The King of War - บทที่ 1069 ไม่ก้าวหน้าก็ล้าหลัง

“ผมกลับอยากถามคุณหน่อย ตระกูลคิงกวนในตอนนี้ สรุปมีผู้แข็งแกร่งแดนเทพของกองยุทธการอยู่หรือไม่?”

ฟังกษัตริย์เฉาพูดมาขนาดนี้ กษัตริย์หม่าก็ทำหน้าไม่ดีมองทางกษัตริย์เซวแล้วถามว่า “กษัตริย์เซว คุณจำเป็นต้องให้คำอธิบายกับพวกเรา ไม่อย่างนั้น ผมจะคิดจริงแล้วว่า เป็นคุณจงใจหลอกล่อพวกเราส่งทีมพันธมิตรออกไป ส่งไปตายที่ตระกูลคิงกวน”

“จะกินข้าวมั่วๆ ก็ได้ แต่จะมาพูดมั่วซั่วไม่ได้!”

บนหน้ากษัตริย์เซวปรากฏความรู้สึกโกรธระดับหนึ่ง พูดน้ำเสียงเย็นชา “ก่อนหน้านี้ผมเพียงแค่พูดความคิดของตนเองออกไป ผมก็แค่คาดเดาดู กษัตริย์กวนกับผู้บังคับบัญชาสูงสุดของกองยุทธการแห่งเมืองกษัตริย์กวนไปรับคนที่สนามบิน เป็นละครฉากหนึ่งที่ตระกูลคิงกวนกับกองยุทธการแสดงขึ้นกันเอง”

“แต่ว่า นี่เป็นเพียงการเดาของผม ในเมื่อถึงตอนนี้ พวกเราก็ไม่มีทางแน่ใจได้ว่า ทุกอย่างนี้สรุปแล้วเป็นละครฉากหนึ่งที่ตระกูลคิงกวนกับกองยุทธการแสดงให้พวกเราดูหรือไม่ ไม่ใช่เหรอ?”

“ผมรู้ว่า ทำให้พวกคุณตระกูลเดอะคิงแต่ละที่สูญเสียผู้แข็งแกร่งห้าคนแล้ว พวกคุณโกรธแค้นกันมากๆ แต่อย่าลืมสิ ตระกูลคิงเซวของผมก็เป็นสมาชิกหนึ่งในพันธมิตรตระกูลเดอะคิงเหมือนกัน พวกเราก็สูญเสียผู้แข็งแกร่งห้าคนเหมือนกัน”

กษัตริย์เฉาและกษัตริย์หม่าสีหน้าดูแย่อย่างมาก ถึงแม้ที่กษัตริย์เซวพูดมาไม่มีผิด แต่คนที่สงสัยว่าตระกูลคิงกวนและกองยุทธการแสดงละคร ยังเป็นกษัตริย์เซว

“ถ้านี่คือคำอธิบายของคุณ พวกเรายอมรับไม่ได้!”

กษัตริย์เฉาพูดจาเสียงเย็นชา

“หุบปากให้หมดเดี๋ยวนี้!”

กษัตริย์ไป๋ที่ไม่พูดจามาตลอด ทันใดนั้นตะโกนแบบโมโห

กษัตริย์ทั้งสามที่เดิมทียังอยากถกเถียงกันอีก ถึงหุบปากลงแล้ว ดวงตาแต่ละคนมองทางกษัตริย์ไป๋

“ตั้งแต่วินาทีนั้นที่พวกเราก่อตั้งพันธมิตรตระกูลเดอะคิงขึ้นมา พวกเราก็กลายเป็นหนึ่งเดียวแล้ว เกิดเรื่องขึ้น พวกเราหลายคนในที่นี้ ล้วนมีส่วนรับผิดชอบ ถ้าเพราะการวิเคราะห์ของกษัตริย์เซวผิดพลาด ก็ผลักความรับผิดชอบทุกอย่างให้คนคนเดียว งั้นต่อไป ยังจะมีใครกล้าแสดงความคิดเห็นอีก?”

กษัตริย์ไป๋กวาดสายตาผ่านสองสามคนจากในวิดีโอคอล ถามด้วยเสียงเย็นชา “ยิ่งไปกว่านั้น การวิเคราะห์ของกษัตริย์เซวสรุปว่าถูกหรือผิด ยังไม่ได้รับการพิสูจน์ความจริง พวกคุณก็อยากให้กษัตริย์เซวให้คำอธิบายกับพวกคุณแล้ว?”

พูดแบบนี้ออกมา กษัตริย์เฉาและกษัตริย์หม่าล้วนทำสีหน้าละอายใจ จากนั่นค่อยๆ มองทางกษัตริย์เซวแล้วพูดว่า “กษัตริย์เซว เมื่อสักครู่พวกผมไม่ถูกเอง พวกผมขอโทษคุณนะ!”

