นิยาย The Great Geneticist in Apocalypse

ตอนที่68 เริ่มสํารวจเมืองแล้วสิ

ยามเที่ยง

“ถึงเวลาแล้วสินะ” หลังจากที่นอนพักไปเบลซก็ได้ตื่นขึ้นมาพร้อมกับพลังที่เต็มเปี่ยมอีกครั้ง

“ระบบ”

ชื่อ เบลซ แร็คน่าร์ เหรียญชีวิต94เหรียญ

ระดับ14

สิ่งมีชีวิตระดับเขียวอ่อน(61/100) 4ธาตุบวกค่าสถานะ75%
พลังธาตุ <ไฟ น้ํา สายฟ้า โลหิต>

อาชีพ อาชูร่า(เขียวอ่อน)

อาชีพเสริม นักตัดแต่งยีน

ฉายา

<นายแห่งอสูรอเวจี+5> <มนุษย์คนแรกผู้สังหารสัตว์อสูรสองธาตุ+2>

<เจ้าโลหิต> เมื่อใช้ระเบิดพลังธาตุโลหิตจะเพิ่มพลังให้ตัวเอง2เท่าและผสานพลังวิญญาณโดยใช้ธาตุโลหิตเป็นหลักได้+พลังโจมตีธาตุที่ผสานอีกธาตุละ25%

Strength(แรงกาย) : 39.75[(16)+11.5]

Agility(ความว่องไว) : 34.25[(13)+11.5]

Vitality(พละกําลัง) : 30.75[(11)+11.5]

Stamina(ความทรหด) : 36/36[(14)+11.5]

Spirituality(จิตวิญญาณ) : 46.5/46.5[(20)+11.5]

ทักษะ

<อควาคัตเตอร์ (ขาว)> <ประเมิน(ขาว)> <พิษหัวใจขาว/เขียว> <ภูติเงาเพลิง>

<อาชูร่า> ทํางานทุกครั้งที่ใช้พลังของอาชูร่าเมื่อทําร้ายศัตรูจะฟื้นพลังให้ตัวเองตามพลังและบาดแผลที่สร้าง

<บทบรรเลงแห่งโลหิต – บทที่1 มังกรวารีผสานธาตุ[ทักษะมังกร]> ซัดมังกรวารีโลหิตไปข้างหน้าพร้อมอื่นๆ (พลังโจมตีธาตุโลหิต+150%และ<ฉายาเจ้าโลหิต>จะเพิ่มความสามารถเป็น+พลังโจมตีธาตุที่ผสานอีกละ50%) ใช้Spirituality ครั้งละ 5 แต้ม

(ล็อค)(ล็อค)(ล็อค)……..(ล็อคไป เรื่อยๆยาวๆ)

สัตว์อสูรสงคราม

ซีฟอส(เจ้าดาบน้อย)

ไวเวิร์นวายุเพลิงโลกันต์(ลูก) ระดับ124

สิ่งมีชีวิตระดับเขียวอ่อน 2ธาตุบวกค่าสถานะ35%

พลังธาตุ เพลิง ลม

Strength(แรงกาย) : 29.7(22)

Agility(ความว่องไว) : 32.4(24)

Vitality(พละกําลัง) : 48.6(36)

Stamina(ความทรหด) : 29.7/29.7(22)

Spirituality(จิตวิญญาณ) : 10.8/10.8(8)

ทักษะ

<เพลิงอเวจี> <ปีกสายลม(เขียวอ่ อน)>

<มังกรวายุผงาดโลกันต์(เขียวอ่อน) [ทักษะมังกร]>

พืชปรสิตดอกเถาพิษโลหิต ระดับ113694

สิ่งมีชีวิตระดับ เขียวอ่อน (สามธาตุ+ส ถานะ50%)

พลังธาตุ <พืช โลหิต พิษ> ระดับเขียวอ่อน

Strength(แรงกาย) : 1.5(1)

Agility(ความว่องไว) : 1.5(1)

Vitality(พละกําลัง) : 72(48)

Stamina(ความทรหด) : 1.5(1)

Spirituality(จิตวิญญาณ) : 1.5(1)

ทักษะ<พึ่งพาอาศัย> +4.5(3×50%)

<แบ่งพลังธาตุพืช> <ดูดโลหิต> <พิษกัดกร่อน>

“สงสัยจะเป็นเพราะว่าได้ดูดซับเลือดของมังกรโลหิตทําให้ระดับเพิ่มมานิดหน่อยแฮะ” เบลซคิดแล้วก็เดินออกไปที่ห้องกินข้าวรวมของพวกเขา

“ไงบ้าง ได้ข่าวมาว่าเมื่อคืนไม่ได้นอนหนิ แอบอู้ยันเที่ยงเลยนะ” เมิ่งหยิงหยิง แซว

“จะว่าไปโหย่วโหย่วกับอี้หนานเหลือแค่พวกเธอแล้วนะที่ยังไม่ได้ปลุกพลังจะปลุกเลยไหม?” เบลซถาม

