The King of War - บทที่ 1464 การช่วยเหลือของทุกตระกูล

ในตอนนั้นเอง ถังปั๋วพ่อของถังยี่โหรวยืนอยู่ริมสุด ดูจากการยืนของบรรดาพี่น้องทั้งสามคนก็ดูออกว่า เขามีตำแหน่งที่ต่ำที่สุด

“ถังไห่ แกออกความเห็นก่อนเลย!”

ในตอนนั้นเอง ผู้นำตระกูลถังถังเต๋อหวู่มองไปที่ลูกชายที่อยู่ตรงกลางแล้วพูด

ถังไห่รีบพูดว่า “พ่อครับ เมื่อก่อนตอนที่ราชวงศ์เย่ไม่มีผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ ยังอยู่รอดมาได้ตั้งร้อยปี ตอนนี้ราชวงศ์เย่มีเย่หลินที่เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ ต่อไปก็จะมีแต่แข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อยๆ ในสถานการณ์แบบนี้ ตระกูลถังอย่าไปทำให้ราชวงศ์เย่ไม่พอใจเลยครับ”

ถังเต๋อหวู่มองไปที่ถังไห่แล้วพูดว่า “พูดอย่างนี้ แกหมายความว่าเราควรช่วยเหลือราชวงศ์เย่งั้นเหรอ?”

ถังไห่พยักหน้า “ถ้าให้ผมพูด ไม่ว่าจะเป็นใคร ขอแค่กล้าเหยียบเข้าไปที่ราชวงศ์เย่ รับรองว่าต้องตายทั้งเป็นอย่างแน่ครับ”

จากนั้นถังเต๋อหวู่ก็มองไปทางซ้ายมือของถังไห่ และพูดว่า “ถังเจิ้น แล้วแกคิดเห็นว่าอย่างไร?”

ถังเจิ้นพูดว่า “ผมเห็นด้วยกับพี่สองครับ ในเมืองราชวงศ์เย่ ราชวงศ์เย่ก็เหมือนสวรรค์ แถมในราชวงศ์เย่ ก็ยังมีคนคอยปกป้องอยู่ อยากจะทำลายราชวงศ์เย่ ไม่มีทางทำสำเร็จแน่ครับ และที่ฝ่าบาทเรียกตระกูลใหญ่ๆ มารวมตัว อาจจะเป็นการทดสอบของฝ่าบาทก็เป็นได้ครับ”

“หลังจากจบเรื่องทั้งหมด ตระกูลไหนที่ให้ความร่วมมือกับราชวงศ์เย่ จะต้องตกรางวัลให้อย่างแน่ ส่วนตระกูลไหนที่ไม่ให้ความร่วมมือ อนาคตอาจจะอยู่ในเมืองราชวงศ์เย่ ยากครับ”

ถังเต๋อหวู่พยักหน้า และครุ่นคิดอยู่สักพัก

เขาถามความคิดเห็นของลูกชายคนที่สองและสาม ส่วนคนโตถังปั๋วถูกเขามองข้ามไปอย่างไม่แยแส

“พ่อครับ ผมคิดไม่เหมือนคนอื่นครับ”

เมื่อถังปั๋วเห็นถังเต๋อหวู่ไม่พูดอะไร เลยพูดขึ้นมา

ถังเต๋อหวู่เลยมองไปทางถังปั๋ว”พูดมา!”

“ผมคิดว่า ราชวงศ์เย่ไม่ได้ทดสอบ แต่เจอสถานการณ์ที่เป็นวิกฤติจริงๆ ก่อนหน้านี้ท่านไปเมืองเยี่ยนตูมา ท่านก็พูดอยู่ว่า ต่อให้เป็นกษัตริย์เย่ ก็ตายที่เมืองเยี่ยนตูส่วนเย่หลินและหลิวเหล่าก้วยของเมืองเหมียวทั้งสองคนนี้ก็เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ แต่สุดท้ายก็ต้องหนีออกมาจากเมืองเยี่ยนตู”

“แม้ว่าจะไม่มีใคร เปิดเผยว่าเกิดอะไรขึ้นบนภูเขาเยี่ยนซานในเมืองเยี่ยนตูแต่ถึงกลับทำให้ผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ กลัวจนต้องหนีออกมา แต่เรื่องที่มั่นใจก็คือ พวกเขาต้องกลัวเอามากๆ ถึงมีการเคลื่อนไหวแบบนี้”

“ที่ยอดภูเขาเยี่ยนซาน คนที่พวกเขาต่อสู้ด้วยคือหยางเฉินของเมืองเยี่ยนตูถ้าเป็นอย่างนี้ ที่พวกเขาหนีออกมา ก็เพราะว่ากลัวหยางเฉิน”

