The King of War - บทที่ 1244 หยางเฉินพูดโน้มน้าว

ต้วนหวูหยาเห็นดังนั้นก็ไม่ลังเล สาวเท้าก้าวเข้าไปปรากฏตัวขึ้นตรงหน้ายอดฝีมือแดนเทพทั้งสองในทันที ก่อนจะปล่อยหมัดออกไป

“พลั่ก!”

สองหมัดเข้าปะทะกัน พลังการทำลายล้างอันน่าสะพรึงกลัวแผ่ซ่านไปทั่วทุกทิศทุกทาง

โต๊ะและเก้าอี้ในห้องประชุมถูกทำลายลงเกือบครึ่งจากการปะทะกันอันน่าสะพรึงกลัวนี้

ส่วนยอดฝีมือแดนเทพอีกสองคนก็ร่วมมือกันเพื่อปราบยอดฝีมือระดับแดนเทพชั้นยอดคนนั้น

“ฆ่ามัน!”

ยอดฝีมือแดนเทพชั้นยอดอีกคนหนึ่งประสานฝ่ามือเข้าด้วยกัน คลื่นพลังอันรุนแรงถูกส่งออกมาจากใจกลางฝ่ามือของเขา

ชั่วพริบตาเดียว แขนทั้งสองข้างที่เขาประสานไว้ ข้างหนึ่งตรงเข้าโจมตียอดฝีมือระดับแดนเทพชั้นปลาย และอีกข้างหนึ่งตรงเข้าโจมตียอดฝีมือระดับแดนเทพชั้นกลาง

คนคนหนึ่ง สามารถปลดปล่อยสองกระบวนท่าอันทรงพลังออกมาได้พร้อมกัน!

“อวดดี!”

ยอดฝีมือระดับแดนเทพชั้นปลายมีสีหน้าโกรธจัด ระเบิดความโกรธออกมาอย่างไม่หยุดยั้ง ราวกับว่าถูกอีกฝ่ายเหยียดหยาม

แขนขวาตวัดกลับอย่างฉับพลัน ก่อนจะพุ่งออกไป การโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดถูกปลดปล่อยออกไปในทันที

“พลั่ก!”

เมื่อหมัดทั้งสองปะทะกัน พลังทำลายล้างก็ระเบิดออกมาจากแขนของทั้งสองที่ปะทะกัน

“ปังๆๆ!”

ทั้งสองก้าวถอยหลังออกไปหลายก้าว ทุกครั้งที่พวกเขาก้าวถอยหลัง พื้นหินอ่อนก็พังทลายลง

ในช่วงเวลาสั้นๆ ยอดฝีมือระดับแดนเทพชั้นยอดทั้งสองได้ต่อสู้กับยอดฝีมือระดับแดนเทพชั้นปลายที่ร่วมมือกับยอดฝีมือชั้นกลาง

ภายในเวลาอันสั้นเช่นนี้ ห้องประชุมขนาดใหญ่ก็ยุ่งเหยิงระเนระนาด

สีหน้าของกษัตริย์ต้วนมืดมนจนถึงขีดสุด อย่างไรก็ตาม หลังจากวันนี้ พลังของราชวงศ์ต้วนจะได้รับความเสียหายอย่างมาก

ถ้าไม่ใช่เพราะต้วนหวูหยา ยอดฝีมือระดับแดนเทพทั้งสี่จะทรยศเขาได้อย่างไร?

ถ้าไม่มีการทรยศ เขาก็ไม่จำเป็นต้องฆ่ายอดฝีมือทั้งสี่ด้วยตัวเอง

เมื่อยอดฝีมือแดนเทพทั้งสี่ถูกสังหาร มันจะเป็นหายนะครั้งใหญ่สำหรับราชวงศ์ต้วน

แต่กษัตริย์ต้วนเป็นผู้กุมอำนาจปกครองที่ไม่ยอมก้มหัวให้กับความไม่ถูกต้อง ในเมื่อทั้งสี่คนทรยศเขา จึงมีเพียงทางออกเดียวคือความตายเท่านั้น

“ส่งเขามาให้ข้า แล้วพวกท่านก็ไปจัดการกับยอดฝีมือแดนเทพชั้นยอดอีกคน!”

ต้วนหวูหยาชกเข้าไปที่ยอดฝีมือแดนเทพชั้นยอด ในขณะเดียวกันก็ได้สั่งชายสองคนที่กำลังจัดการกับยอดฝีมือแดนเทพชั้นยอดคนนี้อยู่

“ครับท่าน!”

