The King of War - ตอนที่ 846 สู้กับพวกเดียวกัน

“เอาล่ะ ในเมื่อ เซวหยวนจี๋ต้องการจัดการฉัน แล้วฉันจะให้โอกาสนายให้ความร่วมมือ แล้วไงล่ะ?”

ไม่นาน หยางเฉินก็ตัดสินใจได้

“ขอบคุณคุณหยางนะครับ ไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่มีวันทำให้คุณผิดหวัง!”

เซวหยวนป้ารู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งและรีบยืนยันทันที: “เมื่อฉันได้รับตำแหน่งเป็นกษัตริย์เซว คุณหยางจะเป็นราชาที่แท้จริงของ เมืองเยี่ยนตู และสนุกกับการได้เคียงบ่าเคียงไหล่กับราชวงศ์ … ”

“หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว บอกฉันจะช่วยนายได้ยังไง”

หยางเฉินขี้เกียจจะฟังเรื่องไร้สาระของ เซวหยวนป้า ดังนั้นเขาจึงขัดจังหวะโดยตรง

เซวหยวนป้าหัวเราะ จากนั้นเสียงของเขาก็เย็นชามาก: “ฉันต้องการคุณหยาง ฆ่า เซวหยวนจี๋ให้ฉัน!”

แม้แต่หยางเฉินก็ยังแปลกใจเมื่อได้ยินคำพูดของเซวหยวนป้า

เขารู้ว่าการแข่งขันระหว่างตระกูลเดอะคิงและราชวงศ์นั้นรุนแรงมาก แต่เขาไม่คิดว่าการแข่งขันของตระกูลเซวจะรุนแรงถึงขนาดที่เซวหยวนป้า ต้องการฆ่า เซวหยวนจี๋

ไม่ว่าจะเป็น เซวหยวนป้า หรือ เซวหยวนจี๋ พวกเขาเป็นลูกชายของกษัตริย์เซว ไม่ว่าใครตาย ก็จะเป็นเรื่องใหญ่โตแน่ๆ

ถ้าหยางเฉินฆ่า เซวหยวนจี๋จริงๆ กษัตริย์เซวอาจจะมาที่ เมืองเยี่ยนตูด้วยตนเอง เพื่อล้างแค้นให้ลูกชายของเขาล่ะสิ?

แต่เมื่อสิ่งนี้ลงตัว มันก็เป็นผลอีกอย่างหนึ่ง

เมื่อเห็นว่าหยางเฉินไม่ได้พูดเป็นเวลานาน เซวหยวนป้าก็รู้สึกประหม่าเล็กน้อย: “คุณหยาง เรื่องนี้เป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่อคุณนะครับ!”

“คุณต้องตกลงนะครับ ถ้าพี่รองของฉันเข้ารับตำแหน่ง ฉันจะไม่สามารถอยู่รอดในตระกูลเซวได้เลย”

“ฉันได้กินยาดูดจิตที่คุณให้มาแล้ว พูดได้เลยว่าชีวิตของฉันอยู่ที่มือคุณ ถ้าฉันกล้าทรยศคุณ มีทางเดียวเท่านั้น ก็คือตาย!”

เสียงของ เซวหยวนป้ายังคงอ้อนวอนเล็กน้อย ดูเหมือนว่าตราบใดที่หยางเฉินสามารถช่วยเขาฆ่า เซวหยวนจี๋ได้ เขาก็สามารถทำทุกอย่างได้

“ฉันจะพิจารณาเรื่องนี้และให้คำตอบนายวันพรุ่งนี้!”

หยางเฉินพูดด้วยน้ำเสียงที่สงบมาก

พูดจบ หลังจากนั้นเขาก็วางสายทันที

ตอนแรกเขาก็นอนไม่หลับอยู่แล้ว แต่ถูกรบกวนโดย เซวหยวนป้า เขายิ่งนอนไม่หลับเข้าไปใหญ่

แม้ว่าจะดึกมากแล้ว แต่เขาก็ยังโทรโทรศัพท์: “สืบให้ฉัน ความสัมพันธ์ระหว่างลูกชายทั้งสามของตระกูลเดอะคิงตระกูลเซวเป็นอย่างไร และความคับข้องใจระหว่างพวกเขาคืออะไร ฉันอยากรู้ทั้งหมด”

ในอีกด้านหนึ่ง เซวหยวนป้าแสดงท่าทางที่น่ากลัวหลังจากเห็นหยางเฉินวางสาย

“หยางเฉิน ฉันไม่ได้คาดว่านายจะระมัดระวังขนาดนี้ แต่แล้วยังไงล่ะ”

“แม้ว่านายจะไม่ฆ่า เซวหยวนจี๋ แต่ เซวหยวนจี๋ก็จะฆ่านายแน่นอน!”

