The King of War - บทที่ 980 ปรมาจารย์วิชากู่

“จะฆ่าก็ฆ่า จะพูดไร้สาระเยอะแยะทำไม”

หัวหน้าสามแสยะยิ้มเย็นชา ไม่มีความคิดที่จะกลับตัวสักนิด

“ได้ ในเมื่อนายอยากตาย งั้นฉันจะสนองให้เอง!”

เจียงสยงยอมแพ้แล้ว ความอาฆาตแวบขึ้นมาในแววตา เขาสะบัดมือ “ลงมือ!”

เมื่อเขาพูดจบ ผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นกลางคนหนึ่ง เดินออกมากจากด้านหลังเขา และถีบไปยังหัวหน้าสาม

ขณะที่เท้ากำลังจะถีบลงไป จู่ๆ หัวหน้าสามที่หายใจรวยริน มีความอาฆาตพุ่งออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง

“ระวัง!”

จู่ๆ หยางเฉินตะโกนออกมาอย่างตกใจ

แต่ทว่าเสียงเตือนของเขายังช้าเกินไป หัวหน้าสามที่เตรียมตัวมาแล้ว เขาใช้ขาทั้งสองข้าง ดีดให้เด้งตัวขึ้นมาจากพื้น ในมือมีมีดสั้นส่องประกาย พุ่งเข้าไปฆ่าผู้แข็งแกร่งคนนั้นทันที

“สวบ!”

เลือดสาดกระเด็น ผู้แข็งแกร่งคนที่เจียงสยง ให้มาฆ่าหัวหน้าสาม มีรอยลอดเลือดอยู่บนคอ และล้มหงายลงไปบนพื้น

จนเมื่อร่างกายล้มลงกับพื้น รอยเลือดบนคอค่อยๆ ปริออกมา ราวกับกุหลาบที่เบ่งบาน ในฤดูหนาว

ทั้งหมดเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน จนตอนที่ผู้แข็งแกร่งคนนั้นโดนฆ่า ทุกคนยังตกอยู่ในภวังค์

“เจียงหวา!”

เสียงตวาดอย่างโมโหดังขึ้น มันระเบิดออกมาจากลำคอของเจียงสยง

ทุกคนสัมผัสได้ถึงความโกรธที่มาจากเขา

“พรวด!”

เจียงสยงเพิ่งตวาดออกมา ก็กระอักเลือดออกมาอย่างแรง และสลบไปทันที

“ผู้นำ!”

คนตระกูลเจียง ต่างพากันหน้าเปลี่ยนสี และรีบวิ่งเข้าไป

“เจียงหวา จะหนีไปไหน”

ผู้แข็งแกร่งแดนราชาสิบกว่าคน ของตระกูลเจียง ต่างเคลื่อนไหวทั้งหมด ล้อมเจียงหวาเอาไว้ตรงกลาง

“แค่พวกนาย จะรั้งฉันได้ไหม”

เจียงหวาแสยะยิ้มถาม ในขณะเดียวกัน พลานุภาพทรงพลังอันน่ากลัว ระเบิดออกมาจากตัวเขา

ตอนนี้ ทุกคนถึงกับอึ้ง!

“นาย นายเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพเหรอ”

หัวหน้ารองมองเจียงหวา แล้วพูดเสียงสั่นเครือ

ทั่วเมืองกษัตริย์กวน ถึงเป็นกษัตริย์กวน ก็มีพละกำลังแค่แดนราชาสูงสุด แต่ตอนนี้ พลานุภาพแดนเทพ ที่เจียงหวาระเบิดออกมา ไม่ต้องคิดก็รู้ถึงความตกใจของทุกคน

เมื่อครู่ เจียงหวายังมีพละกำลังแค่แดนราชาขั้นกลาง แถมยังบาดเจ็บสาหัสด้วย ทำไมระยะเวลาเพียงชั่วครู่ พละกำลังของเขาถึงพุ่งไปแดนราชาได้ล่ะ

ล่างแดนเทพ ล้วนเป็นมด

ตอนนี้เจียงหวา อันตรายเป็นอย่างมาก ถึงผู้แข็งแกร่งแดนราชาของตระกูลเจียง ร่วมมือกันทั้งหมด ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจียงหวา

“ตอนนี้ พวกนายแน่ใจเหรอ ว่าจะรั้งฉันไว้”

เจียงหวาไม่ได้ตอบหัวหน้ารอง กวาดตามองทุกคนอย่างดูหมิ่น แสยะยิ้มแล้วถามขึ้น

“เขาไม่ใช่หัวหน้าสาม!”

