The Great Demon System - ตอนที่ 24 : ทัวร์นาเมนต์ของอาจารย์ลีโอตอนที่ 1

โมบี้มาถึงห้องเรียน 30 วินาทีก่อนที่การเรียนการสอนจะเริ่ม ห้องเรียนของเขาตั้งอยู่อีกฝั่งของโรงเรียน ดังนั้นมันจึงต้องใช้เวลานานพอสมควรในการที่จะไปที่นั่น

ด้วยการได้ยินที่ดีขึ้นของโมบี้ เขาสามารถได้ยินทุกการสนทนาในห้อง นักเรียนเกือบทุกคนต่างพูดถึงเหตุการณ์บ้า ๆ เมื่อตอนเช้าของวันนี้

“เมื่อเช้านี้นายได้ยินไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้น!”

“อืม! มีไอ้บ้าบางคนเปลือยกายแล้ว ก็ขี้ต่อหน้าต่อตาทุกคน แล้วยังกระโดดไปมาอย่างกับพวกคนสติไม่เต็ม!”

“ใช่! ฉันอยากเห็นเหตุการณ์นั่นด้วยคน! ฟังดูมันโคตรตลกเลย!

“อย่างน้อยนายก็สามารถเข้าไปดูวิดีโอบนเว็บได้ มีผู้เข้าชมถึง 1 ล้านครั้งแล้วแม้ว่าจะเพิ่งอัปโหลดขึ้นไปเมื่อ 5 นาทีที่แล้วก็ตาม!”

“จริงสิ! นี่มันบ้าไปแล้ว!”

โมบี้อดไม่ได้ที่จะรู้สึกภาคภูมิใจในความสำเร็จของเขา เขาทำให้เกิดปรากฏการณ์ที่น่าตื่นเต้น

ทันใดนั้นอาจารย์ลีโอก็เดินเข้ามาในห้องด้วยท่าทางที่มีความสุขมากกว่าปกติ

ทั้งชั้นเงียบลงในทันทีที่พวกเขาสังเกตเห็นว่าเขาเข้ามาในห้อง

“สวัสดีตอนเช้านักเรียนทุกคน เมื่อวานนี้เราได้เรียนรู้พื้นฐานของศิลปะการต่อสู้และความสำคัญของมันแล้ว วันนี้เราจะนำสิ่งที่เรียนรู้มาฝึกฝนกัน พวกเราจะมุ่งหน้าไปยังสนามประลองที่ชั้นล่าง”

ทั้งชั้นเรียนต่างแตกตื่น บางคนดูตื่นเต้นมากที่ได้เริ่มฝึกการต่อสู้จริง ๆ สักทีในที่สุด

อย่างไรก็ตามมีอีกกลุ่มหนึ่งที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง พวกเขาต่างสาปแช่งในวันที่พวกเขาเกิดขึ้นมา พวกเขาก้มหน้าอยู่บนโต๊ะ ด้วยอารมณ์บูดบึ้ง บ้างคร่ำครวญด้วยความสิ้นหวัง

ในห้องเรียนของโมบี้เป็นห้องเรียนแบบคละเพศซึ่งประกอบด้วยทั้งเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิง ห้องเรียนมีนักเรียนทั้งหมด 32 คน แรงค์ F 8 คน แรงค์ E 14 คน แรงค์ D 9 คนและแรงค์ C 1 คน

การแบ่งแยกระหว่างผู้แข็งแกร่งและผู้อ่อนแอ นั้นเป็นเหมือนความแตกต่างระหว่างกลางคืนและกลางวัน ในขณะที่นักเรียนที่แข็งแกร่งต่างดีใจและตื่นเต้น นักเรียนที่อ่อนแอนั้นต่างก็รู้สึกหดหู่ใจอย่างมาก

หลังจากเดินเพียง 5 นาที ทั้งห้องเรียนก็มาถึงสนามประลองแล้ว

สนามประลองเป็นอาคารรูปโดมขนาดใหญ่ ขนาดเท่าสนามฟุตบอล 2 สนาม มันเป็นสีฟ้าและสีขาวซึ่งทำให้มันดูไฮเทคมาก มีโทรทัศน์ขนาดใหญ่บนหลังคาที่น่าจะเอาไว้แสดงการต่อสู้ สนามประลองล้อมรอบไปด้วยอัฒจันทร์ที่ทอดยาวออกไปพวกมันดูเหมือนกันไปซะหมด

ด้านในของสนามประลองมีฟองคล้ายโดมที่แยกมันออกจากอัฒจันทร์ นั่นน่าจะเป็นสนามพลังเวทย์มนตร์ที่เอาไว้ป้องกันผู้คนบนอัฒจันทร์จากการโจมตีที่เกิดขึ้นบนเวที

