The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 630
ในตอนนั้นเอง สร้อยสื่อสารของผู้เฒ่าทั้งห้าสั่นอย่างแรก เมื่อพวกเขาตรวจดูก็พบว่าหลงจื้อชิงได้เรียกรวมตัวเมื่อครึ่งวันก่อน!
และยังมีคำเรียกถึงเก้าครั้ง! ดูเหมือนว่ากระโจมน้อยชายเรือจะป้องกันการสื่อสารจากภายนอก พวกเขาจึงได้รับคำเรียกตัวที่ช้ากว่าคนอื่น!
ทั้งห้าชักสีหน้า แย่แล้ว!
“พูดอะไรของเจ้า? พวกข้าทำภารกิจลับและเพิ่งจะกลับมา! หยุดพูดไร้สาระแล้วนำทางได้แล้ว!”
เสี่ยวซุยตะคอก
ทหารผู้นั้นไม่ได้ถามอะไรเขาไปมากกว่านี้ เพราะเขาชื่อใจเสี่ยวซุยมาก ดังนั้นเขาจึงนำทางในทันที
ที่ใต้กลางท้องเรือ ที่นั่นเป็นจุดที่ซือหยูบุกเข้ามา มันคือจุดที่อ่อนแอที่สุดของเรือรบ แต่จริงๆมันก็มีไว้หลอกเท่านั้น
แท้จริงแล้วที่นี่คือที่วางลำดับเวท มันคือจุดที่มีการป้องกันแน่นหนา มีชั้นเกราะถึงสิบแปดชั้นขวางกั้นหากจะฝ่าเข้ามา!
ในวันที่ฟู่กังซานวางแผนจะลอบโจมตีซือหยู เขาได้นำชั้นป้องกันทั้งสิบแปดออก นั่นจึงเป็นเหตุให้ซือหยูผ่านชั้นพลังบางๆเข้ามาได้ ถ้าหากมีเกราะหนาสิบแปดชั้นเท่าเดิม ซือหยูก็อาจจะบุกเข้ามาไม่ได้!
หลงจื้อชิงรีบนำเหล่ากึ่งภูติของพันธมิตรผู้คุมสวรรค์มาอัดพลังชีวิตลงในชั้นเกราะเหล่านี้ พลังของคนมากมายจะทำให้ชั้นเกราะซ่อมแซมเร็วขึ้น!
นอกจากเขาแล้วยังมีหลงหวูชิงกับฉินเซี่ยนเอ๋ออยู่ด้วย มีเหล่ากึ่งภูติหลายคนที่มาร่วมการป้องกัน ผู้เฒ่าเฉินกับผู้เฒ่าคนอื่นล้วนอยู่ที่นี่ หน่วยกวาดล้างทั้งสิบคนอยู่ที่นี่มาโดยตลอด
ที่ใต้ท้องเรือ มีกำลังของพันธมิตรผู้คุมสวรรค์มากกว่าครึ่งมารวมตัวกัน พวกเขาใช้พลังทั้งหมดในการปกป้องชั้นเกราะของเรือรบ
“แม่นางฉิน ซือหยูอยู่ที่ไหนกัน?”
หลงจื้อชิงเหงื่อตกจากหน้าผาก หลังจากผ่านการต่อสู้ใหญ่ไปครึ่งวัน แรงของเขาแทบจะหมดสิ้น!
ครึ่งวันที่แล้ว เมฆาทมิฬได้เข้าใกล้พันธฒิตรผู้คุมสวรรค์อย่างประหลาด แต่แท้จริงมันมิใช่เมฆา มันคือกลุ่มคนที่แข็งแกร่ง!
พวกเขามีทั้งหมดเก้าสิบเก้าคน แต่ละคนมีพลังอย่างน้อยในระดับกึ่งภูติที่มีแก้วหนึ่งดวง และมีกึ่งภูติที่มีแก้วสองดวงถึงยี่สิบคน! ส่วนกึ่งภูติที่มีแก้วสามดวงนั้นมีอยู่สามคน!
