The King of War - บทที่ 1122 คาดว่าเป็นผู้รักษาดินแดนเหนือ

“คุณเป็นใครกันแน่”

หลงจ้านไม่ได้ลงมือ สีหน้าของเขาเคร่งขรึมอย่างยิ่ง และดวงตาของเขาจับจ้องไปที่หยางเฉิน

ถ้าจนถึงตอนนี้ เขายังไม่รู้ว่าหม่าชาวกำลังใช้มือของเขาทำลายบูโดที่ค้างอยู่ แสดงว่าเขาเป็นคนโง่จริงๆ

เขามีลางสังหรณ์ว่า หยางเฉินซึ่งยืนอยู่ข้างๆอย่างสงบน่าจะน่ากลัวยิ่งกว่า

แม้แต่หม่าชาวก็สามารถใช้ความแข็งแกร่งของแดนราชาเพื่อระเบิดออร่าที่เทียบได้กับกึ่งแดนเทพชั้นต้น แล้วหยางเฉินล่ะ ผู้เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพ แล้วพลังต่อสู้ที่แท้จริงของเขาล่ะ?

หยางเฉินเหลือบมองหลงจ้านจ่างๆ ดวงตาที่สงบ นิ่งราวกับน้ำ ทำให้หลงจ้านรู้สึกว่าเขาไม่สามารถมองทะลุได้

“ผมเป็นใคร ราชวงศ์หลงน่าจะสืบเรื่องนี้มานานแล้วใช่ไหม?”

จู่ๆหยางเฉินก็พูดขึ้นว่า เขาเป็นผู้แข็งแกร่งที่มาจากแดนเหนือ ในสายตาของคนอื่นๆ แดนบูโดของเขาได้เข้าสู่แดนเทพแล้ว

เมื่อมองดูทั่วทั้งแดนเหนือ ผู้แข็งแกร่งแดนเทพมีกี่คน?

ราชวงศ์หลงจะไม่สามารถคาดเดาตัวตนที่แท้จริงของหยางเฉินได้อย่างไร?

“คุณคือ……”

รูม่านตาของหลงจ้านหดตัวลงทันที และเขาพูดอย่างเหลือเชื่อ“คุณคือผู้รักษาดินแดนเหนือ

!”

หยางเฉินยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ และพูดติดตลกว่า “จะเดาอย่างไร แล้วแต่คุณ แต่ผมไม่ยอมรับ!”

ตัวตนของเขา สำหรับราชวงศ์และตระกูลคิงนั้น ง่ายต่อการเดามาก แต่แดนหนือนั้นลึกลับเกินไป ไม่มีใครรับประกันได้ว่า แดนเหนือจะมีผู้รักษาดินแดนเหนือเพียงคนเดียวเท่านั้น ได้เข้าสู่แดนเทพ

แต่การตอบของหยางเฉิน ทำให้หลงจ้านมั่นใจมากขึ้นกับการเดาในใจของเขา และคนทั้งคนก็ไม่ค่อยสบายนัก

ถ้าหยางเฉินเป็นผู้รักษาแดนเหนือจริงๆ เขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหยางเฉิน

สายตาของเขาจับจ้องมาที่หม่าชาวอีกครั้ง

ทันใดนั้น เขาจำบางอย่างได้ ตามข่าวลือ เก้ากษัตริย์ในแดนเหนือ ล้วนอยู่ในแดนราชา อย่างไรก็ตาม เก้าคนนี้ มีพรสวรรค์ด้านบูโดอย่างมาก และพวกเขาสามารถระเบิดพลังการต่อสู้เป็นกึ่งแดนเทพชั้นต้นได้

ส่วนหม่าชาว ตอนที่เขาเริ่มต่อสู้กับเขา เขาสามารถระเบิดเป็นกึ่งแดนเทพ แต่เขารู้สึกได้ชัดเจนว่าแดนบูโดของหม่าชาว ยังไม่ถึงกึ่งแดนเทพ

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลงจ้านก็ตัดสินว่า หม่าชาว เป็นหนึ่งในเก้ากษัตริย์ในแดนเหนือ และชายที่แข็งแกร่งมีเพียงคนเดียวเท่านั้น ที่สามารถมีหนึ่งในกษัตริย์ทั้งเก้าในแดนเหนือติดตาม ก็คิอผู้รักษาแดนเหนือ หยางปูไป้

“มันเป็นเช่นนี้นี่เอง! เป็นเช่นนี้นี่เอง!”