“ไม่เป็นไรไว้รอให้เจอคริสตัลธาตุที่พวกเราถูกใจดีกว่า” เนี่ยนโหย่วโหย่วพูด

“งั้นก็ได้ แต่ว่าอย่าทิ้งไว้นานนักหละ เดี๋ยวจะเลื่อนระดับไม่ทันเพื่อนนะ” เบลซเตือน

“ขอบคุณนะที่เตือน” อี้หนานตอบ

“จะว่าไปได้ยินข่าวว่าเมื่อคืนนั้นคุณหายไปไหนกับเอลลี่มาหรอคะ?” เอมิเลียถามอย่างมีนัยยะ

“พรึบ!” เพื่อนๆจ้องไปที่ทั้งสองคนสลับไปมาด้วยท่าทางตกตลึงในขณะที่สาวๆบางท่าทางไม่สบอารมณ์แบบไม่มีสาเหตุ

“ฉ่าาา” เอลลี่ก้มหน้าแดงระเรื่อไม่คุยกับใครขณะที่มองเบลซมาเป็นระยะๆ

“ก็…เออ…เก็ไปหาต้นกุหลาบชําระล้างนั้นแหละ” เบลซตอบอย่างตะกุกตะกัก

“แค่นั้นจริงๆหรอคะ?” เอมิเลียตอบอย่างเชื่องช้าประหนึ่งจะเค้นความจริงออกมาให้ได้ๆ

“เออคือว่า…วันนี้เดี๋ยวเราจะไปสํารวจที่เมืองกันนะรถออกประมาณบ่ายๆ ให้อิฟฟรากับอิโนะเฝ้าฐานใช่แล้วๆฉันลืมง้าวไว้ในห้องนอนหนะไปเอาก่อนนะ” เบลซตัดบทและลุกพรวดออกไปจากห้องกินข้าวทันทีนะ

“หึหึ ฮี่ฮี่ หึหึ” เรย์ลินกับจางมู่และชิ้น หัวเราะอยู่ในลําคออย่างมีนัยยะ ในขณะที่สาวๆบางคนมีปฏิกิริยาที่แตกต่างกันออกไป

“ฮึ!” เอลลี่ทําหน้าน้อยใจก่อนจะก้มหน้าก้มตากินข้าวเที่ยงไม่ยอมคุยกับใคร แต่หงุดงหิดอยู่ในใจ “ฮึยยยะ แค่นี้ก็ไม่กล้ายอมรับ ไอบ้านี้จะขี้อายเกินไปแล้ว แถมยังเดินหนีอีก มันน่าน้อยใจชะมัด”

หลังจากกินข้าวเสร็จพวกผู้ชายก็ออกไปจากห้อง

เอลลี่ก็โดนสาวๆซักถามถึงความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเบลซทันที

“นี้ๆนายกับเขาความสัมพันธ์ไปถึงขั้นไหนแล้วหรอ” เอมิเลียถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“ใช่ๆ ไปถึงไหนแล้วๆ” เมิ่งหยิงหยิง ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นและกังวลเป็นพิเศษ

“ฉันยินดีรับฟังเลยหละ” รินพูด

“ฉันไม่ยอมแพ้หรอกนะ” เนี่ยนโหย่วโหย่วพูดเชิงท้ารบในขณะที่อี้หนานมองสลับไปมาระหว่างทั้งสองคน

“ฮึ!” เอลลี่มองจิกไปที่เนี่ยนโหย่วโหย่วก่อนที่จะแอ่นอกยิ้มออกมาที่มุมปาก ทําท่าทางประมาณว่า “ฉันได้เปรียบอยู่นะ”

“ฉันจะคอยดูละกัน” เนี่ยนโหย่วโหย่วแก้มป่อง จ้องกลับก่อนจะกลับไปทําหน้าที่ของตน

ขณะเดียวกัน เบลซที่หนีความอายออกมาได้กลับไปที่เลี้ยงอสูรทรายคราม เข้าตักทรายออกมาอีกจํานวนหนึ่งแล้วไปที่ร้านตีเหล็กเพื่อนําไปทําอุปกรณ์ทั่วๆไปอย่างค้อน ขวาน พลั่ว อีเต้อ(พลั่วขุดเหมือง)

“ก็อง แก๊ง ก็อง แก๊ง” เบลซไปยินเสียงตีเหล็กมาแต่ไกลๆเขารู้สึกสนใจขึ้นมาในทันที

“มีใครใช้บริการช่างตีเหล็กนะ” เบลซคิดก่อนที่จะเดินเร็วขึ้นไปที่ร้านตีเหล็ก

เบลซเดินไปที่ใต้ถุนของร้านที่โฮม นครูสช่างตีเหล็กใช้เป็นประจําครั้งนี้มีคนหนึ่งกําลังตีเหล็กอยู่ ส่วนอีกคนกําลังสอนอยู่

แน่นอนว่าคนที่สอนก็คือโฮมุนครูสช่างตีเหล็กและอีกคนที่กําลังฝึกตีเหล็กก็คือ

อิฟฟรา!!

