The King of War - บทที่ 919 กวนซินต้องตาย

กวนหงอี้พูดด้วยรอยยิ้ม”เอาแบบนี้แล้วกัน ผมจะให้เวลาคุณคิดสักครู่ ไม่ก็คุณมอบกวนซิน แล้วผมจะให้ 10 พันล้าน หรือไม่ก็คุณสามารถจัดการกับกวนซินได้ตามต้องการ แต่ผลลัพธ์คือ กวนเย่วจะตายอย่างอนาถ”

“ผมว่า ในฐานะอาจารย์ของกวนเย่ว ผู้หญิงโง่คนนี้เคยบังกระสุนให้คุณ คุณคงทนเห็นเธอเดือดร้อนเพราะคุณไม่ได้ใช่ไหม?”

ครั้งนี้ หยางเฉินไม่โกรธ และมุมปากของเขาก็ยกขึ้นอย่างประชดประชัน “คุณไม่เชื่อจริงๆหรือ ว่ากวนหงเหว่ยและลุงเต๋อได้พูดคำเหล่านั้นก่อนที่จะฆ่าตัวตายเหรอ?”

กวนหงอี้หัวเราะเยาะ ส่ายหัวแล้วพูดว่า “ขอโทษ ผมไม่สามารถแกล้งทำเป็นเชื่อได้”

“โอเค ในเมื่อคุณต้องการกวนซิน งั้นผมก็จะให้คุณ”

หยางเฉินไม่พูดอะไรอีก เพียงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา โทรออกและสั่งว่า “นำตัวกวนซินมาที่นี่เดี๋ยวนี้!”

กวนหงอี้สามารถเพิกเฉยต่อชีวิตและความเป็นความตายของกวนซิน แต่หยางเฉินไม่สามารถเพิกเฉยต่อความเป็นความตายของกวนเย่วได้

หลังจากที่หยางเฉินวางสาย กวนหงอี้หยิบบัตรธนาคารออกมาแล้วยื่นให้หยางเฉินด้วยรอยยิ้ม”บัตรใบนี้มี 10 พันล้าน ถือว่าเป็นการขอโทษของผม”

“ขอให้คุณหยางอย่าให้เหตุการณ์นี้ กระทบความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลคิงกวนและคุณ”

หยางเฉินไม่ได้สุภาพ เขารับบัตรธนาคารโดยตรง และพูดด้วยท่าทางเย้ยหยัน “ฉันมีความสัมพันธ์กับตระกูลคิงกวนที่ต้องรักษาด้วยเหรอ?”

ให้10 พันล้าน ทำไมจะไม่เอา

กวนหงอี้ตกตะลึงครู่หนึ่งแล้วยิ้มอย่างมั่นใจและสดใส “ผมรู้ว่าการทำเช่นนี้ทำให้คุณหยางขุ่นเคือง แต่ผมหวังว่าคุณหยางจะเข้าใจ”

“เพราะยังไงแล้ว กวนซินเป็นสายเลือดเดียวของน้องชายคนที่สองของผม ตอนนี้น้องชายคนรองของผมตายแล้ว ผมต้องปกป้องสายเลือดเดียวของเขาไว้ให้เขา”

“อันที่จริง ผมชื่นชมคุณหยางมาโดยตลอด ด้วยความสามารถของคุณหยาง การเป็นคิงแห่งเยี่ยนตูนั้นเป็นเรื่องง่ายมาก”

“ขอเพียงคุณหยางเต็มใจ ตระกูลคิงกวนก็ยินดีช่วยเหลือคุณอย่างเต็มที่ในการขึ้นครองบัลลังก์คิงแห่งเยี่ยนตู”

ไม่มีเพื่อนถาวร มีแต่ผลประโยชน์ถาวร!

กวนหงอี้แสดงความเยือกเย็นของประโยคนี้อย่างชัดเจน

เมื่อกี้เขายังใช้คนรอบกายของหยางเฉินมาข่มขู่หยางเฉิน และตอนนี้เขาได้แสดงความตั้งใจที่จะสนับสนุนหยางเฉินขึ้นครองตำแหน่ง

“ถ้าผมอยากเป็นคิงแห่งเยี่ยนตูจริงๆ จะถึงตาตระกูลคิงกวนไหม?”

