The King of War - บทที่ 1855 ขับเคลื่อนเต็มกำลัง

ทิคาโนะ ทาเคชิมีสีหน้าท่าทีจริงจังอย่างที่สุด ไม่คงเหลือความเหยียดแคลนที่มีอยู่ก่อนหน้านี้ เขารู้ว่า หยางเฉินอยู่ในฐานะที่ต่อสู้กับเขาได้แน่นอนเด็ดขาด

“ปัง！”

ทันใดนั้น เกิดเสียงดังขึ้นมาลั่น พื้นตรงที่หยางเฉินยืนอยู่แตกกระจุย วินาทีนั้น ตัวร่างของหยางเฉินหายไปจากที่เดิม

แทบจะเพียงพริบตา เขาก็โถมเข้าไปถึงข้างหน้าทิคาโนะ ทาเคชิ

ในเมื่อทิคาโนะ ทาเคชิให้โอกาสเขาลงมือก่อน เขาย่อมไม่ปล่อยโอกาสให้เสียไปเปล่า ๆ

“ปึง！”

ในนาทีนั้น หมัดของหยางเฉินอัดเข้าไปอย่างหนัก เร็วเท่าช่วงสะเก็ดไฟกระเด็น ทิคาโนะ ทาเคชิเพียงแค่ยื่นมือออกไป หมัดของหยางเฉิน ก็ชกใส่เข้าไปบนฝ่ามือของทิคาโนะ ทาเคชิเต็มแรง

ท่ามกลางการตกตะลึงของทุกคน ทิคาโนะ ทาเคชิถึงกับเซถอยไปสามก้าว

ถึงแม้เพียงแค่สามก้าว แต่ก็แจงให้เห็นชัดในปัญหา ไม่น่าเชื่อว่าพลังหมัดของหยางเฉินจะหนักหน่วงขนาดนี้ หมัดเดียวทำเอาทิคาโนะ ทาเคชิที่อยู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลายอย่างทิคาโนะ ทาเคชิเซถอยไปได้

ถึงแม้ทิคาโนะ ทาเคชิก็ไม่ได้ตอบโต้ อยู่แต่ในท่าตั้งรับ แต่หมัดของหยางเฉินนี้ บ่งชี้ได้ถึงความเก่งกาจของเขา

นักบูโดเป็นจำนวนมากที่อยู่ในบริเวณ ต่างลุกยืนขึ้น บนใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ

“หยางเฉิน ถึงขนาดใช้หมัดเดียวซัดทิคาโนะ ทาเคชิเซไปเลยหรือ？นี่ นี่มันเป็นไปได้ยังไงกัน？”

“หรือจะว่า หยางเฉินปกปิดระดับแดนบูโดไว้？ความจริงพลังฝีมือจริงของเขา ก็อยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลายแล้ว？”

“พูดเป็นผายลมไปแล้ว！แกไม่เห็นว่าเขายังหนุ่มละอ่อนอยู่หรือ？น่ากลัวสามสิบยังไม่ถึงเลยมั้ง หนุ่มวัยอ่อนขนาดนี้ จะเข้าไปถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลายของระดับขั้นบูโดยังไงได้？”

“ถ้าไม่มีทางเป็นไปได้แบบนี้ แกช่วยบอกข้าที เขาทำยังไงถึงใช้หมัดเดียวชกเอาทิคาโนะ ทาเคชิที่อยู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลายเซถอยไปได้？”

……

นักบูโดที่อยู่ในพื้นที่ แต่ละคนรู้สึกแต่ว่าไม่มีทางเป็นไปได้ ทิคาโนะ ทาเคชิอยู่ในประเทศซัน จัดว่าเป็นผู้แข็งแกร่งบูโดชั้นสุดยอด ตอนนี้มาโดนเด็กหนุ่มนักบูโดวัยไม่ถึงสามสิบของจิ่วโจวชกจนเซถอย ถึงแม้แค่เพียงสามก้าว แต่ก็ทำเอาผู้คนรู้สึกเป็นเรื่องเหลือเชื่อมาก

“เยี่ยม！”

ตู้จ้งร้องตะโกนลั่นขึ้นมาอย่างตื่นเต้น นักบูโดที่อยู่รอบข้าง ต่างก็แย่งกันโห่ร้องด้วยความดีใจ ความเก่งกาจของหยางเฉิน ทำให้พวกเขามองเห็นชัยชนะนั้นมีความหวังกันแล้ว

การต่อสู้ที่ตามต่อกันมา หยางเฉินยังคงรุกจู่โจมอย่างบ้าคลั่ง ส่วนทิคาโนะ ทาเคชิคงยังไม่มีการตอบโต้ เฝ้าแต่ป้องรับ

“ปึง！”