“ฟังนะนักเรียน! วันนี้เราจะมาฝึกการต่อสู้ด้วยมือเปล่า ฉันรู้ว่าพวกเธอส่วนใหญ่ใช้อาวุธ แต่อย่างไรก็ตามการเคลื่อนไหวของร่างกายและฟุตเวิร์คของเธอจะช่วยพัฒนาพื้นฐานของเธอเองได้ พวกเธอต้องเริ่มจากพื้นฐานและสร้างแนวทางของตัวเอง! ครั้งแรกเราจะเน้นไปที่การต่อสู้แบบตัวต่อตัวโดยไม่ต้องใช้ความสามารถ ครั้งที่สองของเราจะเน้นไปที่การต่อสู้ด้วยอาวุธโดยไม่ต้องใช้ความสามารถเหมือนเดิม และครั้งที่สามของเราจะเน้นการผสมผสานสิ่งที่พวกเธอได้เรียนรู้เข้ากับการใช้ความสามารถของพวกเธอเอง” ลีโอกล่าว

“นี่มันเรื่องไร้สาระอะไร! ฉันใช้ความสามารถของตัวเองไม่ได้!?” นักเรียนคนหนึ่งโพล่งออกมา

“ก่อนที่พวกเธอจะเริ่มต้นที่จะใช้ความสามารถของตัวเองได้อย่างถูกต้องและเหมาะสม เธอต้องฝึกฝนการเคลื่อนไหวพื้นฐานให้ดีเสียก่อน ไม่อย่างนั้นมันก็จะเหมือนกับการพยายามวิ่งก่อนที่เธอจะหัดคลานด้วยซ้ำ ถ้าพวกเธอพยายามใช้เทคนิคใหม่เหล่านี้พร้อมกับความสามารถของตัวเองตั้งแต่แรก มันก็จะเป็นเรื่องยากมากที่จะเชี่ยวชาญ เราจึงจำเป็นต้องสร้างมันใหม่ตั้งแต่ต้น! พวกเธอส่วนใหญ่นั้นยังไม่มีประสบการณ์ในการต่อสู้! หากใครมีข้อขัดข้องเกี่ยวกับวิธีการสอนของฉัน ก็ก้าวออกมาข้างหน้า!” ลีโอตอบกลับ

ทั้งชั้นเรียนเข้าสู่ความเงียบอีกครั้ง แม้ว่านักเรียนหลายคนจะดูไม่พอใจมาก แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปคุยกับอาจารย์ลีโอ

“โอ้ อย่าแม้แต่จะโกงนะ มันมีคริสตัลเวทมนตร์พิเศษที่สามารถตรวจจับการใช้ความสามารถได้ ถ้า ใครกล้าฝ่าฝืนกฎ เขาจะต้องถูกลงโทษอย่างหนักแน่นอน” เขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังและเด็ดขาด

ใบหน้าที่มืดมนของนักเรียนแรงค์ต่ำดูสดใสขึ้นเล็กน้อย แค่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น แม้ว่าพวกเขาจะสามารถชนะคนแรงค์สูงได้ แต่มันคงจะไม่จบลงด้วยดีแน่นอนสำหรับพวกเขาหลังจากจบการเรียนในวันนี้ไปแล้ว มันไม่คุ้มค่าสำหรับพวกเขาที่จะทำให้พวกแรงค์สูงโกรธเคือง สิ่งเดียวที่ดีเกี่ยวกับการไม่ใช้ความสามารถสำหรับพวกเขาคือพวกเขาจะได้รับการทำร้ายน้อยกว่าการที่อนุญาตให้ใช้ความสามารถได้แค่นั้น

“สำหรับครั้งแรกฉันต้องการวัดความสามารถในการต่อสู้ของแต่ละคน ดังนั้นฉันจะทำให้สิ่งนี้เป็นทัวร์นาเมนต์ พวกเธอทุกคนจะถูกจับคู่กับใครก็ได้แบบสุ่ม ใครชนะในการต่อสู้ก็จะเลื่อนเข้าสู่รอบต่อไปผู้แพ้จะถูกคัดออก คนสุดท้ายที่ยืนอยู่จะเป็นผู้ชนะ! และผู้ชนะจะได้รางวัลจากฉันด้วย!”