หลงจ้านถอนหายใจด้วยใบหน้าขมขื่น “แม้แต่คุณลงมือด้วยตนเอง การชิงตี้ชุน ใครมีคุณสมบัติชิงกับคุณ?”

ทุกคนตกตะลึง หลงจ้าน ผู้แข็งแกร่งแดนเทพของราชวงศ์หลง กลับกล่าวว่า ไม่มีใครมีคุณสมบัติที่จะแข่งขันกับเขาในการแย่งชิงตี้ชุน

คนนั้นคือใคร?

หรือว่า เป็นชายหนุ่มที่อายุน้อยกว่าสามสิบปี?

ผู้คนในราชวงศ์หลง ต่างตกตะลึง และสายตาก็จับจ้องไปที่หยางเฉิน

และหยางเฉิน หัวใจของเขายังคงเป็นเหมือนน้ำ เขายืนอยู่ตรงจุดนั้นแล้วพูดว่า “กลับมา!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ร่างของหม่าชาวก็กระโดดวาบ และเขากลับมาข้างหลังหยางเฉิน แต่ใบหน้าของเขายังคงไม่เต็มใจอยู่เล็กน้อย เขาเพิ่งทะลวงผ่านเข้าไปและเข้าสู่แดนราชาขั้นปลาย อยากจะปลดผนึก และสู้กับผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นต้นดู

ในเวลานี้ จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของหลงจ้านสลายไปโดยสิ้นเชิง เนื่องจากเขาคาดเดาตัวตนของหยางเฉินได้แล้ว เขาจะอยู่ที่นี่และต่อสู้กับหม่าชาวได้อย่างไร?

แม้ว่าเขาจะชนะหม่าชาวจริงๆ แล้วยังไงล่ะ?

ผู้รักษาแดนเหนือ ไม่ใช่การดำรงอยู่ที่ทรงพลังที่เขาสามารถเอาชนะได้

“ลุงจ้าน คุณรีบฆ่าเขาสิ!”

หลงเทียนหยู่มองไปที่หลงจ้านด้วยความไม่พอใจและกล่าว

อย่างไรก็ตาม หลงจ้านถอยกลับไปข้างหลังหลงเทียนหยู่ ก้มศีรษะเล็กน้อยแล้วพูดว่า “องค์ชาย ไปกันเถอะ!”

“ไป?”

หลงเทียนหยู่ได้เห็นหยางเฉินและหม่าชาว ได้ระเบิดพลังการต่อสู้ของแดนเทพ และเขาก็รู้สึกไม่พอใจอย่างมาก

ตอนนี้ หลงจ้านบอกว่าเขาจะจากไป เขาจะยอมได้อย่างไร?

“องค์ชาย ผู้ใต้บังคับบัญชาคนนี้ไร้ความสามารถ ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคุณหยาง!”

หลงจ้านกล่าวด้วยเสียงทุ้มต่ำ โดยไม่อธิบายตัวตนของหยางเฉิน

อย่างไรก็ตาม นี่เป็นเพียงการเดาของเขาเกี่ยวกับตัวตนของหยางเฉิน ไม่สำคัญว่าเขาจะเดาถูกหรือไม่

ตอนนี้ หม่าชาวสามารถทะลุพลังการต่อสู้ได้เทียบเท่ากับกึ่งแดนเทพชั้นต้น แม้แต่เขา อาจไม่กล้าพูดว่าเขาสามารถเอาชนะหม่าชาวได้

ยิ่งไม่ต้องพูดถึง มีหยางเฉินที่ทรงพลังกว่าอยู่เบื้องหลังหม่าชาว

เมื่อความขัดแย้งใหญ่เกินไป เขาไม่สามารถรับประกันได้ว่าเขาสามารถช่วยหลงเทียนหยู่ในมือของหยางเฉินและหม่าชาวได้ไหม

“ดูเหมือนว่า ลุงจ้านจะแก่แล้ว ถ้ากลัวก็ถอยไป!”