กษัตริย์เซวพูดจาเรียบๆ “ไม่ต้องขอโทษหรอก แค่หวังว่าต่อไปทุกท่านจะมีเหตุผลมากสักหน่อย ปัจจุบันนี้พันธมิตรตระกูลเดอะคิงเพิ่งก่อตั้ง นี่คือช่วงเวลาสำคัญที่สุด”

“ถ้าเพิ่งเริ่มต้น ก็ทำให้พวกเราปิดบังซึ่งกันและกัน สงสัยซึ่งกันและกัน อย่างนั้นกลุ่มพันธมิตรนี้ ชื่อคงไม่ตรงกับความเป็นจริงแล้ว”

“อย่าลืมนะ คู่ต่อสู้แท้จริงของพวกเรา เป็นอิทธิพลแกร่งสุดในจิ่วโจว กองยุทธการ!”

กษัตริย์ไป๋พยักหน้าแบบทำหน้าพอใจ เอ่ยปากบอก “ดี เรื่องนี้ก็พอแค่นี้แล้วกัน ตอนนี้พวกเราปรึกษากันหน่อย ต่อไปนี้ ภารกิจสำคัญของพันธมิตรตระกูลเดอะคิง ควรจะเป็นอะไร?”

ทันใดนั้น ในห้องประชุมทางไกลผ่านวิดีโอ กลับสู่ความเงียบงันอีกครั้ง ไม่มีใครเอ่ยปาก

ผ่านไปหนึ่งนาทีเต็มๆ กษัตริย์ไป๋ถึงเอ่ยปากขึ้นก่อน “ผมขอพูดความคิดของผมก่อนสักหน่อย”

กษัตริย์สามคนที่เหลือ ต่างมองทางกษัตริย์ไป๋แล้ว

“ผมคิดว่า ภารกิจสำคัญในตอนนี้ของพันธมิตรตระกูลเดอะคิง ไม่ใช่สิ้นเปลืองไปที่ตัวตระกูลคิงกวน แต่ต้องปรับจุดโฟกัส เอาไว้ที่เมืองเยี่ยนตู!”

กษัตริย์ไป๋เอ่ยปากบอกว่า “ด้านหลังตระกูลคิงกวนมีผู้แข็งแกร่งแดนเทพของกองยุทธการอยู่หรือไม่ พวกเราไม่มีทางยืนยันได้ชั่วคราว”

“ไม่ว่าจะมีหรือไม่มีผู้แข็งแกร่งแดนเทพแบบนี้ สำหรับพวกเรา ล้วนไม่สำคัญทั้งสิ้น”

“ถ้าไม่มีตัวตนอยู่ พวกเราพันธมิตรตระกูลเดอะคิงสามารถพาคนถล่มตระกูลคิงกวนจนราบได้ และโดยเฉพาะตระกูลคิงกวนเป็นส่วนหนึ่งในตระกูลเดอะคิงของพวกเรา ทุกท่านน่าจะรู้ดี พวกเราอยากจะพังตระกูลคิงกวนจนย่อยยับ ย่อมเป็นไปไม่ได้”

“ถ้าเกิดตระกูลคิงกวนมีผู้แข็งแกร่งชั้นสูงหนีออกไปได้ สำหรับพันธมิตรตระกูลเดอะคิงของพวกเราแล้ว นี่ล้วนแต่เป็นหายนะใหญ่หลวงอย่างหนึ่ง”

“ถ้าหากเบื้องหลังตระกูลคิงกวนมีผู้แข็งแกร่งแดนเทพคนหนึ่งที่มาจากกองยุทธการจริง งั้นพวกเรายิ่งไม่อาจไปตระกูลคิงกวนได้เลย ถ้าเกิดไปแล้ว คงไม่มีทางได้กลับมา!”

หน้ากษัตริย์ไป๋เผยความเคร่งขรึมออกมา ในแววตาลึก เปล่งประกายแสงสว่างแห่งปัญญา

กษัตริย์เฉาถามว่า “อย่างนั้นกษัตริย์ไป๋หมายความว่า พวกเราพันธมิตรตระกูลเดอะคิงสูญเสียผู้แข็งแกร่งชั้นสูงยี่สิบคน ก็เลิกแล้วไปแบบนี้?”

“เลิกแล้วไป? หึ! เป็นไปได้อย่างไรกัน?”

