The King of War - บทที่ 1233 ข้าต้องการให้เขาตาย

เมื่อต้วนหวูเหยียนมองเห็นคนที่มา สีหน้าก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“ต้วนหวูหยา ข้าอยากจะดูว่า เมื่ออยู่ต่อหน้าอาจารย์ ท่านจะเป็นอย่างไร?”

ต้วนหวูเหยียนหัวเราะลั่นพร้อมกับพูดขึ้น

คนที่มาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากอาจารย์ของต้วนหวูเหยียน หลัวซิว

ส่วนหลัวซิว เขาไม่เพียงแต่เป็นอาจารย์ของต้วนหวูเหยียนเท่านั้น แต่ยังมีความสามารถอยู่ในระดับแดนเทพชั้นยอด เป็นรองจากกษัตริย์ต้วนเท่านั้น

“องค์ชายรอง กษัตริย์ได้สั่งให้พวกเราฆ่าหยางเฉิน แต่ท่านสั่งให้คนพาหยางเฉินไป ท่านเห็นกษัตริย์อยู่ในสายตาหรือเปล่า?”

หลัวซิวยืนอยู่ข้างหน้าต้วนหวูหยาและพูดอย่างเย็นชา

ต้วนหวูหยาดวงตาแดงก่ำ เต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ เขาจับจ้องไปที่หลัวซิว พลางกัดฟันพูดว่า “พวกท่านรู้ไหมว่าคุณหยางมีวรยุทธแข็งแกร่งแค่ไหน?”

“ในขณะที่เขาปลดล็อคด้วยพละกำลังทั้งหมด จะแข็งแกร่งพอที่จะต่อสู้กับยอดฝีมือแดนเหนือมนุษย์ ตอนนี้ข้าได้ผูกมิตรกับเขาแล้ว หลังจากที่เขาสืบทอดตี้ชุน จะไม่มีทางปฏิบัติต่อราชวงศ์ต้วนอย่างไม่ยุติธรรมแน่นอน”

หลัวซิวสีหน้าสงบนิ่ง พูดอย่างใจเย็น “อย่างที่คุณพูด นั่นคือตอนที่เขาอยู่ในจุดสูงสุดของวิถีบู๊ ตอนนี้เขาจะเป็นหรือตายยังไม่แน่นอน ต่อให้ฟื้นขึ้นก็อาจจะกลายเป็นคนพิการ มีคุณสมบัติที่จะผูกมิตรกับราชวงศ์ต้วนของเราหรือ?”

“หมอเทวดาของราชวงศ์ต้วนได้ตรวจเขาแล้ว ร่างกายของเขาแข็งแรงดี แต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงฟื้นขึ้นมาไม่ได้”

ต้วนหวูหยากล่าวอย่างหนักแน่น “ข้าเชื่อว่าเขาจะตื่นขึ้นมาได้ในไม่ช้านี้”

“ท่านเชื่อมั่นก็เป็นเรื่องของท่าน ข้ารู้แค่ว่ากษัตริย์มอบหมายภารกิจให้ข้ามาสังหารหยางเฉิน”

อารมณ์ของหลัวซิวไม่เปลี่ยนเลยสักนิด เป็นเหมือนเครื่องจักร กล่าวอย่างเย็นชา “องค์ชายรอง ข้าไม่อยากลงมือกับท่าน ถ้าท่านยังขัดขวางอีก ก็อย่าหาว่าข้าไม่เกรงใจ”

หลังจากเตือนต้วนหวูหยา เขาก็พูดอีกว่า “หวูเหยียน ฆ่าหยางเฉินซะ!”

ตอนนี้ไม่มีใครรู้ว่าหยางเฉินจะรอดหรือไม่ ใครๆ ก็สามารถฆ่าเขาได้อย่างง่ายดาย แต่ผลงานครั้งนี้เขาต้องมอบให้ต้วนหวูเหยียน

หลัวซิวเป็นอาจารย์ของต้วนหวูเหยียน ย่อมไม่แย่งชิงผลงานของต้วนหวูเหยียน

“ครับ อาจารย์!”

