ตอนที่70 กําจัดอันธพาลแล้วสิ

เบลซมองไปที่เอมิเลียอย่างเงียบๆ แล้วใส่อาวุธของพวกเขาลงในกระเป๋าเป้สะพายหลังของพวกเขา

เพื่อนๆก็รู้สึกงงๆแต่ก็ยังทําตามเบลซ

สมาชิกแก๊งเด็กแว้นหลายสิบคนล้อมรอบกลุ่มของเบลซทั้ง 5 คนไว้

กลุ่มอันธพาลเหล่านั้นพร้อมทั้งมองไปที่กลุ่มของเบลซขณะที่หัวเราะ

“ผู้หญิงคนนั้นน่าจะใช้การได้ดีอยู่นะ!”

“เธอต้องสร้างความสําราญใจให้ผมได้แน่ๆ”

“ดูเหมือนว่าเราต้องสร้างช่วงเวลาดีๆด้วยกันซักหลายชั่วโมงซะแล้ว”

“พวกคุณต้องชอบของเล่นผมแน่ๆ”

“นั่นแม่สาวน้อย! โอ้ว! ผิวเธอช่างบอบบางจริงๆเนื้อในคงนุ่มมากแน่ๆมาเล่ นกับพี่ไหมล่ะ!”

“อยากได้น้ําขาวๆขุ่นๆไหม? แฮกแฮก
แฮก”

พวกนักเลงยังคงสํารวจ 2 สาวโดยไม่ยับยั้งคําพูดพวกเขาเสียดแทงเข้าไปในใจเอมิเลียและเอลลี่รู้สึกถึงการปองร้ายในสายตาของพวกเด็กนรกเหล่านี้

เบลซเพียงแค่ยืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบๆยืนมองสถานการณ์เท่านั้น ในขณะที่เพื่อนๆของเขากําลังสีหน้าน่าเกลียดและจะชักอาวุธแล้วแต่ก็ยังไม่ทําและมองมาที่เบลซด้วยความสงสัย

“พะ พวกคุณต้องการอะไร?” เบลซและเพื่อนๆไม่ได้พูดอะไรความกดดันจากความเงียบสงบนี้ทําให้เอมิเลียรู้สึกไม่สบายใจแต่ไม่ได้พูดออกมาดังๆเธอจึงเริ่มพูดกับพวกเขา

นักเลงหัวเราะอย่างมากตัณหาแล้วพูดว่า“อยากให้เลียพี่ชายใหญ่”

“ฮ่า!”

“ฮ่า!”

คําพูดนักเลงได้จางหายไปแทบจะตามมาด้วยเสียงหัวเราะอย่าง อด้าน

เอมิเลียใบหน้าแดงก๋จากนั้นก็ด่าเสียงดังว่า “พวกชั่ว”

“เรามีความชั่วร้าย! รอสักครู่พี่ชายจะช่วยให้คุณรู้ถึงประโยชน์ของพี่ชายใหญ่!เดี๋ยวเราก็จะรู้ว่าคุณจะเห็นด้วยไหม!”หนึ่งในนักเลงหัวเราะออกมาดังๆ

“ใช่! พี่ชายจะผลัดกันที่จะให้ทําคุณได้ลิ้มรสความสุข!หรือจะทําร่วมซัก 4 คนดีฮ่า!”

นักเลงเหล่านั้นยังคงพูดหยาบคายกับเฉินเหยาหลังจากที่มีการล่มสลายของโลกใบนี้ก็ไม่มีตํารวจจับกุมพวกเขาและพวกเขาสามารถทําตามใจในด้านมืดภายในใจของพวกเขาได้อย่างเต็มที่โดยไม่ต้องเกรงกลัวกฎหมายหรือศีลธรรมใดๆ

เบลซจองอย่างเย็นชามาที่เอมิเลีย “คนพวกนี้เป็นคนที่คุณต้องการที่จะปกป้อง?”

ความผิดของเอมิเลียถูกตอกย้ําจากคําพูดของเค้าดวงตาเธอแดงก่ําเต็มไปด้วยน้ําตาก้มลงไปร้องไห้กับพื้นช้าๆ

แววตาของพวกนักเลงเต็มไปด้วยไปด้วยแววลามกสัปดนเขาร้องออกมาด้วยเสียงดังว่า “สาวๆทั้ง 3 คน! ตอนนี้ถอดเสื้อผ้าออกซะ!”

“ถอดมันออก!”

“ถอดมันออก!”

