The Great Merchant in the Cataclysm - ตอนที่ 16:กวาดล้างถนน

“ทำไมเจ้าถึงเปิดประตูให้ชายคนนี้? ข้าไม่ได้บอกเจ้าหรอว่าให้เปิดประตูให้เฉพาะข้า? ตอนนี้เจ้าเห็นผลแล้วใช่ไหม? โชคดี,ที่ชายคนนี้ยังคงกลัวที่จะถูกลงโทษตามกฎหมาย.ถ้าไม่ใช่เขา,เจ้ารู้ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเจ้า?”
การแสดงออกทางใบหน้าของจางมู่นั้นเย็นชาราวกับน้ำแข็ง.หยวนรุยตอบด้วยน้ำเสียงที่เจ็บปวด,”ฉันไม่ต้องการทำแบบนั้น,แต่ชายคนนั้นเคาะประตูแล้วบอกว่ามีปีศาจตามหลังเขามา.ถ้าฉันไม่เปิดประตู,เขาจะถูกกิน! ฉันไม่สามารถยืนดูความหายนะของเขาได้ ดังนั้นฉันจึงเปิดประตู.ฉันไม่ได้คิดว่ามันจะเป็นเรื่องโกหก.โชคดี,ที่คุณมาได้ทันเวลา.”
หยวนรุยทำท่าทางราวกับว่าเธอเป็นเด็กที่เพิ่งทำผิดพลาด,แล้วแลบลิ้นของเธอไปที่จางมู่.
“ฉันขอโทษ.อย่าดุฉันเลย”
เพื่อที่จะอธิบายว่าผู้ชายใช้ประโยชน์จากความใจดีของเธอ.เขาต้องได้รับความเสียหายก่อนที่หายนะจะเกิดขึ้น.
จางมู่ไม่ต้องการโทษความใจดีของเธอ.หลังจากเหตุการณ์ทั้งหมด,หายนะเพิ่งเกิดขึ้นและคนส่วนใหญ่ยังมีความใจดีบนใบหน้ากับความโหดร้ายทั้งหมด.หยวนรุยยังคงเป็นเด็กหญิงที่ไม่มีประสบการณ์.เขาไม่ควรตำหนิเธอ.
จางมู่ต้องพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล.”ยุคใหม่เพิ่งเริ่มต้นและเมื่อเวลาผ่านไปด้านมืดของธรรมชาติมนุษย์จะเห็นมากขึ้นและจนไม่มีอะไรสามารถซ่อนมันได้อีกต่อไป.บางทีพวกเขาก็ไม่สามารถเรียกว่า”มนุษย์”ได้ในตอนนั้น,”จางมู่พูดและจำได้.
หยวนรุยมองมาที่จางมู่ที่ท่าทางสับสน,แล้วพยักหัวของเธอ.
จางมู่รู้สึกอุ่นใจ เมื่อเขามองมาที่หยวนรุยซึ่งกำลังกินขนมปังและนม.
เขามีความสนใจเธอ?
หลังจากที่ได้เห็นความโชคร้ายมามาก,เขากลัวที่จะสูญเสียความรักอีกครั้ง?
จางมู่รีบส่ายหัว,พยายามจะลืมความคิดที่โง่เขลานี้.อนาคตของเขายังไม่ทราบแน่ชัด.เขาไม่ควรเข้าไปเกี่ยวข้องกับปัญหาของเธอ.
จางมู่รู้สึกเศร้าในใจ.เขาคิดว่าเป็นเรื่องง่ายที่จะหาอาหารในเมืองหลังจากที่ได้รับยาว่องไว,แต่เขายังประเมินค่าระยะเวลาการแก้จุดบกพร่องต่ำไป.อย่างไรก็ตาม,เขาไม่เคยมีประสบการณ์กับช่วงเวลานี้ในอดีตและมีเพียงได้ยินเรื่องความโหดร้ายจากคนอื่นเท่านั้น.
อย่างไรก็ตาม,นี่เป็นโอกาสเดียวของเขาในการรวบรวมสมบัติให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้!
นึกถึงคริสตัลที่ทำให้ดึงดูดใจ,จางมู่ปลุกความกล้าของเขาอีกครั้ง.
มันคุ้มค่าที่จะเสี่ยง!
แม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก,เขาก็จะไม่ยอมแพ้.อย่างไรก็ตาม,เขามีหยวนรุยที่สามารถรักษาเขาได้.
“ข้าจะไปเก็บข้าวของสัมภาระเพิ่มเติมในบ่ายวันนี้.เจ้าเพียงแค่พักที่นี่และรอข่าวดีของข้า “
จางมู่ไม่ได้บอกหยวนรุยว่าเขากำลังจะทำอะไร.เขากลัวว่าเธอจะคิดว่าเขาเป็นคนประหลาด.
“ฉันต้องการไปด้วย! ฉันช่วยคุณได้!”
หยวนรุยมองมาที่จางมู่ด้วยท่าทางจริงจัง.
