The Great Demon System - ตอนที่ 26 : ทัวร์นาเมนต์ของอาจารย์ลีโอตอนที่ 3

ก่อนการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศจะเริ่มขึ้น โมบี้ตัดสินใจเพิ่มแต้มสถานะ 10 แต้มที่เขาเพิ่งจะได้รับจากการที่เลเวลเพิ่มขึ้น

เขาเพิ่ม 8 แต้มให้กับค่า “ความฉลาด” และ 2 แต้มเป็นค่า “ความอดทน”

ตอนนี้เขามีค่าความอดทน 51 แต้มและค่าความฉลาด 63 แต้ม

ตอนนี้เขามีความจุสูงสุดของพลังปีศาจอยู่ที่ 63 แต้มแทนที่จะเป็น 55 แต้มอย่างก่อนหน้านี้

หลังจากที่โมบี้ต่อสู้กับเจย์เสร็จ เขานั้นไม่มีพลังปีศาจเหลืออยู่เลย เพราะใช้ในการต่อสู้จนหมดแล้ว

แอ็บบี้นั้นยังคงต่อสู้กับคู่แข่งของเธออยู่ในสนามประลอง จึงทำให้เขามีเวลาใช้ “Nature’s Stimulation” เพื่อฟื้นพลังของเขา

ไม่มีทางเลยแม้แต่น้อยที่เขาจะสามารถเอาชนะแอ๊บบี้ได้โดยไม่ต้องใช้พลังปีศาจของเขา

หลังจากผ่านไป 3 นาที แอ๊บบี้ก็สามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ของเธอได้

“ทุกคนฟังทางนี้! ในที่สุดเราก็มาถึงรอบชิงชนะเลิศแล้ว! พวกเธอทุกคนทำได้ดีมาก! แต่ตอนนี้เป็นเวลาดูว่านักสู้มือเปล่าทั้ง 2 คนจะโชว์อะไรให้พวกเราดูบ้าง!” ลีโอกล่าวอย่างกระตือรือร้น

“ทางขวาเรามีแอ๊บบี้ รีด!” ลีโอพูดขณะชี้ไปที่เธอ

ทั้งชั้นเรียนเต็มไปด้วยเสียงเชียร์

เธอไม่สนใจพวกเขาเหมือนไม่ได้อยู่ที่นั่นด้วยซ้ำ

เธอให้ความสำคัญกับคู่ต่อสู้ที่อยู่ตรงหน้าเธอมากกว่า

“และทางซ้ายเรามี โมบี้ เคน!” เขากล่าวขณะชี้ไปที่ โมบี้ที่ยังคงหลับตาอยู่

โดยปกติแล้วทั้งชั้นเรียนน่าจะโห่เขาและด่าทอ แต่ต่อหน้าอาจารย์ลีโอพวกเขาไม่กล้า พวกเขาไม่รู้ว่าอาจารย์จะทำอย่างไรถ้าพวกเขาทำแบบนั้น หลังจากพวกเขาเห็นสิ่งที่เขาทำเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ ไม่มีใครเลยที่จะกล้า เสี่ยงเห็นด้านมืดแบบนั้นของเขาอีกครั้ง

ทั้งชั้นเรียนมองเขาด้วยสายตารังเกียจแทน พวกเขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะกล้างีบหลับในเวลาแบบนี้

“งั้นนายคงเป็นโมบี้ เคน ผู้ชายที่ถูกเกลียดมากที่สุดในโรงเรียนสินะ จากการแข่งขันที่ผ่านมา ฉันเห็นว่านายดูเหมือนว่ามีความสามารถจริง ๆ ฉันนับถือความพยายามและความทุ่มเทที่นายทำไปเพื่อให้ได้มาถึงตอนนี้ น่าเสียดายที่นายไม่มีความสามารถ ถ้านายมีความสามารถล่ะก็อย่างน้อยนายคงจะได้แรงค์ C อย่างไม่ต้องสงสัยเลย ฉันหวังว่าเราจะมีการต่อสู้ที่ดี” แอ๊บบี้พูดกับเขาด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ

ทว่าโมบี้เอาแต่หลับตาและไม่ตอบสนองเธอสักนิด

แอ๊บบี้ไม่เคยถูกเพิกเฉยหรือถูกทำให้อับอายขนาดนี้มาก่อนในชีวิตของเธอ

‘ฉันจะต้องสอนมารยาทเขาซะหน่อยแล้ว’ เธอคิดอย่างโกรธ ๆ

ความจริงก็คือโมบี้ไม่ได้เพิกเฉยต่อเธอเลย เขายังคงอยู่ระหว่างการใช้ทักษะ “Nature’s Stimulation” ของเขา ดังนั้นเขาจึงปิดกั้นเหตุการณ์ภายนอกทั้งหมดเพื่อที่จะมีสมาธิกับการฟื้นพลังปีศาจ

ลีโอยกมือขึ้นบนอากาศเพื่อเตรียมให้สัญญาณ

แอ็บบี้ตั้งท่าทางการต่อสู้ ขณะที่โมบี้ยังคงหลับตาอยู่โดยดูเหมือนไม่สนใจโลก

“3”

“2”

“1”

“เริ่ม!”

