DND.
　　หลังจากที่ซ่อนเร้นความตกใจซือหยูนั่งสมาธิเพื่อปรับพลังให้มั่นคงในทันที นั่นก็เพราะเกิดความรู้สึกบวมจนจะฉีกขาดจากจุดกำเนิดพลัง
　　มันคือสัญญาณของการทะลวงขั้นถัดไป!
　　ทีแรกคือจุดกำเนิดพลังภายนอกมันถูกเติมพลังจนเต็มแล้ว แต่พลังยังคงเติมต่อไปจนถึงจุดกำเนิดภายใน มันเต็มแล้วเช่นกัน!
　　จุดกำเนิดพลังทั้งนอกในถึงขีดจำกัดมันกำลังจะฉีกสะบั้น
　　จุดกำเนิดพลังรีบขยายขนาดราวกับจะฉีกโลกออกจากกันพร้อมกับความเจ็บปวดรุนแรงมันขยายขนาดมากกว่าเดิมเป็นสองเท่า
　　แต่พลังในสายโลหิตภายในที่ยังเหลือก็ได้ไหลเข้าสู่จุดกำเนิดพลังอย่างไม่หมดสิ้นมันถูกท่วมท้นอีกครั้ง
　　แน่นอนว่าจุดกำเนิดพลังของเขาฉีกขาดและขยายอีกหนึ่งรอบ
　　มันเกิดขึ้นสามครั้งจุดกำเนิดพลังของซือหยูต้องเจ็บปวดอย่างต่อเนื่องถึงสามครั้งก่อนจะหยุดลง
　　ซือหยูหน้าซีดราวกับกระดาษเขาเหงื่อออกเต็มร่าง เสื้อผ้านั้นเปียกโซกไปด้วยเหงื่อไคล
　　เส้นเอ็นและเส้นเลือดทั้งร่างเจ็บปวดเล็กน้อยความเจ็บแปลบถูกส่งออกมาจากจุดกำเนิดพลังซ้ำแล้วซ้ำเล่า
　　ทุกขั้นตอนเกิดขึ้นในระยะเวลาเพียงครึ่งชั่วยามแต่ซือหยูรู้สึกราวกับว่าได้เดินทางข้ามทั้งภูเขาคมมีดทั้งทะเลเพลิงมาหลายแห่ง
　　หลังจากผ่านไปสักระยะซือหยูถอนหายใจเอาความร้อนผ่าวออกจากปอด ความเจ็บปวดที่แสดงบนใบหน้าจางหายไปส่วนมาก เขากลับมาอยู่ในภาวะปกติแล้ว
　　เพียงคิดในใจคลื่นพลังชีวิตได้เอ่อล้นออกมาจากผิวกายซือหยู มันรวบรวมจนหนากันถึงสิบศอก!
　　ต่อให้จ้าวเทวะระดับสามได้เห็นเขาผู้นั้นก็ย่อมตกใจ
　　เพราะมันไม่ใช่พลังที่จ้าวเทวะระดับสามจะรวบรวมเป็นม่านเกราะที่หนาเช่นนี้ได้!
　　ใครก็ตามที่เห็นสิ่งนี้คงคิดว่าซือหยูได้ก่อร่างแก้วกำเนิดซึ่งจะทำให้ร่างกายของเขากักเก็บพลังชีวิตได้เป็นจำนวนมาก
　　แต่แท้จริงแล้วในท้องของซือหยูยังคงเป็นจุดกำเนิดพลังที่มิใช่แก้วกำเนิดที่จะมีแค่จากจ้าวเทวะเท่านั้น!
　　แค่พลังเสี้ยวเดียวของเซียนได้ทำให้จุดกำเนิดพลังของซือหยูเปลี่ยนแปลงไปถึงสามครั้งพลังของเขาก้าวกระโดดจากภูติระดับหกเป็นภูติระดับเก้า!
　　ขณะที่พลังชีวิตที่ซือหยูเก็บได้นั้นเกินกว่าจ้าวเทวะระดับสามไปแล้วมันเทียบได้กับจ้าวเทวะระดับสี่เลยทีเดียว!