ต้วนหวูเหยียนมีความยินดีอย่างยิ่ง ถ้าเขาฆ่าหยางเฉินได้ กษัตริย์ต้วนอาจจะเห็นว่าเขาสร้างผลงานใหญ่

ตอนนี้เขามียาบำรุงร่างกายแล้ว หากกษัตริย์ต้วนมอบรางวัลให้เขาอีก ก็ต้องมีค่าไม่น้อยไปกว่ายาบำรุงร่างกายแน่นอน

“หยางเฉิน ไปตายซะ!”

แม้ว่าต้วนหวูเหยียนจะถูกต้วนหวูหยาโจมตี แต่ต้วนหวูหยาก็ไม่ได้ลงมือกับเขาหนัก ในเวลานี้ลมปราณแห่งวิถีบู๊ระดับแดนเทพชั้นปลายของต้วนหวูเหยียนได้ระเบิดออกมาในทันใด เขาเหยียบลงบนศีรษะของหยางเฉิน

“บังอาจ!”

ต้วนหวูหยาคำรามและทำท่าจะพุ่งเข้าไป

แต่ทันทีที่เขาขยับตัว หลัวซิวก็เข้ามาขวางทางเขาไว้ ผ่านไปไม่ได้

ต้วนหวูหยาทำได้เพียงมองตาปริบๆ ต้วนหวูเหยียนใกล้จะเหยียบศีรษะของหยางเฉินเข้ามาเรื่อยๆ

“พลั่ก!”

ในเวลานี้ตู๋โยวรีบวิ่งเข้าไปชกเข้าที่หน้าอกของต้วนหวูเหยียน

ต้วนหวูเหยียนกระอักเลือดออกมาเต็มปาก ร่างกระเด็นถอยหลังในทันที

ต้วนหวูหยาไม่ได้ลงมือกับต้วนหวูเหยียนรุนแรง แต่กับตู๋โยวจะยั้งมือไม่ได้ แม้ว่าเมื่อครู่จะได้รับบาดเจ็บสาหัสจากหลัวซิว แต่ก็ยังสามารถระเบิดพละกำลังออกมาได้ถึง 80%

ต้วนหวูเหยียนที่ไม่ทันได้ป้องกัน ถูกตู๋โยวโจมตีตรงเป้า

“เจ้ารนหาที่ตาย!”

สายตาของหลัวซิวฉายแววอาฆาต เขาพุ่งตัวเข้าหาตู๋โยว

ตู๋โยวรู้อยู่แล้วว่า วันนี้ต้องต่อสู้เอาเป็นเอาตายเท่านั้นจึงจะมีทางรอด ถ้าไม่อย่างนั้นก็ต้องตายที่นี่

เขาไม่มีความลังเลใจเลยสักนิด จิตวิญญาณการต่อสู้พรั่งพรูออกมาเต็มร่างกาย ลมปราณแห่งวิถีบู๊ระดับแดนเทพชั้นปลายแผ่ซ่านออกมาจากร่างกายของเขา

“ฆ่ามัน!”

เขาขยับเท้าและเดินหน้าเข้าไปต่อสู้

ต้วนหวูหยารู้ดีว่าเมื่อมีหลัวซิวอยู่ ตู๋โยวจะไม่มีโอกาสชนะเลย

ทันใดนั้นเขาก็ตรงดิ่งเข้าไปหาหลัวซิว

“พลั่ก!”

“พลั่ก!”

เสียงปะทะอย่างหนักดังขึ้นสองครั้งติดต่อกัน

เสียงแรกคือเมื่อหลัวซิวโจมตีตู๋โยว ตู๋โยวกระเด็นออกไปภายในเสี้ยววินาที

เสียงที่สองคือเสียงของต้วนหวูหยาตกกระแทกแผ่นหลังของหลัวซิว แต่หลัวซิวก้าวไปข้างหน้าเพียง 3-4 ก้าวเพื่อทำให้ตัวเขามั่นคง

“หลัวซิว อย่าบังคับข้า!”

