The King of War - บทที่ 1674 ท่านจิ่วจะตายได้

บทที่ 1674 ท่านจิ่วจะตายได้
ในเวลาเดียวกันนั้น ณโรงแรมฮิลตันที่อยู่ใกล้กับสนามบินซ่านเฉิง ในห้องพักชั้นธรรมดาที่ใช้อาศัยหลบตัว
อยู่กันทั้งหยางเฉินกับเหล่าจิ่ว ยังมีหวยหลานด้วย
หลังจากหวยหลานรับโทรศัพท์ขึ้นมาคุยแล้ว พูดออกมายิ้ม
ๆ “ราชายายกกำลังผู้แข็งแกร่งทั้งหุบเขาราชายา บุกตีเข้าไปที่จวนเมืองหวยเฉิงด้วยตัวเองแล้ว
ในตอนกำลังนี้เอง ทั้งสองฝ่ายเปิดศึกกันแล้ว！”
ได้ยินดังนั้น หยางเฉินกับเหล่าจิ่วก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
ในที่สุด สองจอมอิทธิพลในหวยเฉิง
เปิดศึกต่อสู้กันแล้ว
ในเมื่อเป็นแบบนี้ ไม่ว่าใครจะชนะ ก็ได้เป็นการลดความกดดันที่หยางเฉินต้องไปรองรับอย่างมากมาย
หยางเฉินเอ่ยปากพูด “เป็นได้อย่างนี้ก็ดีจริงอยู่ แต่ว่าเวลาการเริ่มเปิดศึกของทั้งสองฝ่ายว่าจะเร็วไปหน่อยไหม พวกเราไม่มีโอกาสฉวยที่จะไปลอบสังหารพวกผู้แข็งแกร่งของแต่ละฝ่ายได้เลย”
โดยตามแผนเดิมที่วางไว้
คิดว่าจะรอช่วงจังหวะที่กำลังสับสนกัน ลอบไปจัดการกับพวกผู้แข็งแกร่งชั้นสุดยอดของหุบเขาราชายากับพวกจวนเมืองหวยเฉิน
จัดการฆ่าทิ้งไปบ้าง แล้วโยนบาปไปให้แต่ละฝ่ายที่เป็นอิทธิพลวางตัวยิ่งใหญ่
ถ้าเป็นได้ดังนี้ ไม่เพียงตัดทอนกำลังของแต่ละฝ่ายได้ อีกทั้งยังช่วยเสริมเร่งเวลาที่พวกเขาจะลงไปเปิดศึกกันด้วย
ไม่คิดว่า จะเร็วถึงขนาดนี้ เกิดเริ่มทำศึกกันแล้ว
“แต่ว่า ไม่รู้เจ้าเมืองหวยเฉิงไปเอาตัวประหลาดครึ่งคนครึ่งหุ่นยนต์ห้าตัวนั้นมายังไง ขนาดเทียบพลังฝีมือได้ถึงขั้นแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นสุดยอด เห็นท่าหุบเขาราชายาต้องแพ้แน่”
ในทันทีนั้นหวยหลานก็พูดขึ้นมาในพลัน
ได้ยินดังนั้น หยางเฉินถึงกับหลุบตาลง จ้องไปที่หวยหลานพูดว่า “ตัวประหลาดครึ่งคนครึ่งหุ่นยนต์ห้าตน？”
หวยหลานผงกหัว “ข่าวที่เพิ่งแจ้งเข้ามาว่า
ก็สร้างความเสียหายให้ทางฝ่ายหุบเขาราชายาอย่างหนัก”
ถึงแม้มีแค่เพียงห้าตน แต่เพราะเจ้าตัวประหลาดห้าตนนี้
“ขณะนี้ ราชายาถูกเจ้าเมืองหวยเฉิงรั้งถ่วงไว้อยู่ นอกจากนั้น
ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าของทั้งสองฝ่ายต่างไม่มีเหลืออยู่แล้ว ต่ำจากสองคนนี้ลงมา ที่เก่งกาจที่สุดก็คือผู้แข็งแกร่งเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นสุดยอด
ไม่ต้องคิดก็รู้ได้ว่า จวนเมืองหวยเฉิงได้เพิ่มมาซึ่งห้าตัวประหลาดครึ่งคนครึ่งหุ่นยนต์พลังฝีมือแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นสุดยอดมานี้ จะสร้างความสูญเสียให้กับฝ่ายหุบเขาราชายาขนาดไหน”
เหล่าจิ่วมองไปที่หยางเฉินถามว่า “เจ้ารู้ที่มาที่ไปของไอ้ผู้แข็งแกร่งครึ่งคนครึ่งหุ่นยนต์นี้ใช่ไหม？”
หยางเฉินตอบด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ก่อนหน้านี้ ข้าเคยพบกับไอ้เจ้าคนที่ถูกเรียกว่านักวิทยาศาสตร์สติเฟื่องที่ชื่อด๊อกเตอร์แบล็กคนนั้น
เขามุ่งจะทดลองทำผลิตภัณฑ์ไฮ-เทคฯ.เจาะเรื่องพลังบูโด ข้าก็ยังเคยตกลงไปในกับดักที่พวกมันวางไว้ ถูกพวกมันบังคับกินยาที่มันทดลอง
บอกว่าจะเพิ่มพลังขึ้นได้ในเวลาสั้น ๆ แต่มันมีผลการทำลายร่างกายอย่างรุนแรง”
“ตอนหลังนั้น
ซ้ำยังมีพลังเก่งกาจมากขึ้นยิ่งกว่าเดิม”
ได้ถูกอาจารย์ไร้นามของข้าสังหารทิ้ง แต่ใครจะรู้ได้ ตอนหลังนี่กลับปรากฏตัวมาอีกได้
ได้ฟังที่หยางเฉินพูด สีหน้าเหล่าจิ่วเครียดลงไปอีกอย่างหนัก “ฟังตามที่เจ้าพูดมา
ด๊อกเตอร์แบล็กคงต้องใช้วิชาการไฮ-เท็คฯ. จัดการกับโครงสร้างในตัวเองแล้ว
ถึงจะดูว่าฆ่าเขาตายไปแล้ว เขาก็ยังมีวิธีฟื้นคืนชีวิตกลับมาได้”
หยางเฉินผงกหัว
“นี่แหละเป็นเรื่องที่ข้ากังวลอยู่มากที่สุด และข้อเท็จจริงก็ชี้ให้เห็นชัดแล้ว เขาได้ใช้ผลเป็นประโยชน์จากไฮ-เทคฯ. ตอนนี้ไม่ตายไม่ดับแล้ว
ข้ามีความแค้นกับเขาอยู่หนักมาก ถ้าให้เขารู้ว่าข้าอยู่ในเมืองหวยเฉิง น่ากลัวคงไม่ยอมปล่อยข้าเป็นแน่”
เหล่าจิ่วพูดเสียงหนักแน่น
“ถ้าในเมื่อเป็นอย่างนี้ พวกเราก็จำเป็นต้องรีบออกไปแล้ว ไม่ว่าฝ่ายหุบเขาราชายาหรือฝ่ายจวนเมืองหวยเฉิงชนะ พวกเราก็ต้องรับแรงกดดันที่สูงมาก
ยิ่งหากยังมีเพิ่มเจ้านักวิทยาศาสตร์สติเฟื่องที่ไม่รู้จักตายไม่รู้จักดับนั่นด้วย สถานะของพวกเราต้องตกอยู่ในห้วงอันตรายหนักยิ่งขึ้นไปอีกอย่างใหญ่หลวง”
แม้แต่หวยหลาน ตอนนี้ก็ผงกหัวพูดไปว่า
“อย่างที่ท่านจิ่วพูดไม่ผิด ถ้าไม่มีเจ้าด๊อกเตอร์แบล็กนั่น บางทีเราก็อาจจะรอได้อยู่ แต่มาตอนนี้