ลีโอพูดขณะที่เขาให้สัญญาณเริ่มการต่อสู้

แอ๊บบี้พุ่งเข้าหาโมบี้ด้วยความเร็วประหนึ่งรถไฟหัวกระสุนและทำการกระโดดเตะโดยเล็งไปที่หัวของโมบี้อย่างไม่ลังเล

เมื่อโมบี้ลืมตาขึ้นจากการใช้ทักษะ “Nature’s Stimulation” สิ่งที่เขาเห็นคือเท้าที่พุ่งตรงมายังหัวของเขาด้วยความเร็วและความแรงราวกับรถบรรทุก

โมบี้ใช้ “Demon Flash” เพื่อหลบหนีและหลบการโจมตี

เนื่องจากการเปิดใช้งาน “Demon Flash” ที่ช้าเกินไปของโมบี้ ทำให้การเตะของเธอสัมผัสโดนใบหน้าของเขา

<-15 พลังชีวิต>

‘โชคชะตาของฉันมันเป็นบ้าอะไรเนี่ย! พระเจ้าต้องเล่นตลกกับฉันแน่ ๆ เพราะตอนนี้ฉันเป็นปีศาจ ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วเจอเท้าที่พุ่งเป้ามาที่หน้าผากของฉัน โดยที่ฉันเหลือเวลาแค่เสี้ยววินาทีในการตอบสนอง’ เขาคิด

‘ฉันคิดว่าการต่อสู้รอบสุดท้ายคงเริ่มขึ้นแล้ว’ เขาคิดขณะตรวจสอบคู่ต่อสู้ของเขา

————————————

ชื่อ: แอ๊บบี้ รีด

เผ่าพันธุ์: มนุษย์

ความสามารถ: ไฟ เลเวล 4

ระดับพลัง: 7540

พลังชีวิต: 100/100

มานา: 128/128

ความแข็งแกร่ง: 267

ความคล่องตัว: 158

ความฉลาด: 198

ความอดทน: 131

พลังจิต: 0

————————————

‘อะไรกันเนี่ย! ค่าสถานะของเธอมันบ้ามาก!’ เขาสบถอยู่ภายในใจ

“ดูเหมือนว่าในที่สุดนายก็ตื่นแล้ว ฉันต้องการจะบอกให้นายรู้ว่า ฉันไม่ชอบการที่ถูกมองข้ามและการไม่เคารพอย่างเปิดเผยแบบนี้ ดังนั้นฉันจะต้องสอนบทเรียนเกี่ยวกับมารยาทให้นาย” แอ็บบี้กล่าวในขณะที่ตั้งท่าต่อสู้ของเธออีกครั้ง

โมบี้ไม่รู้ว่าเธอกำลังพูดถึงอะไร แต่เขาสามารถสันนิษฐานได้ว่าเขาคงไม่สนใจเธอขณะที่เขากำลังใช้ “Nature’s Stimulation” เพื่อฟื้นฟูพลังปีศาจของเขา

แอ๊บบี้พุ่งเข้าหาโมบี้อีกครั้งโดยปล่อยหมัดที่ทรงพลังมาก

โมบี้ไม่มีโอกาสหลบดังนั้นเขาจึงตัดสินใจทำวิธีที่ดีที่สุดเท่าที่จะคิดได้

เขาจำเป็นต้องรู้ว่าความแข็งแกร่งของเขาต่างกับเธอมากแค่ไหน

เขารวมพลังปีศาจไว้ที่มือและใช้ “Hell’s Fist” เข้าปะทะกับหมัดของเธอ

ผลของการปะทะคือโมบี้ลอยกระเด็นออกไป 10 เมตรในขณะที่แอ๊บบี้ยืนอยู่ตรงนั้นอย่างไม่สะทกสะท้าน

ผิวหนังที่ข้อนิ้วของเขาฉีกขาดออก และมือของเขามีเลือดไหลออกมา แขนของเขาเริ่มชาและงอผิดรูปจากแรงประทะนั่น

โมบี้ขยับแขนของเขาให้กลับเข้าที่อีกครั้ง

เขาสูญเสียพลังชีวิต 48 แต้มจากการโจมตีครั้งนั้นซึ่งผลมันก็ไม่น่าพอใจเลยสักนิด

เขาเหลือพลังชีวิตเพียง 57 แต้มเท่านั้น การโจมตีแรง ๆ สัก 1 หรือ 2 ครั้งอาจทำให้เขาตายได้

เขาเริ่มรู้สึกว่าไม่มีโอกาสชนะ

จากนั้นความคิดดี ๆ ก็ผุดเข้ามาในหัวของเขา

รอยยิ้มเกิดขึ้นบนใบหน้าของโมบี้เขาเปิดใช้งาน “Hell’s Fist” และพุ่งเข้าหาแอ๊บบี้ด้วยการปล่อยหมัดไปข้างหน้า