ทัวร์นาเมนต์และรางวัลทำให้เหล่านักเรียนกลับมาตื่นเต้นอีกครั้ง

ในตอนแรกโมบี้ไม่ได้ตั้งใจจะพยายามมากสักเท่าไหร่ในวิชานี้ เพื่อหลีกเลี่ยงการสร้างศัตรูเพิ่ม แต่ตอนนี้เขาไม่สนใจความคิดนั้นแล้ว เขาได้สร้างความเกลียดชังให้กับผู้ชายเกือบทุกคนในโรงเรียนไปแล้วดังนั้นการสร้างศัตรูเพิ่มอีกสองสามคน มันคงไม่อันตรายสักเท่าไหร่ การทำตัวเงียบ ๆ ไม่ได้ผลดีถ้าทุกคนในโรงเรียนรู้แล้วว่าคุณเป็นใคร ถ้าการแข่งขันนี้ไม่อนุญาตให้ใช้ความสามารถ เขาเองก็อาจมีโอกาสได้รับชัยชนะเช่นกัน และเขาก็ต้องการจะรู้จริง ๆ ว่าลีโอได้เตรียมรางวัลอะไรไว้

นักเรียนทุกคนกระจายกันไปในสนามและรอให้สัญญาณเริ่มต้นขึ้น

โมบี้ลงเอยด้วยการจับคู่กับนักเรียนแรงค์ E ที่มีระดับพลัง 1217

เขามีผมสีน้ำตาลตั้งขึ้นเป็นหนามเหมือนเม่น ดวงตาสีน้ำตาลแดงเล็ก ริมฝีปากเล็กและจมูกขนาดใหญ่

ปริมาณของผลิตภัณฑ์จัดแต่งทรงผมของเขานั้นเยอะจนน่าประหลาดใจ ด้วยประสาทสัมผัสที่เพิ่มขึ้นของโมบี้ เขาสามารถได้กลิ่นเจลอย่างชัดเจนมันเหมือนกลิ่นของเทียนหอม

โมบี้อดไม่ได้ที่จะคิดว่าผ้าคาดผมสีเหลืองที่เขาสวมบนศีรษะถูกใช้เพื่อปกปิดไรผมที่ร่นขึ้นไปบนหัวของเขา จากการใช้เจลจำนวนมากจนเส้นผมบนหัวของเขาเสียหาย

“งั้นนายคงเป็นโมบี้ เคน สัตว์เลี้ยงตัวน้อยของเจย์เดน กริฟฟิธ!”

“และนายก็ต้องเป็น…. อืม นายเป็นใครนะ ?”

“แกกล้าดูถูกฉันงั้นเหรอ ฉันคือเลเมน สมิธ หรือที่เรียกกันว่าอสรพิษ!” เขาพูดพลางพยายามทำเสียงเย็น

“ใครกันนะ ?” โมบี้ตอบกลับด้วยความสับสน

“ฉันรู้ว่าที่แกทำตัวกร่างแบบนี้ เพราะคิดว่าแกปลอดภัยจากการได้รับการปกป้องจากเจย์เดน กริฟฟิธ แต่เนื่องจากเรากำลังซ้อมรบอย่างเป็นมิตร ซึ่งอาจเกิดอุบัติเหตุขึ้นได้บ้าง มันคงไม่ใช่ความผิดฉันถ้าฉันทำให้แกบาดเจ็บโดยไม่ตั้งใจ ใช่ไหม ?” เขากล่าวพลางยิ้มกว้าง

“นายจะลองก็ได้นะ แต่เมื่อใช้ความสามารถไม่ได้ นายก็คงไม่มีโอกาสหรอก”

โมบี้ได้ใช้ทักษะการตรวจสอบของเขาเพื่อดูว่าเขากำลังต้องเจอกับใครและเขาไม่เห็นจะเก่งสักเท่าไหร่

————————————

ชื่อ: เลเมน สมิธ

เผ่าพันธุ์: มนุษย์

ความสามารถ: พิษ เลเวล 2

ระดับพลัง: 1670

พลังชีวิต: 100/100

มานา: 64/64

ความแข็งแรง: 32

ความคล่องตัว: 40

ความฉลาด: 64

ความอดทน: 31

พลังจิต: 0

————————————

แม้ว่าโมบี้จะรั้งระดับพลังของเขาไว้ที่ 800 แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาที่เขาจะเอาชนะคนนี้ได้ แม้เขาจะไม่ได้ใช้ความสามารถก็ตาม

ความสามารถทำให้เกิดการกลายพันธุ์ในร่างกายซึ่งทำให้ร่างกายของคนเราแข็งแกร่งและทนทานกว่ามนุษย์ทั่วไป แม้ว่าความสามารถของบุคคลนั้นจะไม่แข็งแกร่งมากก็ตาม ยิ่งระดับความสามารถสูงขึ้นร่างกายของพวกเขาก็จะยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้น

นี่คือวิธีที่คนที่มีความสามารถในการป้องกันยังสามารถรอดจากการโจมตีที่ปกติแล้วจะฆ่าคนได้ เช่นถูกเหวี่ยงทะลุกำแพง

เลเมนมีความสามารถเลเวล 2 ดังนั้นร่างกายและความแข็งแกร่งของเขาก็จะสูงกว่าโมบี้ที่พยายามรั้งตัวเองให้เหลือระดับพลังเพียงแค่ 800

