The King of War - บทที่ 1118 จะไปพบคนของตระกูลหลง

หลงเถิงดูลำบากใจมาก และพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักใจว่า “คุณหยาง ผมขอนะ ท่านมาที่ตระกูลหลงหน่อย โอเคไหม?”

หยางเฉินซึ่งเดิมต้องการจะปฏิเสธ ได้ยินน้ำเสียงของหลงเถิง และเข้าใจว่าเขาเองก็ถูกบังคับเช่นกัน

“โอเค ในเมื่อเขาต้องการพบผม ผมจะไปหาเขา แต่ผมไม่สามารถรับประกันได้ว่า ผมจะทำอะไรลงไป”

หยางเฉินกล่าวอย่างเย็นชา

หลงเถิงพูดอย่างรวดเร็ว “ได้! ถ้าอย่างนั้น ผมจะรอคุณที่ตระกูลหลงนะ!”

หลังจากที่หลงเถิงวางสายแล้ว หลังของเขาก็เปียกโชกไปด้วยเหงื่อที่เย็นยะเยือก

แน่นอน เขารู้ดีว่าหยางเฉินน่ากลัวแค่ไหน การปล่อยให้คนที่แข็งแกร่งเช่นหยางเฉินมาที่ตระกูลหลงเพื่อพบกับคนของตระกูลหลงนั้นค่อนข้างไม่สุภาพ แต่เขาไม่มีทางเลือก

“หลงเถิง ผมให้คุณสั่งให้เขามาที่ตระกูลหลงภายในสิบนาที และให้คำอธิบายแก่ผม นี่คุณกลับขอร้องเขางั้นเหรอ?”

สีหน้าของหลงเทียนหยู่มืดมนมาก และเจตนาฆ่าก็ฉายแววในดวงตาของเขา “คุณอยากตายเหรอ?”

หัวใจของหลงเถิงนั้นขมขื่นอย่างที่สุด ไม่ว่าจะเป็นหยางเฉินหรือหลงเทียนหยู่ ล้วนไม่ใช่คนที่เขาสามารถทำให้ขุ่นเคืองได้

“องค์ชาย ท่านอาจไม่รู้ว่าความแข็งแกร่งในบูโดของหยางเฉิน ได้ไปถึงแดนเทพแล้ว และผมมีเพียงความแข็งแกร่งแดนราชาขั้นกลางเท่านั้น! ผมไม่กล้าทำให้เขาขุ่นเคืองจริงๆ”

หลงเถิงอธิบายอย่างรวดเร็ว เพียงแต่ว่าคำอธิบายของเขา ต่อหน้าหลงเถิง ช่างไร้ประโยชน์

หลงเทียนหยู่ถามอย่างโกรธเคือง “คุณไม่กล้าทำให้เขาขุ่นเคือง ดังนั้นคุณจึงเลือกที่จะทำให้ราชวงศ์หลงอับอายเหรอ?”

ผู้แข็งแกร่งราชวงศ์หลงหลายคนรอบๆตัวเขาต่างจ้องมองไปที่หลงเถิง ดูเหมือนว่าขอเพียงหลงเทียนหยู่ออกคำสั่ง พวกเขาจะคร่าชีวิตของหลงเถิงทันที

หลงเถิงสั่นสะท้านโดยไม่รู้ตัว และคุกเข่าลงทันที “องค์ชาย ผมไม่กล้าทำให้ราชวงศ์อับอายขายหน้า!”

“เพียงแต่ว่า ตระกูลหลงอ่อนแอเกินกว่าจะจัดการกับผู้แข็งแกร่งแดนเทพ ผมก็ไม่มีทางเลือก! โปรดยกโทษให้ผมด้วย องค์ชาย!”

เมื่อเห็นหลงเถิงคุกเข่าลงขอความเมตตา สายตาของหลงเทียนหยู่ก็ยิ่งดูถูกเหยียดหยามยิ่งขึ้นไปอีก และเขาพูดอย่างเย็นชาว่า “ถ้าเป็นอย่างนั้น วันนี้ ผมจะให้โอกาสคุณฆ่าผู้แข็งแกร่งแดนเทพ”

“หลังจากที่คุณฆ่าผู้แข็งแกร่งแดนเทพด้วยมือของคุณเอง คุณจะรู้ว่า ต่อหน้าราชวงศ์หลง แม้แต่ผู้แข็งแกร่งแดนเทพก็ยังเป็นมดเท่านั้น!”

