The King of War - บทที่ 1339 ท่าทีอันเลวร้าย

เขาเกือบตายในราชวงศ์หลง ตอนนี้แม้แต่ราชวงศ์เย่ก็อำพรางตัวได้ดีขนาดนี้เชียวหรือ?

เมื่อห้าสิบปีที่แล้ว กษัตริย์องค์ก่อนของราชวงศ์เย่ก็อยู่ในระดับแดนเหนือมนุษย์แล้ว ปัจจุบันนี้จะแข็งแกร่งเพียงใด?

“ท่านแน่ใจไหม?” หยางเฉินถามอย่างไม่เต็มใจ

หลงจิ้นพยักหน้า “ถึงจะเป็นข่าวลือทั้งหมด แต่ก็ใช่ว่าเรื่องเหล่านี้จะไม่มีมูล จักรพรรดิของราชวงศ์เย่เมื่อห้าสิบปีก่อน เป็นบุคคลอัจฉริยะอย่างแท้จริง”

หยางเฉินไม่พูดอะไรอีก สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม

หากเป็นเมื่อก่อน เขาจะฆ่าสมาชิกของราชวงศ์เย่โดยไม่ลังเล แต่หลังจากผ่านประสบการณ์ที่ราชวงศ์หลงในวันนี้ เขาก็ไม่กล้าก้าวเข้าสู่ราชวงศ์เย่ง่ายๆ

เหมือนที่หลงจิ้นพูดไว้ เมื่อห้าสิบปีก่อน กษัตริย์องค์ก่อนของราชวงศ์เย่ก้าวเข้าสู่ระดับแดนเหนือมนุษย์แล้ว ปัจจุบันผ่านไปห้าสิบปี เขาจะแข็งแกร่งได้ถึงขั้นไหกันนะ?

หากเขาต้องการคิดบัญชีกับราชวงศ์เย่ เกรงว่าจะทำได้แค่รอ

ในเวลานี้ คนรับใช้ได้เคาะประตูห้องและพูดกับหลงจิ้นว่า “ฝ่าบาท คนของราชวงศ์เย่มาแล้ว บอกว่าต้องการคุยธุระสำคัญบางอย่าง”

“คนของราชวงศ์เย่?”

ประกายเย็นชาระยิบระยับอยู่ในแววตาของหลงจิ้น เขามองหยางเฉินอย่างเป็นกังวล พอเห็นยางเฉินดูเป็นปกติ เขาจึงสั่งการคนรับใช้ “ให้พวกเขารออยู่ในวังหลงหวงก่อน!”

“รับบัญชา!”

คนรับใช้เดินออกไป

“คุณหยาง ต้องการให้ข้าเก็บรักษาสมาชิกของราชวงศ์เย่ตลอดไปหรือไม่?”

เจตนาฆ่าที่รุนแรงแวบผ่านดวงตาของหลงจิ้น

ตอนนี้ในหัวใจของเขา จดจำหยางเฉินได้อย่างแม่นยำ ในขณะเดียวกัน เขาก็เต็มไปด้วยความเกลียดชังที่มีต่อราชวงศ์เย่

ถ้าไม่ใช่เพราะราชวงศ์เย่หลอกให้หลงเคอลุ่มหลง ส่งผู้แข็งแกร่งแดนเทพหกคนไปลอบสังหารหยางเฉิน เรื่องราวต่อมาก็จะไม่เกิดขึ้น

เจตนาฆ่าที่รุนแรงฉายแววผ่านดวงตาของหยางเฉินเช่นกัน เขาพูดอย่างเย็นชา “ท่านไปพบคนของราชวงศ์เย่ก่อน ดูว่าพวกเขาต้องการพูดเรื่องอะไร?”

“จะลงมือหรือไม่ ข้ามีแผนของตัวเอง”

เมื่อได้ยินคำพูดของหยางเฉิน หลงจิ้นก็รีบตอบรับ “ใช่ ข้าจะไปพบสมาชิกของราชวงศ์เย่ ดูว่าพวกเขามีลับลมคมในอะไรซ่อนเร้นอยู่

หลงจิ้นไม่ได้รีบร้อนจะไปวังหลงหวงในตอนนี้ แต่ยื่นอึ้งอยู่กับหยางเฉิน

เวลานี้ ภายในวังหลงหวง

ชายวัยกลางคนที่มีลมปราณแห่งวิถีบู๊อันแข็งแกร่งกำลังนั่งรออยู่บนเก้าอี้หวาย ข้างหลังเขามีชายชราสองคนที่น่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่า ลมปราณแห่งวิถีบู๊ที่เปล่งออกมาจากชายชราสองคนนี้ เกรงว่าน่าจะไปถึงแดนเทพชั้นยอด