จางมู่หัวเราะ,”ช่วยข้าหรือ?อืม,ด้วยความช่วยเหลือของเจ้า,ข้าเกรงว่าเราทั้งคู่จะถูกซอมบี้กิน.ไม่ต้องเป็นห่วง,ข้ารู้วิธีป้องกันตัวเอง.เจ้าแค่พักผ่อนที่นี่และพยายามฟื้นฟูพลังของเจ้า.บางทีข้าอาจจะต้องการเจ้าหลังจากที่ข้ากลับมา.”
“…โอเค.ลุง,ระวังตัวล่ะ!”
…
ในตอนกลางวัน,ซอมบี้จะมีความแข็งแกร่งและเร็วลดลงเล็กน้อย,แต่ก็ยังคงเป็นฝันร้ายของคนธรรมดา.
จางมู่วางแผนที่จะกำจัดพวกมันออกจากถนนรอบคลังสินค้า,เพื่อให้เขาและหยวนรุยสามารถหลีกเลี่ยงปัญหาที่ไม่จำเป็นได้ในอนาคต.
จางมู่ได้สังเกตเห็นว่าร้านค้าบนถนนมีขนาดเล็กมาก,ไม่มีซอมบี้อยู่ในนั้น.
ในกรณีนี้,เขาสามารถวางแผนของเขาได้.
เขาค่อยๆเดินบนถนนที่รกร้างและลากดาบยาวของเขาลงบนพื้น,ทำให้เกิดเสียงดังแสบแก้วหู.
ร้อวว!
ซอมบี้สามตัวเดินเซไปบนถนน,คำรามและกระโจนไปที่จางมู่.
มาเริ่มเล่นกันเถอะ!
จางมู่หัวเราะ.เขาไม่ได้ยับยั้งตัวเอง,แต่ทำเสียงมากขึ้น,เพื่อกระตุ้นให้ซอมบี้เหล่านี้.
จุ๊-จุ๊.
ช้าเกินไป!
จางมู่ประมาณระยะและค่อยๆยกดาบขึ้น.
ใกล้ๆ.เข้ามาใกล้ ๆ!
ใช่,นี่เป็นระยะที่เหมาะสม.
ในตอนนี้,จางมู่เพิ่มความเร็วเป็นสี่เท่า.เสื้อผ้าของเขาพลิ้วไหวในสายลม.
ซอมบี้ไม่ได้มีสมอง,ดังนั้น พวกมันรู้แค่ว่ากางกรงเล็บออกมา,พยายามที่จะฉีกจางมู่ออก,แล้วใส่เลือดและเนื้อสดๆเข้าไปในปากของพวกมัน.
พวกมันเพิ่มความเร็วในเวลาเดียวกัน.จางมู่ไม่อยากหยุดและซอมบี้ก็ไม่ได้มีสมองที่คิดเกี่ยวกับ “การหยุด”
ในชั่วพริบตาเดียว,พวกเขาชนเข้าด้วยกัน.กรงเล็บสามกรงเล็บข่วนมาที่คอของจางมู่ทันที,แต่รอยยิ้มของเขาก็ไม่หายไป.เขาจับดาบทั้งสองมือและยังคงร่าเริงอยู่.
ก่อนที่ทั้งสองจะผ่านกันและกัน,จางมู่ได้ยกดาบไว้ข้างหน้าเขาอย่างเงียบ ๆ.ด้วยความเร็วนี้,ซอมบี้ไม่ได้มีเวลาตอบโต้.
ฉับ!ฉับ!
หัวของซอมบี้สามตัวปลิวขึ้นไปบนฟ้าและใบมีดของดาบยาวก็ได้ป้องกันจางมู่จากการโจมตีของซอมบี้.
ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณใบมีดของดาบยาว! ที่เพิ่มอีก20เซนติเมตรซึ่งช่วยจางมู่ได้มากจริงๆ.
จางมู่ถอนหายใจในใจและหยุดเคลื่อนไหว.เขาหันหลังกลับ,มองไปที่ซอมบี้ตัวสุดท้าย.
ซอมบี้ร่างผอมยังคงไล่ตามเป้าหมายตามที่มันเห็น.
เสียเวลาจริงๆ!
จางมู่ถุยน้ำลายและไล่ล่าซอมบี้.ซอมบี้ได้ยินเสียงและค่อยๆบิดคอเพื่อมองย้อนกลับไป,ซึ่งดูน่าขนลุกจริงๆ.
อย่างไรก็ตาม,มันพบว่าไม่มีอะไรอยู่ด้านหลังมัน.ซอมบี้ดูสับสน,แต่ในตอนนั้น,จางมู่ปรากฏตัวและกระโดดไปด้านข้างของซอมบี้.
“เจ้ามองหาอะไร? เจ้าโง่!”
ก่อนที่ซอมบี้จะเปิดปากมันออก,เขาก็ฟันหัวมันกระเด็น.
“คริสตัลสามอันหรือ? นั้นมันไม่เพียงพอ.”
ราวกับเป็นโลกที่ได้ยินเสียงกระซิบของจางมู่,ซอมบี้หกตัวปรากฏจากทั้งสองด้านของถนนและล้อมรอบจางมู่.
“ใช่,นี่คือสิ่งที่ข้าต้องการ! เฉพาะความท้าทายแบบนี้เท่านั้นที่คุ้มค่าต่อการเกิดใหม่ของข้า! “