The King of War - บทที่ 1416 หลงจิ้นเกลี้ยวโกรธ

หลงจิ้นมีเจตนาฆ่าจริงๆ เรื่องพรุ่งนี้สำคัญมาก เกือบจะแน่ใจได้ว่า ราชวงศ์เย่นั้นมาเพราะตี้ชุน

เขารู้ดีว่าหยางเฉินจะไม่มีวันยอมให้ตี้ชุนออกมายังโลก กล่าวคือ พรุ่งนี้ หยางเฉินจะยืนหยัดต่อสู้กับราชวงศ์เย่อย่างแน่นอน

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ราชวงศ์หลงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องยืนหยัดอย่างมั่นคงกับหยางเฉิน

เมื่อสิ่งที่พวกเขากำลังพูดถึงของคืนนี้ถูกเปิดเผย ราชวงศ์เย่จะลงมือกับราชวงศ์หลงก่อนอย่างแน่นอน

เมื่อรู้สึกถึงเจตนาฆ่าที่เพิ่มขึ้นของหลงจิ้น ผู้นำของทั้งสี่ตระกูลในเมืองราชวงศ์หลงต่างก็เปลี่ยนสีหน้าของพวกเขา

“หลงหวง ใจเย็น!”

อวี๋สุ่ยพูดอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เหลือบไปที่ผู้นำอีกสามคนและพูดว่า”ในเมื่อหลงหวงต้องเลือกยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามของราชวงศ์เย่ ดังนั้น พวกเราที่อยู่ในเมืองราชวงศ์หลงจึงต้องสนับสนุนหลงหวง ทุกคน ผมพูดถูกไหม?”

เจียงเหวินซานก็พยักหน้าอย่างรวดเร็ว “เนื่องจากหลงหวงต้องการเลือกที่จะยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามของราชวงศ์เย่ งั้นตระกูลเจียงของเรา ก็จะสนับสนุนแน่นอน”

หลินฮุยก็กล่าวอีกว่า “ตระกูลหลินของผม ก็สนับสนุนหลงหวงด้วย”

ในตอนนั้น มีเพียงตระกูลฟางเพียงตระกูลเดียวที่ยังไม่ได้แสดงความเห็น และสายตาของทุกคนก็จับจ้องไปที่ฟางหรู

ฟางหรูสูดหายใจเข้าลึกๆ มองไปที่หลงจิ้นแล้วพูดว่า”หลงหวง ผมยังคงยืนยันในความคิดของตัวเอง ทุกอย่างขึ้นอยู่กับสถานการณ์ เพราะตอนนี้เรายังไม่รู้ท่าทีของเมืองราชวงศ์อื่นๆ ถ้าเราไปยืนอยู่ฝ่างตรงข้ามกับราชวงศ์เย่แบบนี้ ผมกลัวว่าพวกเขาจะเชือกไก่ให้ลิงดู”

“ผมคิดว่า ถ้าพรุ่งนี้ ตระกูลชั้นนำในเมืองราชวงศ์อื่นๆก็จะยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามของราชวงศ์เย่ ถ้าหลงหวงบอกว่าต้องการเปิดศึก ผมฟางหรูจะออกรบโดยไม่พูดสักคำ”

“นอกจากนี้ ผมมีคำถามจะถามหลงหวง ที่ท่านยืนกรานที่จะยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามของราชวงศ์เย่ เพราะเขาใช่ไหม?”

ขณะพูด ฟางหรูเอานิ้วชี้ขวาชี้ไปที่หยางเฉิน

หยางเฉินขมวดคิ้วอย่างกะทันหัน และเมื่อเขามองไปที่ฟางหรู มีเจตนาฆ่าเล็กน้อยในดวงตาของเขา

ฟางหรูคนนี้ ตั้งแต่แรกก็มีความไม่เป็นมิตรต่อเขามาก

ดวงตาของหลงจิ้นเย็นชา หรี่ตาลงและกล่าวว่า “ผมจะเตือนคุณเป็นครั้งสุดท้าย อย่าไร้มารยาทกับคุณหยาง ไม่เช่นนั้น คุณจะต้องชดใช้ค่าเสียหายอย่างหนักสำหรับความโง่เขลาของคุณ”

ใบหน้าของฟางหรูไร้อารมณ์ เขาไม่ได้แม้แต่จะมองไปที่หยางเฉินด้วยซ้ำ เขาเพียงแค่เก็บนิ้วชี้ที่ชี้ไปที่หยางเฉินในเมื่อกี้กลับมา มองไปที่หลงจิ้นและกล่าวว่า “ราชวงศ์เย่ได้ประกาศแล้วว่าพวกเขาจะกำจัดเยี่ยนเฉินกรุ๊ป ประธานคือไอ้เด็กคนนี้ แน่นอนว่าเด็กคนนี้จะต้องยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามของราชวงศ์เย่อย่างแน่นอน ”

“ตอนนี้ หลงหวง ท่านยืนกรานที่จะยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามของราชวงศ์เย่ และท่านยังได้ประกาศต่อสาธารณชนว่าราชวงศ์หลงจะร่วมมือกับเยี่ยนเฉินกรุ๊ป”

“ดังนั้น ที่ท่านต้องการที่จะยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามของราชวงศ์เย่ เพียงเพื่อเด็กคนนี้ใช่ไหม?”