ขณะนั้น จู่ๆ เฝิงเสียวหว่านตะโกนออกมาเสียงดัง “เขาคือปรมาจารย์พิษกู่ ที่ควบคุมผู้แข็งแกร่งสิบกว่าคนนั้น!”

“อะไรนะ”

คำพูดของเฝิงเสียวหว่าน เป็นสิ่งที่น่าตกใจ คนในตระกูลเจียงถึงกับช็อก

เป็นหัวหน้าสามของตระกูลเจียงแท้ๆ ทำไมถึงกลายเป็นปรมาจารย์พิษกู่ได้

“พวกคุณต้องเชื่อฉัน เขาเป็นปรมาจารย์พิษกู่ ที่สามารถควบคุมผู้แข็งแกร่งได้จริงๆ”

สีหน้าของเฝิงเสียวหว่านร้อนใจ “ตอนนี้พละกำลังของเขา ไม่ได้เป็นของเขาจริงๆ แต่พญาหนอนกระตุ้นศักยภาพของเขา จึงทำให้พละกำลังของเขาพุ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว”

“แต่ถ้าใช้วิชาลึกลับนี้ จะสร้างความเสียหายกับหัวใจของเขาเป็นอย่างมาก เขาอยากฟื้นฟูกลับมาเป็นปกติ กลัวว่าทั้งชีวิตนี้ คงจะไม่มีโอกาส”

“เขาแค่อยากหนี จึงใช้วิชาลึกลับ บังคับให้พละกำลังของตัวเองเพิ่มขึ้น”

เมื่อได้ยินคำพูดของเฝิงเสียวหว่าน คนตระกูลเจียงต่างรู้สึกว่ากำลังฝัน ปรมาจารย์วิชากู่ ทำได้ถึงขนาดนี้จริงเหรอ

ความอาฆาต ฉายอยู่ในแววตาทั้งสองข้างของเจียงหวา จ้องเฝิงเสียวหว่านเขม็ง

“รนหาที่ตาย!”

เหมือนเขากัดฟันอย่างรุนแรง เพื่อพูดออกมา

วินาทีต่อมา พื้นหินสีเขียวใต้เท้าของเขา แตกกระจาย ตัวของเขาหายไปจากที่เดิม

พลานุภาพอันน่ากลัว ถาโถมเข้าไปหาเฝิงเสียวหว่าน

เฝิงเสียวหว่านกำลังร้อนใจ จึงพูดความลับของเจียงหวาต่อหน้าทุกคน แต่กลับละเลยไปว่า หลังพูดออกมา เจียงหวาต้องไม่ปล่อยเธอไว้แน่

จนกระทั่งเจียงหวาหายไปจากที่เดิม เฝิงเสียวหว่านจึงรู้สึกถึงความอาฆาตอย่างรุนแรง ที่กำลังปกคลุมตัวเอง

ทันใดนั้น เธอหนาวจนเข้ากระดูก ยืนอยู่ที่เดิม ไม่มีความคิดที่จะหนี เพราะถึงเธอคิดหนี ก็หนีไม่พ้นอยู่ดี

การโจมตีด้วยความโกรธ ของผู้แข็งแกร่งแดนเทพ คนที่อยู่ต่ำกว่าแดนเทพ ใครจะสามารถต้านทานได้

“ไสหัวไป!”

ทันใดนั้น เสียงตวาดอย่างโมโห หยางเฉินปรากฏตัวหน้าเฝิงเสียวหว่าน สะบัดฝ่ามือออกไป

“พลั่ก!”

เสียงดังสนั่น เหมือนทั้งตระกูลเจียง กำลังสั่นสะเทือน พวกคนที่วิถีบู๊ ยังไม่บรรลุถึงแดนราชา รู้สึกเหมือนอวัยภายใน โดนแรงสะเทือนจนบาดเจ็บ

ถึงแม้เป็นผู้แข็งแกร่งแดนราชา ก็รู้สึกถึงความหนาวเหน็บซัดสาด ถาโถมไปทั่วทุกทิศ

เฝิงเสียวหว่านมองคนข้างหน้าตัวเอง อย่างเหม่อยลอย แผ่นหลังของคนหนุ่ม ทำให้รู้สึกช็อก

ทันใดนั้นตัวของเจียงหวา รู้สึกเพียงว่าอวัยวะภายใน โดนพลังอันไร้เทียมทาน โจมตีจนแตกสลาย เขาพ่นเลือดออกมาทางปาก เลือดสายไปในอากาศ ร่างลอยออกไปหลายสิบเมตร

“พลั่ก!”