แอ็บบี้ตัดสินใจที่จะเหวี่ยงหมัดของเธอเข้าปะทะกับเขาอีกครั้ง

แต่คราวนี้โมบี้เป็นคนที่ยังคงยืนอยู่ แอ๊บบี้ถูกทำให้ลอยกระเด็นไป 5 เมตรและมีอาการตกใจเล็กน้อยหลังจากการโจมตีนี้

ทั้งชั้นเรียนรวมถึงลีโอกำลังมองไปที่โมบี้ด้วยสายตาตกตะลึงที่สถานการณ์เปลี่ยนไปเป็นอย่างนี้ได้อย่างไร

‘เหลือเชื่อ! นายฉลาดกว่าที่ฉันคิด ทันทีที่นายรู้สึกว่าหมัดเธอกำลังเข้าปะทะกับหมัดของนาย นายได้เพิ่มระดับพลังกลับไปที่ระดับ 1800 เพื่อเพิ่มพลังในการโจมตี มันรวดเร็วเกินจนนาฬิกาไม่สามารถบันทึกพลังที่พุ่งขึ้นอย่างกะทันหันได้ทันและมันดูเป็นธรรมชาติอย่างมากสำหรับทุกคนที่ดูอยู่ นายจะต้องกะเวลาให้สมบูรณ์แบบและพอดีในการทำแบบนี้ ไม่อย่างนั้นการโจมตีของนายจะไม่ได้ผลหรือ นายอาจจะต้องเผยความแข็งแกร่งที่แท้จริงของนายให้กับคนทั้งชั้นเรียน’ เอวิเลียอุทาน

‘แต่อย่าประมาทไป นายมีพลังปีศาจเหลืออยู่เพียงแค่ 31 แต้มดังนั้นนายต้องยุติการต่อสู้นี้โดยเร็วก่อนที่พลังจะหมดลง หากนายใช้พลังงานปีศาจหมดการต่อสู้ก็จบลงอยู่ดี’ เธอกล่าวเสริม

‘ขอบคุณนะสำหรับคำแนะนำแต่ฉันรู้ดีถึงสถานการณ์ของตัวเอง ตอนนี้ฉันทำให้เธอบาดเจ็บจริง ๆ แล้ว เธอคงจะเริ่มระวังตัวมากขึ้นและทำอะไรที่ประมาทน้อยลง ฉันต้องหาทางชนะโดยเร็วก่อนฉันจะหมดแรง’ เขาคิดตอบกลับเอวิเลีย

‘นอกจากนี้ฉันไม่สามารถใช้เทคนิคนั้นได้ตลอดเวลาเพราะต้องใช้สมาธิอย่างมาก ถ้าฉันใช้เทคนิคนั้นอีกครั้ง มันจะต้องมีไว้สำหรับการโจมที่เด็ดขาดและจบการแข่งขันครั้งนี้’

“ว้าว พลังนั้นมันมาจากไหน ฉันคิดว่ามันถึงเวลาที่ฉันควรจะจบการแข่งขันนี้ได้แล้ว” แอบบี้พูดด้วยรอยยิ้ม

‘แม่งเอ้ย นี่ไม่ใช่ความแข็งแกร่งเต็มที่ของเธองั้นเหรอ!’ เขาสาปแช่งภายในใจ

แอ็บบี้พุ่งเข้ามาด้วยความเร็วที่มากยิ่งกว่าเดิม โมบี้เตรียมพร้อมด้วยการเปิดใช้งาน “Hell’s Fist”

พวกเขาเริ่มแลกหมัดกัน

จากมุมมองของผู้ชมพวกเขาดูมีฝีมือพอ ๆ กัน

แต่นั่นไม่สามารถปกปิดความจริงได้ แม้ว่าโมบี้จะป้องกันการโจมตีของแอบบี้ได้ทุกครั้ง แต่เขาก็ยังได้รับความเสียหายเป็นจำนวนมาก

<-6 พลังชีวิต>

<-8 พลังชีวิต>

<-9 พลังชีวิต>

<-12 พลังชีวิต>

ระยะเวลาของ “Hell’s Fist” เหลือเพียง 2 วินาทีดังนั้น โมบี้จึงรู้ว่าเขาไม่สามารถอยู่ได้นานกว่านี้ในการแลกหมัดเช่นนี้ เขาไม่พบช่องว่างใด ๆ ในการเข้ามาโจมตีของเธอ

โมบี้ไม่ต้องการทำแบบนี้ แต่ถ้าต้องการชนะเขาไม่มีทางเลือก เขาต้องหันไปพึ่งไม้เด็ดของเขา

ทันใดนั้นแอ็บบี้ก็หยุดโจมตี ดูเหมือนเธอเป็นอัมพาตด้วยความกลัวที่เกิดขึ้นในทันทีทันใด

โมบี้โผล่ไปปรากฏตัวขึ้นข้างหลังเธอทันที เขาประสานมือทั้งสองข้างและทุบเธอที่ด้านหลังศีรษะด้วยแรงทั้งหมดทำให้เธอล้มลงบนพื้น และทำให้เกิดรอยร้าวที่พื้นเล็กน้อย

คำพูดสุดท้ายที่เธอพูดพึมพำก่อนที่เธอจะสลบไปก็คือ

“นายเป็นตัวอะไรกันแน่…”