ชายวัยกลางคนมองดูอายุราวๆ ห้าสิบห้าปี แต่งกายด้วยเสื้อผ้าหรูหรา สีหน้าเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง

“ฝ่าบาท ราชวงศ์หลงทำเกินไปแล้ว พวกเรารอมาครึ่งชั่วโมงแล้ว แต่ก็ไม่เห็นหลงหวงมาสักที”

ชายชราที่อยู่ข้างหลังชายวัยกลางคนกล่าวพร้อมกับขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ

ในสายตาที่ดื้อรั้นของชายวัยกลางคน ฉายประกายเย็นชา “ทำเกินไปแล้ว!”

“ราชวงศ์หลงในตอนนี้ น่าจะรู้ดีว่าต้องร่วมมือกับราชวงศ์เย่ของเราเท่านั้น จึงจะสามารถจัดการกับราชวงศ์อื่นๆ รวมถึงตระกูลชั้นนำในเมืองราชวงศ์ของพวกเขาได้”

“แม้ในสถานการณ์เช่นนี้ พวกเขายังกล้าข่มขู่เรา ทำเกินไปจริงๆ!”

ชายวัยกลางคนชื่อเย่ชาวฝาน เป็นผู้แข็งแกร่งระดับแดนเทพชั้นปลาย องค์ชายใหญ่แห่งราชวงศ์เย่ และเป็นทายาทของกษัตริย์ราชวงศ์เย่คนปัจจุบัน

แค่นี้ก็รู้แล้วว่า เขามีตำแหน่งอะไรในราชวงศ์เย่

ชื่อของเย่ชาวฝาน ยังแสดงให้เห็นความคาดหวังของกษัตริย์เย่ที่มีต่อเขาด้วย เขาหวังว่าวันหนึ่งเย่ชาวฝาน จะสามารถบุกทะลวงสู่ระดับแดนเหนือมนุษย์ได้อย่างราบรื่น กลายเป็นสุดยอดผู้แข็งแกร่งที่แท้จริง

“ฝ่าบาท ในเมื่อราชวงศ์หลงไม่ไว้หน้าเรา พวกเรากลับกันดีกว่า ข้าเชื่อว่าวันหนึ่งราชวงศ์หลงจะมาขอร่วมมือกับราชวงศ์เย่ของเราเอง”

ชายชราอีกคนกล่าวขึ้น

“แกร๊กๆๆ!”

เมื่อชายชราพูดจบ เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นอย่างชัดเจน ในที่สุดหลงจิ้นก็มา

ในเวลานี้ กลุ่มผู้มีอำนาจของราชวงศ์หลงได้ตามหลังเขามา แต่ละคนมีภาพลักษณ์เย่อหยิ่งอยู่บนใบหน้า มองไปทางกลุ่มของเย่ชาวฝาน ในสายตาก็เต็มไปด้วยความรังเกียจ

พวกเขาได้เห็นกับตาแล้วว่าหยางเฉินแข็งแกร่งเพียงใด ยิ่งกว่านั้นพวกเขายังได้เห็นอาจารย์ของหยางเฉินที่กล้าสังหารผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ของตระกูลบู๊โบราณอีกด้วย

เวลานี้เมื่อมีหยางเฉินอยู่ในราชวงศ์หลง พวกเขาต้องกลัวอะไร?

“ท่านเป็นใคร? บอกชื่อมา!”

หลงจิ้นเดินขึ้นไปบนบัลลังก์มังกร ก้มหน้ามองลงไปที่เย่ชาวฝาน พลางพูดอย่างเย็นชา

เย่ชาวฝานขมวดคิ้ว แน่นอนว่าเขาเคยเห็นหลงจิ้นมาก่อน และรู้ว่าหลงจิ้นเป็นผู้แข็งแกร่งอันดับหนึ่งในราชวงศ์หลง

แต่จากข้อมูลที่เขาได้รับ หลงจิ้นไม่ใช่หลงหวง แต่ตอนนี้ หลงจิ้นกลับรายล้อมไปด้วยกลุ่มผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์หลง เขานั่งลงบนบัลลังก์มังกร

เห็นได้ชัดว่ามีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นในราชวงศ์หลง หลงจิ้นกลายเป็นผู้สืบทอดราชบัลลังก์

เพียงชั่วขณะ ในใจเย่ชาวฝานก็เต็มไปด้วยความตกใจ

“ข้าน้อยทายาทของราชวงศ์เย่ เย่ชาวฝาน ขอเข้าเฝ้าหลงหวง!”

