The King of War - ตอนที่ 545 หวังว่าจะสมหวัง

หลินเทียนเจ๋อกับซุนซวี่ แอบตกใจเล็กน้อย

การที่พวกเขาพาคนยี่สิบกว่าคนมาที่นี่ ไม่ได้ต้องการสู้ แค่ร่วมมือกันข่มขู่ให้ตระกูลเย่ยอมจำนนเท่านั้น

เพราะตระกูลเย่เป็นตระกูลระดับเดียวกับพวกเขา ถ้าสู้กันจริง ถึงตระกูลหลินร่วมมือกับตระกูลซุน สุดท้ายก็ต้องเสียหายทั้งสองฝ่าย

แค่ตระกูลเย่เสียหายมากกว่าเท่านั้น

แต่ตอนนี้แปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูเท่าเทียมกันมาก อย่าว่าแต่บาดเจ็บสาหัสเลย ถึงจะบาดเจ็บเล็กน้อย ก็สามารถทำให้ตระกูลหลินกับตระกูลซุนอันตรายถึงชีวิต

เพราะตระกูลอื่น พากันจดจ้องอย่างน่ากลัว และสามารถฆ่าได้ทุกเมื่อ

ถ้าขาดตระกูลใดไปสักตระกูล ตระกูลที่เหลือจะได้ผลประโยชน์มากขึ้น

“เธอแน่ใจเหรอว่าจะสู้”

หลินเทียนเจ๋อพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“ในเมื่อตระกูลหลินต้องการสู้ งั้นตระกูลเย่จะสู้ด้วย!” เย่ม่านตอบอย่างแน่วแน่

เมื่อได้ยินดังนั้น หลินเทียนเจ๋อรู้สึกตื่นตระหนก

ตระกูลหลินกับตระกูลซุนร่วมมือเพียงชั่วคราวเท่านั้น ถ้าตระกูลเย่ต้องการสู้กับตระกูลหลินจริง ตระกูลซุนอาจถือโอกาสล่าถอย

ถ้าให้เทียบระหว่างการร่วมมือกับตระกูลหลิน เพื่อสู้กับตระกูลเย่ สู้มองตระกูลหลินต่อสู้กับตระกูลเย่ตรงๆ ตระกูลซุนยังได้ผลประโยชน์มากกว่า

“พี่หลินวางใจเถอะ ในเมื่อตระกูลซุนตัดสินใจร่วมมือกับตระกูลหลินแล้ว จะสู้หรือถอยก็ต้องทำด้วยกัน ถ้าสู้ ตระกูลซุนก็สู้ด้วย”

เหมือนซุนซวี่รับรู้ความคิดในใจของหลินเทียนเจ๋อ เขายิ้มและเอ่ยขึ้น นับว่าสร้างความมั่นใจให้หลินเทียนเจ๋อ

“ผู้ชายสองคนร่วมมือกัน รังแกผู้หญิงเพียงคนเดียว หน้าไม่อายสิ้นดี”

จู่ๆ ก็มีน้ำเสียงเย้ยหยันดังขึ้น

ทุกคนหันไปมอง เห็นกลุ่มคนสองสามคน กำลังเดินเข้ามา

เย่ม่านถือโอกาสขอโทษ

อวี๋เหวินเกาหยางโบกมือไปมาอย่างไม่ถือสา “เรื่องเล็กน้อยน่า ฉันเคารพนายท่านตระกูลเย่มานานแล้ว ฉันมาที่นี่เพื่อเคารพศพเขา”

พูดจบ อวี๋เหวินเกาหยางพาคนในตระกูลเข้ามา

หลินเทียนเจ๋อกับซุนซวี่ไม่พูดอะไรอีก เมื่อยังไม่แน่ใจว่าอวี๋เหวินเกาหยาง มาช่วยตระกูลเย่หรือเปล่า พวกเขาจึงไม่ทำอะไรบุ่มบ่าม

ถ้าอวี๋เหวินเกาหยางช่วยตระกูลเย่ ถึงตระกูลหลินกับตระกูลซุนร่วมมือกัน ก็คงทำอะไรตระกูลเย่ไม่ได้มาก กลับกันพวกเขาจะเสียหายเองด้วย

“เจ้าบ้านเย่ ฉันกะว่าจะคุยเรื่องความร่วมมือกับตระกูลเย่ ไม่ทราบว่าเจ้าบ้านเย่ยินดีหรือเปล่า”

จู่ๆ อวี๋เหวินเกาหยางหัวเราะ และพูดกับเย่ม่าน

เมื่อได้ยิน เย่ม่านถึงกับดีใจ และพูดว่า “หวังว่าจะได้ร่วมมือกันค่ะ!”

“ก่อนที่จะคุยธุรกิจกัน ควรเชิญคนที่ไม่เกี่ยวข้องออกไปก่อนหรือเปล่า”

อวี๋เหวินเกาหยางยิ้มและถามขึ้น

เย่ม่านอึ้งไป จากนั้นจึงเข้าใจความหมายของอวี๋เหวินเกาหยาง จิตใจที่ว้าวุ่นของเธอ สงบลงแล้ว ถึงไม่ได้พูดออกมา แต่สิ่งที่เห็น คือตระกูลอวี๋เหวินจะร่วมมือกับตระกูลเย่

หลินเทียนเจ๋อกับซุนซวี่สีหน้าไม่สู้ดีเป็นอย่างมาก

“เจ้าบ้านตระกูลหลิน เจ้าบ้านตระกูลซุน ในเมื่อพวกคุณเคารพศพเรียบร้อยแล้ว เชิญกลับไปได้แล้ว!”

เมื่อมีความช่วยเหลือจากอวี๋เหวินเกาหยาง เย่ม่านมีอำนาจมากขึ้น เธอพูดด้วยสีหน้าเฉยชา

เธอพูดเชิญพวกเขาออกจากตระกูลเย่ แต่น้ำเสียงและท่าทีเย็นชามาก ดูเหมือนไม่ได้เชิญให้กลับแม้แต่น้อย

“อวี๋เหวินเกาหยาง นายจะช่วยตระกูลเย่จริงๆ ใช่ไหม”

หลินเทียนเจ๋อกัดฟันพูด แววตาของเขาเย็นชา

“เจ้าบ้านตระกูลหลิน คุณอยากรู้มากเกินไปแล้ว เรื่องของตระกูลอวี๋เหวิน ให้คนนอกมายุ่งตั้งแต่เมื่อไร”

สีหน้าของอวี๋เหวินเกาหยางเคร่งขรึม เขาพูดอย่างเย็นชา “ถ้าตระกูลหลินอยากตาย ฉันยินดีช่วยตระกูลเย่ ทำลายตระกูลหลินให้ย่อยยับเป็นอันดับแรก!”

เมื่ออวี๋เหวินเกาหยางเอ่ยขึ้น ทุกคนถึงกับอึ้ง

เย่ม่านแค่ไล่ตระกูลหลินกับตระกูลซุนออกไป แต่อวี๋เหวินเกาหยางกลับข่มขู่ว่าจะทำลายตระกูลหลิน