อีกครั้งที่มีการอัดลงไปอย่างหนักหน่วง ทิคาโนะ ทาเคชิถูกชัดจนเซถอยไปอีกครั้ง

มาคราวนี้ หยางเฉินหยุดการรุกโจมตี สีหน้าดูยิ่งเคร่งเครียด

แม้เขาจะได้กระตุ้นสายเลือดคลั่งภายในตัวของเขาขึ้นมาแล้ว แต่ในการต่อสู้ที่ผ่านมานี้ ได้แต่ทำให้ทิคาโนะ ทาเคชิแค่เซถอยไปสิบกว่าก้าว ยังไม่สามารถจะทำอะไรให้ถึงกับบาดเจ็บแก่ทิคาโนะ ทาเคชิได้เลยแม้แต่น้อย

หรือจะพูดว่า ถ้าเป็นไปตามสภาพที่เห็นอยู่นี้ในการจะเอาชนะทิคาโนะ ทาเคชิ ความหวังคงริบหรี่เหลือเกิน

ทั้งนี้ทั้งนั้น ตั้งแต่เริ่มต้นต่อสู้กันมา การโจมตีกลับของทิคาโนะ ทาเคชิก็ไม่ได้มีเลยแม้แต่ครั้งเดียว ได้แต่ป้องรับ

ถ้าถึงทีที่ทิคาโนะ ทาเคชิตั้งใจเอาจริงขึ้นมา หยางเฉินจะมีแรงเหลือจะต้านรับไหวไหม？

ทิคาโนะ ทาเคชิจ้องหยางเฉินด้วยสายตาหนาวเยือกพูดว่า “ถ้าแกมีพลังฝีมืออยู่เพียงแค่นี้ ข้าก็จะขอเตือนแกไว้ก่อน แกควรจะยอมแพ้ซะ ไม่งั้น แกก็ต้องตาย！”

หยางเฉินก็รู้ ทิคาโนะ ทาเคชิไม่ได้คุยเกิน เรื่องจริงมันเป็นอย่างนั้น

ระดับชั้นบูโดของทั้งสองคนต่างกันถึงสองชั้น ตัวทิคาโนะ ทาเคชิเองนั้นยังเป็นนายกสมาคมนักบูโดของประเทศซัน ในแดนเดียวกันนั้น ย่อมต้องเป็นประเภทมีพลังฝีมือการต่อสู้ชั้นสุดยอด

ระดับขั้นที่ต่างกันมโหฬารขนาดนี้ หยางเฉินคิดจะเอาชนะทิคาโนะ ทาเคชิ แทบจะพูดได้เลยว่าไม่มีประตู

แต่ทว่า นักบูโดที่อยู่ในบริเวณไม่เข้าใจถึงจุดนี้ นักบูโดจิ่วโจวก็ยังคงโห่ร้องกันอย่างบ้าคลั่ง ส่งเชียร์ให้หยางเฉิน

หยางเฉินสูดหายใจเข้าลึก ๆ วางสีหน้าที่ราบเรียบสุด ๆ มองทิคาโนะ ทาเคชิพูดไปว่า “ข้ารู้อยู่ว่าขั้นแดนบูโดของข้าเองห่างไกลกับเจ้าอยู่มาก แต่ข้าเป็นนักบูโดจิ่วโจว ถ้าข้าแพ้ ค่ายฝ่ายจิ่วโจวก็ต้องแพ้ไปด้วย”

“ต่อให้ถึงว่าข้าต้องตาย ข้าก็จะไม่มีทางขอออมชอมกับเจ้าเด็ดขาด！ข้าจะขอบอกให้ทุกคนฟังไว้ นักบูโดจิ่วโจว จะไม่ยอมก้มหัวให้ใครอย่างเด็ดขาด！”

“มาเลย！ระเบิดพลังที่แท้จริงของเจ้าออกมา ให้ข้าสัมผัสสักหน่อย เพดานพลังฝีมือต่อสู้ของนักบูโดสืบทอดของประเทศซัน จะเก่งกาจสักแค่ไหน！”

สิ้นเสียงคำพูด พลังที่ยิ่งบ้าระห่ำหนักขึ้น ระเบิดออกมาจากภายในตัวหยางเฉิน

เขากัดขบกรามแน่น ยืนหยัดเอาเป็นเอาตายกับการกัดกร่อนสภาวะจิตของเขาจากสายเลือดคลั่ง

นับเริ่มตั้งแต่เขาก้าวเข้าสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นแปด เขาก็ไม่ได้ใช้กระบวนการกระตุ้นสายเลือดคลั่งนี้อีก แต่มาในครั้งนี้ พลังฝีมือฝ่ายตรงข้ามสูงมาก เขาจำเป็นต้องขอรับพลังที่แข็งแกร่งมาก ๆ จากสายเลือดคลั่ง

พอเมื่อเขารู้สึกถึงสำนึกจิตของเขากำลังจะถูกกัดกร่อน นั่นเป็นสัญญาณบอก นี่คือสายเลือดคลั่งถูกกระตุ้นขึ้นมาถึงขีดจำกัดสูงสุดแล้ว ถ้าปล่อยให้สายเลือดคลั่งคลั่งขึ้นไปอีก ผลอย่างเบาก็เสียสติไป หนักขึ้นไปก็ตัวระเบิดตาย