นั่นหมายความว่าพลังทำลายของศัตรูครั้งนี้น้อยกว่าการต่อสู้ครั้งสุดท้ายของทวีปเฉินหลงกับต่างโลกเพียงเล็กน้อย! ก่อนหน้านี้ พวกเขาพ่ายแพ้ไม่เป็นท่า
ในการต่อสู็นั้น ศัตรูมีกึ่งภูติส้องร้อยคน ยังมีภูติอีกสามคน แม้จำนวนจะไม่มาก แต่การบุกจากกึ่งภูติก็ทำให้การต่อสู้นั้นเป็นการไล่ฆ่าฝ่ายเดียวจากศัตรู!
มีกำลังที่เข้มแข็งมากมายถูกกำจัด พันธมิตรผู้คุมสวรรค์สูญเสียอย่างร้ายแรง นี่เป็นการพ่ายแพ้ที่ย่ำแย่ที่สุดตั้งแต่ทวีปเฉินหลงเคยเจอ พวกเขาถูกบดขยี้กำลังไปมหาศาล!
และเมื่อมาถึงตอนนี้ มีกึ่งภูติถึงเก้าสิบเก้าคน! กำลังงระดับนี้แข็งแกร่งพอที่จะกำจัดขุมกำลังทั้งหมดในทวีปเฉินหลง!
พันธมิตรผู้คุมสวรรค์มิใช่คู่มือของพวกมันเลย! และในสถานการณ์เลวร้ายเช่นนี้ ซือหยูยังไม่อยู่ในพันธมิตรผู้คุมสวรรค์…
ฉินเซี่ยนเอ๋อหน้าซีด นางเช็ดเหงื่อบนใบหน้า นางขบริมฝีปากขณะที่อัดพลังชีวิตลงในชั้นเกราะ
“พี่ซือหยูต้องไปจัดการกับเรื่องอื่น พี่ซือหยูออกไปตั้งแต่ครึ่งวันก่อนแล้ว เขายังไม่กลับมาเลย”
หลงจื้อชิงใจหาย ทำไมเขาต้องไม่อยู่ในเวลาแบบนี้เล่า?
บังเอิญเหลือเกินที่ยอดฝีมือจากต่างโลกตามพวกเขาทันและจู่โจมในทันที! พวกเขาต้องต้านพลังมานับตั้งแต่ครึ่งวันก่อน
แต่ตอนนี้เหลือชั้นเกราะเพียงแค่ห้าชั้น ความเร็วในการฟื้นฟูชั้นเกราะยังช้ายิ่งกว่าความเร็วในการทำลายของศัตรู พลังของทั้งสองฝ่ายนับว่าชัดเจนอยู่แล้ว!
ซูม
จากนั้น เสี่ยวซุยกับผู้เฒ่าอีกสี่คนรีบพุ่งเข้ามา หลงจื้อชิงโกรธเมื่อได้เห็น
“พวกเจ้าหายไปไหนมา? ข้าบอกให้ผู้เฒ่าทุกคนมารวมตัวตั้งครึ่งวันแล้ว ทำไมพวกเจ้าเพิ่งมาถึง?”
ผู้เฒ่าอีกสี่คนรู้สึกผิดอย่างมาก ขณะที่พันธมิตรผู้คุมสวรรค์ตกอยู่ในอันตรายอยู่นั้น…พวกเขาทำเรื่องโง่เขลาอยู่กับเหล่าหญิงสาว! เสี่ยวซุยเป็นคนเดียวที่ดูไม่ละอายใจ
เขาพูด
“ท่านเจ้าพันธมิตรโปรดอภัย พวกข้าห้าคนกำลังบ่มเพาะพลังและไม่เห็นคำเรียกตัว พวกข้าเพิ่งรู้ตัวเมื่อเกิดแรงสั่นในเรือ พวกข้าเลยรีบเข้ามาช่วยท่าน!”