　　ขนาดของจุดกำเนิดพลังนี้มิได้ไม่เคยมีมาก่อนในประวัติศาสตร์แต่มันคือสิ่งที่หาได้ยากในจิวโจวอย่างแน่แท้
　　จากประสบการณ์ของภูติระดับเก้าหลายคนที่ได้กลายเป็นจ้าวเทวะยิ่งมีจุดกำเนิดพลังใหญ่เท่าใด แก้วกำเนิดของพวกเข่าจะยิ่งหนาแน่นมากเท่านั้น
　　ซือหยูมีจุดกำเนิดพลังใหญ่กว่าคนอื่นหลายเท่าถ้าหากเขาจะได้ก่อร่างแก้วกำเนิดขึ้นจริง ๆ เขาจะแข็งแกร่งเพียงใดกัน?
　　ด้วยการทะลวงพลังสามระดับอย่างต่อเนื่องทั้งร่างกายและดวงวิญญาณของซือหยูนั้นเปลี่ยนแปลงไปด้วย
　　ขณะนี้ดวงวิญญาณของเขาก้าวข้ามภูติระดับเก้าส่วนใหญ่่ไปแล้ว แต่มันก็ยังห่างไกลกว่าวิญญาณของจ้าวเทวะ
　　ส่วนกำลังกายหากร่วมกับกายามังกร เขาจะมีกำลังถึงจ้าวเทวะระดับหนึ่ง
　　มันคือการพัฒนาอย่างก้าวกระโดด
　　ซือหยูยิ้มเจ้าราชาเขตกลาง…ข้าไม่คิดเลยว่าพลังของเจ้าจะช่วยให้ข้าเติบโตมากขนาดนี้!
　　เขาเพียงแค่ดูดซับพลังไม่ถึงหนึ่งในร้อยจากผงทองเท่านั้นถ้าหากเขาดูดซับเต็มที่ เขาจะต้องกลายเป็นอสูรเนรมิตรอย่างไม่ต้องสงสัยโดยไม่ต้องพูดถึงการเป็นจ้าวเทวะเป็นระยะเวลานานเลย
　　บอกได้เลยว่าในระยะเวลาต่อจากนี้เขาไม่ต้องกังวลถึงเรื่องโอสถเพิ่มพลังอีกแล้ว
　　ยิ่งขึ้นก็ยิ่งทำให้เขามั่นใจขึ้น
　　สิ่งที่เขาได้กลับมาจากเรื่องที่ได้เจอนั้นเหนือกว่าจินตนาการมากนัก
　　โดยเฉพาะด้านดวงวิญญาณอีกแค่ระดับเดียว เขาจะได้กลายเป็นจ้าวเทวะ
　　ซึ่งในขั้นสุดท้ายนั้นซือหยูเตรียมการมานานแล้ว!
　　วิญญาณของเขาเข้าสู่มุกวิญญาณเก้าหยกเขาพุ่งตรงไปยังสวนสมุนไพร
　　วัตถุดิบวารีผงกลั่นดวงใจแปดชนิดที่ปลูกมาเกินกว่าสองเดือนนั้นเทียบเท่าการปลูกในโลกภายนอกมาร้อยปี
　　เขามักจะสงสัยอยู่เสมอว่าวารีผลกลั่นดวงใจที่ปรุงจากวัตถุดิบระดับสูงสุดจะมีฤทธิ์ที่แตกต่างกันเพียงใด
　　ตอนนี้วัตถุดิบเหล่ามีอายุร้อยปีแล้วมันมีอายุที่ห่างไกลเกินกว่าวัตถุดิบทั่วไปอย่างมาก ถึงเวลาที่จะปรุงพวกมันเป็นวารีผงกลั่นดวงใจแบบพิเศษแล้ว
　　หลังจากเก็บวัตถุดิบซือหยูออกมาด้านนอก เขาหยิบหม้อปรุงใบเล็กออกมาทันทีและกำลังจะปรุงยา
　　ที่นี่คือคุกใต้ดินไม่มีเพลิงธรณีให้เขาได้ใช้
　　แต่สำหรับซือหยูการปรุงยาไม่จำเป็นต้องใช้เพลิงธรณีอีกแล้ว
　　แก่นหยกเพลิงในหัวใจสั่นสะเทือนเพลิงปะทุออกสู่ฝ่ามือ เพลิงนี้ร้อนกว่าเพลิงที่เขาเพลิงม่วงจากเมืองเทียนหยาอยู่มากโข มันเกินพอที่จะปรุงยา
