The Great Demon System - ตอนที่ 49 : ช้อปปิ้ง

“ก็…ดูกองเงินปึกใหญ่ ๆ นั่นสิ ตอนนี้เราสามารถหาอุปกรณ์เวทมนตร์ที่เหมาะสมสำหรับการสอบได้แล้ว!” โมบี้กล่าวพร้อมโชว์กระเป๋าเดินทางที่เต็มไปด้วยเงินให้กับแอ๊บบี้ได้เห็น

“โอ้… มันช่างวิเศษมากเลยนายท่าน! ฉันอยากลองใช้อุปกรณ์เวทมนตร์สักครั้งมาตั้งนานแล้ว!” แอ๊บบี้กล่าวด้วยความตื่นเต้น

“แล้วเราจะไม่ฝากเงินนี้กับธนาคารหรือ ฉันต้องใช้มันซื้อของออนไลน์นะ ?” โมบี้ถามเจย์เดน

“นายเห็นเครื่องนั่นที่วางอยู่ตรงหัวมุมนั้นไหม มันเชื่อมต่อกับบัญชีธนาคารของฉัน สิ่งที่นายต้องทำก็แค่วางเงินไว้ที่ด้านบนของมัน จากนั้นเงินจะถูกโอนเข้าบัญชีของฉันทันที ฉันเพิ่งนำเงินออกจากบัญชีของฉันเมื่อไม่นานมานี้ เพราะฉันคิดว่าการโชว์เงินทั้งหมดให้นายเห็นจะเป็นการเซอร์ไพรส์ที่เจ๋งกว่า” เจย์เดนตอบ

“สุดยอดเลย! งั้นมาฝากพวกมันทั้งหมดนี่กันเถอะ!” โมบี้พูดพร้อมกับถือกระเป๋าเดินทางนั่นและเดินไปที่เครื่องฝากเงิน

เขาหยิบเงินทั้งหมดแล้ววางบนพื้นผิวเรียบ ๆ สีขาวของเครื่องนั่น

ทันใดนั้นเงินทั้งหมดก็หายไป

จากนั้นหน้าจอก็แสดงข้อความโฮโลแกรมพร้อมเสียงแจ้งเตือนขึ้นที่ด้านหน้าของโมบี้

[โอนเงินเสร็จเรียบร้อย! ]

[เงิน 100,239 เหรียญถูกโอนเข้าไปยังบัญชีของคุณ]

[ตอนนี้ยอดเงินในบัญชีของคุณคือ 101,503 เหรียญ]

‘สุดยอด! นี่มันเป็นเงินจำนวนมากเลยนะ!’ โมบี้คิดพลางยิ้มกว้าง

“เจย์เดนแล้ววิดีโอที่เราอัพโหลดลงไปเป็นยังไงบ้าง ?” โมบี้ถามอย่างคาดหวัง

“นายท่านกำลังพูดถึงวีดีโอ… “นั่น” หรือเปล่าคะ ?” แอ๊บบี้พูดพร้อมหัวเราะเบา ๆ ออกมา

“ก็วีดีโอนั่นแหละ!” โมบี้ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

โมบี้และเจย์เดนเคยเปิดวิดีโอที่น่าอับอายนั่นแก่แอ๊บบี้แล้ว ขณะเดียวกันพวกเขาก็เล่าเรื่องราวของพวกคนในวีดีโอให้เธอฟังด้วยเมื่อวันก่อนที่คฤหาสน์ เธอพบว่าวิดีโอนั้นตลกอย่างมาก มากจนถึงขั้นที่เธอต้องหยุดวิดีโอชั่วคราวทุก ๆ สองสามวินาทีเพื่อที่จะกลิ้งไปบนพื้นและหัวเราะอย่างบ้าคลั่งจนแทบหายใจไม่ทันก่อนที่จะกดเล่นอีกครั้งจนจบ แต่เธอก็ดูวีดีโอเหล่านั้นครั้งแล้วครั้งเล่า ซึ่งในที่สุดเธอก็หยุดดูจนมีจังหวะหายใจได้อย่างปกติเสียที วีดีโอเหล่านั้นนับเป็นหนึ่งในสิ่งที่ตลกที่สุดเท่าที่เธอเคยเห็นมาเลยทีเดียว

“ตอนนี้ก็มียอดคนดูเพิ่มขึ้นมา 10 ล้านครั้งแล้ว!”

“เยี่ยมมาก! อย่างนั้นเราก็น่าจะมีเงินเพิ่มอีก 10,000 เหรียญใช่ไหม ?” โมบี้ถาม

“ใช่แล้ว แต่… FireWatch จะจ่ายเงินคนโพสท์วีดีโอทุก ๆ 2 เดือน… เราจะยังไม่ได้รับเงินจนกว่าจะถึงสิ้นเดือนตุลาคม ซึ่งมันจะหลังจากการสอบไปแล้ว 2-3 สัปดาห์…” เจย์เดนตอบด้วยสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย

“ไม่เป็นไรน่า! 100 แกรนด์ นี่ก็มากเกินพอสำหรับสิ่งที่ฉันทำได้แล้ว!” โมบี้ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

“แล้วเว็บไซต์ลับที่นายพูดถึงคือเว็บอะไร ฉันสนใจมันจริง ๆ”

“อืม… ฉันโกหกน่ะ… มันไม่ใช่เว็บไซต์จริง ๆ หรอก ฉันแค่สามารถประดิษฐ์อุปกรณ์ได้ทันทีเพียงแค่มีวัสดุเพียงพอ มันเป็นส่วนหนึ่งของพลังปีศาจของฉัน ฉันมีพิมพ์เขียวของอาวุธและชุดเกราะอยู่ในหัวของฉันที่ฉันได้รับมา ซึ่งฉันสามารถประดิษฐ์อุปกรณ์ที่อยู่ในพิมพ์เขียวเหล่านั้นได้ทันทีเมื่อมีวัสดุอยู่ในมือฉันแน่ใจว่าพวกมันจะเป็นอุปกรณ์ที่ดีและราคาจะถูกกว่าอุปกรณ์เวทมนตร์ทั่วไป ทั้งด้านความแข็งแรงและคุณภาพ” โมบี้อธิบาย

