The King of War - ตอนที่ 208 เรื่องเล็กน้อย

“ยู่ชุ่ย หรือว่า ลูกเขยเศษสวะคนนั้นของเธอ ชาที่ให้มอบพ่อ ยังมีหยกเจ้าแม่กวนอิมที่มอบให้แม่ ก็เป็นของจริงเหรอ?”

นายท่านตระกูลโจวเพิ่งถูกฉินซีประคองกลับไปที่ห้องนอน โจวอวี้เจี๋ยถามด้วยใบหน้าประหลาดใจ

โจวอวี้หรงก็รายล้อมขึ้นมา และพูดอย่างตื่นเต้น: “นั่นเป็นชามูลค่าหลายสิบล้านนะ! ยังมีหยกเจ้าแม่กวนอิมที่ให้แม่ เกรงว่าก็มูลค่าหลายสิบล้านใช่มั้ย?”

“ดีนะ ชีวิตครอบครัวของยู่ชุ่ยยิ่งอยู่ก็ยิ่งดีเรื่อยๆ ของขวัญที่ส่งมอบให้ ต่างก็มีมูลค่าหลายสิบล้าน”

“พวกเธอก็ไม่ดูดีๆ ยู่ชุ่ยเป็นใคร เธอเป็นหญิงสาวที่ดีเลิศที่สุดของตระกูลโจวของพวกเรา ลูกเขยของเธอ จะเป็นเศษสวะได้อย่างไร?”

……

ชั่วขณะหนึ่ง ทั้งในห้องต่างก็ชื่นชมโจวยู่ชุ่ย

ใบหน้าของโจวยู่ชุ่ยก็เต็มไปด้วยความได้ใจ แต่ในใจกลับไม่สบอารมณ์

เธอไม่เคยเชื่อว่า หยางเฉินจะเป็นคนรวย และเชื่อว่ามาโดยตลอดว่าคฤหาสน์เป็นตระกูลซูที่มอบให้

แต่คาดไม่ถึง หยางเฉินพอออกเงินก็ชาและหยกเจ้าแม่กวนอิมหลายสิบล้าน

หยางเฉินไม่เคยมอบของมูลค่าหลายสิบล้านให้กับเธอ ยิ่งคิด ในใจของเธอยิ่งไม่พอใจ

“ยู่ชุ่ย รีบโทรหาหลานเขย ให้เขากลับมาทานอาหารกลางวัน”

โจวอวี้เจี๋ยเปลี่ยนท่าทีที่มีต่อหยางเฉินก่อนหน้านี้ แม้แต่การเรียกหยางเฉินก็เปลี่ยนหลานเขย

“พวกคุณคงจะเข้าใจผิดเรื่องหนึ่ง!”

โจวยู่ชุ่ยกระแอม และพูดด้วยท่าทางได้ใจ: “ชาก็ดี หยกเจ้าแม่กวนอิมก็ดี เสี่ยวซีลูกสาวของฉันเป็นคนซื้อทั้งหมด หยางเฉินก็แค่ผู้ชายเกาะชายกระโปรงผู้หญิง! วันๆเอาแต่ชอบเที่ยวเตร่ มีเงินอะไรที่ไหน! ฉันจะให้พวกเขาหย่ากันให้ได้อย่างแน่นอน”

“ยู่ชุ่ย เธอบอกว่าจะให้เสี่ยวซีหย่ากับหยางเฉิน คำพูดนี้เชื่อถือได้มั้ย?”

คนมีความสามารถมักพบเจอกับที่คนที่มีความสามารถในการมองคน โจวยู่ชุ่ยมองข้ามของมีค่า ก็มักจะมีคนเห็นค่า แต่ก็มีเพียงคนเดียว คือภรรยาของลูกพี่ลูกน้องของโจวยู่ชุ่ย

เห็นได้ชัดว่าคนอื่นเชื่อคำพูดของโจวยู่ชุ่ย และคิดว่าหยางเฉินก็เป็นแค่เศษสวะ

เนื่องจากตอนนี้ฉินซีเป็นผู้จัดการใหญ่ของซานเหอกรุ๊ป ฉินยีก็เป็นผู้จัดการใหญ่ของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปสาขาเจียงโจว มอบของขวัญมูลค่าหลายสิบล้านออกมา ยังมีความเป็นความเป็นไปได้

“ทำไม? เธออย่าได้ฝันกลางวัน ฉันไม่มีทางให้เสี่ยวซีแต่งงานไปที่ทุรกันดารแบบนั้นของพวกเธอหรอก!”

โจวยู่ชุ่ยกล่าวด้วยความดูถูกเหยียดหยาม

“เธอเข้าใจผิดแล้ว ฉันมีหลานสาวคนหนึ่ง อายุก็เวลาที่จะพูดคุยเรื่องแต่งงาน ถ้าหากเธอไม่เอาหยางเฉิน งั้นฉันก็สามารถแนะนำหลานสาวของฉันให้เขาได้!”

