The Marvelous Dragon Balls - ตอนที่ 36 แฟนสาว? ชั้นยัง…

ตอนที่36 แฟนสาว? ชั้นยัง…

ในบรรยากาศที่น่าอึดอัดเช่นนี้ แต่มันก็สุดยอดไปเลย ลีค่อยๆขยับนิ้วมือที่ด้านหลังมือของคอลลีน คอลลีนเองก็มองลีแบบแปลกๆ และสะบัดมือออก

“อะแฮ่ม..” ลีไอกลบเกลื่อนความน่าอาย แล้วก็พูดว่า “คอลลีน หายไปไหนมาตั้งหลายวัน?”

เมื่อคอลลีนได้ยินคำถามแบบนี้ก็เหวี่ยงทันที “เลิกคุยเรื่องนี้ได้ไหม?”

“…”

ลีเงียบไปพักนึง แล้วก็พูดเรื่องอื่นแทน “ก็นะ… ผมรู้แล้วว่าอาจารย์ของคุณ บาคูโตะเป้น1ใน5ของสมาชิกเดอะแฮนด์”

“อะไรนะ!?” คอลลีนถึงกับตื่นเต้นตาโต “นายรู้? ยังไง เมื่อไหร่?”

“ก็วันที่ผมรักษาคุณนั่นแหละ…” ลีโกหกแบบง่ายๆ “ในตอนที่เธอพูดถึงชื่อเขา ผมก็เริ่มตะงิดใจแล้ว และหลังจากนั้นหน่วยชิลด์ก็มาหาผม … เรื่องมันยาวหน่ะ เอาเป็นว่ารู้ละกันว่าเขาเป็น1ใน5ของเดอะแฮนด์”

“…”

คอลลีนเงียบไปพักนึงแล้วก็พูดขึ้นมา “แล้ว… นายรู้รึเปล่า ว่าพวกเด็กกำพร้าที่ชั้นรับมาเลี้ยงดู สอนศิลปะป้องกันตัวให้ สุดท้ายก็ไปเข้าร่วมเดอะแฮนด์หน่ะ?”

“นี่! คอลลีน!” ลีตะโกนชื่อเธอออกมา  เพื่อไม่ให้คอลลีนดึงดราม่า “นี่ไม่ใช่ความผิดของเธอหรอกนะ! เธอแค่โดน บาคูโตะหลอกใช้!”

คอลลีนจ้องมองดวงตาของลี “ทำไมนายถึงเชื่อใจชั้นขนาดนี้? ชั้นเองก็มีส่วนที่ทำให้เดอะแฮนด์เติบโตขึ้น ไม่สงสัยอะไรในตัวชั้นเลยหรอ?”

ลีจับไหล่ของคอลลีนและพูดอย่างใจเย็น “แน่นอนว่าไม่สงสัยอะไรเลย! คนที่เก่งระดับเดียวกับผมไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอกเนอะ!”

“ฮ่าๆ…” คอลลีนเริ่มจะยิ้มแย้มขึ้นมา “ลี นายนี่มัน…”

การขำของเธอทำให้ลีดีใจไปด้วย แล้วหลังจากนั้นก็พูดขึ้นมาอีกว่า “คอลลีน เธอน่ะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเดอะแฮนด์หรอก อย่าเอาความผิดพลาดนั้นมาผูกรั้งตัวเองไว้เลย”

หลังจากนั้นคอลลีนก็เริ่มที่จะยิ้มออกมา “ชั้นก็หวังว่ามันจะง่ายอย่างที่นายบอกนะ ตลอดทั้งปีชั้นเฝ้าฝึกซ้อมเด็กๆให้มีอาวุธในการป้องกันตัว แต่สุดท้ายก็ต้องมาเป็นแบบนี้หรอกหรอเนี่ย..”

“เอาหน่า..” ลีพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล “สำหรับคนที่มันหลอกใช้เธอ ก็ทำให้พวกมันต้องเสียใจ เอาคืนพวกมัน! แล้วผมจะช่วยคุณเอง!”

“ช่วยชั้นงั้นหรอ?” เมื่อได้ยินแบบนั้นคอลลีนก็เริ่มกังวล “นายคิดว่าโรงเรียนคาเมะของนายจะไม่ว่าอะไรหรอ ที่มายุ่งกับเรื่องของเดอะแฮนด์และคุนหลุน?”