โมบี้ยังไม่ต้องการบอกให้คนรับใช้ของเขารู้เกี่ยวกับการมีอยู่ของระบบและนี่คือข้อแก้ตัวที่ดีที่สุดที่เขาสามารถคิดขึ้นมาได้ในตอนนี้

ทว่าในทางเทคนิคเขานั้นก็ไม่ได้โกหกทั้งสองคน

“นั่นมันสุดยอดไปเลยค่ะ นายท่าน!” แอ๊บบี้ตอบเขาด้วยรอยยิ้มตื่นเต้น

“เดี๋ยวนะ… ฉันเป็น Doppelganger และแอ๊บบี้เป็น Necromancer… งั้นก็หมายความว่านายเป็นช่างฝีมือเหรอ !?” เจย์เดนอุทานพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ ออกมา

“ไม่ใช่สิ!” โมบี้โต้กลับทันที ซึ่งทำให้เธอหัวเราะมากกว่าเดิม

“แล้วคอมพิวเตอร์ของเธออยู่ไหน ฉันต้องการซื้อวัสดุสักสองสามอย่าง” โมบี้ถามโดยไม่สนใจเสียงหัวเราะของเธอที่ยังคงดังอยู่

“มันอยู่อีกมุมหนึ่งของห้อง” เจย์เดนตอบกลับขณะพยายามหยุดหัวเราะ

“หากนายต้องการซื้อวัสดุให้ไปที่เว็บไซต์ Qbay.crom ที่นั่นมีของราคาถูกและดีอยู่มากมาย บัญชีของฉันล็อคอินไว้แล้ว ดังนั้นจะซื้ออะไรก็ได้ที่นายต้องการเลย” เจย์เดนอธิบาย

โมบี้พยักหน้าแล้วเดินไปที่คอมพิวเตอร์เครื่องใหญ่ที่ตั้งอยู่ที่มุมห้อง เขาไม่เคยเห็นคอมพิวเตอร์ที่ล้ำสมัยขนาดนี้มาก่อนเลยในชีวิต

ทันทีที่โมบี้เปิดคอมพิวเตอร์เขาก็ไปที่เว็บไซต์ Qbay ทันทีและค้นหาของที่ราคาดีที่สุดสำหรับวัสดุทั้งหมดที่เขาต้องการ

ในการสร้างชุดอุปกรณ์ปีศาจมือใหม่หนึ่งชุดรวมถึงดาบคาตานะเขาต้องใช้ Naga Scale 19 ชิ้นและ Ignuim jewel 1 เม็ด

ค่าใช้จ่ายทั้งหมดสำหรับวัสดุเหล่านั้นตามที่ระบบได้ระบุไว้อยู่ที่ 29,000 เหรียญ

แต่ในเว็บไซต์เขาพบว่าราคาที่ระบุไว้ในระบบไม่ถูกต้องทั้งหมด วัสดุบางอย่างมีราคาสูงกว่าที่ระบุไว้ในระบบ บางอย่างก็ถูกกว่า

ยอดรวมเลยกลายเป็น 30,172 เหรียญแทนที่จะเป็น 29,000 เหรียญ ตามที่เขาคาดการณ์เอาไว้

เขาสรุปได้ว่าราคาที่แสดงในระบบของเขาทั้งหมดนั้นเป็นเพียงการประมาณมูลค่าที่แท้จริงของมัน เขาไม่จำเป็นต้องพึ่งพาราคาของระบบอย่างเดียว เนื่องจากมูลค่าของตลาดทำให้วัสดุบางอย่างมีความผันผวนอยู่เสมอ

สินค้าทั้งหมดอยู่ในรถเข็นแล้ว โมบี้นั้นไม่เคยซื้อของออนไลน์มาก่อนจึงถามเจย์เดนในบางอย่างที่เขาต้องการข้อมูลเพิ่ม

“หลังจากสั่งซื้อแล้วเราจะต้องใช้เวลานานแค่ไหนในการรอจัดส่งวัสดุ” โมบี้ถาม

“มันก็ไม่ควรใช้เวลาเกิน 2-3 วินาทีนะ” เจย์เดนตอบ

“เห้ย… จริงเหรอ ?” โมบี้ถามด้วยสีหน้าตกใจเล็กน้อย

“นายเห็นแผ่นสีขาวใหญ่ ๆ ข้างคอมพิวเตอร์นั่นไหม นั่นคือแผ่นเทเลพอร์ต ทุกสิ่งที่นายสั่งจะถูกส่งมาที่นั่นทันที โดยปกติคำสั่งซื้อของนายจะถูกส่งไปยังบริการจัดส่งในพื้นที่ของนายจากนั้นพัสดุก็จะมาถึงในเวลา 1 วันนั่นเร็วที่สุดนะ แต่! ถ้านายสุดยอดเหมือนฉันและมีแผ่นเทเลพอร์ตแบบนี้อยู่ที่บ้าน คำสั่งซื้อของนายจะถูกส่งตรงมายังแผ่นเทเลพอร์ตทันทีแทนที่จะเป็นบริการจัดส่ง!” เจย์เดนอธิบายอย่างกระตือรือร้น

“เดี๋ยวนะ ผู้คนสามารถซื้อเครื่องเทเลพอร์ตส่วนตัวในบ้านได้งั้นเหรอ ?” โมบี้ถาม

“เครื่องเทเลพอร์ตชนิดนี้ใช้กับสิ่งมีชีวิตไม่ได้ มันแตกต่างกับเครื่องเทเลพอร์ตที่นายเห็นตามสถานีเทเลพอร์ตที่เทเลพอร์ตมนุษย์ พวกนั้นมันมีราคาแพงกว่าเครื่องนี้มากและคนที่ครอบครองได้ก็เป็นพวกรัฐบาล กองทัพ ไม่ก็เหล่าผู้ที่มีสิทธิ์พิเศษ” เจย์เดนตอบ

“ขอบใจนะ…” โมบี้ตอบพร้อมกับจดจำสิ่งที่เธอบอกเขา

เมื่อโมบี้คลิกที่ปุ่ม “สั่งซื้อ” เครื่องเทเลพอร์ตก็ส่องแสงจ้าทันที ทันใดนั้นกล่องกระดาษขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นมาจากความว่างเปล่า

