The Great Demon System - ตอนที่ 34 : ความรักทำให้คนตาบอด

* วันเดียวกันหลังเลิกเรียน *

นาธาน จอห์นสันกำลังเดินออกจากโรงเรียนอยู่ตามลำพัง ทั้งแก๊งของเขาต่างทิ้งเขาให้อยู่คนเดียว ทั้งหมดเป็นเพราะพวกเขานั้นหวาดกลัวว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับตัวของพวกเขา

โรงเรียนยังไม่ได้ทำการเปิดเผยรายชื่อนักเรียนที่เสียชีวิต ดังนั้นนาธานจึงไม่รู้ว่าพวกที่เสียชีวิตทั้งหมดนั้นต่างเป็นเหล่าสมาชิกแก๊งของเขาหรือไม่ นาธานคิดแค่ว่าพวกเขาพยายามหลบหน้าเขาหลังจากที่ทอดทิ้งกลุ่มไป

‘ไอ้พวกขี้ขลาดเอ้ย ออกจากแก๊งเพราะกลัวมากเกินไป! ฉันไม่กลัวอะไรทั้งนั้นแหละ! ถ้าใครมายุ่งกับฉัน ฉันก็จะเอาชนะพวกมันให้ได้! ฉันจะหาสมาชิกใหม่ให้กับแก๊งค์และทำให้มันดีกว่าตอนที่ฉันอยู่กับพวกแกร้อยเท่าพันเท่าเลย!’ นาธานคิดกับตัวเองขณะที่เขาเดินออกไปนอกประตูโรงเรียนอย่างโกรธ ๆ พลางมุ่งหน้าไปยังหอพักของเขา

ทันใดนั้นโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น มันไม่ใช่หมายเลขที่เขารู้จักแต่เขาก็ตัดสินใจที่จะรับมันอยู่ดี

“นี่ใครวะ! ตอนนี้ฉันกำลังอารมณ์ไม่ดี รีบ ๆ พูดมาเลย!” นาธานตอบกลับไปหลังจากรับสาย

“สวัสดี นั่นนาธาน จอห์นสันใช่ไหม” คนที่โทรเข้ามาเอ่ยถามเขา

เสียงนั้นฟังดูเย้ายวน นุ่มนวล มีเสน่ห์และเซ็กซี่มาก

“ชะ ใช่ครับ ผมเอง! คุณต้องการอะไรหรอครับ! แล้วคุณไปได้เบอร์นี้มาได้ยังไง!” นาธานพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่นนวลลงเล็กน้อยหลังจากได้ยินเสียงของคนที่โทรเข้ามา

“นี่ฉันเองเจย์เดน กริฟฟิธ ลูกสาวคนเดียวของตระกูลกริฟฟิธ ฉันก็มีวิธีของฉันที่จะได้เบอร์ของนายมา แต่นายไม่ต้องกังวลเพราะเบอร์นี้ฉันมีคนเดียวและฉันก็จะไม่แบ่งมันให้ใครอย่างแน่นอน” น้ำเสียงของเธอยังคงมีเสน่ห์เหมือนเดิม

‘อะไรนะ!? เจย์เดน กริฟฟิธ! เธอเป็นหนึ่งในสาวที่ว่ากันว่าฮอตที่สุดในโรงเรียน! และจากที่ฉันได้ยินมาเธอก็รวยอย่างมาก! คนแบบนั้นต้องการอะไรจากฉันกัน!’ นาธานตื่นตระหนกอยู่ภายในใจ

“แล้วคุณโทรหาผมทำไมหรอครับ ? คุณต้องการอะไรหรือเปล่า! ถ้าผมเคยทำอะไรให้คุณไม่พอใจ ผมต้องขอโทษคุณด้วยนะครับ!” นาธานเปลี่ยนน้ำเสียงของเขาไปโดยสิ้นเชิง

จากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงหัวเราะเบา ๆ ดังมาจากอีกด้านของสายโทรศัพท์

“ก่อนที่เราจะคุยกันต่อ ฉันอยากให้นายไปที่ไหนสักแห่งเป็นการส่วนตัวและตรวจสอบให้แน่ใจว่านายไม่ได้กำลังถูกติดตามหรือถูกสอดแนมตกลงไหม ?” เจย์เดนพูดพร้อมหัวเราะเบา ๆ ในตอนท้าย

นาธานออกจากโรงเรียนและไปที่ตรอกมืด ๆ อันเงียบสงบเพื่อให้แน่ใจว่าเขานั้นไม่ถูกติดตามตลอดทางที่เขาเดินมา

“โอเค ตอนนี้ผมอยู่คนเดียวและอยู่ในที่ที่ไม่มีใครเห็นแล้ว ผมแน่ใจ ตอนนี้คุณมีอะไรจะคุยกับผมงั้นเหรอครับ ?” นาธานถามอย่างกังวลและคาดหวังว่ามันจะไม่ใช่เรื่องเลวร้าย