หลงจื้อชิงเดาได้ว่าเสี่ยวซุยกำลังปิดบังอะไรบางอย่าง แต่ในยามนี้ เขาไม่มีเวลาจะตั้งคำถามอะไร
“เราจะคุยเรื่องนี้ทีหลัง ตอนนี้มาช่วยกันก่อน!”
เขาพูดอย่างไม่ใยดี
เสี่ยวซุยกับอีกสี่คนเข้ามาร่วมการป้องกัน ด้วยความช่วยเหลือของพวกเขา ความเร็วในการฟื้นฟูชั้นเกราะได้เพิ่มขึ้น แต่มันก็เพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ปั้ง!
เสียงระเบิดดังขึ้นอีกครั้ง ชั้นเกราะพังสลายไปสองชั้นพร้อมกัน!
คนที่เพิ่งจะเข้าร่วมการป้องกันถูกแรงกระแทกอัดไปด้านหลัง แต่ละคนรู้สึกถึงรสชาติของโลหิตในปาก
เสี่ยวซุยเจ็บหนัก เขารู้สึกหวาดกลัว อันตรายครั้งนี้เหนือกว่าครั้งก่อนหน้า ชั้นเกราะเหลือเพียงแค่สามชั้นแล้ว!
ถ้าหากศัตรูจู่โจมพวกเขาอีกครั้งด้วยการระเบิดแบบเดิม พันธมิตรผู้คุมสวรรรค์จะแตกสลาย! ความกลัวที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนอัดเต็มในหัวใจ ดูเหมือนว่าพันธมิตรผู้คุมสวรรค์จะมาถึงวันล่มสลายแล้ว
ในความตื่นตระหนก เขานึกถึงซือหยู
“แล้วซือหยูอยู่ที่ไหนกัน? บอกให้เขาออกมาเร็ว!”
เสียงตะโกนดังของเขาแสดงให้เห็นถึงความระส่ำระสายของจิตใจ
ผู้เฒ่าหลายคนใบหน้าเป็นกังวล ซือหยูหายตัวไปในเวลาสำคัญ! แต่น้ำเสียงของเสี่ยวซุยก็ทำให้ทุกคนโกรธแค้น
“หุบปาก! ตะโกนร้องแบบนั้นมันเหมาะสมรึ! อย่าลืมว่าเจ้าเป็นผู้เฒ่า!”
หลงจื้อชิงตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว จิตสังหารเอ่อล้นออกมาจากภายใน!
ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้แก่หน้าโง่คนนี้ที่อยากจะเอาใจทุกคน ซือหยูก็อาจจะเป็นเจ้าพันธมิตรไปแล้วในตอนนี้! ไอ้แก่นี่บอกว่าซือหยูอายุน้อยเกินไปและปฏิเสธที่จะให้เขาเป็นเจ้าพันธมิตร
และตอนนี้ซือหยูก็ไม่ได้ถูกตำแหน่งเจ้าพันธมิตรรั้งตัวเองไว้ เขาจะไปหรือมาเมื่อใดก็ย่อมได้ พอมาถึงวันนี้ เมื่อไม่มีใครหาซือหยูเจอ เสี่ยวซุยกลับตะโกนขอความช่วยเหลือ! เรื่องบัดซบเช่นนี้ทำให้หลงจื้อชิงไม่พอใจอย่างมาก!
หลงจื้อชิงอยากจะสังหารคนแก่น่ารำคาญไร้ประโยชน์อย่างเขา! หรือบางที ซือหยูอาจจะปฏิเสธตำแหน่งเจ้าพันธมิตรเพราะการปฏิเสธของเสี่ยวซุย?