“ผมได้ข่าวมาว่า พ่อบุญธรรมของหยางเฉิน ก็เสียในการต่อสู้ครั้งนั้น หลังจากการต่อสู้ครั้งนั้น วันนี้ก็เป็นวันที่แปดพอดี ถ้าเป็นอย่างนั้น เมื่อวานเป็นวันครบรอบการตายเจ็ดวันของพ่อบุญธรรมหยางเฉิน และวันนี้ราชวงศ์เย่ยังมาเกิดเรื่องใหญ่อีก แสดงว่าหยางเฉินรอให้การตายของพ่อบุญธรรมตัวเองครบรอบเจ็ดวันก่อน แล้วค่อยมาที่ราชวงศ์เย่”

“คนคนหนึ่งสามารถทำให้ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์สองคนถึงกับหวาดกลัว และตอนนี้กล้ามาที่เมืองราชวงศ์เย่เพื่อชำระแค้นกับราชวงศ์เย่ เขาต้องมั่นใจ และยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ราชวงศ์เย่ ก็มีเย่หลินคนเดียวที่เป็นผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์”

“เพราะฉะนั้นผมคิดว่า พวกเราควรเลิกให้การสนับสนุนราชวงศ์เย่ครับ บางทีเราอาจจะหลีกเลี่ยงปัญหาที่จะตามมาได้นะครับ”

ถังปั๋วรู้เรื่องที่เกิดขึ้น บนภูเขาเยี่ยนซานในอาทิตย์ที่ผ่านมาอย่างดี เห็นได้ชัดว่าที่ผ่านมาเขาใช้เวลาในหาข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องนี้ ถึงได้รู้ข้อมูลมาขนาดนี้

“อ่า อ่า พี่ใหญ่ นี่พี่จะยกยอไอ้คนที่ชื่อหยางเฉินมากเกินไปหรือเปล่าครับ? ว่ากันว่า เขายังอายุไม่ถึงสามสิบด้วยซ้ำ อายุประมาณนี้ เป็นช่วงหุนหันพลันแล่นใจร้อนตามปกติแหละครับ ต่อให้ราชวงศ์เย่รวบรวมคนมาเพื่อต่อกรกับเขา แต่ถ้าหากเขากล้าเหยียบเข้าไปที่ราชวงศ์เย่ ก็มีแต่ตายเท่านั้นแหละครับ”

ถังไห่ถึงกับหลุดขำออกมา

ถังเจิ้นพูดต่อว่า “พี่ใหญ่ครับ พวกผมรู้นะครับ ว่าพี่ต่อต้านการที่ต้องให้ยี่โหรวแต่งงานกับเย่เทียนหมิงของราชวงศ์เย่ แต่พี่ต้องเข้าใจนะครับว่า การตัดสินใจแบบนี้ของพ่อ เป็นการตัดสินใจแทนยี่โหรว ในโลกนี้ มีผู้หญิงมากมายที่ต้องการแต่งงานกับราชวงศ์เย่ แต่ทำไม่ได้ พี่ควรรักษาโอกาสนี้ไว้ให้ดีๆ นะครับ รอให้ยี่โหรวแต่งงานกับราชวงศ์เย่ จะได้มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อราชวงศ์เย่ไว้”

ถังปั๋วไม่ได้สนใจคำพูดของน้องสอง แต่มองไปที่ถังเต๋อหวู่ และพูดด้วยสีหน้าที่จริงจังว่า “พ่อครับ ยี่โหรวเป็นผู้หญิงของตระกูลถัง ถ้าให้เธอแต่งกับราชวงศ์เย่ แน่นอนว่าเป็นเรื่องดีสำหรับเธอ ที่ผมพูดแบบนี้ ไม่ใช่เพราะต่อต้านเรื่องที่ยี่โหรวจะต้องแต่งงานกับราชวงศ์เย่ แต่เพื่อตระกูลของเรา ขอให้พ่อคิดทบทวนดีๆ อีกสักครั้งเถอะครับ”

ถังเต๋อหวู่เงียบทันที อันที่จริงแล้ว ลึกๆในใจของเขา ก็ไม่เห็นด้วย กับการที่ต้องเข้าไปช่วยเหลือราชวงศ์เย่ แต่ตระกูลถังอยู่ในเมืองราชวงศ์เย่มาเป็นนับร้อยปี และตลอดนับร้อยปีที่ผ่านมา ก็มีราชวงศ์เย่ปกครองเมืองราชวงศ์เย่มาตลอด

แม้ว่าครั้งนี้ ราชวงศ์เย่จะเจอปัญหาใหญ่ และมีโอกาสที่จะถูกทำลายสูง แต่เขาเองก็ยังตัดสินใจสนับสนุนราชวงศ์เย่