ภรรยาของลูกพี่ลูกน้องของโจวยู่ชุ่ย พูดใบหน้าที่มีความสุข

“แค่เศษสวะที่ไร้ประโยชน์ ยังกลายเป็นของที่แย่งกันได้ เอาสิ ถ้าหากเธอชอบ รีบเอาไปก็ดี ฉันก็ไม่ชอบขี้หน้าเขามาตั้งนานแล้ว” โจวยู่ชุ่ยยิ้มเยาะเย้ยครั้งแล้วครั้งเล่า

“แม่ค่ะ พวกแม่พูดอะไร?”

ฉินซีเพิ่งออกมาจากห้องของนายท่านตระกูลโจว เมื่อได้ยินคำพูดของโจวยู่ชุ่ย ก็ดูไม่พอใจในทันที

“เสี่ยวซี แม่ของเธอบอกว่า ให้เธอกับหยางเฉินหย่ากัน เธอรีบบอกว่าป้าสิ พวกเธอจะหย่ากันเมื่อไหร่? ถึงเวลาบอกป้าล่วงหน้าด้วย ป้าจะพาหลานสาวของป้าไปหาหยางเฉิน”

ภรรยาของลูกพี่ลูกน้องของโจวยู่ชุ่ยมองไปที่ฉินซี และพูดอย่างมีความสุข

ในเวลานี้โจวยู่ชุ่ยก็ไม่ตอบ และรีบหุบปากอย่างรวดเร็ว

สีหน้าของฉินซีดูไม่ดีมาก แต่เธอยังคงพูดอย่างสุภาพมากว่า: “ป้าค่ะ ความสัมพันธ์หนูกับหยางเฉินดีมาก พวกเรายังตั้งใจจะมีลูกคนที่สอง จะหย่ากันได้อย่างไรคะ?”

“อ่าว? ไม่หย่ากันเหรอ!”

ภรรยาของลูกพี่ลูกน้องของโจวยู่ชุ่ยดูผิดหวัง

อีกด้านหนึ่ง หยางเฉินออกจากต้าเหอกรุ๊ป อยู่ระหว่างทางกลับโรงแรม ทันใดนั้นก็พบว่าบนทางเท้า มีชายชราคนหนึ่งกำลังนอนกุมหัวใจไว้ และเหมือนร้องขอความช่วยเหลืออย่างไม่มีเรี่ยวแรง

“ชายชราคนนี้คงจะเป็นมิจฉาชีพ อย่าได้แตะต้องตัวเขาเด็ดขาด!”

“นั่นนะสิ ฉันได้ยินว่า เมื่อก่อนเคยมีครอบครัวเล็กที่มั่งคั่งมาก เพราะพยุงคนแก่ที่เป็นมิจฉาชีพคนหนึ่ง ปรากฏว่าครอบครัวก็ล้มละลาย”

“ไม่กี่วันก่อน ก็อยู่ที่แม่น้ำเมืองโจวเฉิงของพวกเรา ยังมีคนกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย มีชายหนุ่มคนหนึ่งช่วยชีวิตคนขึ้นมา ปรากฏว่าหลังจากที่คนคนนั้นฟื้นขึ้นมา ยืนกรานบอกว่าชายหนุ่มผลักเขาลงแม่น้ำ ยังขอค่ารักษาพยาบาลกับชายหนุ่ม ตอนนี้กำลังฟ้องร้องดำเนินคดีอยู่!”

……

หยางเฉินเพิ่งลงรถมา ก็ได้ยินความคิดเห็นของผู้คนที่มุงดูอยู่

ผู้คนสิบกว่าคน รายล้อมชายชราคนหนึ่งที่อาการป่วยกำเริบ กลับไม่มีใครช่วยเหลือ ถึงกับไม่มีใครโทรศัพท์เรียกรถฉุกเฉิน

ตอนที่หยางเฉินอยู่บนรถ ก็เห็นว่าชายชราคนนั้นหายใจแรงมาก ใบหน้าซีด ริมฝีปากเริ่มเป็นสีม่วง เห็นได้ชัดเจนเป็นอาการการขาดออกซิเจน

หยางเฉินไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย เดินไปข้างหน้าทันที เตรียมจะช่วยเหลือ

ขณะที่เขากำลังจะช่วยเหลือ ทันใดนั้นก็ถูกลุงวัยกลางคนคนหนึ่งก็คว้าแขนไว้: “ชายหนุ่ม นายอย่าได้หุนหันพลันแล่น! การเป็นวีรบุรุษอาจสามารถสร้างปัญหาให้ตัวเองได้ ชายชราคนนี้ดูเหมือนจะแกล้งทำ”

“หลีกไป!”

หยางเฉินขมวดคิ้ว ตะโกนอย่างโกรธจัด และสลัดมือของลุงวัยกลางคนทันที

“เฮ้ย! ไอ้หมอนี่ทำไมถึงได้ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีน่ะ?”