ในเวลานี้ หลงเทียนหยู่มีใบหน้าที่ภาคภูมิใจ ราวกับว่าต่อหน้าเขา ผู้แข็งแกร่งแดนเทพนั้นขี้ขลาดมาก

ร่างกายหลงเถิงกระตุกอย่างควบคุมไม่ได้ และเขาก็เข้าใจว่าหลงเทียนหยู่หมายถึงอะไร

“องค์ชาย อย่าประมาทหยางเฉิน เขาอายุเพียงยี่สิบแปดปี และเขามีความแข็งแกร่งของแดนเทพ ดังนั้นเขาต้องมีภูมิหลังที่ไม่ธรรมดาแน่นอน”

หลงเถิงพูดอย่างรวดเร็ว “ผมขอแนะนำว่า ราชวงศ์หลงควรเป็นเพื่อนกับเขา เยี่ยนตูในตอนนี้ มีเพียงหยางเฉินเท่านั้นที่มีคุณสมบัติเหมาะสมที่สุดที่จะเป็นคิงแห่งเยี่ยนตู”

“ถ้าเขากลายเป็นคิงแห่งเยี่ยนตูแล้ว เขาก็สามารถสืบทอดตี้ชุนได้อย่างสมเหตุสมผล แม้ว่าเขาจะไม่มีกองกำลังอยู่เบื้องหลังเขา แต่ตี้ชุนก็สามารถทำให้สถานะของเขาพุ่งสูงขึ้นได้”

“ถ้าราชวงศ์หลงเป็นมิตรกับหยางเฉินในตอนนี้ หลังจากที่เขาสืบทอดตี้ชุน ราชวงศ์หลงจะสามารถสร้างความสัมพันธ์ฉันมิตรกับตี้ชุนได้”

หลงเถิงรู้ดีว่า จุดประสงค์ที่แท้จริงของหลงเทียนหยู่ที่นำผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์หลงมาที่เยี่ยนตู คือมาเพราะตี้ชุน

เขารู้ด้วยว่าหยางเฉินไม่ต้องการให้ตี้ชุนออกมายังโลก แต่จะหยุดยั้งกองกำลังทั้งหมดที่ต้องการให้ตี้ชุนออกมายังโลก

ตอนนี้ เขาสามารถพูดได้แค่นี้ จึงจะหลีกเลี่ยงความขัดแย้งระหว่างหลงเทียนหยู่และหยางเฉิน

“ตบปาก!”

จู่ๆหลงเทียนหยู่ก็ออกคำสั่ง

โซ่ว!

ร่างหนึ่งหายไปจากข้างหลังเขาในทันที

“ผัวะ!”

ทันทีหลังจากนั้น เสียงตบก็ดังขึ้น ร่างของหลงเถิงพุ่งขึ้นไปในอากาศ และบินตรงออกไปกว่าสิบเมตร เลือดพุ่งกระฉูด

ลมหายใจของเขาก็แผ่วเบาในทันที

ในเวลานี้ ตระกูลหลงทั้งหมดเงียบ และสมาชิกของตระกูลหลงจ้องมองไปที่หลงเถิงที่กำลังจะตายอย่างตะลึงงัน

“ไว้ชีวิตหมาของคุณไว้ก่อน ถ้ายังกล้าพูดเพื่อเด็กคนนั้นอีก ผมจะเอาชีวิตสุนัขของคุณไปเป็นคนแรก!”

หลงเทียนหยู่มองไปที่หลงเถิงอย่างเฉยเมยและกล่าว

หลงเถิงพยายามจะลุกขึ้นจากพื้น มุมปากของเขาเต็มไปด้วยเลือด และใบหน้าของเขาก็ซีดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างสั่นเทา มองไปที่หลงเทียนหยู่อย่างหนักแน่นและกล่าวว่า “องค์ชาย หยางเฉินเป็นคนที่ไม่ใช่คนธรรมดา ผมขอให้คุณคิดให้รอบคอบ!”

“ฆ่า!”

คราวนี้ หลงเทียนหยู่ถูกกระตุ้นอย่างสมบูรณ์และสั่งให้ฆ่าหลงเถิงโดยตรง

“เจ้าบ้าน!”

แม่ทัพสิบสองคนของสำนักประตูมังกรรีบออกมาทันที ปกป้องหลงเถิงอยู่ตรงกลาง และจ้องไปที่หลงเทียนหยู่และคนอื่นๆ

“พวกคุณ ถอยไป!”

หลงเถิงกัดฟันและพูด

เขารู้ดีว่า ถ้าแม่ทัพสำนักประตูมังกรสิบสองลงมือ จะเป็นการหาที่ตาย

ในฐานะหลานชายคนโตของราชวงศ์หลง จะไม่ได้รับการคุ้มครองจากผู้แข็งแกร่งแดนเทพที่อยู่รอบตัวเขาได้อย่างไร?

และแม่ทัพทั้งสิบสองคนของสำนักประตูมังกรไม่ว่าจะแข็งแกร่งเพียงใด ก็สามารถระเบิดความแข็งแกร่งได้เพียงกึ่งแดนเทพเท่านั้น

หลงเทียนหยู่หรี่ตาลง เจตนาฆ่าในสายตาของเขาไม่ลด จ้องไปที่หลงเถิงและกล่าวว่า “ไม่คิดว่าคุณจะฝึกฝนผู้แข็งแกร่งที่ภักดีเหล่านี้ไว้”

“แต่แล้วไง?ผมหลงเทียนหยู่อยากฆ่าคุณ ใครจะหยุดผมได้?”

เมื่อคำพูดลดลง หลงเทียนหยู่ก็ตะโกนอีกครั้ง “ฆ่า!”

ร่างที่อยู่ข้างหลังเขาหายไปในทันที และเมื่อมันปรากฏขึ้นอีกครั้ง มันก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าหลงเถิงแล้ว และฝ่ามือก็ตกลงไปที่หัวของหลงเถิง “ตาย!”

ไม่มีใครคาดคิดว่า หลงเทียนหยู่ต้องการฆ่าหลงเถิง และด้วยคำสั่งของเขา ชายผู้แข็งแกร่งที่อยู่ข้างหลังเขาปรากฏตัวต่อหน้าหลงเถิง และก็ปล่อยฝ่ามือลง

แม้แต่แม่ทัพสิบสองคนของสำนักประตูมังกรก็ไม่ทันตั้งตัว เห็นเพียงชายผู้แข็งแกร่งอยู่ข้างหน้าหลงเถิง

ผู้คนในตระกูลหลงล้วนสิ้นหวัง “ผู้นำ!”

ผู้คนในราชวงศ์มังกรมีสีหน้าเฉยเมย และดูเหมือนว่าการฆ่าหลงเถิงนั้นไม่มีความหมายอะไรเลย

ในขณะนี้ ในสายตาของหลงเถิง มีเพียงความสิ้นหวัง แต่ยังมีความไม่พอใจอย่างมาก และความผิดหวังต่อราชวงศ์หลง

“บูม!”

ในช่วงเวลาวิกฤตนี้ เงาสีดำอีกอันปรากฏขึ้น ขวางตรงหน้าหลงเถิงในทันที และเหวี่ยงออกไปด้วยฝ่ามือ

ภายใต้ความตกใจของทุกคน ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์หลงที่ต้องการฆ่าหลงเถิง จึงกระโดดขึ้นจากฟ้า ราวกับถูกรถบรรทุกหนักพุ่งชน

“หยางเฉิน!”

เมื่อมองไปที่ชายหนุ่มที่อยู่ข้างหน้า ดวงตาของหลงเถิงก็เปียกปอนในทันใด และอารมณ์ของเขาก็ผันผวนอย่างมาก

เมื่อกี้ เมื่อหลงเทียนหยู่กำลังจะฆ่าเขา เขาไม่มีโอกาสแม้แต่จะตอบโต้เลย เขาทำได้เพียงมองดูผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์หลงฆ่าเขาอย่างช่วยไม่ได้

วินาทีที่เกืบโดนฆ่า หยางเฉินช่วยตัวเองให้รอด จินตนาการได้เลยว่า อารมณ์ของหลงเถิงในขณะนั้นซาบซึ้งแค่ไหน

ในขณะนี้ เจตนาฆ่าในดวงตาของหยางเฉินไหลออกมา และเขาจ้องไปที่หลงเทียนหยู่ และถามว่า “คือ ต้องการให้ผมมาพบคุณ?”

เสียงของหยางเฉินเย็นชามาก ทันทีที่คำเหล่านี้ออกมา ทั้งตระกูลหลงก็ดูเหมือนจะโดนน้ำแข็งแช่แข็ง

ชายชราที่มีผมหงอกยืนอยู่ตรงหน้าหลงเทียนหยู่ และมองไปที่หยางเฉินอย่างเคร่งขรึม