พวกเรารอช้าไม่ได้แล้ว ถ้าหากห้าผู้แข็งแกร่งที่อยู่ข้างตัวเจ้าเมืองหวยเฉิงนั่น เป็นสิ่งประดิษฐ์ของด๊อกเตอร์แบล็ก ผลภายหลังต้องรุนแรงเอามาก ๆ ”
“คิดจะหนีรึ？สายไปแล้ว！”
ในขณะนั้นเอง เงาร่างเหมือนภูตปีศาจ ปรากฏขึ้นมาอย่างฉับพลันภายในห้องนั้น
พวกหยางเฉิน ทั้งสามคนถึงกับหน้าเปลี่ยนสี
ผู้แข็งแกร่งที่สามารถปรากฏตัวขึ้นมาในห้องพวกเขาอย่างเงียบเชียบไม่ให้รู้สึกตัว และยังเป็นมนุษย์ธรรมดาด้วย？
พอหวยหลานมองเห็นผู้ที่เข้ามานั่น สีหน้าซีดเผือดสุดขีด
สีหน้าหวยหลานเหลือแต่ความสิ้นหวัง จะต้องตายเป็นแน่แล้วหรือ？
หล่อนได้แต่จ้องมอง
ฝ่ามือผู้เฒ่าที่ฟาดตรงใส่มาที่หล่อน ค่อย ๆ
ใกล้เข้ามา
ในชั่วแลบของสะเก็ดไฟ กระแสใสเป็นเงาน้ำสาดผ่าน ธนูน้ำสองดอก พุ่งตรงเข้าใส่นัยน์ตาทั้งสองข้างของผู้เฒ่า
“อ๊ะ？”
ผู้เฒ่าขมวดคิ้วย่น ฝ่ามือที่ต้องฟาดใส่หวยหลาน
ธนูน้ำทั้งสองดอก แนบผิวหนังหัวพุ่งเฉียดผ่านไป
ต้องละเลิกในทันที เบี่ยงหัวแหงนหลบ
“ผลุบ！”
เสี้ยววินาทีนั้น ธนูน้ำสองดอกนั้นพุ่งฝังหายเข้าไปในผนังกำแพงห้องของโรงแรม
และขณะเดียวกันนั้น เหล่าจิ่วก็ได้ถลันเข้าไปขวางยืนหน้าหวยหลาน จ้องมองผู้เฒ่านั้นด้วยสีหน้าหนักอึ้ง
แม้ตัวเขาเอง ก็ได้รู้สึกถึงแรงกดดันที่หนักมาก ที่กระจายออกมาจากตัวผู้เฒ่า
เมื่อครู่ก่อนนี้ผู้เฒ่าได้พูดถึงหวยหลานว่าเป็นผู้ทรยศจากจวนเมืองหวยเฉิน แล้วตรงเข้ามุ่งเอาชีวิตหวยหลาน
ถ้าไม่ใช่ในช่วงวิกฤตนั้น ดีว่าหยางเฉินได้ใช้น้ำในแก้ว รวมพลังใส่กลายสภาพเหมือนธนูน้ำสองดอก ซัดใส่ผู้เฒ่าในขณะไม่ทันระวังตัว
ถึงกับเกือบทำเอาตาบอดไปแล้ว มิฉะนั้นหวยหลานคงตายไปด้วยพลังฝ่ามือของฝ่ายตรงข้ามไปแล้ว
ในเวลานี้หวยหลานจึงได้พูดเสียงสั่นออกมาว่า
“เขาคือเงาเพชฌฆาตของเจ้าเมืองหวยเฉิง พลังฝีมืออยู่ที่แดนเหนือมนุษย์ครึ่งก้าวขั้นเก้าชั้นต้น
ในจวนเมืองหวยเฉิน พลังฝีมือเพียงเป็นรองจากเจ้าเมืองหวยเฉิง”
“เรื่องในมุมมืดของจวนเมืองหวยเฉิงที่ให้คนนอกรู้ไม่ได้ ล้วนให้เขาเป็นคนลงมือจัดการ”
การเป็นได้ถึงเงาเพชฌฆาตของเจ้าเมืองหวยเฉิง จะเป็นคนระดับธรรมดาได้ยังไง？
