The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 590

ซือหยูหัวเราะอย่างขมขื่น เขามองหาโลหิตมังกรมาโดยตลอด แต่เพิ่งจะได้รู้ว่ามันอยู่ในมือของคนที่อยู่ใกล้ตัวเขาตลอดมา!

 

กังต้าเหล่ยนั้นมีสายโลหิตมังกรวารี เขาจึงสามารถหาโลหิตมังกรได้ ซือหยูไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน และตอนนี้จ้าวเทวะที่ทรงพลังทั้งหกคนมาอยู่ที่นี่ เป็นการยากที่เขาจะได้โลหิตมังกรไปครอง

 

“สมุนไพรสายฟ้าเก้าต้น!”

 

กู้ไทซูโบกมือเรียกสมุนไพรวิญญาณที่ส่องประกายออกมาจากเสื้อ มันปล่อยสายฟ้าออกมาซึ่งบ่งบอกว่ามันคือสมุนไพรสายฟ้าจริงๆ!

 

“หึหึ ช้าก่อน! ข้าก็มีเหมือนกัน!”

 

จ้าวเทวะที่เป็นผู้นำตำหนักโลหิตที่มีผมยาวสีม่วงหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์และเผยสมุนไพรสายฟ้าเก้าต้นออกมา

 

“เจ้าหนุ่มน้อย ให้โลหิตมังกรกับพวกเรา ข้าจะไม่ให้แค่เก้าต้น แต่ข้าให้ได้มากถึงเก้าสิบต้น!”

 

กู้ไทซูเลิกคิ้วมองอย่างเยือกเย็น

 

“ฉีเทียนโจว เจ้าจะงัดข้อกับข้างั้นรึ? โลหิตมังกรไม่มีประโยชน์กับเจ้านักหรอก!”

 

“หึหึ กู้ไทซู ทำไมเจ้าถึงถามคำถามที่รู้คำตอบอยู่แล้วเล่า? โลหิตมังกรใช้ไม่ได้ผลดีนักกับเส้นทางอสูรของพวกข้า…”

 

จ้าวเทวะผมสีม่วงพูดตอบ

 

“แต่มันสำคัญกับเจ้ามาก กู้ไทซู! ข้าได้ยินว่าเพื่อที่จะเป็นอสูรเนรมิตร เจ้ากำลังสร้างโอสถภูติเก้าวิญญาณ เจ้าต้องใช้แก่นโลหิตโบราณอย่างน้อยเก้าชนิด ถ้าหากเจ้าปรุงโอสถสำเร็จ เจ้าจะกลายเป็นอสูรเนรมิตรได้ในทันที เจ้าคิดว่าข้าจะนั่งมองให้เจ้าทำสำเร็จเรอะ? ถ้าหากท่านเทียนฉวนแห่งตำหนักโลหิตรู้เรื่องนี้เข้า พวกข้าจะต้องโดนลงโทษหนักแค่ไหนกัน?”

 

กู้ไทซูหันไปหากังต้าเหล่ยและพูดเสียงดัง

 

“ให้โลหิตมังกรกับข้า กฎใครก่อนใครได้จะถูกละเว้นไปไม่ได้!”

 

เขาได้ไล่ซือหยูออกไปและแหกกฎด้วยตัวเอง แต่ตอนนี้เมื่อเกี่ยวกับผลประโยชน์ของตน เขากลับใช้กฎมาเป็นเครื่องมือ!

 

ซือหยูใจหายไปเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าสองฝ่ายกำลังแย่งชิงโลหิตมังกร สมุนไพรสายฟ้านั้นหายากจากกึ่งภูติ แต่มันหาได้ง่ายนักสำหรับจ้าวเทวะ

 

จากนั้นกังต้าเหล่ยจึงมองทั้งสองฝั่งและส่ายหน้า

 

“คิดว่าข้าโดนหลอกง่ายงั้นรึ? หรือคิดว่าตัวเองมีตำแหน่งใหญ่โตจนข้าจะต้องมอบโลหิตมังกรให้? คิดรึว่าจะแลกโลหิตมังกรกับสมุนไพรสายฟ้าแค่เก้าต้น?”

 

โลหิตมังกรนั้นสูงค่ากว่าสมุนไพรสายฟ้าอย่างมาก โลหิตมังกรแค่หยดเดียวก็ไม่ใช่สิ่งที่สมุนไพรสายฟ้าร้อยต้นจะแลกได้อยู่แล้ว!

 

จ้าวเทวะทั้งหกคนแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องก็เพราะคิดว่ากังต้าเหล่ยจะต้องมอบโลหิตมังกรให้ไม่ว่าจะต้องการหรือไม่ก็ตาม นี่เป็นการรังแกกันอย่างหน้าด้านๆ!

 

“เจ้าบอกว่าเจ้าอยากจะแลกกับสมุนไพรสายฟ้าเอง! แล้วเจ้าพูดอะไรออกมากัน? เจ้าเสียใจกับคำพูดตัวเองงั้นรึ?”

 

กู้ไทซูสายตาเยือกเย็น

 

“งานประมูลไม่ยอมให้เจ้าถอนคำพูด! นี่เป็นกฎ!”