แรงอาฆาตในดวงตากษัตริย์ไป๋เปล่งประกาย “ผมเพียงแค่พูดว่า ปล่อยตระกูลคิงกวนไปชั่วคราวได้ รอหลังจากพวกเราควบคุมเมืองเยี่ยนตูมาไว้ในมือของพวกเราได้ ค่อยร่วมมือดันคิงแห่งเยี่ยนตูออกมาคนหนึ่ง สืบทอดตี้ชุนก่อน”

“ถ้าเกิดพวกเราเอาตี้ชุนมาควบคุมในมือของตนเองได้ ในตอนนั้น อย่าว่าแต่ตระกูลคิงกวนกระจอกๆ เลย เกรงว่าแม้แต่ราชวงศ์ ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเรามั้ง?”

ฟังคำพูดของกษัตริย์ไป๋แล้ว กษัตริย์คนอื่นๆ ต่างรู้สึกว่าเลือดอุ่นในร่างกายที่แน่นิ่งมานาน เดือดพล่านขึ้นมาอีกครั้ง

ปัจจุบันนี้พันธมิตรตระกูลเดอะคิงทั้งสี่ ก่อตั้งอิทธิพลชั้นนำกลุ่มหนึ่งขึ้นแล้ว ถ้ายังควบคุมตี้ชุนไว้ได้อีก งั้นตำแหน่งของพันธมิตรตระกูลเดอะคิง ต้องสูงเสียดฟ้าจริงๆ แน่

ถึงตอนนั้น ราชวงศ์อะไร กองยุทธการอะไร ต่างไม่ใช่คู่แข่งของพันธมิตรตระกูลเดอะคิง

“ดี ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกเราก็ตกลงตามนี้ ครั้งนี้ปล่อยตระกูลคิงกวนไปก่อนชั่วคราว รอพวกเราควบคุมเมืองเยี่ยนตูได้ ค่อยชำระแค้นในวันนี้!”

กษัตริย์หม่าพูดอย่างโมโหเดือดดาล

กษัตริย์เฉาและกษัตริย์เซวไม่ได้มีปัญหาอะไร ทันใดนั้น ตระกูลเดอะคิงทั้งสี่ ในที่สุดก็บรรลุความเห็นเป็นเอกภาพ

เช้าใหม่มาถึงอีกวัน หยางเฉินกลับมาถึงเมืองเยี่ยนตูแล้ว

ทุกอย่างในเมืองเยี่ยนตู ล้วนดูเหมือนก่อน แต่สิ่งที่ไม่มีใครรู้คือ เมืองเยี่ยนตูในเวลานี้ กำลังเผชิญหน้ากับความอลหม่านอย่างไรบ้าง

“พี่เฉิน จัดการธุระเสร็จแล้วเหรอ?”

เขตคฤหาสน์เมืองในฝันแห่งเมืองเยี่ยนตู ในคฤหาสน์หรูของหม่าชาว เขามองเห็นหยางเฉินกลับมา ถามด้วยท่าทางรอคอย

หยางเฉินหัวเราะเบาๆ ส่ายหน้าแล้ว “ตอนแรกคิดจะจับพันธมิตรตระกูลเดอะคิงไม่ให้เหลือสักคน แต่ที่นึกไม่ถึงคือ พวกเขาระวังตัวมาก ส่งแค่ทีมพันธมิตรออกมา”

“น่าเสียดายจริงๆ !”

หม่าชาวไม่พอใจอยู่บ้าง แต่พอนึกถึงความสามารถของหยางเฉิน เขาจึงวางใจลงมา “แต่ว่าไม่เป็นไร คงมีสักวัน พันธมิตรตระกูลเดอะคิงจะต้องชดใช้อย่างหนัก เพราะความโง่เขลาของตัวเอง”

หลายวันต่อมา อาการบาดเจ็บของหม่าชาวค่อยๆ ฟื้นตัว ภายใต้ฝีมือการแพทย์ยอดเยี่ยมของเฝิงเสียวหว่าน เขาแทบจะหายดีเป็นปกติแล้ว

“ปึงๆๆ!”

ในห้องใต้ดินคฤหาสน์หรูของหม่าชาว บนสังเวียนมวย ภาพคนอายุน้อยคนหนึ่ง ราวกับเสือดุ พุ่งไปทางภาพคนอายุน้อยอีกคนหนึ่งอย่างบ้าคลั่ง

เพียงแต่ คนหลังยืนอยู่ที่เดิม ไม่ไหวติงแม้แต่น้อย ปล่อยให้ผู้แข็งแกร่งกระทำการโจมตีตนเองอย่างบ้าคลั่ง

คนแรกย่อมเป็นหม่าชาว คนหลังเป็นหยางเฉิน

“การต่อสู้บนโลกนี้ ต้องไวถึงไม่เจ็บ! ความเร็วของนายยังช้าเกินไป ไวอีกหน่อย!”

หยางเฉินยืนอยู่ที่เดิม มองทางหม่าชาวที่เปลือยท่อนบน ขมวดคิ้วบอกไ