หยางเฉินถามอย่างเฉยเมย

เยี่ยนตูในตอนนี้ ถ้าต้องการถามว่าใครมีคุณสมบัติเหมาะสมที่สุดในการเป็นคิงแห่งเยี่ยนตู นอกจากหยางเฉินแล้วไม่พบใครอื่น

ตระกูลเดอะคิงทั้งห้า นอกจากตระกูลคิงหม่าที่ไม่เคยติดต่อกับหยางเฉินแล้ว ตระกูลเดอะคิงทั้งสี่ที่เหลือ ได้แสดงความตั้งใจที่จะร่วมมือกับหยางเฉินแล้ว

กวนหงอี้ยิ้มและส่ายหัว “ถ้าเป็นกรณีนี้ ผมก็จะไม่ฝืนแล้ว ถ้าวันหนึ่งคุณหยางกลายเป็นคิงแห่งเยี่ยนตูจริงๆ เมื่อคุณต้องการตระกูลคิงที่จะร่วมมือด้วย ก็ให้นึกถึงตระกูลคิงกวนก่อน”

“คุณวางใจได้ แม้ว่าผมจะวางแผนที่จะร่วมมือกับตระกูลคิงจริงๆ ตามสิ่งที่คุณทำในวันนี้ ผมจะไม่ร่วมมือกับตระกูลคิงกวนอย่างแน่นอน”

หยางเฉินกล่าวอย่างไม่เกรงใจ

เมื่อกวนหงอี้ข่มขู่หยางเฉินด้วยญาติรอบตัวเขา เขาถูกขึ้นบัญชีดำโดยหยางเฉินแล้ว

หยางเฉินตอบโต้อย่างไม่สุภาพ กวนหงอี้ไม่ได้โกรธ และกล่าวอย่างมีความหมายว่า “ถ้าถึงวันนั้นจริงๆ และบางอย่าง เกรงว่าคุณหยางจะไม่สามารถทำตามใจตัวเองได้”

ในขณะนี้เอง ออดี้ เอ8สีดำได้ขับเข้ามาและหยุดลงข้างหยางเฉินอย่างมั่นคง

“พี่เฉิน!”

เฉียนเปียวลงจากรถ

หยางเฉินพยักหน้า“ปล่อยผู้หญิงคนนั้นไปแล้ว”

ตอนที่หยางเฉินโทรมาก่อนหน้านี้ เขาไม่ได้บอกเฉียนเปียวว่าจะทำอย่างไรกับกวนซิน

ในเวลานี้ เมื่อหยางเฉินบอกว่าเขาจะปล่อยกวนซิน เขาก็กังวลทันที “พี่เฉิน ผู้หญิงคนนี้หาคนมาลอบสังหารน้องสาวของหม่าชาว คุณจะปล่อยผู้หญิงคนนี้ไปได้อย่างไร?”

“ไปคนซะ!”

หยางเฉินขมวดคิ้วและดุ

ในที่สุดเฉียนเปียวก็ดึงสติกลับมาได้ ในใจของเขาเต็มไปด้วยความไม่เต็มใจ เขามองลึกไปที่กวนหงอี้และตระหนักถึงบางสิ่ง

จากนั้นเขาก็กัดฟันและเปิดประตูรถ ดึงกวนซินออกจากรถ

เขาไม่แสดงความเมตตาเลย หลังจากที่กวนซินถูกดึงออกมา ก็ล้มลงกับพื้นอย่างแรง

“ลุง!”

กวนซินเจ็บปวด แต่เมื่อเธอเห็นกวนหงอี้ เธอก็ตกใจ

กวนหงอี้เพิกเฉย แต่มองไปที่หยางเฉินและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ขอบคุณคุณหยางมาก ผมจะนำตัวเธอไป สำหรับกวนเย่ว คุณวางใจได้ ขอเพียงผมสามารถนำกวนซินกลับไปที่เมืองกษัตริย์กวนได้อย่างปลอดภัย ผมสัญญาว่าจะไม่ทำร้ายกวนเย่วแน่นอน”

หยางเฉินส่งเสียงอย่างเย็นชา ไม่พูดอะไร และมองดูกวนหงอี้พากวนซินออกไป

“พี่เฉิน จนถึงตอนนี้ หมีเสวี่ยได้รับความเสียหายทางสมองอย่างรุนแรงและยังไม่สามารถตื่นได้ แต่คุณกลับปล่อยคนร้ายไป”

เฉียนเปียวกัดฟันและพูด “คุณทำเช่นนี้ หม่าชาวจะไม่ยอมรับมันอย่างแน่นอน”

“ในเมื่อผมสัญญากับเขาว่าจะเหลือผู้หญิงคนนั้นไว้กับเขา ผมก็จะไม่ผิดสัญญาแน่นอน”

หยางเฉินกล่าวอย่างไร้ความรู้สึก

ถ้าเขาไม่กังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของกวนเย่ว เขาจะปล่อยกวนซินไปได้อย่างไร?