เย่ชาวฝานใจเย็นลงได้อย่างรวดเร็ว ประสานมือต่อหน้าหลงจิ้น

ในฐานะทายาทของราชวงศ์เย่ เขาจะเป็นคนธรรมดาได้อย่างไร?

ในเวลานี้ เย่ชาวฝานได้ทำตามประเพณีอย่างเคร่งครัด มองไม่ออกเลยว่า เมื่อครู่เขาโกรธหรือทนไม่ได้กับสิ่งที่ราชวงศ์หลงเพิ่งทำลงไป

“มาหาข้ามีธุระอะไรรึ?”

หลงจิ้นถามอย่างเย็นชา

เย่ชาวฝานรู้สึกถึงแรงกดดันที่แทบจะมองไม่เห็น แผ่ซ่านออกมาจากตัวหลงจิ้นเข้าโอบล้อมเขาไว้ทันที

เพียงชั่วครู่ เขาก็เกิดภาพลวงตา ถ้าหากหลงจิ้นต้องการชีวิตเขาก็เป็นเรื่องง่ายดาย

ไม่เพียงแค่เย่ชาวฝานเท่านั้น แต่ยังรวมถึงผู้แข็งแกร่งระดับแดนเทพชั้นยอดสองคนที่อยู่ข้างหลังเย่ชาวฝานด้วย ในเวลานี้สีหน้าได้เปลี่ยนไปอย่างมากเช่นกัน เหมือนกำลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่น่าเกรงขาม มองไปทางหลงจิ้นด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

พวกเขาสัมผัสได้ถึงลมปราณแห่งวิถีบู๊ที่แผ่ซ่านออกมาจากตัวหลงจิ้น แข็งแกร่งกว่าพวกเขามาก

พวกเขาอยู่ในระดับแดนเทพชั้นยอด นั่นก็หมายความว่าลมปราณแห่งวิถีบู๊ของหลงจิ้น อย่างน้อยต้องอยู่ในระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์แล้ว?

หลงหวงองค์ก่อนก็เป็นผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์เช่นกัน ตอนนี้มีหลงจิ้นเพิ่มมาอีกคน นั่นหมายความว่าราชวงศ์หลงในปัจจุบัน มีผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์แล้วเหรอ?

ในทางตรงกันข้าม ราชวงศ์เย่มีเพียงกษัตริย์เย่ที่เป็นผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์คนเดียว

เดิมทีในการเดินทางของเย่ชาวฝานกับราชวงศ์หลงในครั้งนี้ มีการวางแผนที่จะร่วมมือกับราชวงศ์หลง จัดตั้งพันธมิตรเพื่อจัดการกับราชวงศ์อื่น ๆ และกองกำลังชั้นนำภายในเมืองราชวงศ์

แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าหลงจิ้นจะไม่ชอบราชวงศ์เย่มากนัก มันอาจเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะสร้างพันธมิตร

“หลงหวง วันนี้ข้ามาที่นี่ในนามของบิดา การมาของกษัตริย์เย่ หวังว่าจะเพียงพอให้เราสามารถสร้างพันธมิตรระหว่างราชวงศ์เย่และราชวงศ์หลง เพื่อให้เราสามารถทำงานร่วมกันได้และรับมือกับปัญหาที่เรากำลังเผชิญอยู่”

เย่ชาวฝานก็ไม่พูดอ้อมค้อม ตรงเข้าประเด็นทันที แสดงจุดประสงค์ในการมาที่นี่

“ปัญหา? ไม่ทราบว่าราชวงศ์เย่คิดเห็นว่า ราชวงศ์หลงของข้าจะเผชิญหน้ากับปัญหาอะไร?”

หลงจิ้นมองเย่ชาวฝานด้วยสีหน้าไม่แยแส พลางถามขึ้น

เย่ชาวฝานพูดไม่ออก เขานึกไม่ถึงว่าตำแหน่งหลงหวงจะได้มาโดยง่าย ยิ่งคิดไม่ถึงเลยว่าท่าทีของหลงจิ้นที่มีต่อราชวงศ์เย่จะเลวร้ายถึงเพียงนี้

จากท่าทีสามารถมองเห็นอะไรได้บางอย่าง

เห็นได้ชัดว่าราชวงศ์หลงไม่มีความคิดที่จะร่วมมือกับราชวงศ์เย่เลย

“หลงหวง ท่านควรจะรู้ดีว่า ผู้แข็งแกร่งแดนเทพหกคนที่พวกเราสองราชวงศ์ส่งออกไป ตอนนี้ได้ตายลงในมือของหยางเฉินหมดแล้ว”