ทั้งสองไม่รอช้า ตรงดิ่งเข้าไปหายอดฝีมือแดนเทพชั้นยอดอีกคน

ยอดฝีมือแดนเทพชั้นปลายสองคน ยอดฝีมือแดนเทพชั้นกลางสองคน และยอดฝีมือทั้งสี่ได้ร่วมมือกันจัดการกับยอดฝีมือระดับแดนเทพชั้นยอดคนหนึ่ง เพียงชั่วครู่ ยอดฝีมือระดับแดนเทพชั้นยอดคนนั้นก็รู้สึกกดดันอย่างมาก

ส่วนยอดฝีมือแดนเทพชั้นยอดอีกคนที่กำลังต่อสู้กับต้วนหวูหยา ก็ตกอยู่ภายใต้แรงกดดันอย่างมากเช่นกัน

ตอนนี้ต้วนหวูหยาได้ก้าวเข้าสู่ระดับแดนเทพชั้นยอดแล้ว แม้ว่าจะเพิ่งฟันฝ่าเข้ามาได้ แต่ความสามารถของเขาเกือบจะเทียบเท่ากับระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์แล้ว

สิ่งนี้ทำให้ยอดฝีมือระดับแดนเทพชั้นยอดรู้สึกกดดันอย่างหาที่เปรียบมิได้ แต่กษัตริย์ต้วนออกคำสั่งมาแล้ว เขาต้องพยายามฆ่าต้วนหวูหยาอย่างสุดกำลัง

“พลั่ก!”

ต้วนหวูหยาโจมตีอย่างรุนแรง ยอดฝีมือระดับแดนเทพชั้นยอดคนนั้นกระเด็นออกไป

“เจ้าไม่คู่ควรเป็นคู่ต่อกรของข้า!”

ต้วนหวูหยากล่าวอย่างเฉยเมย

จากนั้นสายตาของเขาก็จับจ้องไปที่กษัตริย์ต้วน กษัตริย์ต้วนก็มองมาที่เขาด้วย

ทั้งสองรวมตัวกันในระยะ 5-6 เมตร แต่ระยะห่างเหมือนช่องว่าง พรากพ่อลูกออกจากกันโดยสิ้นเชิง

“เสด็จพ่อ ได้โปรดสละราชสมบัติ!”

ต้วนหวูหยามองไปที่กษัตริย์ต้วนเป็นเวลานานและกล่าวขึ้น

กษัตริย์ต้วนมีสีหน้าเศร้าหมอง มองไปที่ยอดฝีมือแดนเทพสองคนที่พ่ายแพ้ไปแล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะต้องต่อสู้ตามลำพังแล้ว

ทันใดนั้นหยางเฉินก็สาวเท้าก้าวเข้าไปปรากฏตัวอยู่ข้างกายต้วนหวูหยา มองไปที่กษัตริย์ต้วนและกล่าวอย่างเย็นชาว่า “คุณไม่คู่ควรจะเป็นคู่ต่อกรกับชายชราคนนี้!”

ต้วนหวูหยารู้สึกซาบซึ้งใจ เขาย่อมเข้าใจดีว่า เมื่อเผชิญกับกษัตริย์ต้วน เขาไม่ได้มีกำลังต่อสู้สักเท่าไหร่ หยางเฉินไม่อยากให้พวกเขาสองพ่อลูกฆ่ากันเอง

แต่สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือ หยางเฉินไม่ได้มีความคิดแบบนี้เลย เหตุผลที่เขาต้องต่อสู้กับกษัตริย์ต้วน ก็เพราะว่าเขารู้สึกถึงอันตรายจากตัวกษัตริย์ต้วน

แม้แต่เขาก็ยังรู้สึกว่ากษัตริย์ต้วนนั้นอันตราย แล้วต้วนหวูหยาจะเป็นคู่ต่อสู้ได้อย่างไร?

“ผมเป็นคนฆ่าต้วนหวูเหยียนเอง ต้วนหวูหยาเป็นลูกชายของคุณ เขาเป็นยอดฝีมือที่มีวิถีบู๊แข็งแกร่งที่สุดในราชวงศ์ต้วน คุณทำเช่นนี้เพื่ออะไร?”

หยางเฉินมองไปทางกษัตริย์ด้วยสีหน้าสงบพลางพูดว่า “คุณควรสละราชสมบัติหลีกทางให้เขา!”