จากนั้นมีเสียงดังสนั่นขึ้นอีก เจียงหวากระแทกกับเสาหินต้นหนึ่ง ตกลงมาบนพื้น พลานุภาพแดนเทพที่มีอยู่แต่เดิม หายไปทันที

ภาพนี้ สั่นสะเทือนหัวใจของทุกคนเป็นอย่างมาก

โดยเฉพาะผู้แข็งแกร่งแดนเทพขั้นกลางของตระกูลเจียงไม่กี่คน พวกเขารู้ดี พลานุภาพที่เจียงหวาระเบิดออกมาเมื่อครู่ เหนือกว่าแดนราชาสูงสุด

เหนือกว่าแดนราชาสูงสุด คงมีเพียงแดนเทพ

แต่การโจมตีของผู้แข็งแกร่งแดนเทพ ทำไมกลับโดนหยางเฉินโจมตีจนกระเด็น

อย่าบอกนะว่า หยางเฉินก็เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพ

เหล่าผู้แข็งแกร่งตระกูลเจียง รู้สึกใจสั่น จ้องร่างของคนหนุ่มคนนั้น

“เธอไม่เป็นไรใช่ไหม”

หยางเฉินหันกลับมา มองเฝิงเสียวหว่านที่ตัวสั่นเล็กน้อย แล้วถามขึ้น

เฝิงเสียวหว่านตั้งสติได้ รีบส่ายหน้า แต่ในใจกลับยังไม่สามารถหลุดออกมาจากอาการช็อกเมื่อกี้ได้

เมื่อเห็นว่าเฝิงเสียวหว่านไม่เป็นอะไร หยางเฉินจึงมองเจียงหวา พูดอย่างเมินเฉยว่า “นายเป็นใครกันแน่”

จนถึงตอนนี้ คนตระกูลเจียงเพิ่งตั้งสติได้ ผู้แข็งแกร่งรีบล้อมเจียงหวาเอาไว้ตรงกลาง

แต่ทว่า เจียงหวาไม่ได้ฮึกเหิมแบบเมื่อครู่ พลานุภาพของผู้แข็งแกร่งแดนเทพ หายไปหมดแล้ว ตอนนี้แค่ผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นต้น ก็สามารถฆ่าเขาได้อย่างง่ายดาย

“แค่ก แค่ก แค่ก……”

เจียงหวาไออย่างรุนแรงสองสามที ตอนมองหยางเฉิน แววตาเต็มไปด้วยความตกใจ

เขารู้ดี เมื่อกี้พละกำลังของตัวเอง ไต่ไปถึงแดนเทพแล้ว แต่กลับโดนหยางเฉินกำราบได้อย่างง่ายดาย

งั้นหยางเฉินเป็นผู้แข็งแกร่งระดับไหนกันแน่

ผู้แข็งแกร่งแดนเทพที่อายุน้อยขนาดนี้ ถึงเป็นตระกูลบู๊โบราณในตำนาน ก็ไม่น่าจะมีมั้ง

“นายเป็นใคร”

เจียงหวาหน้าซีดเผือด เขากัดฟันพูดว่า “ถึงเป็นตระกูลบู๊โบราณ ก็ไม่มีผู้แข็งแกร่งแดนเทพ ที่อายุน้อยขนาดนี้”

“ตอนนี้ฉันกำลังจะถามนาย”

หยางเฉินเลิกคิ้วขึ้น พูดอย่างเย็นชา “บอกสิ่งที่ต้องการอย่างแท้จริงมา ฉันจะไม่ทรมานนาย”

เจียงหวายังไม่ทันพูดจบ ก็จ้องหยางเฉินเขม็ง “ถึงนายมีพรสวรรค์โดดเด่น เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพ แต่แล้วยังไงล่ะ”

“ฉันเตือนให้นายปล่อยฉันไปดีกว่า ไม่งั้นอาจารย์ฉัน ไม่ปล่อยนายไว้แน่ และตระกูลเจียง จะพลอยลำบากเพราะนาย”

มาถึงขนาดนี้แล้ว เจียงหวายังกล้าข่มขู่หยางเฉิน

“ปึง!”

พื้นหินสีเขียวใต้เท้าหยางเฉิน แตกกระจายทันที เพียงพริบตา เขาไปปรากฏตัวอยู่หน้าเจียงหวา