โดนหยางเฉินตวาดต่อหน้าสาธารณชน ลุงวัยกลางคนดูไม่พอใจ

“ก็เพราะชายหนุ่มแบบนี้มีมากมายเกินไป ดังนั้นจึงให้โอกาสกับคนแก่มิจฉาชีพที่ไม่ดีบางคน”

“นั่นนะสิ มิจฉาชีพทั้งหมดเกิดจากความได้ใจ”

คนรอบข้างก็ทยอยกล่าววิจารณ์หยางเฉิน เหมือนราวกับว่าเขากำลังทำเรื่องที่ไม่ดี

เนื่องจากฐานะเดิมของหยางเฉินเป็นกองกำลังทหาร อาการป่วยธรรมดาบางอย่างยังสามารถมองออกมาได้

เห็นได้ชัดว่าชายชรามีอาการกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือดเฉียบพลัน ตอนนี้ต่อให้รอรถพยาบาลมาถึง คงจะสายเกินไป จำเป็นต้องได้รับการช่วยเหลือทันที

ภายใต้สถานการณ์ทั่วไป คนที่เป็นโรคหัวใจ ก็จะต้องพกยาประจำตัวติดตัว

แน่นอนว่า หยางเฉินหาขวดเซรามิกเจอ ในกระเป๋าเสื้อของชายชรา ซึ่งเป็นยารักษาหัวใจที่ออกฤทธิ์เร็ว

เขารีบเอาให้ชายชราทานไปหลายเม็ด ในขณะที่ช่วยเขาไปตามลมหายใจ ก็โทรไปที่120ไปด้วย และพูดอธิบายสถานการณ์ทางนี้

หลังจากนั้นไม่นาน ชายชราก็ค่อยๆลืมตาทั้งสองขึ้น สีหน้าผ่อนคลายเล็กน้อย ริมฝีที่เดิมทีสีม่วง ก็แดงขึ้นมาก

“ชายชราคนนี้ ดูเหมือนจะป่วยจริงๆ!”

“หรือว่า เขาจะไม่ใช่มิจฉาชีพ?”

“ดูเหมือนว่า พวกคุณจะเข้าใจผิดแล้ว เกือบจะทำให้คนตายหนึ่งคน!”

เมื่อเห็นสีหน้าของชายชราที่ดีขึ้นมากอย่างเห็นได้ชัด ในที่สุดผู้คนรอบข้างเหล่านั้นก็ตระหนักได้ว่า ชายชราป่วยจริงๆ

ในเวลานี้หยางเฉินลุกขึ้นยืน กวาดสายตาไปที่ทุกคน แล้วพูดเสียงดังว่า: “บนโลกใบนี้ มีคนเลวจริงๆ แต่ก็มีเพียงจำนวนน้อย ถ้าหากพวกเราทุกคนก็เพราะกลัวโดนมิจฉาชีพ และไม่กล้าลงมือช่วยเหลือ แล้วจะมีคนเสียชีวิตเท่าไหร่เพราะการรักษาล่าช้าเหรอ?”

ทันทีที่เสียงลดลง เขาก็หันหลังจากไป

ผู้คนที่มุงดูเหล่านั้น ใบหน้าต่างก็เต็มไปด้วยละอายใจ มองดูหยางเฉินขับรถออกไปด้วยความชื่นชม

“คุณปู่ ปู่เป็นอะไรหรือเปล่า?”

หยางเฉินเพิ่งจากไป รถRolls-Royce Motor Carsสีดำก็ค่อยๆจอดอยู่ที่ข้างทาง และเด็กสาวคนสวยคนหนึ่งก็ลงจากในรถ รีบเดินไปที่ตรงหน้าชายชราอย่างรวดเร็ว ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวลใจ

ชายชราส่ายหัวเล็กน้อย: “สบายใจได้ ปู่ไม่เป็นไรแล้ว เมื่อกี้นี้ถ้าหากไม่ใช่เพราะชายหนุ่มคนนั้น เกรงว่าปู่คงจะตายอยู่ที่นี่จริงๆแล้ว!”

ต่อจากนั้นเขาก็พูดว่า: “เรียกคนเตรียมเงินสิบล้าน และส่งมอบให้ชายหนุ่มคนนั้น!”

“ครับ ผู้นำ!”

ชายวัยกลางคนในชุดสูทรองเท้าหนังที่อยู่ข้างๆ ตอบรับทันที

ผู้คนที่มุงดูอยู่เมื่อกี้นี้ ต่างก็ตกตะลึงทั้งหมด

เมื่อนึกถึงชายหนุ่มเมื่อกี้นี้ เพียงแค่ใช้ยาบนตัวของชายชรา ให้ชายชราทาน ก็สามารถได้รับเงินสดสิบล้าน ผู้คนมากมายก็รู้สึกเสียใจ

หยางเฉินไม่รู้ด้วยซ้ำ เพราะเรื่องเล็กน้อยของตัวเอง กลับสามารถทำเงินได้สิบล้าน

ต่อให้เขารู้แล้ว ก็ไม่มีไม่มีปฏิกิริยาใดๆ ด้วยกำลังทรัพย์ตอนนี้ของเขา เพียงแค่สิบล้าน แม้แต่เงินใช้จ่ายก็ไม่นับ