พลังฝีมือฝ่ายตรงข้ามนี้แม้จะไม่บรรลุถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้า แต่เพียงแค่ครึ่งก้าวขั้นเก้าแดนเหนือมนุษย์ก็เทียบเท่าถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นต้นแล้ว
เหล่าจิ่วแค่เพียงอยู่ที่แดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นสุดยอด ดูอาจจะเหมือนไม่ต่างกันเท่าไหร่ แต่เพียงแค่ห่างกันเล็กน้อยนั้น ก็เหมือนห่างกันข้ามฟากแม่น้ำกันเลยทีเดียว
เงาเพชฌฆาตที่เรียกได้ว่าอยู่แดนเหนือมนุษย์ครึ่งก้าวขั้นเก้าชั้นต้น ก็เพราะเขาได้สัมผัสถึงขีดที่จะข้ามขั้นแล้ว สามารถที่จะทะลวงข้ามขั้นได้ทุกเวลา
เงาเพชฌฆาตหยีตามองไปที่หยางเฉิง พูดเสียงเยือก
“ดูทีแล้ว สามคนของหุบเขาราชายานั่น พวกเจ้าเป็นคนฆ่าเป็นแน่แล้ว คนที่มีพลังฝีมือในแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดชั้นกลาง
กลับฝึกบรรลุพลังธาตุน้ำได้ มันเป็นเรื่องน่าอัศจรรย์จริง ๆ ！”
“ถ้าข้าเดาไม่ผิด สามคนจากหุบเขาราชายานั้น
โดยใช้จังหวะที่พวกเขาไม่ทันได้ตั้งตัว จึงเปิดโอกาสให้พวกเจ้าสังหารพวกเขาได้”
ก็ตายเพราะพลังธาตุน้ำของเจ้านี่เอง
หยางเฉินจ้องหน้าฝ่ายตรงข้ามด้วยสีหน้าเคร่งขรึม เอ่ยปากพูดว่า “เวลานี้มาคุยเรื่องนี้ แล้วยังจะมีความหมายอะไร？”
เงาเพชฌฆาตพูดเสียงเยือก “หุบเขาราชายากับจวนเมืองหวยเฉิงก็เปิดศึกกันแล้ว มันก็ไม่มีความหมายแล้ว！”
“แต่ว่าตอนนี้ พวกเจ้าตายได้แล้ว！”
สามคนที่อยู่ในบริเวณตอนนี้ จะมีก็เหล่าจิ่ว
จึงเป็นคนที่สร้างความกดดันมากที่สุดให้เขา เพียงถ้าฆ่าเหล่าจิ่วได้ หยางเฉิงกับหวยหลาน
ก็ไม่มีทางหนีรอดได้แม้แต่คนเดียว
“ปัง！”
เสียงดังสนั่นลั่น หน้าต่างห้องโรงแรมพังออกไป เหล่าจิ่วและ เงาเพชฌฆาตพุ่งตัวออกไปข้างนอก
หวยหลานในขณะนั้นจึงได้สติกลับมา มองไปที่หยางเฉินรีบพูดว่า
“พี่หยาง พลังฝีมือของเงาเพชฌฆาตกล้าแข็งมาก ท่านจิ่วน่าจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา ตอนนี้พวกเรารีบหนีก่อน ยังพอมีโอกาส ไม่งั้นถ้ารอจนท่านจิ่วแพ้ลงมาแล้ว
พวกเราคิดจะหนีออกไป คงจะหมดโอกาสแล้ว”
หยางเฉินมองไปที่หวยหลาน พูดเสียงเย็นเฉียบ “ถ้าท่านจิ่วแพ้ แล้วจะเป็นยังไง？”
หวยหลานอึ้งเงียบ ก้มหน้าไม่กล้าพูด สักพักหนึ่ง
หล่อนจึงเงยหน้า พูดกับหยางเฉินว่า “ถ้าท่านจิ่วแพ้
เขาก็ต้องตาย！”