　　จากนั้นซือหยูได้ถือหม้อปรุงยาด้วยมือซ้ายใช้เพลิงที่มือขวาเผาก้นหม้อ จากนั้นจึงจัดการกับวัตถุดิบอย่างชำนาญ
　　เมื่อทุกอย่างถูกเตรียมเรียบร้อยเขาเริ่มปรุงยาอย่างคล่องแคล่วโดยใช้ประสบการณ์การปรุงวารีผงกลั่นดวงใจครั้งก่อน
　　เทียบกับคราวที่แล้วเขาควบคุมไฟได้อย่างไหลลื่นและง่ายดาย ราวกับว่าไฟเป็นหนึ่งกับตัวเขา เขาควบคุมได้ดั่งใจนึก
　　ขั้นตอนปรุงยาดำเนินไปอย่างเป็นธรรมชาติไร้จุดบกพร่องเพราะสภาวะเพลิงประสานใจในวิถีแห่งเพลิงของซือหยู
　　สภาวะนี้เป็นที่รู้จักเพราะพันธมิตรปรุงยามักจะกล่าวว่ามันจะมีได้โดยนักปรุงยาชั้นยอดเท่านั้น
　　ซือหยูกำลังปรุงยาอย่างขมักเขม้นขณะที่ตำหนักในของตำหนักโลหิตกำลังต้อนรับเหล่าทูตจากดินแดนมีดสวรรค์
　　โถงหลักตำหนักใน
　　ม่อเทียนฉวนนั่งตรงกลางตามด้วยเจ้าสำนักซ้ายขวาที่นั่งด้านข้างตัวนาง
　　ส่วนคนที่นั่งถัดมาก็คือเหล่าผู้เฒ่าจากตำหนักในซึ่งมีอาจารย์พรายและผู้เฒ่าจิงอยู่ด้วย
　　ที่กลางโถงหญ่มีสามคนยืนอยู่อย่างสง่างาม
　　หนึ่งในนั้นเป็นคนที่มีสองศีรษะพวกเขาคือฉินกับหลินอย่างไม่ต้องสงสัย
　　ส่วนอีกคนคือรองเจ้าดินแดนมีดสวรรค์เสี่ยวหยูหลาง
　　คนสุดท้ายดูแปลกประหลาดมากเขาห่มกายด้วยชุดยาวที่ประดับประดาไปด้วยชิ้นหยกแม้กระทั่งที่ศีรษะ เขาตัวสูงมาก และยังดูน่าสงสัยอีกด้วย
　　ม่อเทียนฉวนมองดูเขาและขนลุกเล็กน้อยชุดหยกแปลก ๆ ทำให้นางมองเห็นรูปลักษณ์จริงของอีกฝ่ายไม่ได้
　　“รองเจ้าดินแดนเสี่ยวไม่มีใครมาเคาะประตูเรือนผู้อื่นเฉย ๆ โปรดบอกความต้องการจากตำหนักโลหิตให้ชัด”
　　ม่อเทียนฉวนพูดอย่างเย็นชาแข็งกร้าวนางไม่ใช่คนที่สนใจเรื่องพิธีรีตรอง
　　เสี่ยวหยูหลางนั้นท่าทางไม่ต่างกับชื่อเขาหน้าตาหล่อเหลว อ่อนโยน และสุภาพแม้จะอยู่ในวัยกลางคน
　　“เป็นอย่างไรบ้างท่านเจ้าตำหนักม่อ? ก่อนหน้านี้ที่พิธีเซ่นป่าปีศาจร้าง ดินแดนมีดสวรรค์ของข้าพ่ายแพ้”
　　เขาพูดต่อ
　　“เจ้าดินแดนได้รับบทเรียนเขาจึงแต่งตั้งข้าให้มาเยี่ยมตำหนักโลหิตเพื่อมาขอรับคำชี้แนะจากปราชญ์ที่นี่”
　　“หวังว่าท่านเจ้าตำหนักม่อจะเติมเต็มความปรารถนาของท่านเจ้าดินแดนพวกเราเป็นเพื่อนบ้านกันมาหลายปีแล้ว”
　　คำพูดของเขาฟังดูลื่นหูแต่เขาพูดก็เพื่อที่จะทวงเกียรติยศและอำนาจที่เคยมีในเมืองเทียนหยาหรอกรึ?
　　“ข้ารู้แล้วว่าเจ้ามาทำไมข้ารับคำท้า แต่ข้าจะขอเลื่อนไปก่อนซักสองสามวัน…”
　　ม่อเทียนฉวนกล่าว
　　เสี่ยวหยูหลางยิ้มถาม
　　“ทำไมเล่า?”
　　ม่อเทียนฉวนหยุดไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบ
　　“อาจารย์ซือกำลังทำภารกิจนอกตำหนักและยังไม่กลับมาไม่สะดวกที่เขาจะมาแข่งกันในตอนนี้”
　　เสี่ยวหยูหลางหัวเราะ
　　“ไม่มีคนมีพรสวรรค์อื่นในตำหนักโลหิตนอกจากอาจารย์ซืออีกแล้วหรือ?”
　　“หรือจะพูดแบบนี้ดีกว่า…นอกจากหวังพึ่งอาจารย์ซือตำหนักโลหิตนั้นไร้ความสามารถ?”
　　คำพูดของเขาดูรุนแรงกับตำหนักโลหิตขึ้นมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
　　คนประหลาดในชุดหยกพูดตาม ไอลีนโนเวล
　　“จะรออยู่ใยซือหยูเซี่ยนจะมาหรือไม่ผลลัพธ์ก็ไม่เปลี่ยน สำหรับข้า เขาไม่สำคัญนักหรอก”
　　น้ำเสียงของเขาหยาบคายจนทำให้คนสงสัย
　　ความสามารถที่ซือหยูแสดงในพิธีเซ่นป่าปีศาจร้างนั้นน่าตกตะลึงทั้งในอดีตและปัจจุบันในหน้าประวัติศาสตร์ ไม่มีใครอีกแล้วที่เชี่ยวชาญภาษาไม้ได้เท่าเขา
　　คนประหลาดผู้นี้เก่งเกินกว่าซือหยูจนทำให้เขามั่นใจเช่นนี้เชียวหรือ?
　　ม่อเทียนฉวนจะไม่รู้ตัวได้อย่างไร?อีกฝ่ายพยายามจะยั่วให้นางตัดสินใจ นางเป็นคนอารมณ์ร้อน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะหลอกง่าย
　　นางตอบอย่างเรียบเฉย
　　“ข้าจะตัดสินวันแข่ง!อีกสามวันนับจากนี้ เราจะได้เห็นผู้แพ้ชนะ ถ้าไม่มีอะไรก็แยกย้ายได้ แล้วพวกเจ้าก็ไปพักซะ”
　　การสั่งการทุกเรื่องของนางทำให้แผนของเสี่ยวหยูหลางจบลงแต่เพียงเท่านี้เขาพยักหน้า
　　“ย่อมได้อีกสามวันข้าจะมา”
　　เมื่อไปส่งพวกเขาม่อเทียนฉวนหน้าหม่นหมอง
　　“เป็นอย่างไรบ้างยังไม่ได้ข่าวซือหยูเซี่ยนอีกรึ?”
　　เจ้าสำนักซ้ายขวาที่ได้รับหน้าที่ค้นหาซือหยูยิ้มอย่างขมขื่น
　　“จากที่ตระกูลซือถูบอกเขาออกจากตระกูลซือถูไปในยามวิกาล ไม่รู้ว่าเขามุ่งหน้าไปที่ใด”
　　“ฮื่ม!ส่งคนไปหาเขาเดี๋ยวนี้!”
　　ม่อเทียนฉวนพูดอย่างเยือกเย็น
　　ซือหยูเซี่ยนหายตัวไปทียามที่ตำหนักต้องการตัวที่สุด!
　　“ขอรับ!”
　　ทุกคนตอบพร้อมกัน
　　อาจารย์พรายครุ่นคิด
　　“ท่านเจ้าตำหนักหรือว่าจะเกิดเรื่องกับซือหยูเซี่ยน? หรือเขาอาจจะโดนใครจับตัวไป?”
　　“จากข่าวที่ตระกูลซือถูบอกซือหยูเซี่ยนปิดบังเรื่องร่างมิติโบราณเอาไว้ เขายังมีพรสวรรค์วิญญาณแล้วยังมีฎีกาสวรรค์ เขาอาจจะถูกกลุ่มอำนาจอื่นเอาตัวไป หรือไม่ก็ถูกขู่พาตัวไปแล้ว!”
　　ม่อเทียนฉวนเลิกคิ้วด้วยความตกใจ
　　“ร่างวิญญาณโบราณ…แล้วยังเป็นร่างมิติฎีกาสวรรค์อีก แล้วก็ยังมีพรสวรรค์วิญญาณด้วยรึ?”
　　โดยเฉพาะเรื่องกายาวิญญาณโบราณที่เป็นร่างวิญญาณที่ยอดเยี่ยมที่สุดในหมู่ร่างวิญญาณด้วยกันมีร่างเช่นนี้ซ่อนอยู่ในสำนักของนางเอง!
