The Marvelous Dragon Balls - ตอนที่ 141 มะนิลา

MVDB : ตอนที่141 มะนิลา

 

ดราก้อนบอลไม่สามารถถูกม่านพลังงานบล็อคงั้นหรอ?

 

เมื่อขอพรเสร็จ ดราก้อนบอลกลายเป็นก้อนหินแล้วมันก็พุ่งออกไปเลยอะหรอ?

 

สําหรับสองคําถามนี้ ได้แต่งุนงงมันเกิดขึ้นได้ยังไง เขาครุ่นคิดอยู่พักใหญ่ๆ

 

สิ่งที่คิดออกอย่างเดียวนั่นก็คือ เพราะดราก้อนบอลที่หมดพลัง มันก็กลายเป็นเศษก้อนหินธรรมดางั้นหรอ?

 

แผนทุกอย่างที่วางไว้มันพังหมด เพราะคิดว่าเมื่อขอพรเสร็จ ดราก้อนบอลมันจะติดอยู่ในม่านพลังนี้ เขาจะได้ไม่ต้องไปตามล่าหามันอีก

 

แต่นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันนะ?

 

ลีพยายามนั่งสมาธิคิดต่อไปยังไงก็คิดไม่ออก มีเพียงแค่ข้อสันนิษฐานเท่านั้น

 

อย่างแรกคือที่หลังมือของลีนั้นมีดราก้อนบอลอยู่แล้ว จึงทําให้ดราก้อนบอลลูกอื่นๆคิดว่าตรงนี้มีเจ้าของแล้ว?

 

อย่างที่สองคือเมื่อเทพเจ้ามังกรกลับกลายเป็นดราก้อนบอล เขาบังคับให้ตัวเองบินแยกออกจากกันงั้นหรอ?

 

แต่ไม่ว่ายังไง พวกนี้มันก็เป็นแค่ข้อสันนิษฐาน ดังนั้นจึงไม่สนใจมันอีกต่อไป เอาไว้ถึงเวลารวบรวมดราก้อนบอลครั้งหน้าจะต้องหาคําตอบให้ได้

 

ในตอนนี้สิ่งที่สําคัญที่สุดสําหรับลีคือพลังพิเศษใหม่ที่พึ่งได้มา ซึ่งมันดีมากๆ แต่ถ้าหากยิ่งใช้มากเท่าไหร่ พลังกิของเขาก็จะหายไป เขาต้องฝึกฝนอย่างหนักเพื่อฟื้นฟูมันกลับมาใหม่

 

ไม่สิ ใช้คําว่า “หายไป” นั้นมันไม่ถูก ต้องบอกว่ามันเป็นการแลกเปลี่ยน

 

เพราะว่าทุกครั้งหากลีใช้พลังพิเศษการฟื้นฟูแบบดันเต้ เขาจะต้องแลกผลลัพธ์ของมันกับพลังกิสูงสุดของเขา ซึ่งมันถูกกําหนดเอาไว้ชัดเจนว่าลีต้องสูญเสียพลังกิสูงสุด 1 ใน 7 จากทั้งหมด

 

โดยตัวเลขนี้มันกําเนิดมาจากสมรรถนะภาพทางร่างกายของชาวไซย่าเทียบกับชาวนาเม็ก

 

เนื่องจากชาวนาเม็กมีสมรรถนะภาพที่ด้อยกว่า ในอัตรา 7 คน ต่อ ชาวไซย่า 1 คน

 

ถ้าหากเขาใช้มันถี่เกิน มันจะลดพลังกิของเขาจนหมดจน ตายได้เหมือนกัน

 

ดังนั้นการจะใช้มันต้องคิดให้ดีๆ

 

“ผมต้องคิดดีๆก่อนใช้งั้นสินะ ” ลีคิดและพูดออกมา

 

“อย่าไปกังวลมันเยอะเลย หากถึงวาระสําคัญจริงๆ เราก็คงต้องใช้มันอยู่ดีแหล่ะ” ยังคงพูดบ่นกับตัวเอง

 

เมื่อลีบ่นกับตัวเองเสร็จ เขาก็ลอยขึ้นไปที่ผิวน้ําทันที

 

หลังจากที่ออกมาแล้วเขาก็บินขึ้นไปบนยานคุนหลุนที่จอดลอยลําอยู่เหนือผิวน้ําโดยไม่แวะทําอะไรต่อ

 

ที่นั่งคนขับนั้นว่างเปล่า มีเพียงแต่คอลลิ่นนั่งหลับอยู่ที่เบาะหลัง

 

แน่หล่ะว่าคอลลีนเพลียมาก อย่าให้บอกว่าเป็นเพราะอะไร

 

การที่คนเรามีพลังกิอยู่น้อยนิด โดยชาวไซย่าที่มีพลังกิสูงมากมายปู้ยี่ปู้ยําด้วยเนี่ย มันเป็นอะไรที่หมดแรงสุดๆ

 

ลีเดินมาเห็นคอลลีนนอนอยู่ เขาก็ยิ้ม หลังจากนั้นก็หันหน้าไปเรียกฟรายเดย์ “ฟรายเดย์?”

 

“มีอะไรคะบอส?”

 

“ติดต่อชิลด์และเราจะไปเติมน้ํามันกันที่คุนหมิง!”

 

“รับทราบคะ”

 

1ชั่วโมงต่อมา พวกเขาก็มาถึงเมืองหลวงของฟิลิปปิน “มะนิลา”

 

“ชั้นนอนหลับไปนานขนาดไหนเนี่ย? และนี่เราอยู่ที่ไหนกัน?”

 

“ตื่นแล้วหรอ?” ลีหันไปลูบหัวพร้อมกับพูดต่อ “ตอนนี้ เราอยู่ที่มะนิลา มาเติมน้ํามันหน่ะ แต่ว่าน้ํามันมันเหลือไม่มาก พวกชิลด์เลยจัดเตรียมรถเอาไว้ให้”

 

“อ่า…” คอลลีนทําหน้ามึนๆ “แล้วเราจะรออยู่เฉยๆใช่ไหม?”

 

“ไม่หรอก รถพร้อมแล้วหล่ะ” พูดพร้อมกับชี้ไปด้านนอกหน้าต่าง “ฟรายเดย์เตรียมไว้ให้พวกเราแล้ว”

 

“ว้าว?? พวกนั้นหน่ะหรอ?”

 

“ใช่พวกนั้นแหล่ะ อย่าไปสนใจการแต่งตัวของพวกเขา จริงๆแล้วพวกเขาเป็นหน่วยชิลด์หน่ะ”

 

“จ่ายเงินไปหรอ?”

 

“คิดว่าผมได้ยานลํานี้มาได้ยังไงหล่ะ?”

 

“อย่าบอกนะว่านายไปแบลคเมล์แดนนี่แรนด์หน่ะ?”

 

ผมจะทําแบบนั้นทําไม?”

 

“หรือเพราะโทนี่ สตาร์คอีกแล้ว?”