The Marvelous Dragon Balls - ตอนที่ 137 สเปซสโตน

ตอนที่137 สเปซสโตน

 

“นี่มันอะไรกัน?” คอลลีนจ้องมองสิ่งที่ลีถือออกมา “มันสวยมาก…”

 

“นี่คือเดอะคิวบ์หน่ะหรือสเปซสโตน” ลีพูด และเมื่อเห็นว่าคอลลีนแสดงสีหน้าไม่เข้าใจ ลีจึงอธิบายเพิ่ม “สิ่งนี้มันอันตรายมาก ถ้าอยากจะจับหรือมองมัน แนะนําให้ใช้ พลังกิมาช่วยหุ้มร่างกายเอาไว้ด้วยหล่ะ”

 

“อันตราย? เดอะคิวบ์?” คอลลีนยังคงสงสัย คอลลืนค่อยๆใช้พลังกิห่อหุ้มมือและร่างกายตัวเอง หลังจากนั้นก็หยิบมาจากลีเพื่อเอามาดูอย่างระมัดระวัง “นี่หน่ะหรอ? ทําไมถึงเรียกว่าสเปซสโตนหล่ะ?”

 

“ก็ตามตํานาน บิ๊กแบงที่ระเบิดไปทั่วจักรวาล ทําให้แหล่งพลังงานกระจายไปทั่ว และได้ก่อตัวหล่อหลอมอัญมณี 6 ชนิดขึ้นมา ได้แก่ ทามสโตน โซลสโตน เรียลลิตี้สโตน มายสโตน พาวเวอสโตน ซึ่งหนึ่งในสิ่งที่เธอกําลังถืออยู่นั้นเป็นหนึ่งในอัญมณีที่พึ่งพูดไป”

 

“มันดูไม่ค่อยเหมือนอัญมณีเลยนะ”

 

“เดอะคิวบ์นี้มันบรรจุอัญมณีไว้ข้างในหน่ะ ใจกลางของมันคืออัญมณี” ขณะที่ลีอธิบายก็มีความเป็นห่วงคอลลีนมากจึงคอยเตือน “ระวังไว้ด้วยหล่ะ ถ้าหากเธอรู้สึกว่า พลังของตัวเองเริ่มสั่นคลอนหรือคุมไม่อยู่ รีบส่งมันกลับมาให้ผมเลย ไม่งั้นมันจะเผาผลาญร่างกายเธอ”

 

“เอ้าหรอ งั้นน งั้นเอาไปเลย!”

 

คอลลีนรีบยื่นส่งให้ลีอย่างรวดเร็ว

 

หลังจากที่ลีรับมาแล้วเขาก็เดินไปตรงจุดกระโดดออกจากยานอีกครั้ง “ผมไปก่อนนะ เชื่อเถอะครั้งนี้ผมทําได้แน่!”

 

เมื่อลีพูดเสร็จเขาก็กระโดดลงไปทันที

ในครั้งนี้มันไม่เหมือนครั้งก่อนๆ เพราะเนื่องจากพลังของสเปซสโตนที่สามารถสร้างมิติแปลกประหลาด หรือพาตัวเองไปที่ไหนก็ได้ ลีจึงสามารถกระโดดดิ่งลงน้ําไปได้อย่างรวดเร็ว โดยที่แรงดันน้ําไม่สามารถทําอะไรเขาได้เลยสักนิด

 

ในไม่ช้า ลีก็ดําน้ําลงมาอย่างรวดเร็วจนพบกับดราก้อนบอลสามดาว ซึ่งเป็นเรื่องที่ง่ายดายและชิวเอามากๆ

 

เมื่อเขาได้ดราก้อนบอลเรียบร้อยแล้ว ลีก็รีบบินขึ้นไปหาคอลลีน และเก็บสเปซสโตนเข้าสู่กระเป๋าทันทีเพื่อไม่ให้คอลลีนได้รับอันตราย

 

คอลลีนที่จ้องมองการกระทําของลีก็เริ่มถามทันที “นายยังไม่ได้บอกชั้นเลยนะว่านายกําลังทําอะไรอยู่ กําลังมองหาอะไรอยู่งั้นหรอ?”

 

“คอลลีน ” ลีกําลังเพ่งสมาธิอย่างมากในการเก็บสเปซสโตนจึงไม่ได้ตอบอะไรกลับ “รู้ใช่ไหมว่าผมไม่ได้อยากปิดบังอะไรคุณนักหรอกก”

 

คอลลีนเริ่มจะหงุดหงิด ยักไหล่พูด “ก็แค่อยากรู้ว่านายกําลังสนใจอะไรอยู่แค่นั้นเอง ถ้าบอกไม่ได้ก็ไม่เป็นอะไร”

 

ลีเริ่มลังเลอยู่พักนึงและตอบกลับ “งั้นมาดูเองแล้วจะเข้าใจ”

 

“พูดเองนะ!” คอลลีนพูดเสร็จหลังจากนั้นก็เดินไปหาลีพร้อมกับมองดูด้วยความสงสัย หลังจากนั้นก็หยิบดราก้อนบอลสองดาวออกมาและถาม “อะไรกัน? นายบินไปทั่วโลกเพื่อหาลูกแก้วเนี่ยนะ? อย่าบอกนะว่านายจะเอาไปดูดวงหน่ะ??”

 

“หึ” ลีไม่ได้ตอบกลับอะไรหรืออธิบายอะไรเพิ่มเติม หลังจากนั้นลีก็ชี้ไปที่แผนที่ที่อยู่ด้านหลังคอลลีน

 

คอลลีนก็งงว่าลีจะสื่ออะไร “อะไร? จะดูดวงให้ชั้นงั้นหรอ?”

 

“…” ลีถึงกับพูดไม่ออก “ผมชี้ให้ดูแผนที่ดาวเทียมหน่ะ ตรงนั้น”

 

คอลลื่นหันไปมองด้วยความงุนงง

 

“เราไปเล่นเอาชีวิตรอดกันที่เกาะร้างดีกว่า!”

 

“อยากไปพักที่เกาะร้างงั้นหรอ?” คอลลีนถามด้วยความไม่เข้าใจ “แล้วนายจะไม่ตามหาลูกแก้วแล้วไง?”

 

“ไว้ค่อยหามันพรุ่งนี้ดีกว่า” ลีพูดเสร็จและเดินเข้าไปใกล้ๆคอลลีนพร้อมกับพูดต่อด้วยความโรแมนติก “มันหายากนะ โอกาสที่เราจะได้มาสวีทกันแบบนี้”

 

เมื่อได้ยินแบบนี้คอลลีนก็เขิลมาก ค่อยๆถอยไปติดผนังของยานและคอบกลับด้วยน้ําเสียงที่สั่นเขิล “แล้วเรา…จะเล่นอะไรกันดีหล่ะ?”