The Great Demon System - ตอนที่ 30 : แสงแห่งความหวัง

* ณ เวลาเลิกเรียน *

เดวิด กรีน เด็กชายที่เปลือยกายและอุจาระลงบนพื้นต่อหน้าคนเกือบทั้งโรงเรียนกำลังร้องไห้อยู่กลางป่าพร้อมมีดในมือของเขา

ในวันเดียว เขากลายเป็นตัวตลกและกระสอบทรายของคนทั้งโรงเรียน

เขายังคงสับสนว่าอะไรทำให้เขาต้องทำแบบนั้น และวิดีโอที่บันทึกเหตุการณ์ดังกล่าวได้รับการโพสต์ลงไปในโลกออนไลน์แล้ว และยังมีผู้เข้าชมมากกว่า 20 ล้านครั้งทั่วโลกอีกด้วย

เขาถูกทำร้ายร่างกายและล้อเลียนหลายต่อหลายครั้งในวันเดียว จนเขาไม่สามารถจะรับมันได้อีกต่อไปแล้ว

ภายในวันเดียว เขาต้องทนกับการกลั่นแกล้งและความอัปยศอดสูมากกว่าที่เคยมีมาทั้งชีวิตของเขา

หากไม่ใช่เพราะความสามารถในการรักษาของเขา ใบหน้าของเขาตอนนี้คงจะไม่สามารถมีใครจะจดจำได้ทั้งสิ้นแม้แต่กับคนที่เขารู้จักดีที่สุดก็ตาม

แม้แต่นาธานและแก๊งของเขาก็ยังไล่เขาออกจากกลุ่ม ด้วยการทำร้ายร่างกายเขาเพราะเขานั้นเป็นบุคคลน่าอับอายของกลุ่ม

“โอกาสของฉันในการจะมีชีวิตอยู่ในสังคมของฉัน มันถูกทำลายไปจนย่อยยับแล้ว อนาคตของฉันมันพังพินาศจนไม่เหลืออะไรอีกแล้ว! ฉันไม่รู้จะมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่ออะไรอีกแล้ว!” เขากรีดร้องขณะเหวี่ยงมีดเข้าที่ลำคอของเขา

“ไม่นะ!! เดี๋ยว!! อย่าทำแบบนั้น!!” ใครบางคนข้างหลังเขาตะโกนออกมาสุดเสียง

เมื่อเขามองไปเขาก็ตกใจเมื่อพบว่าคนนั้นเป็นใคร

“บอส!?” เขาตะโกนด้วยความประหลาดใจ ขณะมีดในมือถูกหยุดเอาไว้เพียงไม่กี่นิ้วจากลำคอของเขา

ที่นั่นเขาเห็นนาธานยืนอยู่ข้างต้นไม้และกำลังหอบเหนื่อย ดูเหมือนว่าเขานั้นวิ่งมาไกลพอสมควรเลยทีเดียว

“อย่าทำแบบนั้นเลย! ชีวิตนายยังมีอะไรอีกมากมาย!” นาธานพูดด้วยน้ำเสียงกังวล

“ทำไมแกถึงต้องมาสนใจชีวิตฉันด้วย! เมื่อตอนที่ฉันต้องการแกมากที่สุด! แกทิ้งฉัน แล้วบอกว่าชีวิตฉันไม่มีค่าพอ เป็นตัวปัญหาและเป็นตัวน่าอับอาย! แกทำร้ายร่างกายฉัน แล้วตะโกนใส่หน้าฉันว่าไม่ต้องมาให้แกเห็นหน้าอีก! แล้วตอนนี้แกกลับกำลังพยายามจะช่วยฉัน!! แกเป็นบ้าหรือไง!! ” เดวิดกรีดร้องและตะโกนลั่นราวกับคนบ้า

“ฉันขอโทษ! ตอนนี้ฉันรู้แล้วถึงข้อผิดพลาดร้ายแรงที่ฉันทำ! นายเป็นคนสำคัญของแก๊งเรา! ฉันไม่รู้ว่ามีอะไรเข้ามาในตัวฉันเมื่อตอนที่ฉันไล่นายออกไปจากกลุ่ม! ถ้านายกลับมา ฉันสัญญาว่าจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อกอบกู้เกียรติยศที่เสียไปของนาย โปรดยกโทษให้ฉันและกลับมาอยู่ในกลุ่มด้วยกันเถอะนะ” นาธานพูดด้วยความรู้สึกที่มาจากใจเขาจริง ๆ

นี่เป็นเรื่องดี ๆ เพียงเรื่องเดียวที่เกิดขึ้นกับเขานับตั้งแต่เกิดเหตุการณ์บ้า ๆ นั่นขึ้น

เดวิดรู้ว่านาธานกำลังแสดงออกผิดอุปนิสัยที่แท้จริงของเขา ถึงกระนั้นเขาก็หยุดและไม่ตั้งคำถาม เพราะนี่เป็นท่อนไม้แห่งความหวังเพียงอันเดียวที่เขาเจอ ขณะเขากำลังจะจมน้ำในอุโมงค์ที่มืดมิดของเขาและเขาก็แขวนตัวอยู่บนนั้นไม่ยอมปล่อย

“บอ.. บอส…หมายความแบบนั้นจริง ๆ เหรอ” เขากล่าวขณะเช็ดน้ำหูน้ำตา

“แน่นอน! ฉันสัญญาว่าจากนี้ไปนายจะอยู่ภายใต้การคุ้มครองของฉัน! จะไม่มีใครทำร้ายนายอีก! นายเชื่อในคำพูดของฉันได้เลย!”

