั้นหรอ? เห็นดาบพลังกินั่นไหม? รู้มั้ยว่าผมฝึกฝนมาแล้วสิบปี!”

“พลังทั้งหมดของผมเกิดจากการฝึกฝนอย่างต่อเนื่องทั้งนั้น และทุกอย่างก็อยู่ในการควบคุมของผม!” ลีพยายามให้ทางเลือกแก่ฟิล

ฟิลคิดเรื่องนี้อยู่พักนึงแล้วก็เงยหน้าพูดขึ้นว่า “ผมเองก็ไม่รู้ต้องทำไง ถ้างั้นผมจะไปรายงานเรื่องนี้ให้หัวหน้าฟัง ให้พวกเขาเป็นคนตัดสินใจแทนแล้วกัน!”

ลีพยักหน้าและพูด “คุณจะทำแบบนั้นก็ได้ แต่ในตอนนี้คุณต้องจัดการเรื่องตรงนี้ให้เคลียร์ก่อน!”

“ก็ได้!” ฟิลยืนขึ้นและชี้ไปยังกองหนุนของเขาที่นอนสลบอยู่ “ถ้างั้นขอให้กำลังเสริมผมเข้ามาเอาตัวคนพวกนี้ออกไปได้ไหม?”