ทิคาโนะ ทาเคชิได้สัมผัสถึงพลังบูโดในตัวหยางเฉินยังคงก้าวเพิ่มขึ้น คิ้วทั้งคู่อดไม่ได้ที่จะย่นเข้ามาเอง เดิมเขาคิดว่าพลังฝีมือที่หยางเฉินสำแดงออกนั้นถึงที่สุดแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่า หยางเฉินยังเปลี่ยนแปลงให้แข็งแกร่งขึ้นไปอีกได้

เวลานี้ กระแสพลังที่หยางเฉินเปล่งออกมา เทียบได้ไปถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าขั้นปลายทั่วไปแล้ว

ทิคาโนะ ทาเคชิถึงกับพูดออกมาทันทีว่า “ช่างทำให้ใครต่อใครต้องรู้สึกเหนือความคาดหมายจริง ๆ คน ๆ หนึ่งที่อายุยังไม่ถึงสามสิบ เป็นนักบูโดจิ่วโจวที่มีพลังฝีมือในการต่อสู้ระดับถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลาย”

เสียงพูดจบลง พลังบูโดที่แข็งแกร่งกระแสหนึ่ง ระเบิดออกมาจากตัวร่างของเขาในฉับพลัน

“ปัง！”

พื้นตรงใต้ขาของเขานั้น แตกกระจุยทันที กระแสที่น่าสะพรึงกลัว จากจุดตำแหน่งที่เขายืน แผ่กระจายออกไปรอบทุกด้าน

“บรึม บรึม บรึม！”
พื้นรอบบริเวณที่เขายืน เหมือนกลายเป็นพื้นที่ที่ถูกวางระเบิด แตกระเบิดขึ้นไม่ได้หยุด

ฝุ่นดินปลิวฟุ้งไปทั่วบริเวณ！

ทั่วทั้งบริเวณภายในโรงเทพบู๊ กลายเหมือนเป็นสมรภูมิทำสงคราม ความกดดันที่น่าสะพรึงกลัวของพลังบูโด ครอบคลุมไปทั่วทั้งบริเวณ ทุกคนที่อยู่กับเหตุการณ์ ความรู้สึกได้มาจากความกลัวจากส่วนลึกของวิญญาณ

ต่อให้เป็นพวกผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปด ต่างรู้สึกถึงความกดดันที่ยากในการทานรับ

“เพล้ง เพล้ง เพล้ง！”

กระจกในโรงเทพบู๊ แตกไปตามเสียงที่ดัง ด้วยต้านทานกระแสบูโดที่แผ่ออกมาจากตัวของทิคาโนะ ทาเคชิไม่ไหว

“อะไรกันนี่……..”

คนจำนวนมากขวัญผวา

ในพื้นที่เกิดความโกลาหลขึ้น นอกจากผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดและขั้นแปดพอจะฝืนทนอยู่ในโรงเทพบู๊ต่อไปได้ พวกผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดลงไป ถึงยังไงก็รับแรงกดดันที่น่าสะพรึงกลัวนี้ไม่ไหว พากันวิ่งหนีออกจากโรงเทพบู๊กันอย่างกับจะบ้า รู้สึกแต่ว่าถ้าขืนอยู่ต่อ ร่างกายของพวกเขาคงต้องระเบิดแหลกไปเป็นแน่

“มีอันตรายกับคุณหยาง！”

ตู้จ้งพูดด้วยสีหน้าเครียดหนัก

กระแสบูโดที่แผ่ออกมาจากตัวทิคาโนะ ทาเคชิอย่างน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก ถึงใครจะบอกว่าเขาเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นสุดยอด ก็ไม่มีใครจะสงสัย

หยางเฉินยืนห่างจากทิคาโนะ ทาเคชิเพียงแค่ไม่ถึงสิบเมตร ที่เห็นบนใบหน้า เต็มไปด้วยความหนักเครียด ความเก่งกาจของทิคาโนะ ทาเคชิ เกินกว่าที่เขาคาดคิดไว้มาก

ก่อนหน้านี้ตอนที่อยู่ในเมืองหวยเฉิง เขาก็เคยสัมผัสกับเจ้าเมืองหวยเฉิงที่อยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดมาแล้ว ในตอนนั้นเขาก็รับรู้ถึงความน่าสะพรึงกลัวของผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดแล้ว

ตอนนี้ เผชิญหน้าอยู่กับทิคาโนะ ทาเคชิ ความรู้สึกเขาก็เหมือนเผชิญหน้ากับผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอด

เวลานี้ เขามีเพียงแค่พลังฝีมือแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นต้น เผชิญหน้ากับทิคาโนะ ทาเคชิที่เก่งกาจขนาดนี้ ยังคิดว่าจะสู้เขาได้อยู่หรือ？

เป็นครั้งแรกที่หยางเฉินเกิดความไม่มั่นใจในพลังต่อสู้ของตัวเอง

“ไอ้หนู แกสามารถทำให้ข้าต้องใช้พลังของข้าทั้งหมด นี่เป็นการให้เกียรติกับแกเป็นอย่างสูงนะ！”

ทิคาโนะ ทาเคชิพูดขึ้นมาในทันที ขณะที่กระแสพลังบูโดในตัวของเขาหยุดการสูงเพิ่ม