ณ ตรงนั้น ในห้องขนาดใหญ่ก็เงียบกริบ

สมาชิกของสามตระกูลที่เหลือต่างประหลาดใจ ราวกับว่าพวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าฟางหรูจะกล้าขนาดนี้ กล้าคำหลงจิ้นในที่สาธารณะแบบนี้

แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่า เหตุผลที่หลงจิ้นต้องการเป็นศัตรูของราชวงศ์เย่ก็เพราะหยางเฉิน แต่พวกเขาก็ไม่กล้าพูดในที่สาธารณะ

แต่ฟางหรูกลับกล้าพูดมันออกมา และคำพูดนั้นเต็มไปด้วยความรังเกียจต่อหยางเฉิน

เมื่อเห็นว่าหลงจิ้นกำลังจะระเบิด หยางเฉินก็พูดขึ้นในเวลานี้ว่า “ไม่ว่าราชวงศ์เย่จะมาเพราะตี้ชุนหรือเพื่อแสดงกล้ามเนื้อต่อกองกำลังระดับสูงในจิ่วโจว หรือเพื่อกดขี่ทุกตระกูล ผู้นำฟางคิดว่า ถ้าเมืองราชวงศ์หลงเลือกที่จะจำนนต่อราชวงศ์เย่ เขาจะได้รับความเคารพจากราชวงศ์เย่หรือไม่?” “หึ!”

ฟางหรูส่งเสียงอย่างเย็นชา “ผมไม่ขอให้ราชวงศ์เย่ปฏิบัติต่อกันด้วยความสุภาพ ผมแค่ต้องการให้ตระกุลฟางของผมปลอดภัย”

“หากหลงหวงทำเพื่อคุณ และไม่สนใจความปลอดภัยของทั้งเมืองราชวงศ์หลง นั่นจะเป็นความน่าเศร้าของทุกตระกูลในเมืองราชวงศ์หลงของเรา!”

“บังอาจ!” หลงจิ้นตะโกนอย่างโกรธจัด ตบโต๊ะแล้วยืนขึ้นด้วยความโกรธ “ฟางหรู คุณคิดว่าผมไม่กล้าทำอะไรคุณจริงๆหรือ?”

ฟางหรูดูไม่กลัวอะไรและเย้ยหยัน”หลงหวง ท่านเป็นกษัตริย์ของเมืองราชวงศ์หลง ทำไมท่านจะไม่กล้าทำอะไรกับผมล่ะ? ผมแค่พูดความจริง ถ้าหลงหวงไม่ต้องการฟัง เพียงแค่ถือซะว่ามันเป็นแค่ลม ส่วนพรุ่งนี้หลงหวงจะเผชิญหน้ากับราชวงศ์เย่อย่างไร ก็แล้วแต่หลงหวง เพียงแต่ว่า ตระกูลฟางของผม เราไม่ยอมให้ตระกูลของเราตกอยู่ในอันตรายพราะบุคคลที่ไม่เกี่ยวข้องนี้”

เห็นได้ชัดว่า คนที่ไม่เกี่ยวข้องในปากของเขาคือหยางเฉิน

หลังจากพูดจบ เขาก็ยืนขึ้น เหลือบมองทุกคน และในที่สุดก็มองไปบนร่างของหลงจิ้น และพูดจางๆว่า “เดิมทีผมคิดว่า ที่หลงหวงเรียกเรามาที่นี่ เพื่อหารือเกี่ยวกับมาตรการรับมือในวันพรุ่งนี้ แต่คิดไม่ถึงว่า แม้เราได้บอดความเห็นของเราแล้ว หลงหวงก็ไม่ยอมฟัง และกลับยืนกรานที่จะทำตามใจตนเอง ในเมื่อเป็นแบบนี้ ก็ทางใครทางมันแล้วกัน”

พูดจบเขาก็ก้าวออกไป

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เขาเดินไปไม่กี่ก้าว เขาถูกผู้แข็งแกร่งสองคนจากราชวงศ์หลงขวางทางไว้

ฟางหรูยกคิ้วทันที จากนั้นมองไปที่หลงจิ้น และพูดอย่างเย็นชาว่า “หลงหวง นี่ท่านจะลงมือกับผมหรือ?”