ผู้เฒ่าคนอื่นรู้สึกอย่างเดียวกับหลงจื้อชิงและอยากจะฆ่าเสี่ยวซุยให้รู้แล้วรู้รอด ตอนที่หลงจื้อชิงบอกพวกเขาว่าการเลือกซือหยูเป็นเจ้าพันธมิตรคือความเป็นความตายของพันธมิตรผู้คุมสวรรค์ พวกเขาไม่ได้คิดอ่านอย่างจริงจังนัก แน่นอนว่าพวกเขาไม่เคยคิดว่าเหตุการจะร้ายแรงมาถึงขั้นนี้!
พวกเขารู้แล้วว่าคำทำนายของหลงจื้อชิงเป็นความจริง! พันธมิตรผู้คุมสวรรค์ตกอยู่ในความเลวร้าย! ถ้าซือหยูอยู่ที่นี่ จากพลังของเขา สถานการณ์คงจะดีกว่านี้มาก
จากนั้น เสี่ยวซุยที่ตื่นตระหนกเมื่อได้เจอกับอันตรายก็ถูกคำตำหนิของหลงจื้อชิงให้มีสติกลับมา
เขารีบข่มความกลัว
“ขออภัยที่ข้าเสียสติไป ท่านเจ้าพันธมิตรโปรดยกโทษให้ข้า แต่สถานการณ์ตอนนี้หนักหนายิ่งนัก โปรดขอให้ซือหยูมาช่วยพวกเราเถอะ! พันธมิตรผู้คุมสวรรค์เป็นบ้านของเขา ถ้าพันธมิตรผู้คุมสวรรค์ไม่มีอยู่ เขาก็ไม่มีที่ให้ไปแล้ว!”
ผู้เฒ่าทุกคนแอบตราหน้าเขาว่าเป็นคนไร้ยางอายในใจ เขาเหยียบร่างซือหยูตอนที่เขามีเกียรติเป็นผู้เฒ่าทรงอำนาจ แต่ตอนที่เกิดปัญหา เขากลับจดจำซือหยูมาได้เสียอย่างนั้น
“เขาไปแล้ว เราไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน!”
หลงจื้อชิงสีหน้าหม่นหมอง เขาพยายามจะลบจิตสังหาร
“ตอนนี้เราต้องพึ่งตัวเอง!”
เสี่ยวซุยหมดคำพูด ไปแล้วรึ? ความโกรธของเขาพุ่งขึ้นมา
“ข้ารู้อยู่แล้วว่าเราจะไปหวังพึ่งคนแบบมันไม่ได้!”
เขากล้าพูดออกมาได้ยังไง? คนรอบๆโกรธแค้น
“หุบปากแล้วมาช่วยพวกข้าซะ!”
หลงจื้อชิงตะโกนด้วยความโกรธ
ถ้าหากชั้นเกราะถูกทำลาย ยอดฝีมือจากต่างโลกจะบุกเข้ามา ถ้าเรื่องนั้นเกิดขึ้น ดูจากพลังที่แตกต่างกันของสองฝ่าย สิ่งเดียวที่รอพวกเขาอยู่ก็คือการกวาดล้างฝ่ายเดียว พันธมิตรผู้คุมสวรรค์จะแตกพ่ายในพริบตา!
ที่ด้านนอกมีเหล่าหนุ่มสาวเก้าสิบเก้าคนสวมชุดเกราะ ชายหนุ่มที่ดูราวกับสัตว์ประหลาดคนหนึ่งนั่งอยู่บนดอกบัวดำ เขามีผมสีม่วง สีหน้าของเขาเรียบเฉย
เขาถาม
“เป็นยังไงบ้าง? พวกมดปลวกนั่นยังคิดจะสู้ต่ออีกรึ?”
“นายท่าน พวกมันเหลือเกราะอีกไม่กี่ชั้นเท่านั้น เราจะทำลายได้ในการโจมตีถัดไป ตามพลังของพวกเรา คงใช้เวลาอีกไม่นานนักที่จะฆ่าพวกมันตายหมด!”
