The King of War - ตอนที่ 534 พากันแตกตื่น

หยางเฉินไม่พอใจกับตาเฒ่าคนนี้มาก

ถ้าเขาไม่ใช่ตาของฉินซี มีหรือที่หยางเฉินจะรอถึงตอนนี้

ไม่แน่เขาอาจจะทำลายตระกูลเย่ เพื่อแก้แค้นให้พ่อฉินซีไปตั้งนานแล้ว

เย่ม่านตาแดงก่ำ เธอกัดฟันพูดว่า “ในสายตาของพ่อ คงมีแค่ผลประโยชน์ของตระกูลสินะ ถึงฉันเป็นลูกสาวพ่อ แต่ฉันคงเป็นแค่หมากตัวหนึ่ง พ่อจะควบคุมหมากตัวนี้ยังไงก็ได้!”

“การที่เป็นคนของตระกูลเย่ เป็นเจ้าบ้านเย่ สิ่งที่ฉันทำทั้งหมด ก็เพื่อตระกูล ฉันผิดหรือไง”

“แกรู้ไหมว่า การที่ตระกูลเย่มาถึงทุกวันนี้ได้ บรรพบุรุษต้องเสียเลือดเสียเนื้อตั้งเท่าไร”

“ฉันแค่อยากให้ตระกูลอยู่ในจุดที่รุ่งเรืองมากกว่านี้ เพื่อทำให้บรรพบุรุษสบายใจ ฉันผิดหรือไง”

เย่จี้จงสีหน้าบึ้งตึง เขาพูดด้วยความสะเทือนใจ “ถ้าไม่ใช่เพราะตระกูลเย่ ฉันอายุแปดสิบปีแล้ว ทำไมยังต้องมาจัดการเรื่องทั้งหมดในตระกูลเย่อีก”

“ทำไมฉันถึงไม่มอบตำแหน่งให้คนอื่น แล้วไปปลูกผักปลูกหญ้า ใช้ชีวิตที่เหลืออย่างสบายใจล่ะ”

เย่จี้จงเหมือนคนบ้า เขาพูดออกมาอย่างโมโห ดวงตาสองข้างแดงก่ำ

เย่ม่านดวงตาแดงก่ำ เธอกัดริมฝีปากแน่น และไม่พูดอะไรออกมาสักคำ เธอมองเย่จี้จงอย่างเกลียดชัง

หลายปีมานี้ ทุกครั้งที่นึกขึ้นมาว่าคนรักของเธอ โดนพ่อสั่งฆ่า เธอรู้สึกว่าตายดีกว่ามีชีวิตอยู่

เธออยากแก้แค้น และมีโอกาสหลายครั้ง แต่ทุกครั้งที่จะลงมือ เธอก็ทำใจไม่ได้สักที

ไม่ว่ายังไง เย่จี้จงคือพ่อที่มอบชีวิตให้เธอ ถึงเขาจะผิด ยังไงเขาก็เป็นพ่อของเธอ!

ดังนั้น ในใจเธอจึงมีเพียงความเกลียดเย่จี้จง เธอไม่สามารถฆ่าเขาได้จริงๆ

หยางเฉินเงียบเหมือนกัน หน้าที่ของเขามีเพียงแค่ช่วยเย่ม่าน

ตอนนี้เขาทำหน้าที่เรียบร้อยแล้ว ที่เหลือคือเรื่องของเย่ม่าน

ในพจนานุกรมของเขา คงจะไม่มีคำว่าความรู้สึก คงมีเพียงแค่คำว่าผลประโยชน์เท่านั้นสินะ

“นี่เป็นโชคชะตาของแก โชคชะตาของผู้หญิงตระกูลเย่!”

ผ่านไปนาน เย่จี้จงจึงเอ่ยขึ้น น้ำเสียงของเขาไร้เยื่อใย ไม่มีความรู้สึกสักนิด

เสียงร้องไห้ของเย่ม่านหายไป แววตาของเธอเย็นชาลงเรื่อยๆ เธอมองเย่จี้จงและเอ่ยขึ้น “คุยกับคนเลือดเย็นแบบพ่อ ถึงฉันจะพูดสักเท่าไร ก็ไร้ประโยชน์!”

เย่จี้จงส่งเสียงหึออกมา และไม่พูดอะไร

“หยางเฉิน ฉันจะเป็นเจ้าบ้านตระกูลเย่ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คำพูดของฉันเป็นใหญ่ในตระกูล!”

จู่ๆ เย่ม่านหันไปมองหยางเฉิน และพูดด้วยสายตาจริงจัง

หยางเฉินประหลาดใจเล็กน้อย เมื่อครู่ตอนที่เขาถามเธอว่าสนใจตำแหน่งเจ้าบ้านหรือเปล่า แววตาของเธอยังไม่เห็นด้วยขนาดนี้ ราวกับว่าเธอกำลังร่วมมือกับเขาเท่านั้น

แต่ทว่าตอนนี้ แววตาของเย่ม่าน เต็มไปด้วยความหมกมุ่น หมกมุ่นที่จะยึดอำนาจตระกูลเย่

หยางเฉินยิ้มบางๆ “เอาตามที่คุณต้องการ! ถึงคุณจะฆ่าตาแก่นี่ ผมจะไม่เข้าไปก้าวก่าย หน้าที่ของผม มีเพียงอย่างเดียว คือปกป้องชีวิตของคุณให้ปลอดภัย!”

เย่ม่านอยากได้ยินคำพูดนี้ เธอพยักหน้าอย่างซาบซึ้ง จากนั้นจึงกวาดตามองคนในตระกูล ด้วยแววตาเฉยชา “จากวันนี้เป็นต้นไป ฉันคือเจ้าบ้านตระกูลเย่ มีใครไม่ยอมหรือเปล่า”

ตอนนี้ เหมือนเย่ม่านเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ความเย็นยะเยือกปกคลุมทั่วร่างกาย และมีราศีของผู้มีอำนาจ

คนตระกูลเย่อยู่ที่นี่ทั้งหมด ทุกคนพากันตกตะลึง ราวกับไม่คิดว่าจะมีวันที่ผู้หญิงในตระกูลอย่างเย่ม่าน จะขึ้นเป็นเจ้าบ้านตระกูลเย่

“เย่ม่าน ฉันยังไม่ตายนะ!”

น้ำเสียงของเย่จี้จงทุ้มและเย็นชา แววตาขุ่นเคืองมองไปที่เย่ม่าน “แกอยากควบคุมตระกูลเย่ เว้นแต่ฉันตายเท่านั้น!”

“พ่อคิดว่าคำพูดของพ่อ ยังใช้ได้ผลในตระกูลเหรอ”

เย่ม่านยิ้มเยาะเย้ย

เมื่อเธอพูดจบ เสียงฝีเท้าดังขึ้นเป็นจำนวนมาก

จากนั้น ระหว่างที่คนในตระกูลเย่กำลังตกใจ ผู้แข็งแกร่งสวมหน้ากากผี สิบกว่าคน บุกเข้ามาในตระกูลเย่ และล้อมคนตระกูลเย่เอาไว้

ตอนนี้ ทุกคนพากันแตกตื่น!