“นี่มันไม่เหมือนกัน..” ลีชี้ไปยังคอลลีนและตัวเอง “มันเป็นปัญหาของเธอ ผมแค่จะช่วยครอบครัวพนักงานเสิร์ฟของผมให้พ้นจากอันตรายเฉยๆ!”

“ลอวน่า?” คอลลีนสีหน้าเปลี่ยนไปทันที “ลี ถ้านายจะทำแบบที่พูดจริงก็อย่าเอาลอวน่ามาเกี่ยวนะ!”

ลีรู้ตัวทันทีว่าเขาเลือกใช้คำพูดที่ผิด มันฟังดูเหมือนเขาช่วยคอลลีนก็เพราะลอวน่า

แต่เมื่อพูดไปแล้วก็แก้อะไรไม่ได้แล้ว “ก็นะ ผมจะทำตามที่คุณบอก”

คอลลีนที่ได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้า

หลังจากนั้นลีก็ถามขึ้นมาว่า “คอลลีน บาคูโตะเป็นอาจารย์ของเธอนะ มั่นใจใช่มั้ยว่าเธอจะจัดการเขาได้หน่ะ?”

“…”

คอลลีนจ้องมองลีแลตอบ “ลี สำหรับคำตอบ ไม่ว่ายังไงก็ตาม ชั้นลุยเต็มที่แน่นอน”

“ดูเหมือนว่าเธอจะเข้าใจผิดนะ ผมกำลังจะบอกว่า คุณไม่ต้องการจะเรียนศิลปะการต่อสู้จากโรงเรียนคาเมะหรอ? ชอบการแยกร่างนั่นไหม?”

คอลลีนยักคิ้วขึ้นเหล่ตามองลี “ลี นายจะบอกว่า… จะให้ชั้นไปเป็นแฟนนายงั้นหรอ?”

“เอ่อ…”

เมื่อลีได้ยินแบบนั้นก็นึกถึงเมื่อตอนนั้นเลย ที่ลีบอกว่าถ้าอยากให้สอนก็ต้องมาเป็นแฟนกับลี ลีเองก็ไม่คิดมาก่อนเลยว่าคอลลีนจะยังจำและจริงจังแบบนี้

“… เดียวจะสอนให้โดยไม่มีเงื่อนไขใดๆ แต่ก็นะ ไม่มีอะไรเปลี่ยนความเป็นจริงได้หรอก ผมยังโสด”

“งั้นก็ดี!” คอลลีนมองลีและพูด “บอกมาส้ะการแยกร่างที่นายทำมันคืออะไร?”

“ก็ การแยกร่างก็ตามชื่อมันนั่นแหละ มันเป็นเทคนิคที่ต้องปล่อยพลังกิของตัวเองทิ้งไว้อีกที่นึง และใช้ความเร็วที่สูงมากในการเคลื่อนที่ไปยังอีกที่หนึ่งอย่างรวดเร็ว จนไม่สามารถมองเห็นด้วยตาเปล่า จึงทำให้เห็นสองร่างในเวลาเดียวกัน”

จากนั้นลีก็ชี้ไปยังต้นขาที่ใหญ่ของตัวเอง “ถ้าหากเธอฝึกมากเกินไปมันจะเป็นแบบนี้ คิดดูใหม่นะว่ายังอยากเรียนอยู่มั้ย?”

“แน่นอน!”

คอลลีนพยักหน้าโดยไม่ลังเลใดๆ เธอรู้ว่าการเรียนทักษะอะไรสักอย่างมันต้องอันตรายอยู่แล้ว แต่ถ้าหากสำเร็จแล้วแข็งแกร่งขึ้นมันก็คุ้มค่า “ชั้นรู้ว่านายกำลังจะพูดถึงอะไร หมายถึงอะไร ชั้นเข้าใจดี ชั้นเรียนทักษะต่างๆมามากมายแล้ว!”

เมื่อได้ยินแบบนั้นลีก็พูดเพิ่มเติมขึ้นมา “ผมเคยบอกไปแล้วว่าเชื่อใจคุณ ในตอนนี้ก่อนที่จะสอนการแยกร่างให้ ผมต้องสอนพื้นฐานของโรงเรียนคาเมะให้ก่อน ไม่อย่างงั้นถ้าเอาพื้นฐานอื่นที่คุณมีมาปนกันกับพลังกิ เดียวมันจะพังไม่เป็นท่า!”