หนึ่งในทหารรายงาน
ชายหนุ่มผมสีม่วงที่ดูราวกับสัตว์ประหลาดพูดอย่างเย็นชา
“งั้นเจ้าก็รีบหน่อย เราใช้เวลานานนักในการจัดการกำลังเล็กจ้อยนี่ จ้าวเทวะหยิงต้องไม่พอใจแน่!”
“ขอรับ!”
ทหารในชุดเกราะโค้งคำนับ
“อีกหนึ่งเรื่อง…”
ชายหนุ่มผมม่วงพูดต่อ
“ไม่ต้องเก็บพวกผู้ชายไว้เป็นตัวประกัน พวกนั้นมันเป็นแค่ขยะ แต่เก็บพวกผู้หญิงเอาไว้ จ้าวเทวะหยิงต้องใช้หญิงสาวสมบูรณ์แบบหลายคนในการบ่มเพาะพลัง”
ทหารคนที่มารายงานรับคำสั่ง กึ่งภูติทั้งเก้าสิบเก้าคนผสานพลังชีวิตออกมาพร้อมกัน พลังชีวิตมากมายปล่อยพลังทำลายล้างออกมา
ภายในเรือรบของพันธมิตรผู้คุมสวรรค์
“แย่แล้ว! มันจะรวมพลังใส่พวกเราอีกแล้ว!”
ผู้เฒ่าเฉินตกใจและสิ้นหวัง หลงจื้อชิงหน้าซีดไม่ต่างกัน
พวกเขาเห็นแล้วว่าชั้นเกราะสองชั้นที่เหลือนั้นป้องกันการโจมตีนี้ไม่ได้! อีกไม่นานพันธมิตรผู้คุมสวรรค์จะพ่ายแพ้!
ผู้เฒ่าทุกคนรู้สึกสิ้นหวัง ภัยร้ายครั้งนี้มาโดยไม่ทันตั้งตัว พวกเขาไม่พร้อมเลยแม้แต่น้อย!
พวกเขาพยายามดีที่สุด แต่ศัตรูนั้นแข็งแกร่งเกินไปมาก พลังของพวกศัตรูเกือบจะเทียบกันไม่ได้! พวกเขาโศกเศร้า
หลงจื้อชิงหัวเราะเยาะให้กับตัวเอง นี่น่ะรึจุดจบของพันธมิตรผู้คุมสวรรค์?
เขารู้สึกราวกับอยู่ในฝัน ครึ่งวันก่อน เขาคิดถึงการฟื้นฟูพันธมิตรผู้คุมสวรรค์ขึ้นมาใหม่ เขาไม่คิดเลยว่าประวัติศาสตร์กำลังจะจบลงในตอนนี้!
พลังอันรุนแรงเข้าใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ ศัตรูเริ่มโจมตีแล้ว! ผู้เฒ่าหลายคนหลับตายิ้มอย่างขมขื่น แต่ละคนรู้นดีว่านี่อาจจะเป็นรอยยิ้มสุดท้ายของตนเอง
หลงจื้อชิงเงยหน้ามองนภา เขาถอนหายใจแรง
“ซือหยู เจ้าจากไปผิดเวลาเสียจริง…”
ผู้เฒ่าหลายคนรู้สึกโศกเศร้าที่ตนเองนิ่งเงียบในตอนที่ซือหยูปฏิเสธตำแหน่งเจ้าพันธมิตร ทำไมพวกเขาไม่รั้งซือหยูเอาไว้กัน? และตอนนี้ซือหยูไม่อยู่แล้ว พวกเขาทำได้แค่คิดถึงความดีของซือหยู!
“อ๊ะ เกือบลืมไปแล้ว พี่ซือหยูบอกข้าให้ส่งสิ่งนี้ให้ท่านเจ้าพันธมิตรในตอนที่เราเจอกับสิ่งที่ต้านทานไม่ไหว”
เซี่ยนเอ๋อลืมตากว้างมองคนรอบๆที่ใบหน้าเศร้าหมอง นางพูดถึงเรื่องสิ่งที่ซือหยูฝากเอาไว้
YOU MAY ALSO LIKE