เซวหยวนป้ากัดฟันและพูด

“เจ้าชายสาม หยางเฉินผู้นี้แข็งแกร่งมาก ท่านลั่วเองก็บอกว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหยางเฉิน ดังนั้นเราไม่ควรจะมีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีกับเขา”

ชายวัยกลางคนยืนอยู่ข้าง เซวหยวนป้า และพูดอย่างเคร่งขรึม

ชายวัยกลางคนเป็นที่ปรึกษาทางทหารของ เซวหยวนป้า และชื่อของเขาคือเหรินเจี้ยนหรง

คราวที่แล้วกษัตริย์เซวจัดให้ลั่วเฉินผู้มีแข่งแกร่งสุดของตระกูลเซวเพื่อช่วย เซวหยวนป้า แต่หลังจาก ลั่วเฉินออกไปแล้วครั้งหนึ่ง เขาบอก เซวหยวนป้าว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหยางเฉิน

คราวนี้ เซวหยวนป้าไม่มีขุผู้แข่งแกร่งอย่างลั่วเฉินติดตามเขามา ถ้ายังต่อต้านหยางเฉิน ทางเดียวของเขาก็คือตาย เซวหยวนป้าพูดอย่างโกรธเคือง: “ฉัน เซวหยวนป้า ไม่เคยถูกขับไล่ นายนั้นทำให้ฉันรู้สึกเหมือนหนูกำลังข้ามถนนและฉันเกือบจะออกจาก เมืองเยี่ยนตูไม่ได้ เรื่องนี้ฉันจะแก้แค้นแน่นอน”

“แต่……”

เหรินเจี้ยนหรงต้องการชักชวนอีกครั้ง แต่ถูก เซวหยวนป้าขัดจังหวะโดยตรง: “หุบปาก!”

“ไม่มีการพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ หยางเฉินต้องตาย! การตายของเขาเท่านั้นที่สามารถล้างความอัปยศอดสูของฉันได้”

เซวหยวนป้าถามอีกครั้งว่า “ยายาดูดจิตที่ฉันกลืนเข้าไป ทำไมร่างกายของฉันไม่เป็นไร? ทำไมยังไม่เห็นผลในตอนนี้?”

เหรินเจี้ยนหรงอธิบายอย่างรวดเร็ว: “ผู้เชี่ยวชาญกล่าวว่าขณะนี้ร่างกายของคุณไม่มีความผิดปกติ รอครบสามเดือนว่าจะมีอาการอะไรที่ผิดปกติรึเปล่า ”

“นายหมายความว่าพวกขยะให้รอจนถึงจะส่งผลต่อฉันก่อน ถึงจะแก้ปัญหาที่ฉันกลืน? ยาดูดจิตไป”

เซวหยวนป้าเลิกคิ้วทันที ดวงตาของเขาสั่นไหวอย่างรุนแรง

เหรินเจี้ยนหรงปาดเหงื่อเย็นเยียบบนหน้าผาก: “เจ้าชายสาม สิ่งที่ผู้เชี่ยวชาญหมายถึงคือยาดูดจิตที่คุณกินนั้นน่าจะเป็นของปลอม เพียงแต่ว่า เพียงแต่ว่า…”

หลังจากที่เหรินเจี้ยนหรงอธิบายสองสามคำ เขาก็ไม่กล้าพูดต่ออีก

“เพียงแต่ว่านั้นเป็นเพียงการคาดเดาของพวกเขา และพวกเขาไม่สามารถรับประกันได้ 100% พวกเขาก็ไม่รู้ว่าหลังจากสามเดือน จะมีอาการอะไรเกิดขึ้นรึเปล่า?”

เซวหยวนป้าจ้องและพูดอย่างโกรธเคืองในสิ่งที่ เหรินเจี้ยนหรงพูด

เหรินเจี้ยนหรงไม่กล้าพูดอีก เขาก้มหน้าอย่างนิ่งสงบ

“ขยะ! ไม่ได้เรื่องสักคน!”

เซวหยวนป้าโกรธอย่างมากและเตะเก้าอี้ข้างๆเขา: “ตระกูลเซวของฉันใช้เงินไปมากมายในการวิจัยทางวิทยาศาสตร์สำหรับพวกเขา แต่ปรากฎว่าแม้แต่ยาดูดจิตจะทำร้ายร่างกายของฉันหรือไม่ก็ไม่รู้ ถ้าไม่ใช่ขยะ แล้วจะคืออะไร?”

เหรินเจี้ยนหรงยืนอยู่ข้าง ๆ และปล่อยให้ เซวหยวนป้าแยกตัวออกไปเพราะกลัวว่าตัวเองจะมีส่วนเกี่ยวข้อง

ตั้งแต่ครั้งก่อนที่หยางเฉินป้อนยายาดูดจิตห้กับ เซวหยวนป้า เซวหยวนป้าถูกไล่ออกจาก เมืองเยี่ยนตู และทันทีที่เขากลับไปที่ตระกูลเซว เขาก็ขอให้ผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์ที่ได้รับการฝึกฝนโดยตระกูลเซว ให้ตรวจเช็คร่างกายของเขา

แต่นี่ก็ผ่านมากว่าครึ่งเดือนแล้ว ก็ยังไม่มีผลการวิจัยเลย

สิ่งนี้ไม่โทษผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์ของตระกูลเซว แต่ความจริงที่ว่า หยางเฉินไม่ได้ให้อะไรยาดูดจิตแก่ เซวหยวนป้าเลย มันจะวิจัยออกมาได้ไงล่ะ?