บรรดาอันธพาลสายตาของพวกเขาถูกปกคลุมไปด้วยความบ้าคลั่งร้องออกมาด้วยเสียงอันดัง

“คุณจะถอดมันออกหรือไม่!ถ้าไม่ถอดพวกเราจะตัดมือและเท้าของคุณเลี้ยงพวกสัตว์ประหลาด!”เป็นคนหนุ่มที่มีดวงตาสีแดงเข้มใบหน้ากดขี่ที่เป็นคนพูดออกมา

“เบลซลงมือเถอะ!” เอลลี่ที่หมดความอดทนสุดๆแล้วตะโกนออกมา

เบลซตบหลังของเธอเบาๆแล้วพูดว่า“ไม่ต้องกลัวกับเรื่องแค่นี้ยังไงพวกเขาไม่สามารถที่จะแตะแม้แต่ปลายเส้นผมของพวกเราแม้แต่เส้นเดียวแต่ว่าเราจําเป็นต้องให้เพื่อนสนิทของเธอรู้จักระวัง คนที่ไม่รู้จักบ้างและไม่ควรจะใจดีเกินไปไม่งั้นมันจะทําร้ายตัวของเธอเอง”

“ฉันขอโทษ” มองไปที่อันธพาลเหล่านั้นที่เป็นเหมือนสัตว์ป่าเอมิเลียน้ําตานองหน้าทั้งสํานึกผิดโกรธและขยะแขยงในเวลาเดียวกัน

หัวหน้าแก๊งเหลือบมองไปที่เอมิเลียขมวดคิ้วแล้วตะโกนอย่างมาดร้ายใส่พวกเบลซ“พวกแกทั้งหมดโยนกระเป๋าเป้สะพายหลังของพวกแกมาที่นี่ไม่งั้นข้าจะสับแกเป็นชิ้นๆเลี้ยงพวกสัตว์ประหลาดซะ”

หัวหน้าแก๊งสั่งอันธพาลเหล่านั้นชี้มีดพร้าและไม้เบสบอลของพวกเขามาที่กลุ่มของเบลซในทันทีสถานการณ์ตอนนี้ดูตึงเครียดมาก มากกว่าสิบคนที่ติดอาวุธด้วยมีดพร้าและไม้เบสบอลยืนล้อมรอบคนทั้ง 5 ไว้ให้ความรู้สึกที่หนักหน่วงของการกดขี่

แต่มันกลับไม่ส่งผลอะไรต่อกลุ่มของเบลซเลยและยังสงบนิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เบลซส่งความด้วยน้ําเสียงหนาวเย็นหนาวของเขาออกมาว่า“ทิ้งอาวุธของพวกแกลงตอนนี้แล้วรีบออกไปจากที่นี้ให้เร็วที่สุดแล้วฉันจะทําเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น”

“F**k! ไอ้พวกบัดซบ!”เจตนาฆ่าฟันปรากฎในสายตาหัวหน้าอันธพาลเขาตะโกนเสียงดังพวกของเขาถืออาวุธมีด พร้าวิ่งเข้าใส่เบลซและพวก

ภายใต้การนําของหัวหน้ากลุ่มอันธพาลวิ่งเข้ามาโจมตีกลุ่มของเบลซเหมือนคนคลั่งกับดวงตาสีแดงเข้ม

“รนหาที่ตาย!” เอลลี่ดึงดาบจากด้านหลังวิ่งไปข้างหน้าด้วยการเฉือนที่เหมือนสายลมพุ่งเข้าใส่ร่างของหัวหน้าแก๊ง

ความคล่องตัวและพลังงานในปัจจุบันของเอลลี่ห่างไกลเกินกว่าคนทั่วไปมากคนธรรมดาไม่ได้มีโอกาสที่จะตอบสนองได้ทันหัวของเขาถูกดึงขึ้นสู่ท้องฟ้าเลือดสาดไปทุกที่ร่างที่ไม่มีหัวยังคง ก้าวไปข้างหน้าแต่ก้าวไปได้อีกไม่กี่ก้าวก็ล้มลงกับพื้น

เลือดของมนุษย์สาดใส่ร่างกายของเธอ เธอได้ฆ่ามนุษย์คนแรกในชีวิตแล้ว!

เวลาดูเหมือนจะหยุดกลุ่มอันธพาลที่เห็นฉากนี้ไม่อยากจะเชื่อว่ามันเกิดขึ้นจริงหัวหน้าอันธพาลมีความสามารถในการเป็นผู้นําของกลุ่มอันธพาลเหล่านี้เขาปราศจากความกลัวและเหี้ยมโหดมาก พวกเขาไม่เคยคิดว่าหัวหน้าจะตายด้วยน้ํามือของผู้หญิงจากการโจมตีเพียงครั้งเดียว

หลังจากจัดการหัวหน้าอันธพาลแล้วเธอก้าวไปข้างหน้าตัดแขนของอันธพาล 2 คนน้ําพ่นออกจากแขนที่โดนแยกส่วนออกจากกัน

“ไฟเออร์ บอล”

ในเวลาเดียวกัน เอมิเลียชูมือขึ้นบอลเพลิงปรากฏขึ้นเหนือศีรษะของเธอมันพุ่งไปข้างหน้าย่างสดนักเลงไปอีกสองสามคน

“อ๊าก!”

“พวกมันไม่ใช่คนแล้ว!”

“เหวอ!!หนีเร็วพวกเรา!”