　　นางรู้สึกเศร้าใจที่ปล่อยให้สมบัติล้ำค่านี้หลุดมือ
　　“ส่งสำคัญไปบอกทุกตระกูลในอาณาเขตตำหนักโลหิต ใครที่รู้ตำแหน่งซือหยูเซี่ยนแล้วมารายงานจะได้แก้วสิบล้านดวง!”
　　“ใครที่กล้าจับตัวซือหยูเซี่ยนเอาไว้จะถูกฆ่าล้างโคตรและขับออกจากตำหนักโลหิต!”
　　น้ำเสียงของม่อเทียนฉวนแข็งกร้าวความตื่นเต้นแสดงอยู่ในแววตานั้น
　　นางมีความสนใจในเรื่องกายาวิญญาณอย่างมาก
　　“ขอรับ!”
　　ทุกคนหัวใจหยุดเต้น
　　ม่อเทียนฉวนแทบจะไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน
　　“ไม่เพียงแต่จะเป็นปราชญ์ภาษาไม้เขายังเป็นร่างวิญญาณอีกด้วย! แล้วเขาก็สำเร็จฎีกาสวรรค์ที่เข้าใจได้ยากที่สุด แล้วก็มีพรสวรรค์วิญญาณอีก!”
　　“ใครก็ตามที่มีสิ่งเหล่านี้ย่อมเลี้ยงตัวเองในฐานะยอดฝีมือไปได้ตลอดชีวิตแต่ทุกอย่างกลับอยู่ที่เขาคนเดียว! ข้าอยากจะเจออาจารย์ซือผู้นี้กับตา!”
　　ในเรื่องนี้อาจารย์พรายรู้ดี
　　“ใช่แล้วอาจารย์ซือเจียมตัวอย่างผิดปกติ เขาปิดบังพรสวรรค์ไว้มากมาย มันน่าตกตะลึงยิ่งนัก แม้แต่ข้าก็เทียบไม่ติด”
　　“เอาล่ะบอกข้าทันทีที่เจอซือหยูเซี่ยน ครั้งนี้ ต่อให้ข้าปิดประตูฝึกตน ข้าก็จะออกมาเจอเขาด้วยตัวเอง”
　　น้ำเสียงของม่อเทียนฉวนมีทั้งความนับถือและการยอมรับ
　　แต่ในตอนนั้นเองพลังวิญญาณปริมาณมหาศาลก็ได้กระจายออกมาจากส่วนลึกของตำหนักใน
　　ลึกในท้องนภาแสงตะวันห้าสีได้ปรากฏเปล่งประกาย
　　ถ้าหากมีแค่พลังวิญญาณมันจะไม่น่าตกใจเลย นั่นก็เพราะมียอดฝีมือที่เก่งกาจมากมายที่ตำหนักใน ไม่แปลกหากจะทำให้เกิดความปั่นป่วนของพลังวิญญาณออกมาบ้าง
　　แต่สิ่งที่พบได้ยากคือปรากฏการณ์แสงห้าสี!
　　ม่อเทียนฉวนขมวดคิ้ว
　　“ทำไมมันดูเหมือนการเกิดของโอสถระดับห้าเล่า?”
　　นางมองอาจารย์พรายด้วยความสงสัย
　　อาจารย์พรายคือปรมาจารย์นักปรุงยาคนเดียวในตำหนักโลหิตที่สามารถปรุงโอสถระดับห้าขึ้นมาได้
　　หรือว่าอาจารย์พรายจะฝึกศิษย์คนอื่นมาแล้ว?นางได้ยินว่าเขาได้รับศิษย์มีความสามารถมาในเร็ว ๆ นี้
　　“ไม่ใช่หยิงหยิงแน่!นางยังห่างไกลนักที่จะปรุงโอสถระดับห้า!”
　　อาจารย์พรายส่ายหัวเขาตกตะลึง
　　“แปลกมากใครปรุงยาอยู่ในตำหนักกัน?”
　　แสงนั้นมาจากส่วนลึกของตำหนักในมันจะต้องไม่ใช่คนนอกอย่างแน่นอน
　　ม่อเทียนฉวนสีหน้าประหลาด
　　“ไปดูกันเถอะเป็นเรื่องดียิ่งที่จะมีปรมาจารย์ปรุงยาอีกคนในตำหนัก พวกเราควรจะไปแสดงความยินดี”
　　กลุ่มคนตามม่อเทียนฉวนออกจากโถงหลักไปพวกเขามุ่งหน้าตรงไปยังทิศทางที่เมฆกระจัดกระจาย