หลังจากการนอนหลับที่แสนวิเศษ ,จางมู่ตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึกกระปรี้กระเปร่า.

อย่างไรก็ตาม ,เมื่อเขาเห็นภาพบนเตียง ,เขาก็รู้สึกเดือดดาลอย่างรุนแรง. เจ้าลิตเติ้ลแบล็คทิ้งเขาไว้และนอนบนเตียงของหยวนรุย .  มันขดตัวอยู่ในแขนของหยวนรุยและกำอุ้งเท้าไว้ในอากาศ . บางทีมันอาจจะฝันว่ามันกำลังกินคริสตัล.

จางมู่ อยากตบมันให้ตื่น ,แต่เขากังวลว่ามันจะทำให้หยวนรุยตื่น ,ดังนั้น เขาจึงจ้องไปที่เจ้าด้วงออบซิเดี้ยน อย่างไร้เลือดเย็นและไม่ทำอะไรอย่างอื่น .

พวกเขาเป็นคู่หูกับหรือไม่ ?คู่หูไม่ควรแบ่งปันความสุขและความเศร้าโศกด้วยกันหรือ ?ทำไมเจ้าด้วงออบซิเดี้ยนถึงได้นอนในอ้อมกอดของหญิงสาวในขณะที่เขาต้องนอนบนพื้น ?จางมู่ รู้สึกอิจฉา.เขาตัดสินใจว่าเขาจะลดอาหารมันในอนาคตเพื่อเป็นการลงโทษ.

มันเหมือนกับเจ้าด้วงออบซิเดี้ยนรู้สึกถึงความชั่วร้ายที่จะเกิดขึ้น.มันหมุนตัวบนเตียง.จางมู่คิดว่ามันตื่นแล้ว ,แต่จริงๆแล้วมันหันหลังกลับไปแล้วหลับอีกครั้ง.

มันหลับอีกครั้ง!

จางมู่ได้พิพากษาให้ด้วงออบซิเดี้ยนตายในใจ. เขาเช็ดดาบแทงค์ของเขาอย่างเงียบ ๆ ,จากนั้นก็เริ่มเก็บกระเป๋าเป้สะพายหลังของเขา .

หลังจากนั้นไม่นาน ,หยวนรุยก็ตื่นขึ้นมา.เธอลุกขึ้นนั่ง ,ขยี้ดวงตาของเธอและพูดว่า ,“โอ้ ,ลุง ,คุณตื่นแล้ว!”

เธอไม่รู้ว่าเจ้าลิตเติ้ลแบล็ค กำลังนอนหลับอยู่ในอ้อมแขนของเธอ.ขณะที่เธอลุกขึ้นเจ้าลิตเติ้ลแบล็คตกลงไปที่พื้น.จางมู่ไม่สามารถช่วยได้แต่หัวเราะออกมา.

“ลิตเติ้ลแบล็ค!ทำไมเจ้ามาอยู่ที่นี่ ?”หยวนรุยมองไปที่ด้วงออบซิเดี้ยนด้วยความประหลาดใจ .มันตกไปข้างหลังพร้อมกับอุ้งเท้าทั้งสี่ที่ลอยอยู่ในอากาศ ,ดูน่าขบขัน.

จางมู่หยิบมันขึ้นมาและโยนมันที่ผนัง.เขาหัวเราะ , “มันไม่เป็นไร ,เดี๋ยวมันก็บินมา!”

หยวนรุยเดาถึงเหตุผล.เธอกุมปากและหัวเราะคิกคัก.

ในเวลานี้ ,เจ้าด้วงดาวออบซิเดี้ยนบินไปยังพวกเขา . มันรู้ว่ามันผิดและมองไปที่จางมู่อย่างประจบสอพลอ .

“ฮึม ,เจ้าสมควรได้รับมัน.  ข้าเลี้ยงเจ้าด้วยคริสตัลจำนวนมากและนี่คือวิธีที่เจ้าชดใช้ข้าหรือ ?อาหารวันนี้จะลดลงครึ่งหนึ่ง! “

จางมู่พูดและโบกมือของเขา.

เจ้าลิตเติ้ลแบล็คกลัวคำพูดของจางมู่. อาหารวันนี้จะลดลงครึ่งหนึ่ง…ไม่ !มันบินออกไปข้างนอกและกลับมาอยู่ตรงหน้าของจางมู่ ,แต่จางมู่อ้างว่ามันไม่มีทาง.

ฮึ. เจ้ารู้หรือไม่ ? เมื่อนายของเจ้ากำลังนอนหลับอยู่บนพื้น ,เจ้าไม่สามารถนอนบนเตียงได้!

หยวนรุยยิ้มมองไปที่พฤติกรรมที่ดูเป็นเด็กของจางมู่.เธอเกลี้ยกล่อมเขา ,”ลุง ,อย่าตำหนิเจ้าลิตเติ้ลแบล็คเลย.ดูสิ ,มันรู้ว่ามันผิด !”

หลังจากได้ยินคำพูดของหยวนรุย ,เจ้า ลิตเติ้ลแบล็คพยักหน้าทันทีทันใด .

“โอเค ,โอเค ,ข้าจะยกโทษให้เจ้า.ไปกันเถอะ.”

จางมู่แค่ล้อมันเล่น. หลังจากที่เห็นว่ามันยอมรับความผิดพลาดของมัน.เขาให้อภัยเจ้าลิตเติ้ลแบล็ค.