กล่องค่อนข้างเบาเมื่อเทียบกับขนาดของมัน มันจึงเป็นเรื่องง่ายสำหรับโมบี้ในการยกกล่องขนาดใหญ่มาวางไว้ตรงกลางห้อง

ในกล่องนั้นเต็มไปด้วยเกล็ดสีดำที่เหลือบม่วงหน่อย ๆ และหินสีดำขนาดเล็ก 1 ก้อน

‘เกล็ดพวกนี้คงเป็น Naga Scale และหินนั่นก็น่าจะเป็น Ignuim jewel เกล็ดพวกนี้มันมีขนาดใหญ่และเบากว่าที่ฉันคาดเอาไว้มาก’ โมบี้คิด

เกล็ดของ Naga Scale จริง ๆ แล้วมีหลายสี แต่โมบี้ตัดสินใจซื้อเกล็ดสีนี้เพื่อมันจะได้เป็นสีของชุดอุปกรณ์เวทมนตร์ที่เข้ากับ “Eyes of Sin” สีม่วงของเขา

“นายท่าน อย่าเข้าใจฉันผิดนะคะ แต่เกล็ดของ Naga ถือว่าเป็นเพียงเศษขยะจากตัวของมัน เกล็ดพวกนี้เบาและอ่อนแอเกินกว่าที่จะนำมาสร้างเป็นชุดเกราะที่ดีได้ ส่วนใหญ่จะใช้เพื่อการประดับตกแต่งแทนการเอามาสร้างเป็นชุดเกราะ นั่นเป็นสาเหตุว่าทำไมพวกมันถึงราคาถูกมาก” แอ๊บบี้กล่าวด้วยความกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับการตัดสินใจของเจ้านายของเธอ

“ไม่เป็นไรน่า! เมื่อฉันใส่พลังปีศาจลงในชุดเกราะมันจะแข็งแกร่งขึ้นอย่างมาก!” โมบี้ตอบด้วยรอยยิ้ม

โมบี้ไปที่แท็บสร้างของหน้าจอระบบและไปที่คำว่าสร้าง “เสื้อปีศาจมือใหม่”

[คุณต้องการสร้าง “เสื้อปีศาจมือใหม่” หรือไม่ ?]

[ใช่] [ไม่ใช่]

‘ใช่’ โมบี้คิด

[โปรดปรับแต่งรูปลักษณ์ของอุปกรณ์ของคุณ]

‘เดี๋ยวนะ…อะไรกันเนี่ย! ฉันสามารถปรับแต่งหน้าตาของอุปกรณ์ของฉันได้ด้วยเหรอ!’ โมบี้คิดด้วยความประหลาดใจ

‘ใช่แล้ว นายสามารถทำได้ เนื่องจากนายกำลังสร้างสิ่งนี้มันก็เป็นเรื่องธรรมดาที่นายจะสามารถเลือกรูปลักษณ์ของมันได้ แต่รูปลักษณ์ก็ต้องดูสมเหตุสมผลในการสร้างด้วยวัสดุที่นายใช้ด้วย ไม่ต้องกังวลน่า การปรับเปลี่ยนรูปลักษณ์ของมัน ไม่ส่งผลกระทบกับค่าสถานะของอุปกรณ์หรอก’ เอวิเลียอธิบาย

โมบี้พยักหน้า เขาเข้าใจทุกอย่างที่เอวิเลียเพิ่งจะบอกเขา

โมบี้ตัดสินใจที่จะใช้รูปแบบที่เรียบง่ายเพื่อไม่ให้ดูเหมือนอุปกรณ์เวทมนตร์และไม่ดึงดูดความสนใจจากคนอื่นมากเกินไป

เมื่อโมบี้ปรับแต่ง “เสื้อปีศาจมือใหม่” เสร็จแล้ว เกล็ดของ Naga 3 ชิ้นก็หายไป จากนั้นแสงสีม่วงจาง ๆ ก็ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา ก่อนที่แจ็คเก็ตหนังสีดำแกมม่วงจะปรากฏขึ้นมา ซึ่งลักษณะมันดูเหมือนกับที่เขาปรับแต่งเลยทีเดียว

ทั้งแอ๊บบี้และเจย์เดนมองดูโมบี้ด้วยสายตาประหลาดใจและตกใจกับสิ่งที่พวกเธอเพิ่งจะได้เห็น

“นี่มันช่างสุดยอดไปเลยค่ะนายท่าน!” แอ๊บบี้กล่าวขณะปรบมือให้เขาอย่างกระตือรือร้น

“ว้าว ยอดไปเลย!” เจย์เดนพูดพร้อมกับอ้าปากกว้างด้วยความตกใจ

โมบี้พยักหน้าและยิ้มให้ทั้งแอ๊บบี้และเจย์เดนก่อนจะพูดต่อว่า

“ยังมีอีกนะ!”

จากนั้นโมบี้ก็สร้างอุปกรณ์ทุกชิ้นอย่างรวดเร็วต่อเนื่องกันซึ่งรวมถึงดาบคาตานะด้วย

เกล็ดของ Naga เป็นเกล็ดที่พิเศษมาก เนื่องจากมันสามารถนำมาบดเป็นหนังหรือวัสดุคล้ายเส้นไหมได้

ทันทีที่โมบี้ได้รับอุปกรณ์ทั้งหมดของเขา เขาก็สวมใส่พวกมันในทันทีและเขาสวมใส่ทุกอย่างบนร่างกายของเขาอย่างรวดเร็วให้สมกับที่รอคอยมานาน

อุปกรณ์ใหม่ของโมบี้ประกอบด้วยผ้าพันคอไหมสีม่วงเข้มขาดรุ่งริ่งที่พันรอบคอของเขายาวลงมาถึงกลางหลัง เสื้อแจ็คเก็ตหนังมีฮู้ดสีดำมีลายสีม่วง ๆ ถุงมือหนังสีดำที่เว้นที่ว่างบริเวณนิ้ว กางเกงหนังสีดำแกมม่วงเข้มที่มีรอยเย็บเป็นสีม่วง และสุดท้ายคือรองเท้าบูทหนังสีดำที่มีรูปแบบเข้ากันกับกางเกง รองเท้าบูทมีพื้นรองเท้าสีดำสนิทและด้านบนของรองเท้าบูทเป็นลายเชื่อมต่อกับกางเกงของเขา นั่นทำให้ดูเหมือนชุดยูนิฟอร์มทั่วไป