“ฉันโทรหานายเพื่อ…จะสารภาพ ฉันพยายามปกปิดมันมานานแล้ว แต่ก็ไม่สามารถฝืนตัวเองได้อีกต่อไป ตั้งแต่ฉันเห็นนายในวันแรกของการเรียน! นายคือคนที่ฉันชอบมากที่สุด!” เธอพูดด้วยน้ำเสียงยั่วยวน

ทันทีที่เขาได้ยินสิ่งที่เจย์เดนพูด มันเหมือนกับว่าสมองของเขาทำงานผิดปกติอย่างกะทันหัน มันตรงกันข้ามกับที่เขาคาดไว้ เขายังไม่อยากจะเชื่อหูของตัวเองดังนั้นเขาจึงต้องถามอีกครั้งเพื่อยืนยัน

“เอ่อ ขอโทษนะครับ… แต่นี่เป็นการแกล้งกันหรือเปล่า! คุณแน่ใจหรือเปล่าว่าคุณโทรหาคนถูกแล้ว” นาธานถามด้วยความประหม่าระคนตกใจ

“อย่าดูถูกความรักของฉันที่มีต่อนายแบบนั้นสิ นี่ฉันจริงจังสุด ๆ เลยนะ! ฉันเจย์เดน กริฟฟิธหลงรักนาธาน จอห์นสันอย่างสุดหัวใจ!” เธอตอบด้วยความแน่วแน่ราวกับกำลังถูกสอบสวนและถูกบังคับให้ต้องปกป้องตัวเอง

“แล้วไอ้สารเลวโมบี้ เคนนั่นล่ะ ผมได้ยินมาว่าคุณเอาเขาไปเป็นสัตว์เลี้ยงของคุณ! คุณยังเกี่ยวข้องกับไอ้บ้านั่นอยู่หรือเปล่า ?!” นาธานถามด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างจริงจังแต่ยังคงประหม่าเล็กน้อย

หลังจากที่นาธานพูดแบบนั้น ความเงียบที่น่าอึดอัดเป็นเวลานานก็เกิดขึ้นโดยที่เจย์เดนไม่ได้ตอบคำถามเขาทันที แต่แล้วเธอก็กลับมาคุยอีกครั้งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“โอ้ เขาเหรอ เขาก็เป็นแค่ของเล่นเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉัน พักหนึ่งฉันก็เบื่อเขาและโยนเขาทิ้งไปแล้วเมื่อไม่นานมานี้ เขากับฉันไม่ได้มีอะไรสนิทสนมกัน ฉันแค่ใช้เขาเหมือนสุนัขและทาส ที่ทำตามฉันทุกคำสั่ง…”

“เหมือนที่พวกสวะ กระจอกไร้ค่าควรทำ!” นาธานพูดประโยคต่อไปด้วยท่าทีมั่นใจอย่างชัดเจน

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ใช่แล้ว! เห็นไหม! นายกับฉันคิดอะไรเหมือน ๆ กันเลยนะเนี่ย!” เธอพูดพร้อมกับหัวเราะคิกคักอย่างน่ารัก

“ไม่ต้องห่วงนะ! ฉันจะไม่ให้นายเป็นสัตว์เลี้ยงของฉันแบบนั้น แบบไอ้โมบี้ เคนแน่นอน! นายคือรักแท้หนึ่งเดียวของฉัน! ฉันไม่ได้บอกนายเรื่องนี้ที่โรงเรียนเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดเรื่องวุ่นวายตามมา ฉันต้องการให้ครั้งแรกและเดทแรกของเราเป็นแบบส่วนตัวแบบสุด ๆ ฉันคิดว่าแบบนั้นมันจะโรแมนติกกว่า! ดังนั้นโปรดอย่าคุยโม้กับเพื่อนของนายเรื่องฉันจนกว่าจะถึงวันแรกของเรานะคะ” เธอกล่าวพร้อมกับหัวเราะคิกคัก อย่างน่ารักและเย้ายวน

นาธานยังแทบไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง มันดีเกินไปที่จะเป็นเรื่องจริง เขาเพิ่งมีสัปดาห์ที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตและตอนนี้มันกำลังจะกลายมาเป็น ความฝันที่กลายเป็นจริง! เจ้าทหารม้าส่วนตัวของเขาเริ่มตื่นตัวและใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ เขาตื่นเต้นและรู้สึกมีความต้องการทางเพศอย่างมาก เขาคิดเรื่องอื่นไม่ออกนอกจากไปหาเธอตอนนี้เลย

“เจย์เดนที่รัก ผมจะไปหาคุณได้เมื่อไหร่ ฉันจะจัดให้คุณจนคุณไม่ได้พักเลยในเดทแรก!” นาธานพูดด้วยสีหน้าและท่าทางหื่นกาม

“ตอนนี้ช่างเป็นเวลาที่เหมาะสมพอดี! ฉันแทบรอไม่ไหวแล้วที่จะเจอนาย มาที่บ้านของฉันตอนนี้! และตรวจสอบให้แน่ใจว่านายจะไม่ถูกติดตาม ฉันไม่ต้องการให้คนอื่นรู้ว่าเราอยู่ด้วยกัน ก่อนที่เราจะ ประกาศให้โลกรู้ในวันพรุ่งนี้ ที่อยู่ของฉันคือ 34 ถนนโกรเวอร์ มันเป็นคฤหาสน์หลังใหญ่ นายจะหาเจออย่างแน่นอน” เจย์เดนกล่าวขณะที่ส่งจูบด้วยเสียง