เมื่อได้ยินคำพูดของหยางเฉิน เฉียนเปียวก็ตกใจ “พี่เฉิน คุณวางแผนที่จะไปเยี่ยมตระกูลคิงกวนด้วยตนเองงั้นหรือ?”

หยางเฉินพยักหน้าอย่างไม่ได้ปฏิเสธหรือยอมรับ “กวนเย่วเป็นลูกศิษย์ของผม และเธอเคยบังกระสุนให้ผมด้วย ตอนนี้เธอถูกขังไว้ที่ตระกูลคิงกวนและบังคับให้เธอแต่งงาน ผมจะปล่อยเธอไว้โดยไม่ไปสนใจเธอได้อย่างไร?”

“สำหรับกวนซิน เธอต้องตาย!”

สายตาของหยางเฉินเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น และพูดอย่างเฉยเมย

แม้แต่เฉียนเปียว ก็รู้สึกมีเจตนาฆ่าที่รุนแรงและอดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน

“พี่เฉิน หากท่านต้องการไปที่ตระกูลคิงกวน นับผมด้วย!”

เฉียนเปียวกล่าว

หยางเฉินเป็นคนจัดให้เขาตามหาหมีเสวี่ย และเฉียนเปียวรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับหมีเสวี่ย

หมีเสวี่ยเป็นน้องสาวของหม่าชาว ในสายตาของเฉียนเปียว หมีเสวี่ยเป็นรุ่นน้องของเขา

สายตาของหยางเฉินค่อยๆเข้มขึ้น“ตระกูลคิงกวน ผมจะไปคนเดียว!”

เพราะยังไงแล้ว ตระกูลคิงกวนเป็นหนึ่งในตระกูลเดอะคิงทั้งห้าของจิ่วโจว มีขุมพลังชั้นนำมากมายในตระกูล ด้วยความแข็งแกร่งของเฉียนเปียว ไปก็เป็นได้แค่ตัวรับกระสุนเท่านั้น

มีเพียงหยางเฉินเท่านั้นที่ไปที่นั่นด้วยตนเอง ซึ่งเหมาะสมที่สุด

ในเวลาเดียวกัน ภายในรถเบนซ์เชิงพาณิชย์สีดำ

“พ่อของคุณ ฆ่าตัวตายด้วยการยิงตัวตายจริงๆเหรอ?”

กวนหงอี้ถามด้วยท่าทางเคร่งขรึม

กวนซินกัดฟันและพูดว่า “พวกเขาล้วนถูกหยางเฉินบังคับ แม้แต่ลุงเต๋อก็ยังถูกหยางเฉินบังคับ เป็นทางเลือกสุดท้าย เขาจึงทุบศีรษะตนเองด้วยฝ่ามือ”

“พวกเขาได้พูดอะไรก่อนที่จะฆ่าตัวตายไหม?”

กวนหงอี้ถามทันที

หยางเฉินได้บอกคำตอบแก่เขาแล้ว แต่เขาไม่เชื่อเลย

เจตนาฆ่าในสายตาของกวนซินแข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ และดวงตาสีแดงเต็มไปด้วยแสงที่ทะลุทะลวง

“ก่อนที่พวกเขาจะตาย พวกเขาได้พูดในสิ่งเดียวกัน พวกเขาบอกว่าต่อให้พวกเขาตาย ตระกูลคิงกวนก็จะล้างแค้นให้พวกเขา!”

กวนซินกัดฟันสีเงินของเธอ และพูดด้วยความเกลียดชังบนใบหน้าของเธอ

เธอไม่ได้บอกความจริง ในเวลานี้ เจตนาฆ่าต่อหยางเฉินในหัวใจของเธอถึงระดับบ้าคลั่งแล้ว

เธออยากให้หยางเฉินตายในตอนนี้ แต่ด้วยความแข็งแกร่งของเธอ เธอทำไม่ได้เลย และตอนนี้เธอทำได้เพียงใช้มือของตระกูลคิงกวนเพื่อฆ่าหยางเฉิน

“พวกเขาพูดแบบนี้จริงเหรอ?”

กวนหงอี้ขมวดคิ้วและถามอีกครั้ง