ดาบเป็นดาบคาตานะสีดำที่ดูทั่วไป มีปลายสีม่วงและด้ามดาบสีม่วงพร้อมกับฝักสีดำสนิทที่พันรอบเอวของเขา

นอกจากนี้เขายังสวมแหวนสีดำที่ดูธรรมดาอย่างมากที่นิ้วชี้ด้านขวาของเขา

ชุดเกราะของเขาดูธรรมดาและไม่สะดุดตาซึ่งเป็นสิ่งที่เขาต้องการอยู่แล้ว

ค่าสถานะของอุปกรณ์ของเขามีดังนี้

————————————-

ดาบคาตานะปีศาจมือใหม่

ความแข็งแกร่ง +30

พลังจิต +10

คุณสมบัติพิเศษ:

พลังโจมตี + 5% ต่อทุก ๆ ครั้งที่โจมตีออกไป (การโจมตีที่ถูกป้องกันได้ก็จะถูกนับตราบเท่าที่การโจมตียังคงต่อเนื่อง)

ราคา: 4 Naga Scales (4,000 เหรียญ)

————————————-

ผ้าผันคอปีศาจมือใหม่

ความแข็งแกร่ง +10

ความอดทน +10

ราคา: 3 Naga Scales (3,000 เหรียญ)

————————————-

เสื้อปีศาจมือใหม่

ความอดทน +10

ความแข็งแกร่ง +5

ความคล่องตัว +5

ราคา: 3 Naga Scales (3,000 เหรียญ)

————————————-

ถุงมือปีศาจมือใหม่

ความแข็งแกร่ง +10

ความอดทน +10

ราคา: 3 Naga Scales (3,000 เหรียญ)

————————————-

กางเกงปีศาจมือใหม่

ความอดทน +10

ความคล่องตัว +10

ราคา: 3 Naga Scales (3,000 เหรียญ)

————————————-

รองเท้าปีศาจมือใหม่

ความอดทน +10

ความคล่องตัว +10

ราคา: 3 Naga Scales (3,000 เหรียญ)

————————————-

แหวนปีศาจมือใหม่

พลังจิต +30

ความฉลาด +30

ราคา: 1 Ignuim jewel (10,000 เหรียญ)

————————————-

โบนัสเมื่อใส่ครบชุด:

ทักษะและความสามารถของปีศาจมีผลเพิ่มมากขึ้น 5%

————————————-

โดยรวมแล้วเขาได้รับ:

————————————-

ความแข็งแกร่ง +55

ความคล่องตัว +25

ความอดทน +50

ความฉลาด +30

พลังจิต +40

————————————-

โดยรวมแล้วค่าสถานะของเขาเพิ่มมาอีก 200 คะแนนและระดับพลังที่เพิ่มขึ้นมาอีก 1,600  เนื่องจากค่าสถานะพลังจิตจะไม่นับเพิ่มระดับพลัง

อุปกรณ์ยังให้โบนัสเพิ่ม 5% สำหรับทักษะและความสามารถที่เกี่ยวข้องกับปีศาจทั้งหมดซึ่งนี่มีประโยชน์มากจริง ๆ

หลังจากสวมอุปกรณ์ทั้งหมดแล้วค่าสถานะใหม่ของโมบี้คือ:

**************************

ชื่อ: โมบี้ เคน

เผ่าพันธุ์: ปีศาจระดับต่ำ

เลเวล: 21

XP ไปยังระดับถัดไป 1,000 / 10,000

ระดับพลัง: 6,080 (4,480 + 1,600)

พลังชีวิต: 120/120

พลังงานปีศาจ: 143/143

อัตราการฟื้นฟูพลังปีศาจ: 77 หน่วย / ชั่วโมง

ความแข็งแกร่ง: 176 (121 + 55)

ความคล่องตัว: 161 (136 + 25)

ความอดทน: 123 (73 + 50)

ความฉลาด: 143 (113 + 30)

พลังจิต: 70 (30 + 40)

แต้มสถานะที่สามารถใช้ได้: 0

**************************

ทันทีที่โมบี้สวมชุดเกราะเขารู้สึกเหมือนว่าทั้งร่างกายของเขาเบาลง พลังงานที่เพิ่มขึ้นอย่างฉับพลันพุ่งเข้าสู่ร่างกายของเขา เขารู้สึกแข็งแกร่งกว่าเดิมมากเหมือนที่เขาได้คาดเอาไว้

‘ฉันนึกว่าฉันอาจจะได้รับทักษะใหม่ ๆ เมื่อค่าสถานะจิตใจหรือค่าสถานะอื่น ๆ เพิ่มเหมือนเมื่อตอนที่ฉันได้ทักษะ “Lesser Mind Control” เมื่อตอนที่มีค่าพลังจิต 30 ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่าฉันจะได้รับทักษะใหม่ ๆ ก็ต่อเมื่อค่าสถานะของตัวฉันเองถึงข้อกำหนด และมันไม่ได้รวมกับค่าสถานะของชุดพวกนี้ด้วยสินะ ?’ โมบี้ถามเอวิเลีย

‘นายเดาเก่งเหมือนกันนะเนี่ย! ถูกต้องแล้ว! ฉันไม่ได้วางแผนที่จะบอกนายเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ดูเหมือนว่านายก็ยังสามารถคิดออกได้ด้วยตัวเอง!’ เอวิเลียพูดด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจ

‘งั้นก็แปลว่าค่าพลังจิตของฉันที่เพิ่มขึ้นมานี้มันเพิ่มแค่โอกาสที่ทักษะ “Nightmare” จะประสบความสำเร็จ ขณะเดียวกันก็เพิ่มเวลาที่ศัตรูของฉันเป็นอัมพาต อย่างน้อยมันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น’ โมบี้คิด

“ฉันดูเป็นยังไงบ้าง” โมบี้ขอความเห็นจากเพื่อน ๆ ของเขาเกี่ยวกับอุปกรณ์ที่เขาเพิ่งจะสร้างเสร็จแล้วสวมใส่นี่

“มันดูธรรมดามาก ๆ เลยสิ่งเดียวที่ดูเท่ห์ก็คือดาบสีดำนั่น แต่เท่าที่ฉันรู้จักนาย ฉันรู้สึกได้ว่านายจงใจทำแบบนี้” เจย์เดนตอบ

“ฉันเห็นด้วยกับเจย์เดนค่ะนายท่าน ฉันเดาว่านายท่านคงอยากให้ฉันพูดออกมาอย่างซื่อสัตย์และวิจารณ์อย่างที่ใจคิด” แอ๊บบี้กล่าวเสริม

“สมบูรณ์แบบ! นี่แหละคือสิ่งที่ฉันต้องการ!” โมบี้กล่าวด้วยรอยยิ้ม

“อืมม…ฉลาดมาก” เจย์เดนพยักหน้าเข้าใจเจตนาของโมบี้

“โอ้ว!!! ฉันเข้าใจแล้ว!! นายท่านทำอุปกรณ์พวกนี้ให้มีรูปลักษณ์ไม่สะดุดตาโดยมีจุดประสงค์เพื่อไม่ให้มันดูน่าสงสัยมากเกินไป!” แอ๊บบี้กล่าวพลางยิ้มกว้าง

“ระดับพลังของนายเพิ่มขึ้นตั้ง 1,600! นั่นดีพอ ๆ กับอุปกรณ์เวทย์มนตร์ระดับต่ำเลย!” เจย์เดน อุทานทันทีที่เธอสังเกตเห็นระดับพลังใหม่ของโมบี้ที่นาฬิกาข้อมือของเขา

‘อุปกรณ์เวทย์มนตร์ระดับต่ำ ? นี่มันเป็นคำชมหรือเปล่านะ ?’ โมบี้คิด

“อืมม…แล้วมันดีหรือเปล่า ?” โมบี้ถามด้วยความสับสน

“ดีสิ! แม้แต่อุปกรณ์เวทย์มนตร์ระดับต่ำ คุณภาพไม่ค่อยดีก็มักจะมีราคาอย่างน้อยเป็นแสนเหรียญ! หากเราสามารถทำขายได้ เราคงจะเอาเงินถมสระว่ายน้ำได้เลยทีเดียว!” เจย์เดนอธิบาย

หลังจากที่โมบี้ได้ยินสิ่งที่เจย์เดนพูด เขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มกว้างราวกับพ่อค้าที่ละโมบโลภมาก

แต่แผนการของเขาต้องหยุดชะงักลงทันที

‘ขออภัยที่ขัดความฝันจะเป็นเศรษฐีของนายนะ แต่อุปกรณ์ที่นายสามารถสร้างได้ในแท็บสร้างของนายคือ ชุดเกราะพิเศษของเหล่าปีศาจ มันไม่ให้ค่าสถานะใด ๆ กับพวกมนุษย์เลย มันคงไร้ค่าที่จะนำไปขาย’ เอวิเลียอธิบาย

ทันทีที่เขาได้ยินเช่นนั้นความคิดที่เต็มไปด้วยความโลภของโมบี้ก็หายไปทันที แต่ถูกแทนที่ด้วยความผิดหวังครั้งใหญ่เลยทีเดียว

เมื่อเขาบอกทั้งแอ๊บบี้และเจย์เดนเกี่ยวกับสิ่งที่เอวิเลียเพิ่งบอกเขา ทั้งคู่ก็มีสีหน้าผิดหวังเช่นกัน

“เจย์เดน เธอช่วยอธิบายให้ฉันเข้าใจเกี่ยวกับพวกอุปกรณ์เวทมนตร์ได้ไหม ?” โมบี้ถาม

“ได้สิ!” เธอตอบอย่างกระตือรือร้น

“ระดับจะมีดังนี้ตั้งแต่ระดับที่อ่อนแอที่สุดไปจนถึงระดับที่แข็งแกร่งที่สุด พวกไม่มีระดับ: จะช่วยเพิ่มระดับพลังอยู่ที่ 0 – 1,500 ระดับต่ำ: 1,500 – 5,000 ระดับกลาง: 5,000-10,000 ระดับสูง: 10,000-15,000 แล้วก็ระดับเทพเจ้า: 15,000+ .”

“อุปกรณ์เวทมนตร์ระดับกลางเป็นระดับสูงสุดที่อนุญาตให้ขายต่อสาธารณชนได้ ขณะที่อุปกรณ์ระดับสูงและระดับเทพเจ้านั้นสงวนไว้สำหรับบุคลากรกองทัพระดับสูง สมาชิกที่สำคัญของรัฐบาล หรือพวกกิลด์ที่มีอำนาจเท่านั้น แค่อุปกรณ์ระดับกลางก็อาจมีมูลค่าหลายพันล้านเหรียญเลยทีเดียว” เจย์เดนอธิบาย

“เดี๋ยวก่อนนะ กิลด์คืออะไรนี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินคำนี้เลย” โมบี้ถามด้วยความสับสน

“กิลด์คือกลุ่มคนที่ร่วมสำรวจดาวเคราะห์ดวงอื่นและล่าสัตว์วิเศษเพื่อขายและสร้างรายได้ กิลด์ที่มีอำนาจมาก ๆ บางแห่งอาจมีอิทธิพลพอ ๆ กับกองทัพเลยทีเดียว คนส่วนใหญ่ที่จบการศึกษาด้วยระดับพลังที่สูงมักจะทำงานให้กองทัพหรือรัฐบาล หรือไม่ก็เข้าร่วมกิลด์ที่ดีสักที่ บ้างก็สร้างกิลด์ของตัวเอง ส่วนคนที่ระดับพลังต่ำ ก็จะต้องไปทำงานระดับล่างเช่นพนักงานในร้านอาหาร คนขับรถแท็กซี่ ไม่ก็งานใช้แรงทั่ว ๆ ไป”

‘เวร! แล้วทำไมเราถึงยังไม่ได้เรียนรู้สิ่งเหล่านี้ที่โรงเรียนล่ะเนี่ย ? อาจารย์ลีโอสอนแต่ศิลปะการต่อสู้มาเป็นสัปดาห์แล้ว กิลด์นี่ฟังดูน่าสนใจมากจริง ๆ ฉันอาจจะสร้างมันขึ้นมาเมื่อฉันเรียนจบก็ได้นะเนี่ย’ โมบี้คิด

“ยังไงก็ตาม… นายช่วยสร้างชุดที่เหมือนของนายให้ฉันบ้างได้ไหม! แต่ขอแบบเจ๋ง ๆ นะ! นอกจากนี้ฉันขอมีดสั้น 2 เล่มแทนดาบนั่นด้วย!”

“พ่อแม่ของฉันกำลังจะส่งอุปกรณ์เวทมนตร์ระดับต่ำมาให้ฉันสำหรับการสอบ แต่ฉันคิดว่าของนายมันน่าใช้มากกว่า!” เจย์เดนบอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“ไม่ต้องบอกก็รู้! เดี๋ยวจัดการให้!” โมบี้ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

คราวนี้โมบี้ตัดสินใจซื้อ Naga Scales สีดำและน้ำเงินเข้มซึ่งเป็นสีเดียวกับผมของเจย์เดน แทนที่จะเป็นสีดำและม่วงเหมือนเขา เพื่อให้มันเข้ากับผมสีน้ำเงินของเธอ

โมบี้ตรวจสอบแท็บสร้างอีกครั้งเพื่อค้นหามีดสั้นที่อยู่ในงบประมาณของเขา

หลังจากค้นหาไม่กี่วินาทีในที่สุดเขาก็พบสิ่งนี้:

————————————-

มีดสั้นปีศาจมือใหม่

ความแข็งแกร่ง +30

ความคล่องตัว +10

คุณสมบัติพิเศษ:

มีดสั้นที่ขว้างไปนั้นสามารถเคลื่อนย้ายกลับมายังมือเจ้าของได้อย่างรวดเร็ว

ราคา: 4 Naga Scales (4,000 เหรียญ)

————————————-

‘สมบูรณ์แบบ!’ โมบี้คิด

จากนั้นเขาก็สร้างชุดอุปกรณ์ปีศาจมือใหม่รวมทั้งมีดสั้นและมอบพวกมันให้กับเจย์เดน

เจย์เดนใส่อุปกรณ์ทันทีโดยใส่ไว้ในแหวนเก็บของของเธอก่อน แล้วเรียกทั้งชุดของอุปกรณ์เหล่านั้นออกมาสวมใส่

“ว้าว! มันดูดีมากเลย ฉันชอบพวกมันมาก ขอบใจนะ!” เธอกล่าวชื่นชมชุดของเธอแล้วยิ้มให้กับโมบี้

เจย์เดนสวมผ้าพันคอผ้าไหมสีน้ำเงินเข้มที่ยาวถึงหัวเข่าของเธอ เสื้อหนังแขนกุดสีน้ำเงินเหลือบ ๆ ดำรัดรูปที่ให้ความรู้สึกยืดหยุ่นเป็นอย่างดีซึ่งมีดีไซน์ที่หรูหรา ในมือเธอสวมถุงมือสีน้ำเงินที่มีเกล็ดสีดำที่คลุมแขนของเธอยาวไปถึงข้อศอก ส่วนล่างเป็นเดรสผ้าไหมที่สั้นมากแทนที่จะเป็นกางเกงเผยให้เห็นผิวขาวเนียนของเธอ สำหรับรองเท้าของเธอนั้นเป็นบู๊ตที่มีเกล็ดที่คลุมขาของเธอจนถึงหัวเข่า และแหวนแทนที่จะเป็นแหวนสีดำทั่วไปเหมือนของโมบี้ อัญมณีของแหวนจะถูกฝังอยู่ในถุงมือด้านขวาของเธอแทน ซึ่งให้ผลเหมือนกับว่าเธอสวมแหวนตามปกติ

อาวุธของเธอคือมีดสั้นสีดำที่มีอักษรรูนสีน้ำเงินโบราณสลักไว้ที่แต่ละอัน เธอสวมมีดสั้นห้อยรอบเอวของเธอพร้อมปลอกมีดสีดำที่ดูสง่างามข้างละอัน

ตอนนี้เธอดูเหมือนมือสังหารอย่างมาก

“ฉันมีเซอร์ไพรส์ให้เธอด้วย ลองขว้างมีดของเธอสิ!” โมบี้กล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ทำไมเหรอ ?” เจย์เดนถามด้วยความสับสน

“ลองเถอะน่า!” โมบี้ตอบทั้งที่ยังยิ้มอยู่

“ก็ได้!” เจย์เดนพูดพร้อมกับขว้างมีดทั้งสองข้างใส่กำแพง

มีดสั้นทั้งสองทิ้งรอยแตกเล็ก ๆ ไว้ที่กำแพงจากนั้นก็ตกลงบนพื้น

“ไม่เห็นจะมีอะไรเกิดขึ้นเลย ?” เธอพูดด้วยความสับสน

“ลองนึกภาพพวกมันเคลื่อนย้ายกลับมาอยู่ในมือของเธอดูสิ” โมบี้กล่าวทั้งยังคงยิ้ม

“อืม ?” เจย์เดนตอบ ทันใดนั้นมีดสั้นทั้งสองก็กลับมาปรากฏในมือของเธอทันที

“ว้าววววววววว !!! บ้าไปแล้ว! ไม่เคยเห็นอาวุธที่ทำได้แบบนี้มาก่อนเลย! แล้วมันมีข้อจำกัดหรือเปล่าเนี่ย ?” เจย์เดนอุทานด้วยความประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด ใบหน้าและน้ำเสียงของเธอแสดงออกว่าเธอตื่นเต้นมาก

“ไม่มี ตราบใดที่มีดสั้นไม่ได้อยู่ในมือของเธอ เธอสามารถเรียกมันกลับมาทุกเมื่อที่ต้องการเลย!” โมบี้ตอบ

“ขอบใจมากนะ! ฉันมั่นใจว่านี่จะเป็นประโยชน์อย่างมากในระหว่างการสอบ!” เธอพูดพร้อมหัวเราะเบา ๆ

โมบี้ใช้ทักษะการตรวจสอบของเขากับเจย์เดนเพื่อตรวจสอบระดับพลังใหม่ของเธอในขณะที่สวมอุปกรณ์เหล่านั้น

**************************

ชื่อ: เจย์เดน กริฟฟิธ

เผ่าพันธุ์: ปีศาจระดับต่ำ (Doppelganger)

ความสามารถ: เงาระดับ 4

เลเวล: 25

XP: 10,500 / 15,000

ระดับพลัง: 8,470 (6770 + 1700)