ในสายตาของเดวิด เขาสามารถมองเห็นแสงแห่งความหวังที่เปล่งประกายสีทองออกมาจากร่างของนาธานราวกับว่าเขาเป็นนักบุญศักดิ์สิทธิ์ที่สวรรค์ส่งมาเพื่อช่วยเขาในยามจำเป็น เขาลืมไปเสียสนิทเลยว่าเขาโดนทำอะไรมาก่อนหน้านี้ และเชื่อคำพูดของนาธานอย่างสนิทใจ เพราะมันนั้นเป็นเพียงความหวังเดียวที่เขาหาเจอในชีวิตของเขา

“ขอ.. ขอบ…ขอบคุณครับบอส! ผมสัญญาว่าจะตอบกลับความภักดีที่มีต่อคุณอย่างเต็มที่! ผมจะไม่ทำให้คุณเสียใจกับการตัดสินใจนี้!” เขากล่าวพลางก้มศีรษะลงไปบนพื้นดินที่สกปรกด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา

“ดี! ตอนนี้ตามฉันไปในป่าให้ลึกกว่านี้ เรามีเรื่องจะต้องคุยกันอีกมากมาย ฉันต้องการใช้เวลากับนายมากขึ้นเพื่อให้รู้สถานการณ์และสภาพจิตใจของนาย เราจะเข้าไปในป่าลึกที่เราจะไม่ถูกรบกวน เราจะได้พบกับสมาชิกใหม่ของแก๊ง นายทั้งสองคนค่อนข้างคล้ายกันและฉันหวังว่านายจะเข้ากันได้” นาธานพูดขณะที่เขามุ่งหน้าลึกเข้าไปในป่า

เดวิดพยักหน้าอย่างกระตือรือร้นและเดินตามหลังเขาไป

หลังจากเดินไป 20 นาทีระหว่างทางพวกเขามีการพูดคุยกันเล็ก ๆ น้อย ๆ ไปด้วย ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงจุดหมายซึ่งเป็นถ้ำขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ข้าง ๆ เนินเขาเล็ก ๆ

เมื่อทั้งคู่เข้ามาปากทางเข้าถ้ำก็ปิดทันที

เดวิดสะดุ้งเมื่อเห็นความมืดและถ้ำที่ถูกปิดอย่างกะทันหัน

“ไม่ต้องห่วง ฉันแค่ใช้ความสามารถของธาตุดินปิดทางเข้าถ้ำเพื่อความเป็นส่วนตัวมากขึ้น”

นาธานรีบพูดปลอบเดวิด ขณะที่แสงจากคริสตัลสองสามดวงในมือของเขาสว่างขึ้นเพื่อให้มองเห็นทางข้างหน้าได้ชัดเจนขึ้น

เดวิดสงบใจลงและเดินตามนาธานต่อลึกเข้าไปในถ้ำ

หลังจากเดินไปได้ไม่กี่นาทีพวกเขาก็เห็นคนสวมฮูดคนหนึ่ง ยืนอยู่ในระยะไกล ๆ

เดวิดก้าวถอยหลังและตื่นตัวทันทีที่เห็นชายคนนี้

“ไม่ต้องกลัวนั่นคือสมาชิกใหม่ที่ฉันพูดถึง” เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม มันช่วยขจัดความกังวลทั้งหมดของเดวิด

ในที่สุดเมื่อพวกเขาเดินมาถึงชายสวมฮูด นาธานก็บอกให้เดวิดไปแนะนำตัว

“เฮ้ ไปแนะนำตัวกับรุ่นน้องไม่ต้องห่วง เขาไม่กัดนายหรอกน่าฉันสัญญา ต้อนรับเขาอย่างเหมาะสมในฐานะรุ่นพี่และมั่นใจในตัวเองหน่อย” นาธานกล่าวด้วยรอยยิ้ม

เดวิดพยักหน้าและเดินเข้าไปใกล้ร่างที่สวมฮูด ชายคนนั้นสูงกว่าเขาที่สูงเพียงแค่ 5 ฟุต 8 นิ้ว อยู่พอสมควร ในสายตาของเขาชายคนนั้นสูงประมาณ 6 ฟุต และจากจุดที่เขายืนอยู่ เขานั้นยังไม่เห็นใบหน้าของชายคนนั้นเลย

“สวัสดีสมาชิกใหม่ ฉันชื่อว่าเดวิด กรีน เป็นรุ่นพี่ของนาย นายควรดีใจที่ได้เข้าร่วมแก๊งที่ยิ่งใหญ่ของเราภายใต้อำนาจของบอสผู้มีชื่อเสียง นาธาน ในฐานะรุ่นพี่ของนาย อย่าลืมให้ความเคารพฉันด้วยล่ะ โอเคไหม เด็กใหม่ ?” เดวิดพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูเอาแต่ใจ เขารู้สึกเหมือนได้รับความมั่นใจที่หายไปกลับคืนมาแล้ว

อย่างไรก็ตามความมั่นใจของเขาอยู่ได้ไม่นาน

ชายที่อยู่ภายใต้ฮูดคลุมนั่นเริ่มหัวเราะอย่างบ้าคลั่งเหมือนเพิ่งได้ยินเรื่องสนุกที่สุดในโลก

ทันทีที่ชายคนนั้นถอดฮูดออก เดวิดก็รู้สึกหวาดกลัวและสิ้นหวัง ขาของเขาเริ่มสั่นเทิ้มเหมือนเครื่องจักรและเขาก็ล้มลงบนพื้นด้วยความกลัว

“นายจำฉันได้ไหม ?!” ชายสวมฮูดกล่าวขณะที่หัวเราะหนักยิ่งกว่าเดิม