เห็นหญิงสาวลุกขึ้นสู้พร้อมทั้งฆ่าพวกแกนนําในกลุ่มได้อย่างง่ายดายพวกเด็กแว้นอันธพาลรีบกลับหลังวิ่งหลบหนีพวกเขาเป็นฝูงชนที่ยุ่งเหยิง เมื่อผู้นําตายลงก็หมดกําลังใจการต่อสู้

“อย่าวิ่งหนี! ทั้งหมดรวมตัวกันฆ่ามันเพื่อแก้แค้นให้หัวหน้า!” เด็กแว้นหน้าตาเหี้ยมดวงตาสีแดงเข้มตะโกนเสียงดัง

เบลซส่งประกายแสงของความหนาวเย็นใน

สายตาของเขาสะบัดมือไปข้างหน้าและประหารชีวิตอันธพาลหน้าเหี้ยมด้วยเถาพิษโลหิตเลือดสาดทุกที่มันตัวอ่อนปวกเปียกทรุดตัวลงบนพื้นดิน

อันธพาลหน้าเหี้ยมตายและส่วนที่เหลือของพวกอันธพาลวิ่งหนีไม่เต็มใจที่จะต่อสู้กับพวกเบลซ์ต่อ

“F**k! ไปตายซะ!” สองอันธพาลที่ซื่อสัตย์กับหัวหน้าแก๊งได้วิ่งกลับมาและพยายามที่จะโจมตีพวกเธอ

เมื่อเห็นคนเสียสติสองคนพยายามจะเข้ามาโจมตีเธอเอลลี่พุ่งเข้าไปอย่างไร้ความปราณีสังหารอันธพาลไปอีกสอง
คน

ในด้านอื่นๆ อารมณ์ที่เก็บกดมาพอควรจางมู่และชินรีบวิ่งเข้ามาควง กระบองและง้างธนูของพวกเขาไปที่อันธพาลที่กําลังวิ่งหนี ทุบเข้ากลางลํา ตัวของพวกเขาเลือดและไส้หกรั่วไหลไปทั่วพื้น ในขณะที่บางคนถูกยิงทะลุเป็นรูที่กลางอก

“อ๊ากก” อันธพาลที่โดนทุบกลางลําตัวยังคงมีชีวิตอยู่และในขณะที่ร่างกายท่อนบนของเขาล้มลงกับพื้นพร้อมทั้งร้องไห้ออกมาอย่างเศร้าหมองและตายในเวลาต่อมา

เห็นพวกอันธพาลโดนหวดจนร่างแยกนักเลงไม่กล้ายุ่งกับเบลซและพวกของเขาอีกทั้งหมดรีบวิ่งหนีด้วยสองขาของ
พวกเขาในใจพลางคิดว่าอยากจะมีขาเพิ่มมาอีกซักสองขาเพื่อให้วิ่งหนีเร็วขึ้นอีกซักนิดและหลบหนีไปอย่างรวดเร็ว

“ไปตามเก็บคนพวกนี้จะสร้างปัญหาให้กับผู้รอดชีวิตคนอื่นๆ” เบลซสั่งด้วยน้ำเสียงเลือดเย็น

“โกร็ววว” ซีฟอสพยักหน้าก่อนจะไต่ไปตามกําแพงผลัดกับบินต่ําๆไปไม่นานก็ไม่เหลืออันธพาลที่ยังมีชีวิตอยู่แม้แต่คนเดียว

ในขณะที่ไลล่าได้ดูฉากที่น่ากลัวนี้ใบหน้าของเธอบิดเบี้ยวและเริ่มอาเจียนออกมาแม้ว่าเธอจะได้ฉายาว่าเป็นภูตน้อยแสนซนแต่ที่เธอจะได้เห็นความน่าสะพรึงกลัวดังกล่าวการฆ่าสัตว์อสูรไม่ได้ทําให้เธอรู้สึกกลัวที่ได้เห็นมันซักเท่าไหร่แต่ตอนนี้เป็นการฆ่าคนที่มีชีวิต จริงๆและเป็นการฆ่าที่สยดสยองซะด้วยมันจึงทําให้เธอกลัวขึ้นมา

จางมู่มองไปที่เกิดเหตุนองเลือดที่เขามีส่วนร่วมใบหน้าของเขาเป็นซีดเล็กน้อยแต่เขาเป็นคนที่มีจิตใจเข้มแข็งจึงไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรมากนัก

เอมิเลียยังคนสะอึกสะอื้นอยู่เล็กน้อยเบลซเลยให้เวลาเธอทําใจอีกซักพัก

แต่หลังจากเธอขึ้นรถเธอก็ร้องไห้ออกมากระโดดเข้ากอดเอลลี่เพื่อนสนิทของเธอ

เห็นเอมิเลีย เอลลี่จึงจับมือปลอบขวัญเอมิเลียส่งสายตานุ่มนวลปลอบใจเธอ

เบลซเดินเข้ามาและพูดว่า “เอมิเลียคุณช่วยเงียบลงหน่อยได้ไหม ผมมีบางสิ่งอยากจะพูดกับเอลลี่”

เอมิเลียหยุดร้องไห้ทันทีแต่ยังคงกอดเอลลี่ไว้ในขณะที่เหมียนเหมียนกระโดดเข้าไปกอดเธออีกคน(ตัว)

“เอาหละพวกเราไปสํารวจที่อื่นกันเถอะพวกเธอมีคนรู้จักที่พอจะไว้ใจได้ไหม?พวกเราลองไปดูกัน”