เสียงของหลงเทียนหยู่ลดลง และเขาก็ก้าวไปข้างหน้า

“องค์ชาย…”

หลงจ้านต้องการเกลี้ยกล่อม แต่จู่ๆผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเทพก็ขวางกั้นเขาไว้ และพูดอย่างเย็นชาว่า “หลงจ้าน อย่าลืมว่าใครเป็นผู้รับผิดชอบการเดินทางครั้งนี้!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลงจ้านก็ถอนหายใจและหยุดขัดขวาง

ในฐานะสมาชิกของราชวงศ์หลง เขาจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าหลงเทียนหยู่หยิ่งผยองขนาดไหน?

ตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก หลงเทียนหยู่เป็นหลานชายคนโตของหลงหวง ที่เติบโตขึ้นมาในกองเงินกองทอง ความสามารถด้านบูโดเก่งกว่าคนรุ่นเดียวกัน

ในราชวงศ์หลง หลงเทียนหยู่เป็นอัจฉริยะด้านบูโด ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด ในอนาคตเขาก็จะเป็นหลงหวงคนต่อไป

หลานชายคนโตของหลงหวงที่เติบโตมาอย่างราบรื่น เขาจะยอมรับชายผู้แข็งแกร่งสองคนที่อายุน้อยกว่าเขามาก แต่แข็งแกร่งกว่าเขาได้อย่างไร?

“คุณ กล้าสู้กับผมไหม?”

จู่ๆหลงเทียนหยู่ก็ยื่นนิ้วชี้ออกไป และถามไปทางหยางเฉิน

ในเวลานี้ หลงเทียนหยู่ถูกอาบด้วยเจตนาต่อสู้ และจิตสังหารที่รุนแรงก็ฉายประกายในรูม่านตาที่มืดมิดของเขา

เขาจะไม่มีวันยอมให้ชายหนุ่มผู้แข็งแกร่งที่มีความสามารถโดดเด่นมาปรากฏตัว

“แข็งแกร่งมาก!”

ผู้คนในตระกูลหลงแห่งเยี่ยนตู รู้สึกถึงแรงผลักดันอันทรงพลังที่ค่อยๆปะทุขึ้นจากหลงเทียนหยู่ และทุกคนต่างก็ตกใจ

“นี่คืออัจฉริยะบูโดของราชวงศ์หลงใช่หรือไม่? ตามที่เล่าขานกันเลย แดนบูโดของเขา น่าจะเข้าสู่แดนราชาสูงสุดแล้วใช่ไหม?”

“ในฐานะหลานชายคนโตของราชวงศ์หลง แม้ว่าเขาจะมีเพียงแดนราชาสูงสุดเท่านั้น แต่ก็จะสามารถระเบิดพลังการต่อสู้เทียบเท่ากับแดนเทพอย่างแน่นอน”

“เขายังเด็กมาก เขาน่าจะอายุประมาณสามสิบห้าปีใช่ไหม?ผู้แข็งแกร่งระดับนี้ แม้แต่คิงแห่งตระกูลคิง ก็เป็นแค่แบบนั้นใช่ไหม?”

คนในตระกูลหลงในเยี่ยนตู กล่าวด้วยเสียงต่ำ

ในทางกลับกัน หยางเฉินและหม่าชาวถูกละเลย

“คุณอยากสู้กับผม?”

หยางเฉินยิ้ม แต่ในความเห็นของหลงเทียนหยู่ หยางเฉินกำลังเยาะเย้ยเขาในเวลานี้ และเยาะเย้ยเขาว่าด้อยกว่าคนอื่น

ชั่วขณะหนึ่ง หลงเทียนหยู่ก็โกรธ “เจ้าหนู ถ้าคุณเป็นผู้ชาย ออกไปสู้กับผมซะ!”

“อย่างคุณเนี่ยนะ ยังไม่มีคุณสมบัติที่จะสู้กับพี่เฉินของผม”

หม่าชาวก้าวไปข้างหน้า เต็มไปด้วยความตั้งใจในการต่อสู้

เขาเพิ่งเข้าสู่แดนราชาขั้นปลาย และต้องการคนที่แข็งแกร่งเพื่อเพิ่มฐานความมั่นคงในแดนบูโดของเขา คิดไม่ถึงว่าหลงเทียนหยู่จะมาด้วยตนเอง