วันรุ่งขึ้นทุกอย่างกลับคืนสู่ชีวิตที่สมบูรณ์แบบเดิม

หลังอาหารเช้า หยางเฉินขับรถ เพื่อไปส่งฉินซีที่แมมบ้าแดงกรุ๊ปเป็นการส่วนตัว

สำหรับเสี้ยวเสี้ยว ตอนนี้ฉินต้าหย่งที่เกษียณแล้วมีหน้าที่รับและส่งทุกวัน หยางเฉินและฉินซีไม่ก็จำเป็นต้องกังวล

หลังจากอธิบายความเข้าใจผิดอย่างชัดเจนแล้ว ฉินซีก็คุยกับหยางเฉินเกี่ยวกับงานของเธอในแมมบ้าแดงกรุ๊ป

“หยางเฉิน คืนนี้คุณว่างไหม”

เมื่อถึงประตูของ แมมบ้าแดงกรุ๊ป ทันใดนั้นฉินซีก็ถามขึ้น

“น่าจะไม่มีอะไรที่ต้องยุ่ง”

หลังจากที่หยางเฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ถามว่า “คุณได้วางแผนอะไรในคืนนี้เหรอ?”

ฉินซีพยักหน้า: “ในช่วงเวลาที่ผ่านมา เย่ฝานช่วยฉันเยอะมาก เขาเป็นลูกชายของลุงเย่ชังและลุง เย่ชังสนับสนุนฉันมาโดยตลอด”

“เมื่อวานคุณชกเเย่ฝานไปหนึ่งหมัด ฉันคิดว่าคืนนี้เราชวนเย่ฝานไปทานอาหารเย็นกัน ถือซะว่าเป็นการขอบคุณของฉัน แล้วเราก็ขอโทษเขาอีกครั้ง”

“ยังไงก็ตาม เขาเป็นผู้ที่ถูกกระทำ”

เมื่อพูดถึงเย่ฝาน หยางเฉิน รู้สึกผิดเล็กน้อย

“ฉันคุณเลิกงาน ฉันจะมารับ” หยางเฉินตกลง

“โอเค งั้นฉันไปก่อนนะ” ฉินซีเปิดประตูรถและเดินลงไป

หยางเฉินคอยดูฉินซีเข้าไปในตึกแมมบ้าแดงกรุ๊ปแดงกรุ๊ป แล้วขับรถออกไป

เขาไม่ได้ไปที่ไซต์ก่อสร้างเมืองเมืองจิ่วโจวมาระยะหนึ่งแล้ว และในกรุ๊ปก็ไม่มีอะไรต้องจัดการในตอนนี้ ดังนั้นเขาจึงกลับรถ และมุ่งหน้าไปยังไซต์ก่อสร้างเมืองจิ่วโจว

ยี่สิบนาทีต่อมา หยางเฉินมาถึงสถานที่ก่อสร้างของเมืองจิ่วโจว

“ประธานหยาง!”

ทันทีที่หยางเฉินมาถึงสถานที่ก่อสร้าง ผู้บริหารสวมหมวกนิรภัยรีบพูดขึ้นว่า “ประธานหยาง ผมไปเรียกประธานลั่ว”

“อย่าไปรบกวนประธานลั่ว ทุกอย่างเป็นปกติ! ฉันเดินไปเองได้”

หยางเฉินส่ายหัว หยิบหมวกแข็งขึ้นมาจากโต๊ะข้างๆ สวมมัน แล้วเดินไปที่สถานที่ก่อสร้าง

เนื่องจากมีการลงทุนจำนวนมากทำให้การก่อสร้างเมืองจิ่วโจวยังคงเร็วมาก ในเวลาเพียงไม่กี่เดือนก็เสร็จไปแล้วครึ่งหนึ่ง

ดูแล้วก็ดีไม่น้อย

หลังจากที่โครงสร้างพื้นฐานเสร็จสมบูรณ์ การตกแต่งและสีเขียวเสร็จเรียบร้อยแล้ว เมืองจิ่วโจวก็สามารถใช้งานได้อย่างเป็นทางการ

“ฉันพูดไปกี่ครั้งแล้ว? ฉันบอกแล้วไงว่าถ้าใครได้รับบาดเจ็บอีก ไปการเงินและรับเงินแล้วออกไปซะ!”

ทันทีที่หยางเฉินเดินไปที่อาคาร เขาเห็นลั่วปิงตำหนิผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา