หนึ่งในใต้หล้า The Great Ruler - ตอนที่ 1561 พลังแห่งชีวิต

ในทวีปเป่ยชาง

ทุกคนตกอยู่ในความปั่นป่วน ขณะที่มองไปยังกระแสปีศาจเชี่ยวกรากด้วยสีหน้าซีดขาว ดวงตาของพวกเขาเบิกขึ้นด้วยความกลัวลึกๆ

เผชิญหน้ากับพลังนี้แม้แต่จอมยุทธ์ขุมพลังเทียนจื้อจุนอย่างเป่ยหมิงยังรู้สึกครั่นครามและอ่อนแอ

เมื่อแลกเปลี่ยนสายตากับไท่ชาง เขาก็ยิ้มอย่างขมขื่น “ไม่คิดว่าสำนักศึกษาเป่ยชางของเราจะพบกับภัยพิบัติซ้ำแล้วซ้ำเล่า…”

ไท่ชางถอนหายใจ “นี่คือภัยพิบัติยิ่งใหญ่ของมหาพันภพ ยากที่จะจินตนาการได้ว่าจักรวาลจะต้องทนทุกข์ทรมานเพียงใดหากเทพปีศาจจักรพรรดิได้ในสิ่งที่ปรารถนา”

หัวใจของถังเชี่ยนเอ๋อ หลี่เฉวียนทง เวินชิงเฉวียนและคนอื่นๆ ก็จมลงเช่นกัน

“ยามนี้เราไม่สามารถหลีกเลี่ยงความทุกข์ยากนี้ได้ แต่ต่อให้จะเป็นเพียงพลังน้อยนิด เราก็ต้องทำให้พวกปีศาจรู้ว่ามหาพันภพไม่เคยขี้ขลาด!”

เสิ่นชังเสิงคำราม หอกสีทองในมือควงไปมา

ภายใต้เสียงคำรามของเสิ่นชังเสิง ความกลัวของเหล่าศิษย์ทุกคนก็สงบลง พวกเขาร้องเสียงลั่นออกมา

“ร่วมมือกัน ต่อให้ต้องตายเราก็จะขัดขวางมันไว้ชั่วครู่!”

ในเมื่อพวกเขากำลังยืนบนปากเหวความตาย พวกเขาก็ไม่คิดยอมแพ้นั่งรอความตายหรอก

เป่ยหมิงและไท่ชางสบตากันก็อดหัวเราะลั่นไม่ได้ “เยี่ยม พวกเด็กๆ ช่างเลือดร้อนดีจริงๆ พวกตาแก่แบบเราจะทำให้เขาตกต่ำไม่ได้ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็จงมอบชีวิตของเราปกป้องสำนักศึกษาเป่ยชาง!”

คลื่นยิ่งใหญ่ของพลังงานหลิงระเบิดออกจากร่างกายพวกเขาพุ่งเข้าหากระแสปีศาจ

ตู้ม ตู้ม!

ท่ามกลางเสียงคำรามแผ่กระจายทั่วเส้นขอบฟ้า ร่างแสงนับไม่ถ้วนก็พุ่งทะยานขึ้นจากสำนักศึกษาก่อตัวรัศมีน่าตื่นตาที่ด้านหลังเป่ยหมิงและไท่ชาง ขณะที่พุ่งเข้าไปยังกระแสปีศาจ

ถัดจากนั้นในพื้นที่อื่นบนทวีปเป่ยชางร่างแสงจำนวนมากก็ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ชัดว่าทุกคนได้ปลดปล่อยการตอบโต้ภายใต้ความสิ้นหวัง

 

ทวีปเทียนหลัว

“ทุกคน จัดทัพปกป้องตำหนักมู่!”

เสียงเยือกเย็นของมั่นถัวหลัวและจิ่วโยวดังก้องไปทั่วตำหนักมู่

พูดจบพวกนางก็เคลื่อนไหว พลังหลิงไร้ขอบเขตพวยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า

วาบ วาบ!

อึดใจร่างแสงนับล้านๆ ก็ทะยานตามขึ้นมา พุ่งชนกระแสปีศาจ

ในเวลาเดียวกันทวีปอื่นๆ ในมหาพันภพก็ปลดปล่อยการตอบโต้ภายใต้ความกลัวของพวกเขาเช่นกัน

ยามนี้พลังงานหลิงมองเห็นได้จากทุกทวีป

“ฮี่ๆ ความพยายามที่ไร้ประโยชน์ รนหาที่ตาย!”

คำเยาะเย้ยดังก้องมาจากกระแสปีศาจปะทะกับพลังงานหลิงในอึดใจต่อมา

แต่จังหวะที่เกิดการปะทะกัน ทุกคนก็รู้สึกว่าหัวใจเย็นเยือกลง เพราะเห็นคลื่นหลิงคล้ายกับละอองฝนตกลงในมหาสมุทร หายไปในพริบตา พวกเขาไม่สามารถสร้างสิ่งกีดขวางใดๆ กับไอปีศาจได้

“ช่องว่าง…ใหญ่ขนาดนั้นเลยเหรอ…?”

เสิ่นชังเสิงมองฉากนี้ด้วยดวงตาเบิกกว้าง ทั่วทั้งสำนักศึกษาตกอยู่ในความเงียบ ความกล้าหาญถูกเค้นออกมาใช้จนหมดแล้ว

“คิดว่าสามารถพึ่งพาจำนวนจ้อยร่อยเพื่อขัดขวางข้าเรอะ? เพ้อฝันไปแล้ว!”

เสียงหัวเราะเยาะเย้ยของเทพปีศาจดังก้องมาจากกระแสปีศาจ ดูเหมือนว่าเขากำลังจะระบายความโกรธทั้งหมดที่ได้จากมู่เฉินลงไปที่มหาพันภพ

ดังนั้นทุกคนจึงถูกห่อหุ้มด้วยความสิ้นหวังรุนแรง

“โอ้? ข้ากลับรู้สึกว่าแม้แต่มดก็มีพลังน่าเกรงขามเมื่อรวมตัวกัน” ขณะที่ทุกคนกำลังรู้สึกสิ้นหวัง ทันใดนั้นเสียงหัวเราะสดใสก็ดังก้อง

วาบ!

ทุกคนเงยหน้าขึ้นมองด้วยความดีใจ คลื่นหลิงรวมตัวกันบนขอบฟ้า ร่างมู่เฉินค่อยๆ เผยออกมา

“ศิษย์พี่มู่เฉิน!”

เสียงโห่ร้องดังขึ้นจากสำนักศึกษาเป่ยชาง

ที่จริงแล้วไม่เพียงแต่ทวีปเป่ยชางเท่านั้น แต่ร่างของมู่เฉินไปปรากฏในทวีปอื่นๆ เช่นกัน

“ท่านประมุข!”

จอมยุทธ์ตำหนักมู่มองไปที่ร่างเงานั้นพร้อมกับเสียงโห่ร้อง กำลังใจล้นปรี่ออกมา

“ทุกคนฟังคำสั่งข้าเคลื่อนไหวอีกครั้ง ให้ปีศาจชั่วร้ายตัวนี้ได้ประจักษ์ถึงความแข็งแกร่งของมหาพันภพ!” เสียงของมู่เฉินดังก้องอยู่ในโสตประสาทของทุกคน

คำพูดของเขาทำให้ทุกคนแลกเปลี่ยนสายตากัน เพราะก่อนหน้าพวกเขาได้ลองทำมาแล้ว แต่ผลลัพธ์กลับน่าผิดหวัง

ทว่าด้วยเกียรติศักดิ์ของมู่เฉินมาถึงจุดสุดยอดและการปรากฏตัวของเขาก็ได้ขับไล่ความกลัวภายในใจของทุกคน ขณะนี้คลื่นหลิงไร้ขอบเขตทะยานสู่ขอบฟ้าอีกครั้ง

ตู้ม ตู้ม!

เมื่อเกลียวคลื่นหลิงเบาบางทะยานขึ้นสู่ขอบฟ้า ความเงียบก็คงอยู่ชั่วครู่ก่อนที่จักรวาลจะสั่นสะท้าน คลื่นหลิงไร้ขอบเขตพล่านไปสู่ขอบฟ้า

ทั่วทุกที่ทุกคนปลดปล่อยพลังงานโดยไม่คำนึงถึงความแข็งแกร่งที่มี

เมื่อมู่เฉินเห็นภาพนี้ก็ยิ้มคลี่วาดตราประทับด้วยมือข้างเดียว จากนั้นเกลียวคลื่นหลิงทุกเส้นสายก็รวมตัวเข้าหาเขาผ่านร่างไป

ตู้ม ตู้ม!

แต่เมื่อเส้นพลังงานผ่านร่างเขาไป คลื่นหลิงก็กลายเป็นคลื่นพลังอื่น

นี่คือ—รัศมีจั้นยี่!

“เทพปีศาจ ข้าจะให้แกได้ดูพลังยิ่งใหญ่ของมหาพันภพ!” เสียงของมู่เฉินดังก้องพร้อมกับรัศมีจั้นยี่ไร้ขอบเขตทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า จากนั้นก็ก่อร่างเป็นมังกรขนาดใหญ่พุ่งเข้าหากระแสปีศาจ

เวลาเดียวกันฉากที่คล้ายกันก็ปรากฏขึ้นทั่วทุกที่

ตู้ม!

ภายใต้สายตาวิตกกังวลของทุกคน รัศมีจั้นยี่ก็ปะทะกับกระแสปีศาจอีกครั้ง จักรวาลดูเหมือนจะสั่นสะเทือนเลื่อนลั่นไปเลยทีเดียว

แต่คราวนี้กระแสปีศาจไม่ได้บดขยี้ฝ่ายตรงข้ามได้อย่างมีประสิทธิภาพ กลับถูกหยุดไว้โดยรัศมีจั้นยี่ไร้ขอบเขต

ยิ่งกว่านั้นรัศมีจั้นยี่ยังทรงพลังขึ้น ค่อยๆ เคลื่อนไปข้างหน้าทำให้กระแสปีศาจเริ่มล่มสลาย ถูกลบออกไปโดยรัศมีที่ยิ่งใหญ่…

“อ้าก! มู่เฉิน ไอ้เวร แกต้องตาย!”

เสียงคำรามของเทพปีศาจดังก้องมาจากกระแสปีศาจ

“น่าเสียดายที่แกจะเป็นคนเดียวที่ตายในวันนี้!” แววตาของมู่เฉินเย็นชาขณะหายใจเข้าลึก ร่างเขาระเบิดออกกลายเป็นแสงพุ่งลงไปในรัศมีจั้นยี่

ตู้ม!

ด้วยการเพิ่มตัวเองลงไป รัศมีจั้นยี่ก็ขยายออกไปทันที มังกรปล่อยลมหายใจรุนแรงทำลายไอปีศาจ

“มหาเทพจักรพรรดิมู่! มหาเทพจักรพรรดิมู่!”

ฉากนี้ทำให้ผู้คนในจักรวาลส่งเสียงโห่ร้องดีใจ

เมื่อหลินต้งและเซียวเหยียนเห็นฉากนี้ ความตกใจชื่นชมก็วาบอยู่ในดวงตา “การใช้ชีวิตเป็นกองทัพ นี่คือวิถีของจั้นเจิ้นซือ…”

พวกเขาลืมไปว่ามู่เฉินเป็นจั้นเจิ้นซือด้วย

ทว่าจั้นเจิ้นซือธรรมดาสามารถบัญชาการได้แค่กองทัพที่มีจำกัด ขณะที่มู่เฉินใช้รูปแบบชีวิตทั้งหมดในมหาพันภพนับล้านๆ เป็นขุมกำลังของเขา พลังนั้นไม่อาจจินตนาการได้ในตอนนี้

ทั่วทั้งมหาพันภพส่งเสียงโห่ร้อง ขณะที่หัวใจของเหล่าปีศาจสั่นสะท้านพร้อมทั้งความกลัวฉายบนใบหน้า

เมื่อกระแสปีศาจแตกกระจายไปทั่วมหาพันภพ เสียงโกรธเกรี้ยวและไม่เต็มใจของเทพปีศาจก็ดังก้อง

“จักรวรรดิปีศาจถอย!”

พร้อมกับเสียงนั่นนักรบปีศาจต่างมิติก็เริ่มถอยหนี พวกเขาแยกย้ายจากกัน หนีเข้าไปในพิภพเขตล่างคนละทิศละทาง

“จอมยุทธ์มหาพันภพฟังคำสั่ง ติดตามพวกมัน! ขับไล่ปีศาจออกจากบ้านของเรา!” เสียงหลินต้งและเซียวเหยียนดังก้องเมื่อเห็นฉากนี้

“รับทราบ!”

จอมยุทธ์ทุกคนในทวีปหลิงหมัวคำราม ร่างแสงนับไม่ถ้วนทะยานออกไป

ยามนี้บอกได้ว่ามหาพันภพเป็นฝ่ายได้เปรียบแล้ว

หลินต้งและเซียวเหยียนหันไปมองมู่เฉิน อีกฝ่ายก็ลืมตาขึ้นในตอนนี้

“รัศมีของเทพปีศาจหายไป มันคงหนีไปแล้ว” มู่เฉินกล่าว

สายตาของหลินต้งและเซียวเหยียนเปลี่ยนแปลงวูบไหวตอบว่า “เราปล่อยให้มันหนีไปไม่ได้ มิฉะนั้นมันจะเป็นภัยคุกคามใหญ่หลวงในอนาคต”

เทพปีศาจอันตรายเกินไป หากพวกเขาปล่อยให้มันหนีไปก็จะกลายเป็นภัยคุกคามต่อมหาพันภพอีกครั้ง

มู่เฉินพยักหน้าตอบว่า “สร้างความยุ่งเหยิงให้มหาพันภพมาหลายหมื่นปี จะปล่อยให้มันหนีไปได้ยังไง?”

ใบหน้าของมู่เฉินเปลี่ยนเป็นเย็นชาขณะยื่นมือออกไป ทันใดนั้นมิติโดยรอบก็แตกสลาย รัศมีจั้นยี่ไร้ขอบเขตพวยพุ่งขึ้นมาก่อนที่จะรวมตัวกันที่นิ้วของมู่เฉินกลายเป็นลูกปัดแสง

ลูกปัดนี้ราวกับบรรจุโลกและรวบรวมเจตจำนงการต่อสู้ของทุกคนในมหาพันภพ

“ไป”

มู่เฉินสะบัดนิ้ว ลูกปัดทรงกลมก็ฉีกมิติทะยานออกไป