อย่างไรก็ตามโมบี้นั้นยังคงมั่นใจในความสามารถของเขาที่จะเอาชนะได้ เขามีประสบการณ์เกี่ยวกับศิลปะการต่อสู้มาอย่างท่วมท้น มันเพียงพอที่จะลดช่องว่างของความแข็งแกร่งที่ว่านั่น แม้ว่าการฝึกซ้อมส่วนใหญ่ของโมบี้จะใช้ดาบ แต่เขาก็ยังคงเป็นผู้เชี่ยวชาญในการต่อสู้ด้วยมือเปล่าเช่นกัน

โมบี้และเลเมนต่างใช้ท่าทางการต่อสู้อย่างกระตือรือร้นที่จะเริ่มต้น

ทันใดนั้นเสียงสัญญาณก็ดังขึ้นเพื่อบอกให้นักเรียนเริ่มการต่อสู้ได้

เลเมนเริ่มวิ่งสุ่มสี่สุ่มห้าใส่โมบี้ทันที

โมบี้บอกได้เลยว่าเขานั้นไม่เคยฝึกมาก่อนและไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่หรือต้องทำยังไง

แม้ว่าเขาจะเร็วกว่าโมบี้มาก แต่โมบี้ก็ยังสามารถมองตามเขาได้อย่างง่ายดายเนื่องจากการใช้ทักษะ “Energy Sense” และประสาทสัมผัสที่ดีขึ้นของเขา มันทำให้รู้สึกเหมือนว่าเห็นเลเมนกำลังวิ่งอยู่อย่างช้า ๆ

เลเมนต่อยหมัดขวาโดยใช้น้ำหนักของร่างกายทั้งหมดของเขาใส่ไปในนั้น

โมบี้ใช้ประโยชน์จากสิ่งนั้นโดยการหลบและจับมือของเขาก่อนจะพลิกตัวเขาโดยใช้น้ำหนักและแรงส่งของตัวเลเมนเองแล้วทุ่มลงพื้น

เขาร่วงลงกระแทกกับพื้นด้วยเสียงที่ดังตุ้บชัดเจน

โมบี้จับมือของเขาไว้แล้วผลักแขนของเขากดลงไปที่ลำคอของตัวเขาเอง เพื่อทำให้เขาหายใจไม่ออก

“พูดว่านายยอมแพ้แล้วฉันจะปล่อยนายไป” โมบี้พูดเสียงเรียบ

“ไอ้บ้า!” เขากรีดร้องขณะที่ดิ้นไปมาพยายามทำให้ตัวเองเป็นอิสระ

โมบี้ไม่ได้ใส่ใจการต่อสู้ครั้งนี้มากนัก เขารู้ทันทีว่าเขาสามารถชนะการต่อสู้ครั้งนี้ได้โดยไม่มีปัญหาตั้งแต่วินาทีที่เขาเห็นเลเมนวิ่งก้าวแรกออกมา เขาก็เป็นเพียงแค่มดอีกตัวที่โมบี้จะต้องเหยียบย่ำไปบนทางเดินเพื่อให้ได้มาซึ่งเป้าหมายที่วางไว้

แม้จะสำลัก 5 วินาทีแล้ว แต่เขาก็ยังคงไม่ยอมแพ้

โมบี้เริ่มเบื่อ เขาจึงตัดสินใจที่จะดูว่าที่เขาคิดไว้นั้นถูกต้องหรือเปล่า เรื่องผ้าคาดผม

“ตอนนี้เรามาดูกันว่ามีอะไรอยู่เบื้องหลังผ้าคาดหัวของนายกัน!” เขากล่าวแล้วหัวเราะด้วยน้ำเสียงชั่วร้าย

ทันใดนั้นเขาก็ได้รับการแจ้งเตือนจากระบบ:

<ระบบแจ้งเตือน!>

<ตรวจพบสารพิษในร่างกายของคุณ>

 

TL’Note : ทางต้นฉบับมีการแก้ไขระดับพลังโดยแจ้งว่าเพื่อให้มีความสมเหตุสมผลมากยิ่งขึ้นดังนี้

แรงค์ F: 0 ถึง 500

แรงค์ E: 501 ถึง 1500

แรงค์ D: 1501 ถึง 2500

แรงค์ C: 2501 ถึง 4000

แรงค์ B: 4001 ถึง 6000

แรงค์ A: 6001 ถึง 8000

แรงค์ S: 8001 ถึง 10000

แรงค์ X: 10000+

จึงเรียนมาเพื่อทราบและขอบคุณผู้อ่านทุกท่านในการสนับสนุนนิยายเรื่องนี้ ขอบคุณครับ