หลังจากที่เงียบไปนาน ถังเต๋อหวู่มองไปที่ลูกชายทั้งสามคน และพูดว่า “ที่ถังปั๋วพูดมาก็ใช่ว่าจะไม่มีเหตุผล แต่ที่นี่คือเมืองราชวงศ์เย่ พวกเราไม่กล้าเดิมพัน และไม่สามารถเดิมพัน เนื่องจากเย่หลินต้องการให้คนที่แข็งแกร่งของทุกตระกูลเข้าไปช่วยเหลือราชวงศ์เย่ พวกเราก็ทำได้แค่ทำตามคำสั่งที่ได้รับมา”

คำพูดนี้ของถังเต๋อหวู่ เป็นการยืนยันครั้งสุดท้าย แม้ว่าถังปั๋วจะผิดหวัง แต่ก็เข้าใจพ่อของตัวเอง เลยไม่ได้พูดอะไรต่อ

“พวกแกสามพี่น้อง เรียกคนในตระกูลที่เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพ ให้ตามฉันไปที่ราชวงศ์เย่!” หลังจากที่ถังเต๋อหวู่สั่ง ทั้งสามพี่น้องก็รีบออกไปทันที

เรื่องที่ตระกูลถังเรียกผู้แข็งแกร่งแดนเทพมารวมกัน ไม่นานเรื่องนี้ก็ถูกกระจายออกไปทั่วตระกูลถัง ถังยี่โหรวเลยรีบวิ่งไปหาถังปั๋ว

“พ่อคะ ตระกูลถังจะไปช่วยราชวงศ์เย่จริงๆเหรอคะ?” ถังยี่โหรวถามด้วยสีหน้าที่ไม่เต็มใจ

เธอไม่ได้มีความรู้สึกดีๆ ต่อราชวงศ์เย่เลยแม้แต่น้อย หลังจากที่รู้ว่าตระกูลถังต้องแต่งงานราชวงศ์เย่ ตั้งแต่นั้นมาเธอก็มีอคติ ต่อราชวงศ์เย่

ถังปั๋วพยักหน้า “ปู่แกตัดสินใจแล้ว เราก็ได้แต่ทำตามคำสั่งเท่านั้น ยี่โหรว ตอนนี้ระดับความแข็งแกร่งของแก ก็อยู่ในระดับแดนเทพชั้นต้นใช่ไหม ครั้งนี้ แกก็ตามฉันไปช่วยเหลือราชวงศ์เย่ด้วย”

ถังยี่โหรวฝืนยิ้ม “ครั้งนี้ราชวงศ์เย่กำลังจะต้องเจอกับผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ ให้มดตัวน้อยๆ อย่างเราที่เพิ่งเข้าสู่神境ไปช่วยเหลือ จะส่งเราไปตายงั้นเหรอ?

หลังจากที่ถังปั๋วเงียบไปสักพัก ก็มีสีหน้าที่เจ็บปวด เขาเองก็รู้ดี ที่ราชวงศ์เย่เรียกพวกเขาไป ก็เพื่อเป็นโล่ป้องกันก็เท่านั้น

การจะต่อสู้กับผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ อย่าว่าแต่คนที่เพิ่งเข้ามาใน神境เลย ต่อให้เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นยอด เกรงว่าผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ยังไม่ทันได้ใช้พลัง ก็ต้านไม่ไหวแล้ว

“หนูเองก็หวังว่า หยางเฉินคนนั้นที่มาจากเมืองจักรพรรดิยี่ยนตูจะสามารถทำลายราชวงศ์เย่ได้” จู่ๆ ถังยี่โหรวก็พูดออกมา

ถังปั๋วตกใจขึ้นมาทันที และตะโกนออกมาว่า “หุบปาก!”

ถ้าคำพูดของถังยี่โหรวหลุดออกไป เกรงว่าจะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นกับตระกูลถัง

ในเวลานั้นเอง เมื่อได้ยินคำสั่งรวมตัวดังมาจากข้างนอก ถังปั๋วเตือนอีกครั้งว่า “ยี่โหรว ฉันรู้ว่าแกไม่ชอบราชวงศ์เย่ แต่อะไรควรพูด หรือไม่ควรพูด แกก็น่าจะรู้ดีนะ”

“พ่อวางใจเถอะค่ะ หนูก็แค่บ่นต่อหน้าพ่อไปงั้นๆ เองค่ะ ไม่มีทางไปพูดที่ข้างนอกแน่นอนค่ะ” ถังยี่โหรวพูด

อย่างนี้ถังปั๋วค่อยวางใจ และพาถังยี่โหรวออกจากห้องไป

ในเวลาเดียวกัน ตระกูลอื่นๆในเมืองราชวงศ์เย่ ต่างก็พาผู้แข็งแกร่งแดนเทพ เดินทางตรงไปทางราชวงศ์เย่