พลังชีวิต: 120/120

มานา: 210/210

พลังงานปีศาจ: 200/210

ความแข็งแกร่ง: 232 (177 + 55)

ความคล่องตัว: 247 (212 + 35)

ความอดทน: 158 (108 + 50)

ความฉลาด: 210 (180 + 30)

พลังจิต: 55 (25 + 30)

**************************

“เจย์เดน ฉันมีคำถามบางอย่างที่จะถาม เธอคิดว่าถ้าเธอใช้พลังของ Doppelganger เปลี่ยนเสื้อผ้าของเธอขณะที่เธอยังสวมอุปกรณ์พวกนี้ไว้อยู่ ผลของอุปกรณ์จะยังคงอยู่หรือเปล่า ?” โมบี้ถามด้วยความอยากรู้

“ไม่รู้สิ ฉันก็ไม่เคยคิดมาก่อน… ให้ฉันลองสักหน่อย!”

โมบี้คิดว่าการเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเพียงการเปลี่ยนแปลงรูปลักษณ์เท่านั้น คุณสมบัติต่าง ๆ ของสิ่งที่เธอสวมใส่น่าจะยังคงอยู่

ตอนนี้เขาพยายามทดสอบทฤษฎีของเขา

โดยปกติแล้วทางโรงเรียนไม่อนุญาตให้ใช้อุปกรณ์เวทมนตร์ในโรงเรียน เนื่องจากมีความไม่แน่นอนหลายอย่างที่อาจเกิดขึ้น และนั่นคือเหตุผลที่นักเรียนทุกคนถูกบังคับให้สวมชุดนักเรียนเมื่ออยู่ที่โรงเรียนหรือภายในอาณาเขตของโรงเรียน ข้อยกเว้นเดียวของกฎนี้คือระหว่างการสอบภาคปฏิบัติเท่านั้น

แล้วยังห้ามใช้แหวนเก็บของในสถานศึกษา ยกเว้นบุคคลที่ได้รับอนุญาตเท่านั้น โรงเรียนมีคริสตัลเวทมนตร์ที่ปิดกั้นการใช้งานที่จะยกเว้นเฉพาะคนที่ได้รับอนุญาต ทั้งนี้เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ใครก็ตามนำสิ่งของเช่นระเบิด สิ่งที่เป็นอันตรายหรือผิดกฎหมายเข้ามาโรงเรียนได้ ทว่าคลังส่วนตัวของโมบี้นั้นยังคงใช้งานได้แม้ว่าคริสตัลจะตรวจสอบอยู่ก็ตาม

หากสิ่งที่โมบี้คิดเป็นความจริง เจย์เดนก็จะสามารถสวมอุปกรณ์ปีศาจของเธอได้แม้กระทั่งที่โรงเรียนโดยไม่มีใครสังเกตเห็นหรือจับได้ สิ่งนี้จะทำให้เธอได้เปรียบอย่างมากโดยไม่มีใครรู้ แม้ว่าพวกเขาจะตรวจสอบอุปกรณ์ของเธอ แต่พวกเขาก็พบว่ามันเป็นเพียงเสื้อผ้าธรรมดาเท่านั้น เพราะพวกมันจะไม่แสดงผลกับคนที่ไม่ใช่ปีศาจ

“เสร็จแล้ว!” เจย์เดนในตอนนี้สวมชุดนักเรียนของเธอแล้ว

โมบี้ใช้ทักษะการตรวจสอบของเขากับเจย์เดน เพื่อดูว่าระดับพลังของเธอยังคงเหมือนตอนที่เธอยังสวมอุปกรณ์ปีศาจอยู่เหรือเปล่า

‘สุดยอด! นี่มันดีมากเลย! ฉันหวังว่าฉันจะทำอะไรแบบนี้ได้บ้าง!’ โมบี้อิจฉาต่อความสามารถนี้ของเธอ

หลังจากที่เขาคิดอย่างนั้น เขาก็ได้ยินเสียงหัวเราะเบา ๆ ในหัวของเขา เอวิเลียคงกำลังหัวเราะเยาะเขาแน่ ๆ

โมบี้อธิบายให้เจย์เดนฟังเกี่ยวกับความคิดของเขาที่จะให้เธอสวมอุปกรณ์ปีศาจของเธออยู่เสมอแม้กระทั่งที่โรงเรียน แล้วปกปิดมันด้วยการใช้พลัง Doppelganger ของเธอ

“สุดยอดเลย! ฉันไม่คิดมาก่อนว่ามันจะทำได้! ฉันจะลองดูนะ ขอบใจสำหรับคำแนะนำนะ!” เจย์เดนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ได้อยู่แล้ว!” เขาตอบเธอกลับ

“เอ่อ… นายท่านทำชุดอุปกรณ์ให้ฉันด้วยได้ไหมคะ ?” แอ๊บบี้ถามอย่างกังวล

“แน่นอน ฉันจะให้เธอพลาดมันได้ยังไง!” โมบี้กล่าวด้วยรอยยิ้มพยายามอย่างเต็มที่เพื่อปลอบโยนเธอ

“ขอบคุณนะคะ นายท่านออกแบบให้มันเป็นอย่างที่ท่านต้องการเลย นี่จะถือเป็นเกียรติที่ได้สวมใส่อุปกรณ์ที่ท่านได้มอบให้ฉันเป็นการส่วนตัว” เธอกล่าวพร้อมกับโค้งคำนับ

“แล้วอาวุธแบบไหนที่เธอถนัดที่สุด ?” โมบี้ถาม

“ฉันไม่มีประสบการณ์เกี่ยวกับอาวุธชนิดไหนเลยค่ะ นายท่านเลือกอันที่เหมาะสมให้ฉันเลยก็ได้ค่ะ” เธอตอบพร้อมกับโค้งคำนับต่ำกว่าเดิมอีก

“ได้เลย!” เขากล่าวพร้อมเปิดแท็บสร้างของเขาอีกครั้ง

เขาเริ่มค้นหาอาวุธต่าง ๆ มากมายที่เขาสามารถประดิษฐ์ได้ ก่อนที่เขาจะหยุดอยู่ที่อันหนึ่ง มันดึงดูดสายตาของเขามาก