“เราควรจะรวดเร็ว.เราสามารถกินอาหารเช้าของเราในระหว่างทางได้ “

หยวนรุยมองไปรอบๆห้องและรู้สึกไม่เต็มใจเล็กน้อย. หลังจากที่เหตุการณ์เกิดขึ้น ,นี่เป็นบ้านของเธอและมีหลายสิ่งที่เธอไม่ต้องการที่จะทิ้ง.อย่างไรก็ตาม ,เธอก็รู้ว่าโลกเปลี่ยนไป.ถ้าเธอแบกมากเกินไป ,มันก็จะกลายเป็นภาระ .ในที่สุด. เธอก็ใส่นาฬิกาพกไว้ในกระเป๋าเท่านั้น.

จางมู่ มองเธอด้วยความโล่งอก.หญิงสาวคนนี้ได้ตระหนักถึงสิ่งที่ถูกต้องที่สุดที่เธอควรจะทำในโลกที่ได้รับวิกฤติ.ในความเป็นจริง เขาจะไม่พูดอะไรถ้าเธอทำตามในหลายๆอย่าง.หลังจากนั้น ,เจ้าลิตเติ้ลแบล็คจะเป็นคนแบกกระเป๋าของพวกเขา.

พวกเขาออกจากคลังสินค้า.จางมู่พริบตาและมองไปที่ดวงอาทิตย์ที่กำลังขึ้นแล้วพูดกับตัวเองว่า “เจ้าพร้อมแล้วหรือยัง ?”

แน่นอน ,ไม่มีใครตอบเขา.เขาส่ายหัวและกล่าวอย่างเด็ดขาดว่า “ไปเถอะ!”

เจ้าด้วงออบซิเดี้ยนบินไปบนถนนทันที.ด้วยวงกลมของคลื่นวิทยุ ,มันกลายร่างเป้นด้วงตัวใหญ่ที่สูงกว่าผู้ชาย.

“เอ๋ !”หยวนรุยไม่เคยเห็นเจ้าลิตเติ้ลแบล็คในแบบขนาดใหญ่มาก่อน. เธอกลัวและถอยหลังไปสองสามก้าว.

“อย่ากลัวมันเลย.มันดูน่าเกลียด ,แต่มันยังคงเป็นเจ้าลิตเติ้ลแบล็ค. เจ้าสามารถนั่งบนหลังมันได้ ”จางมู่ปลอบโยนหยวนรุย.

“ฉันกลัว … “หยวนรุยตอบอย่างหวาดกลัว.อันที่จริง ,รูปลักษณ์ของเจ้าด้วงออบซิเดี้ยนใหญ่ดูโหดร้ายมาก.เขาไม่สามารถตำหนิเธอได้.

ในตอนนี้ ,เจ้าลิตเติ้ลแบล็คหันหลังมาและฝืนยิ้มบนใบหน้าที่น่าเกลียดของมัน.หยวนรุยรู้สึกขำทันที.เธอเข้าใจว่ามันยังคงเป็นเจ้าลิตเติ้ลแบล็ค ที่เล่นน่ารักอยู่ในอ้อมแขนของเธอในตอนนี้.เธอเดินไปหามันและลูบหัวมัน.เจ้าลิตเติ้ลแบล็คไม่ได้ต่อต้านเธอและหลับตาเพื่อเพลิดเพลินกับสัมผัสของเธอ. หยวนรุยหัวเราะออกมาและตบหัวมัน.”ทำไมตอนนี้เจ้าถึงน่าเกลียด ? ข้าจะไม่เล่นกับเจ้า! “

เจ้าด้วงออบซิเดี้ยน ไม่สามารถร้องไห้หรือหัวเราะได้.

“โอเค ,โอเค ,เราควรออกไป!”จางมู่เร่งพวกเขา.

“ฉันรู้ ,แต่ … ฉันจะไปที่ด้านหลังมันได้อย่างไร ?” หยวนรุยดูสับสน .

จางมู่ ตบหัวของเขาและมีความคิด.เขาหยิบหยวนรุยขึ้นและสั่งให้ด้วงออบซิเดี้ยนย่อตัวลง . เขาหยิบหยวนรุยอย่างสบายไว้บนหลังของลิตเติ้ลแบล็ ค.ก่อนที่หยวนรุย จะร้องไห้ด้วยความกลัว ,เขาก็หนีไป.ลิตเติ้ลแบล็คกระพือปีกของมันและตามหลังเขาอย่างกระชั้นชิด.

ตอนแรก ,หยวนรุยกลัว ,แต่ในไม่ช้า ,เธอเริ่มค่อยๆใช้ความเร็วของเจ้าลิตเติ้ลแบล็ค.เธอมองไปรอบ ๆ และเปิดแขนขึ้นสู่สายลม ,เพลิดเพลินไปกับความรู้สึกที่น่ารื่นรมย์ .

ตอนแรก ,เจ้าลิตเติ้ลแบล็คไม่สามารถแบกคนและบินได้ในเวลาเดียวกัน ,แต่หลังจากกินคริสตัลไปร้อยกว่าอัน ,มันก็สามารถบินได้เต็มกำลังแม้กระทั่งมีหยวนรุย อยู่บน หลัง.

จางมู่ หันกลับมามองพวกเขาด้วยท่าทางที่พึงพอใจ.

กำลังเดินผ่านถนนที่จางมู่ ”ทำความสะอาด ”. พวกเขาทั้งสามคนกำลังเดินทางด้วยความเร็วเต็มไปด้วยฝูงซอมบี้ที่ไล่ตามพวกเขา ,ได้รับการดึงดูดจากเสียงที่พวกเขาทำ.

หยวนรุยกลัว ,แต่หลังจากนั้นไม่นาน ,เธอก็ตระหนักว่าแม้แต่ความเร็วของซอมบี้ก็ไม่สามารถจับพวกเขาได้ . โดยไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับอะไร ,เธอแอบมองไปรอบ ๆ โลกที่เปลี่ยนไป .