“ฉันจะไปที่นั่นทันที ที่รัก!” นาธานพูดพร้อมจูบกลับ

“ฉันไม่ไหวแล้วฉันเริ่มต้องการนายแล้ว อย่าใช้เวลานานเกินไปนะ มันเป็นการเสียมารยาทที่จะให้ผู้หญิงต้องรอ!” เจย์เดนพูดด้วยน้ำเสียงยั่วยวนของเธอก่อนจะวางสายไป

ทันทีที่วางสายนาธานก็เรียกแท็กซี่เพื่อไปที่บ้านของเธอทันที เขาตรวจสอบให้แน่ใจว่าไม่ได้ถูกจับตามองก่อนที่จะเข้าไป

* 15 นาทีต่อมา *

ระหว่างการนั่งอยู่บนรถแท็กซี่ นาธานจินตนาการถึงสิ่งที่เขาจะทำกับเจย์เดน คนขับแท็กซี่พบว่าการแสดงออกของนาธานวุ่นวายและงุ่นง่านอย่างมาก แต่เขาตัดสินใจที่จะไม่พูดอะไรและแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ในที่สุดนาธานก็มาถึงคฤหาสน์ของเจย์เดนเขาตื่นตะลึงกับขนาดและความใหญ่ของมัน

‘ฉันรู้ว่าเจย์เดนนั้นรวย แต่ไม่นึกว่าจะรวยขนาดนี้! ถ้าฉันแต่งงานกับครอบครัวกริฟฟิธ ไม่เพียงแต่ฉันจะมีภรรยาที่ร้อนแรง แต่ฉันก็กลายจะเป็นคนรวยอีกด้วย!’ นาธานคิดไปเรื่อย ๆ ดวงตาเผยความโลภออกมาและรอยยิ้มของเขาตอนนี้ก็ดูเต็มไปด้วยตัณหาราคะ

หลังจากนาธานเดินผ่านสวนขนาดใหญ่หน้าคฤหาสน์ด้วยความชื่นชมว่ามันดูแพงแค่ไหน ในที่สุดเขาก็มาถึงประตูหน้าของมัน

เขากดกริ่งประตูและรอให้ใครมาเปิดประตูอย่างร้อนรน

หลังจากนั้นไม่นานชายชราผมหงอกที่มีหนวดและสวมชุดพ่อบ้านก็เปิดประตูให้กับเขา

“โอ้ คุณต้องเป็นนาธาน จอห์นสัน คนที่สาวน้อยกำลังรอคอยอยู่ ให้ผมพาคุณไปที่ห้องของเธอเลยนะครับ” พ่อบ้านพูดพร้อมกับโค้งคำนับ

“ใช่แล้ว ฉันชื่อนาธาน จอห์นสันรักแท้ของคุณหนูน้อยของนาย ฉันตื่นเต้นมากที่จะได้พบเธอในที่สุด” นาธานพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ

ระหว่างทางไปที่ห้องของเจย์เดน นาธานอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ทุกอย่างในบ้านด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความโลภโดยไม่ปิดบังตัวเองไว้สักนิด

‘เขาต้องเป็น “ของเล่น” อีกคนของคุณแน่ ๆ แต่เขาแตกต่างจากคนล่าสุดที่เธอนำมา เจ้าคนนี้อ้วนและโลภเหมือนกับหมู ไม่มีคุณสมบัติเพียงพอแม้แต่น้อย คุณหนูตกต่ำขนาดนี้ได้ยังไง ?’ พ่อบ้านคิดพลางถอนหายใจออกมา

หลังจากเดินไม่กี่นาทีในที่สุดพวกเขาก็มาถึงจุดหมาย

“นี่คือห้องของคุณหนู เธอรอการมาถึงของคุณอยู่ครับ งั้นตอนนี้ผมขอตัวก่อน” พ่อบ้านกล่าวแล้วโค้งคำนับและเดินกลับไปทางที่พวกเขาเดินมา

ขณะยืนอยู่หน้าประตู นาธานรู้สึกมีหลายอารมณ์ทับซ้อนกันไปหมด เขารู้สึกประหม่า ตื่นเต้นแต่ที่สำคัญที่สุดก็คือเจ้าทหารม้าตัวน้อยของเขามาถึงขีดสุดแล้วจากการเพ้อฝัน นั่นทำให้เห็นรอยนูนเล็ก ๆ ในกางเกงของเขาอย่างชัดเจน

เขาเปิดประตูด้วยความมุ่งมั่นและตั้งใจ ที่นั่นเขาเห็นเจย์เดนนั่งอยู่บนเตียงด้วยท่าทางที่มีเสน่ห์อย่างมากโดยสวมชุดชั้นในที่เปิดเผยส่วนเว้าส่วนโค้งของร่างกาย

“ฉันรอคุณอยู่ที่รัก!” เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงน่ารักที่จะทำให้ผู้ชายคลั่งไคล้