เพียงชั่วครู่ พื้นที่ทั้งหมดดูเหมือนจะถูกแช่แข็ง แม้แต่ยอดฝีมือแดนเทพชั้นกลางและยอดฝีมือชั้นปลายก็ยังไม่กล้าหายใจแรง

แม้แต่ยอดฝีมือระดับแดนเทพชั้นยอดยังสามารถสัมผัสได้ พลังอันน่าสะพรึงกลัวแผ่ซ่านออกมาจากตัวกษัตริย์ต้วน เข้าปกคลุมวังราชวงศ์ต้วนทั้งหมด

หันกลับมาทางหยางเฉิน เขากลับดูเหมือนคนธรรมดาทั่วไป ไม่มีลมปราณแห่งวิถีบู๊ออกมาจากร่างกายเลยสักนิด แต่ที่น่าแปลกก็คือ เขาไม่มีปฏิกิริยาใดๆ เมื่อเผชิญกับแรงกดดันจากวิถีบู๊ของของกษัตริย์ต้วน

จะเห็นได้จากตรงนี้ว่า ความสามารถของหยางเฉินอย่างน้อยก็อยู่ในระดับที่เท่ากันหรือแข็งแกร่งกว่ากษัตริย์ต้วน

ต้วนหวูหยาจ้องมองยอดฝีมือแดนเทพชั้นยอดสองคนอย่างระแวดระวัง เพราะกลัวว่าทั้งสองจะโจมตีเขาอย่างฉับพลัน ส่วนหยางเฉิน เขาไม่กังวลใดๆ

ด้วยความสามารถของหยางเฉิน มันยากมากหากกษัตริย์ต้วนคิดจะเอาชนะเขา

“จะให้ข้าสละราชสมบัติ เจ้าเป็นแค่คนนอก มีสิทธิ์อะไร?”

กษัตริย์ต้วนถามอย่างโกรธเคือง

“หยางเฉินพูดอย่างเฉยชา “ต้วนหวูหยาเป็นเพื่อนของผม แม้จะเป็นเรื่องของราชวงศ์ต้วน ผมก็ต้องเข้ามายุ่ง!”

“คุณควรรู้ดีว่า ราชวงศ์ต้วนจะเสียหายขนาดไหนถ้าคุณกับผมต่อสู้กัน”

ทันทีที่เขาพูดจบ ลมปราณจางๆ ก็แผ่ออกมาจากร่างกายของหยางเฉิน ชดเชยพลังกดดันของวิถีบู๊ที่กษัตริย์ต้วนส่งมาที่ตัวเขาได้ในชั่วพริบตา

แม้ว่าภายนอกกษัตริย์ต้วนจะไม่แสดงปฏิกิริยาใดๆ ออกมา แต่ภายในใจก็ยังรู้สึกตกใจอย่างสุดขีด

ชายหนุ่มอายุ 28 ปีคนหนึ่ง แต่สามารถแข็งแกร่งจนถึงขั้นนี้ ถ้าคนที่ตายเป็นคนอื่น เขาจะไม่ดึงดันที่จะฆ่าต้วนหวูหยา

แต่คนตายคือต้วนหวูเหยียน รัชทายาทที่แม้แต่เขาก็ต้องเกรงกลัว

“แม้ว่าราชวงศ์ต้วนจะถูกทำลาย แต่วันนี้ข้าก็ต้องทวงคืนความยุติธรรมให้เหยียนเอ๋อร์!”

พลังจากร่างกายของกษัตริย์ต้วนแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ ทันใดนั้นเขาก็มองไปที่ต้วนหวูหยาและพูดว่า “ท่านควรรู้ว่าข้าเป็นคนพูดจากหนักแน่นเสมอมา การตายของเหยียนเอ๋อร์ จำเป็นต้องมีคนชดใช้”

“ตอนนี้ ความจริงได้พิสูจน์แล้วว่า คนที่ฆ่าเหยียนเอ๋อร์คือหยางเฉิน แม้ว่าเขาจะถูกเจ้าพามาที่ราชวงศ์ต้วน ข้าก็ยังไว้ชีวิตเจ้าได้”

“ขอเพียงเจ้ายินดีที่จะอยู่ในราชวงศ์ต้วนตลอดไป ข้าจะละเว้นโทษตายให้เจ้า!”

เมื่อได้ยินคำพูดของกษัตริย์ต้วน ต้วนหวูหยาดูเหมือนจะมองเห็นความหวัง แต่ในไม่ช้าเขาก็จับจุดสำคัญในคำพูดของกษัตริย์ต้วนได้ การตายของต้วนหวูเหยียน จำเป็นต้องมีคนชดใช้

ถ้าหยางเฉินเป็นคนฆ่าต้วนหวูเหยียน แล้วใครควรเป็นคนชดใช้? คำตอบกำลังจะออกมา

“ขอเพียงเสด็จพ่อยินดีปล่อยคุณหยางให้ออกไปจากวังราชวงศ์ต้วน ข้าจะเชื่อฟังท่านทุกอย่าง!”

ต้วนหวูหยากล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง

กษัตริย์ต้วนขมวดคิ้ว “นี่เจ้ากำลังต่อรองเงื่อนไขกับข้าอยู่เหรอ?”