ต้วนหวูหยาแทบจะกัดฟันพูดประโยคนี้ออกมา

จิตวิญญาณการต่อสู้ของเขาพรั่งพรูออกมาทั่วร่างกาย ลมปราณแห่งวิถีบู๊ที่อยู่ใกล้เคียงกับระดับแดนเทพชั้นยอดแผ่ซ่านออกมาจากร่างกายของเขาอย่างต่อเนื่อง

หลัวซิวขมวดคิ้ว ประกายระยิบระยับฉายออกมาจากดวงตา

ในฐานะยอดฝีมือแดนเทพชั้นยอด เขาย่อมสามารถรู้สึกได้ว่า ตอนนี้วิถีบู๊ของต้วนหวูหยากำลังก้าวเข้าสู่ระดับแดนเทพชั้นยอด

เขารู้สึกตกใจ ต้วนหวูหยามีอายุมากกว่าต้วนหวูเหยียนเพียงสองปี แต่ทว่าต้วนหวูเหยียนเพิ่งก้าวเข้าสู่ระดับแดนเทพชั้นปลายเท่านั้น แต่ต้วนหวูหยากำลังจะก้าวเข้าสู่ระดับแดนเทพชั้นยอดแล้วหรือ?

ไม่ว่าต้วนหวูเหยียนจะมีความสามารถด้านวิถีบู๊เพียงใด ก็ไม่มีทางที่เขาจะไปถึงระดับแดนเทพชั้นยอดได้ภายในเวลาสองปี!

กล่าวคือเมื่อต้วนหวูหยาก้าวเข้าสู่ระดับแดนเทพชั้นยอด เขาจะกลายเป็นสุดยอดวรยุทธอันดับหนึ่งของราชวงศ์ต้วนทันที

ต้วนหวูเหยียนเป็นลูกศิษย์ของเขา จะได้รับแต่งตั้งเป็นรัชทายาทของราชวงศ์ต้วนในวันพรุ่งนี้แล้ว ในช่วงเวลาหัวเลี้ยวหัวต่อนี้ เขาจะไม่ยอมให้มีเรื่องใดๆ เกิดขึ้น

เพียงชั่วครู่ หลัวซิวก็ยิ่งต้องการฆ่าต้วนหวูหยามากขึ้นกว่าเดิม

เมื่อสัมผัสได้ถึงเจตนาที่จะฆ่าตนเองอย่างรุนแรงของหลัวซิว สายตาของต้วนหวูหยาก็ค่อยๆ เยือกเย็นลงจนสุดขั้ว สองตาจับจ้องไปที่หลัวซิว “ท่านอยากฆ่าข้าเหรอ?”

หลัวซิวพ่นลมหายใจแรง “ข้าไม่ได้มีเจตนาจะต่อสู้กับองค์ชายรอง ถ้าองค์ชายรองยืนกรานที่จะขัดขวางฆ่าไม่ให้ปฏิบัติตามคำสั่งของกษัตริย์ ก็อย่าตำหนิที่ฆ่าลงมือกับท่านเลย”

“หากพลั้งมือทำให้องค์ชายรองได้รับบาดเจ็บโดยไม่ได้ตั้งใจ ข้าคิดว่าฝ่าบาทคงจะเข้าใจนะ?”

ต้วนหวูหยายิ้มเยาะ “หลัวซิว ไม่จำเป็นต้องหาเหตุผลที่ฟังดูดี เพื่อพยายามจะฆ่าข้าหรอก”

“จะสู้ก็สู้ จะมัวเสแสร้งอยู่ทำไม?”

สายตาของหลัวซิวเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าอย่างรุนแรง แม้ว่าเขาต้องการฆ่าต้วนหวูหยา แต่เขารู้ดีว่าต้วนหวูหยาคือใคร

แม้ว่าจะฆ่าไม่ได้ แต่หากเขาทำร้ายต้วนหวูหยาบาดเจ็บสาหัส ก็น่าจะทำให้พื้นฐานวรยุทธของต้วนหวูหยาได้รับความเสียหายอย่างร้ายแรงใช่ไหม?

ขอเพียงเขาสามารถสกัดกั้นวิถีบู๊ของต้วนหวูหยาได้ก็พอแล้ว!