หลงจิ้นโกรธมาก แต่ไม่พูดอะไร ดวงตาของเขามืดมน จ้องมองฟางหรูตลอด

ฟางหรูไม่ยอมใคร และในขณะเดียวกันก็มีออร่าของบูโดจางๆที่แผ่ซ่าออกมาจากเขา

เห็นได้ชัดว่า เมื่อหลงหวงต้องการโจมตีเขา เขาจะไม่มีวันนิ่งเดียวดาย

ผู้นำของอีกสามตระกูลไม่ได้พูดอะไรในเวลานี้ และยังคงมีความหวังอยู่ในดวงตาของพวกเขา

ราชวงศ์หลงในตอนนี้ ได้ประสบกับความโกลาหลครั้งใหญ่ และได้สูญเสียผู้แข็งแกร่งแดนเทพไปมาก และแม้แต่อดีตฝ่าบาท ก็ยังถูกหลงฝูและผู้ไร้นามฆ่า

อย่างไรก็ตาม คนของกองกำลังหลักในเมืองราชวงศ์หลง รู้เพียงว่าอดีตฝ่าบาทสิ้นพระชนม์ และยังรู้อีกด้วยว่าผู้แข็งแกร่งแดนเทพมากมายของราชวงศ์หลงได้รับบาดเจ็บและเสียชีวิต และตอนนี้กำลังของพวกเขาก็ลดลงอย่างมาก

ส่วนเรื่องที่ราชวงศ์หลงเกิดอะไรขึ้นบ้าง ไม่มีใครรู้นอกจากราชวงศ์หลง

ด้วยเหตุนี้ กองกำลังใหญ่ในราชวงศ์หลง จึงกล้าที่จะถามหลงจิ้นอย่างเปิดเผย ถ้าไม่ใช่เพราะหลงจิ้นเผยเจตนาฆ่า ไม่เพียงฟางหรูเท่านั้นที่จะโจมตีเขา แต่ผู้นำของอีกสามตระกูลก็จะโจมตีหลงจิ้นต่อไปเช่นกัน

ดวงตาของหยางเฉินหรี่ลงเล็กน้อย และเขาไม่ได้เข้าไปแทรกแซง นี่คือเรื่องของเมืองราชวงศ์ และบางสิ่ง ก็ต้องให้หลงจิ้นจัดการเอง

เมื่อหลงจิ้นจัดการได้ดีเท่านั้น จึงจะไม่มีปัญหาในอนาคต

“ฟางหรู ผมจะให้โอกาสคุณเลือกเป็นครั้งสุดท้าย” หลงจิ้นพูดขึ้นมาทันใด

คราวนี้ ความโกรธในร่างกายของเขาดูเหมือนจะหายไปทันที และน้ำเสียงของเขาก็สงบมาก

อย่างไรก็ตาม ทุกคนในตอนนี้รู้สึกถึงความโกรธสุดขีดที่ซ่อนอยู่ภายใต้ความสงบของหลงจิ้น

ฟางหรูรู้สึกกังวลใจมากขึ้นเล็กน้อย เหตุผลที่เขากล้าทำเช่นนี้คือเขาคาดว่าหลงจิ้นจะไม่กล้าโจมตีเขาอย่างง่ายดาย

เพราะว่า ตัวเขาเองก็ได้ก้าวเข้าสู่แดนเทพชั้นยอดแล้ว

ในความคิดของเขา หลงจิ้นก็อยู่ในแดนเทพชั้นยอด แต่เขาไม่รู้ว่าบูโดของหลงจิ้นได้เข้าสู่กึ่งแดนเหนือมนุษย์แล้ว และอยู่ไม่ไกลจากกึ่งแดนเหนือมนุษย์แล้ว

หลังจากเงียบไปนาน ฟางหรูก็หัวเราะอย่างเย็นชา “ผมไม่ต้องการใครให้โอกาสผม ผมรู้แค่ว่าโอกาสทั้งหมดอยู่ในมือของผมเอง”

หลังจากพูดจบ เขาหันหลังกลับมาอย่างแน่วแน่แล้วเดินจากไป

“ดูเหมือนว่า ถ้าผมไม่แสดงพลังออกมา บางคนคิดว่าผมมันเป็นคนที่รังแกได้ง่ายๆ” หลงจิ้นพูดขึ้นทันที

ในเวลาเดียวกัน โมเมนตัมอันทรงพลังก็ปะทุออกมาจากร่างกายของเขา

ฟางหรูที่เพิ่งไปถึงประตูห้องหยุดกะทันหัน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ และภายใต้ความตกใจ ก็มีความรู้สึกกลัวอย่างแรงกล้า”คุณ… บูโดของคุณ คือกึ่งแดนเหนือมนุษย์! “