————————————-

เคียวปีศาจมือใหม่

ความแข็งแกร่ง +40

คุณสมบัติพิเศษ:

10% ของความเสียหายต่อการโจมตีแต่ละครั้งที่กระทำต่อศัตรูจะได้รับการฟื้นฟูกลับคืนมายังผู้ใช้

ราคา: 4 Naga Scales (4,000 เหรียญ)

————————————-

‘อาวุธอะไรจะดีไปกว่าเคียวสำหรับ Necromancer ?’ โมบี้ยิ้มกว้าง

‘ถ้าความสามารถนี้ใช้ได้กับการโจมตีลูกสมุนของเธอเองด้วย เธอจะสามารถรักษาตัวเองได้ด้วยการฆ่าอสูรอันเดธของเธอเอง! ฉันคงต้องทดสอบมันภายหลังเมื่อเราไปที่สุสานกัน’ โมบี้คิด

โมบี้ซื้อวัสดุที่จำเป็นทั้งหมดเพื่อสร้างอุปกรณ์ของแอ๊บบี้แต่คราวนี้เขาซื้อ Naga Scale สีดำและสีแดง โมบี้คิดว่าสีแดงน่าจะดูเข้ากันดีสำหรับเธอ

โมบี้สร้างอุปกรณ์ใหม่ของแอ๊บบี้และส่งมันให้กับเธอ

เธอเก็บอุปกรณ์เข้าไปในแหวนเก็บของและสวมใส่มันทันที ซึ่งเธอนั้นมีเพียงแหวนเก็บของระดับต่ำเท่านั้นซึ่งสามารถเก็บของได้พื้นที่ 2 ลูกบาศก์เมตรเท่านั้น

ตอนนี้เธอสวมเสื้อแจ็คเก็ตสีดำแขนยาวที่มีฮู้ด ชายเสื้อของเธอยาวเลยเข่าของเธอไป ภายใต้เสื้อนั้นเธอสวมเสื้อครอปสีแดงตัวเล็กพร้อมกับกระโปรงขาด ๆ เธอสวมถุงมือหนังสีดำที่เชื่อมต่อกับแจ็คเก็ตแขนยาวของเธอ รอบคอของเธอมีผ้าพันคอสีแดงยาวลงมาถึงข้อศอกของเธอ เลกกิ้งสีดำที่ยาวไปถึงต้นขาด้านบนและยังเหลือบริเวณที่เผยให้เห็นผิวหนังอยู่เล็กน้อย สำหรับรองเท้าเธอสวมรองเท้าบู๊ตสีดำที่มีลวดลายสีแดงเพลิง แหวนปีศาจมือใหม่สีดำที่ดูเหมือนแหวนแฟนซีมากกว่าแทนที่จะเป็นแหวนธรรมดาเหมือนของโมบี้

เคียวของเธอมีขนาดใหญ่ มันสูงถึง 6 ฟุต 8 นิ้ว ซึ่งออกแบบมาให้สูงกว่าแอ็บบี้ที่มีความสูง 5 ฟุต 8 นิ้วอยู่ 1 ฟุต และเมื่อเทียบกับเจย์เดนนั้นเจย์เดนเตี้ยกว่าแอ็บบี้ 2 นิ้วเจย์เดนนั้นสูง 5 ฟุต 6 นิ้วเท่านั้น

ที่จับของเคียวนั้นเล็กมาก แต่ก็ยังช่วยให้เธอสามารถจับมันได้อย่างมั่นคง บนใบมีดมีแถบสีดำหนาขนาดใหญ่และมีลายอักษรรูนสีแดงเพลิงแทรกอยู่ในนั้นซึ่งแตกต่างกับที่เขียนบนมีดสั้นของเจย์เดน

เธอดูเหมือนตัวแทนของยมทูตได้เลยในตอนนี้

ค่าสถานะใหม่ของเธอคือ:

**************************

ชื่อ: แอ๊บบี้ รีด

เผ่าพันธุ์: ปีศาจ (Necromancer)

ความสามารถ: ไฟ ระดับ 4

เลเวล: 30

XP: 0/30000

ระดับพลัง: 11,000 (9300 + 1700)

พลังชีวิต: 150/150

มานา: 280/280

พลังงานปีศาจ: 280/280

ความแข็งแกร่ง: 366 (301 + 65)

ความคล่องตัว: 233 (208 + 25)

ความอดทน: 211 (161 + 50)

ความฉลาด: 280 (250 + 30)

พลังจิต: 80 (50 + 30)

**************************

“อืมม… นายท่านคะ ฉันไม่ได้ไม่ชอบนะคะ แต่…ทำไมท่านถึงเลือกสีแดงให้กับฉัน” เธอถามอย่างกระวนกระวายเหมือนรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเล็กน้อย

เนื่องจากประสบการณ์ของเธอกับพ่อแม่ของเธอ เธอนั้นจึงเริ่มเกลียดสีแดง สีที่เป็นสัญลักษณ์ของครอบครัวของเธอเอง เธอถูกบังคับให้สวมเสื้อผ้าสีแดงตามปกติเมื่อเธออยู่ข้างนอก เพราะเธอไม่ต้องการไปกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของใคร และมันก็คงแปลกที่เห็นคนตระกูลรีดไม่ใส่สีแดง ดังนั้นเธอจึงบังคับตัวเองให้สวมมันเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาและคำถามที่ไม่จำเป็น เธอเคยคิดที่จะย้อมผมให้เป็นสีอื่นที่ไม่ใช่สีแดงตามธรรมชาติของเธอ แต่เธอคงไม่สามารถทำได้เนื่องจากเห็นได้ชัดว่าเป็นสัญญาณว่าเธอกำลังกบฏต่อครอบครัวของเธอเอง ซึ่งผลลัพธ์นั้นมันคงจะไม่จบลงด้วยดีสำหรับเธอแน่

“อืม…ฉันแค่คิดว่าสีแดงดูดีสำหรับเธอและมันก็เข้ากันกับเธอได้ดี” เขาตอบพร้อมหัวเราะเบา ๆ

“ขอบคุณค่ะ…นายท่าน…ฉันจะจดจำคำนี้ไว้ในใจเสมอ” เธอกล่าวด้วยรอยยิ้ม ขณะน้ำตาหยดหนึ่งไหลลงมาที่ดวงตาของเธอ