“ในเมื่อองค์ชายรองยืนกรานที่จะขัดขวาง ก็อย่าตำหนิข้าเลย!”

ทันทีที่หลัวซิวพูดจบ พลังกดดันอันน่าสะพรึงกลัวระดับแดนเทพชั้นยอดก็พัดเข้าหาต้วนหวูหยา

วินาทีถัดมา หลัวซิวก็หายตัวไป

จิตวิญญาณการต่อสู้ของต้วนหวูหยาโหมขึ้นอย่างบ้าคลั่ง เขาคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว “ทำลายมัน!”

หลังจากเสียงคำรามของเขา ลมปราณแห่งวิถีบู๊ก็พรั่งพรูขึ้นมาในร่างกายของเขา

“พลั่กๆๆ!”

ในทันทีที่ทั้งสองประมือกัน ต้วนหวูหยาได้ระเบิดพลังการต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดออกมา

ต้วนหวูเหยียนที่เพิ่งได้รับบาดเจ็บสาหัสจากฝ่ามือของตู๋โยว ตอนนี้เมื่อเห็นต้วนหวูหยากำลังต่อสู้กับหลัวซิว และกำลังตกอยู่ในสภาวะเสียเปรียบเพียงฝ่ายเดียว เขาก็มีสีหน้าตกตะลึง

“นี่…นี่มันเป็นไปได้ยังไง?”

หลัวซิวเป็นยอดฝีมือระดับแดนเทพชั้นยอด แต่ตอนนี้ต้วนหวูหยากำลังต่อสู้กับหลัวซิวด้วยความสามารถระดับแดนเทพชั้นปลาย

เขาเคยคิดว่าต้วนหวูหยาจะต้านทานไม่ได้แม้แต่กระบวนท่าเดียวจากหลัวซิว แต่ตอนนี้?

ในเวลาสั้นๆ เพียงไม่กี่วินาที ทั้งสองได้ต่อสู้กันมามากกว่าสิบกระบวนท่าแล้ว ในขณะที่ต้วนหวูหยาแค่ถูกสกัดกั้นไว้เท่านั้น ไม่ได้บาดเจ็บสาหัสอย่างที่ต้วนหวูเหยียนคิดไว้

“คิดไม่ถึงเลยว่า องค์ชายรองจะอำพรางตัวเองได้ลึกซึ้งขนาดนี้ ด้วยความสามารถของท่านในปัจจุบัน แม้แต่ยอดฝีมือแดนเทพชั้นยอดทั่วไป ก็อาจจะไม่ใช่คู่ต่อกรของท่านสินะ?”

หลังจากหลัวซิวโจมตีต้วนหวูหยาจนล่าถอยไป ก็หรี่ตาพร้อมกับกล่าวขึ้น

หลังจากต้วนหวูหยาถูกผลักให้ถอยหลัง 7-8 ก้าวถึงจะสามารถทรงตัวได้ เขาเช็ดเลือดที่มุมปาก จับจ้องไปที่หลัวซิวด้วยดวงตาแดงก่ำ รอยยิ้มบ้าคลั่งวาดขึ้นที่มุมปาก “ท่านคิดจริงๆ เหรอว่า ระดับวิถีบู๊ของข้าอยู่แค่ระดับแดนเทพชั้นปลายเท่านั้น?”

ทันทีที่เขาพูดจบ พลังของวิถีบู๊ที่อยู่เหนือระดับแดนเทพชั้นปลายก็พรั่งพรูออกมาจากร่างกายของต้วนหวูหยา

ในเวลานี้สีหน้าของหลัวซิวได้เปลี่ยนไปอย่างมาก

ต้วนหวูเหยียนพูดด้วยความตกใจ “แดนเทพชั้นยอด! ท่านคือยอดฝีมือระดับแดนเทพชั้นยอดจริงๆ”

“ไม่!”

“เป็นไปไม่ได้!”

“เป็นไปไม่ได้แน่นอน!”

ต้วนหวูเหยียนคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว สองตาของเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าอย่างแรงกล้า เขากัดฟันพลางพูดว่า “อาจารย์ ฆ่าเขาซะ! ข้าต้องการให้เขาตาย!”