“นายสนใจจะเป็นช่างตีเหล็กหรอ นี่ย?” เบลซถามหลังจากที่อิฟฟราตีดาบเสร็จ ดาบที่เขาดีขึ้นมาได้ทรงแต่ว่ายังดูเบี้ยวๆอยู่และโดนโฮมุนครูสช่างตีเหล็กชี้แนะไปอีกชุดใหญ่

“ก็ใช้หนะสิ เพราะว่าฉันคิดว่าถ้าไม่มีใครสร้างอุปกรณ์เป็นเลยในฐานมันก็ไม่ดีแล้วฉันก็ว่าจะหาอาชีพเสริมอยู่แล้ว” อิฟฟราพูด

“งั้นตั้งใจฝึกหละ ขอให้ได้เป็นช่างตีเหล็กฝึกหัดไวๆก็แล้วกัน” เบลซพูด

“อืม!”

แล้วเบลซก็เดินไปหาช่างตีเหล็กพร้อมกับเอาทรายเหล็กครามไปให้เขาช่วยตีอุปกรณ์ต่างๆ โชคดีที่ว่าเป็นอุปกรณ์ทั่วๆไปเลยทําให้เสียค่าใช้จ่ายเพียงแค่ 45 เหรียญชีวิตเท่านั้น

“พรุ่งนี้นายมารับพวกอุปกรณ์พวกนี้แทนฉันได้เลยนะ นายกับอีฟฟราก็ช่วยๆ กันตัดไม้ ขุดหินด้วยหละ ไม้และหินชุดแรกจะเป็นบ้านของพวกนายก่อนเลย” เบลซพูดในเมื่อเขาขอให้ทั้งสองคนช่วยกันหาทรัพยากรดังนั้นพวกเขาก็ควรจะได้ก่อนส่วนหนึ่ง

“ตกลง” อิฟฟราพยักหน้ารับ

เบลซได้ไปที่รถบัสและเริ่มชาร์จพลังไฟฟ้าเพิ่มอีกครั้ง รอบนี้เค้ามีSpiritualityมากกว่าครั้งก่อนมากดังนั้น เค้าเลยเต็มพลังงานให้รถบัสจนขีดพลังงานเพิ่มไปที่50%

หลังจากผ่านไปไม่นานก็ถึงเวลาบ่าย เบลซ ชิน จางมู่ เอลลี่ เอมิเลีย ได้มารวมตัวกันที่รถบัส ส่วน เรย์ลิน เซลิน ริน เพิ่งหยิ่งหยิ่ง และคนอื่นๆ จะอยู่เฝ้าฐาน

และเก็บระดับจากสัตว์อสูรรอบๆ

“งั้นโชคดีนะ” เรย์ลินพูด

“จะรีบกลับมาหละ” เบลซบอกก่อน เพื่อนๆจะขึ้นรถบัส ส่วนเจ้าดาบน้อยเนื่องจากมันตัวใหญ่เกินไปแต่ว่ามันก็บินเร็วถึง40-50กิโลเมตรต่อชั่วโมงแค่ชั่วโมงเดียวก็ถึงเมืองแล้วดังนั้นให้รถบัสวิ่ง ความเร็วแค่นี้แล้วเข้าจะขี่เจ้าดาบน้อยบินต่ําๆตามไป

“พร้อมนะ?” เอมิเลียถาม

“อืม!” เพื่อนๆบอก

“งั้นไปหละ” เอมิเลียเหยียบคันเร่งร ถบัสได้แล่นสู่ท้องถนนอีกครั้ง

“พรึบบ พรึบบ” ซีฟอสกระพือบินบินต่ําเหนือพื้นเพียง4-5เมตรบินตามรถบัสไป

สภาพของถนนยังดูปกติดีมีเพียงหญ้า และพืชต้นเล็กๆขึ้นแซมตามรอยแยกข้างทางเท่านั้นและมีใบไม้แห้งปกคลุมเล็กน้อยมีบางช่วงที่เจอกับรถไร้เจ้าของจอดขวางถนนเป็นช่วงๆ ซึ่งความจริง เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ง่ายๆเพราะแต่เจ้าดาบน้อยก็เคลียร์รถเหล่านั้นออกอย่างง่ายได้โดยใช้กรงเล็บของมันทั้งสองข้างจิกหลังคารถจนทะลุและยกบินขึ้น ไปทิ้งตามข้างทางหรือกลางป่า ใช้เวลา ซัก5-10นาทีถนนก็โล่งเหมือนเดิม

หลังจากผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมงกับอีกยี่สิบนาที่รถบัสและไวเวิร์นสีแดงก็มาถึงเมืองออโรร่า