 

กุงต้าเหล่ยดูใจเย็นและหนักแน่นเป็นอย่างมาก

 

“กฎเดียวในงานประมูลก็คือข้าจะตัดสินใจสิ่งที่เป็นของข้า! ข้าต้องการสมุนไพรสายฟ้าก็จริง แต่อย่าเอาสมุนไพรสายฟ้าธรรมดาๆมายุ่งกับข้า! ถ้าพวกเจ้าให้สิ่งที่ข้าพอใจไม่ได้ ข้าก็จะทำลายโลหิตมังกรนี้เสีย!”

 

ทั้งสองฝ่ายถอยหลังกลับไปเล็กน้อย เขาต้องการสมุนไพรสายฟ้าระดับสูงงั้นรึ?

 

สมุนไพรที่พวกเขาหยิบออกมาเสนอนั้นเป็นเพียงต้นที่เพิ่งจะโต แต่ละต้นมีความสูงไม่มากนัก

 

กู้ไทซูไม่คิดหน้าคิดหลังก่อนจะหยิบสมุนไพรสายฟ้าเก้าต้นใหม่ออกมา ต้นเหล่านี้โตมากกว่าเดิมเป็นสองเท่าและมีอายุมากกว่ายี่สิบปี!

 

“เจ้าพอใจรึยัง?”

 

กู้ไทซูไม่พอใจเล็กน้อย

 

สมุนไพรสายฟ้าจะเติบโตสิบนิ้วในทุกๆสิบปี และมูลค่าของมันจะเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด! สมุนไพรเก้าต้นที่มีอายุยี่สิบปีเหล่านี้จะต้องใช้เวลาและความพยายามอย่างมากในการเก็บรวบรวม!

 

ฉีเทียนโจวขมวดคิ้วและเก็บสมุนไพรสายฟ้าธรรมดาไปเงียบๆ สมุนไพรสายฟ้าที่มีอายุนั้นยากที่จะได้มา ไม่ง่ายถ้าจะหาสักต้น…ไม่ต้องพูดถึงเก้าต้นเลย!

 

กังต้าเหล่ยตาเป็นประกาย แม้มูลค่าจะเทียบไม่ได้กับโลหิตมังกร เขาก็รู้ดีว่าการได้สมุนไพรสายฟ้าเก้าต้นนั้นต้องใช้โชคอย่างมาก

 

กู้ไทซูจะต้องมีวิธีพิเศษที่รวบรวมสมุนไพรสายฟ้าที่เติบโตได้มากเช่นนี้ มิเช่นนั้นคงจะเป็นการยากมากที่จะหามาได้! ขณะที่กังต้าเหล่ยกำลังจะยอมรับข้อเสนอ ซือหยูได้ตะโกนขึ้นมา…

 

“รอเดี๋ยวก่อน!”

 

ซือหยูยืนขึ้นเพราะรู้ว่านี่คือโอกาสสุดท้ายของเขา

 

“ข้าก็มีสมุนไพรสายฟ้าที่โตแล้ว!”

 

กังต้าเหล่ยตั้งใจมองเขา แสงแล่นผ่านแววตา เขาถาม

 

“เจ้ามีกี่ต้น?”

 

“มันอายุมาก แต่มีแค่ต้นเดียว”

 

ซือหยูกล่าว

 

กู้ไทซูเลิกคิ้ว เขายังมองข้ามเรื่องที่จ้าวเทวะจากตำหนักโลหิตอยากจะสู้แย่งโลหิตมังกร แต่เบี้ยตัวเล็กๆที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้าอย่างซือหยูนั้นยอมรับไม่ได้!

 

“ข้ามีสมุนไพรสายฟ้าสามสิบปี เจ้าจะหุบปากไปได้รึยัง?”

 

กู้ไทซูหยิบเอาสมุนไพรสายฟ้ายาวสามสิบนิ้วออกมาขณะที่พูด สามสิบนิ้วก็หมายถึงสามสิบปี!

 

ฉีเทียนโจวตัวแข็งทื่อ

 

“นั่นมันสามสิบปีของจริงรึ? นี่เป็นต้นที่แก่ที่สุดที่เคยมีมาแล้ว! กู้ไทซู เจ้าโชคดีจริงๆที่ได้สมุนไพรสายฟ้าต้นนี้มา!”

 

การปรากฏของสมุนไพรสายฟ้าทำให้ซือหยูถอยกลับไปยืนที่เดิม

 

“ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็มาแลกกัน!”

 

กู้ไทซูพูดอย่างเย็นชา เขาไปเคยมองซือหยูตรงๆเลยสักครั้ง

 

กังต้าเหล่ยยิ่งกว่าดีใจ ไม่มีอะไรที่เขาจะขอไปมากกว่านี้แล้ว

 

ในตอนนั้นเอง ซือหยูพูดแทรกด้วยคำถาม

 

“สมุนไพรสายฟ้าสามสิบปีมันหายากจริงๆน่ะรึ?”

 

กู้ไทซูไม่แม้แต่หันไปมอง

 

“มันหาไม่ยากหรอก แต่ไม่ใช่สิ่งที่คนอย่างเจ้าจะหาได้!”

 

ซือหยูยักไหล่

 

“ก็ใช่ ข้าหาไม่ได้หรอก”

 

“เช่นนั้นก็หุบปากไปซะ! เจ้าจะพูดมากไปแล้ว!”

 

กู้ไทซูตะโกนอย่างเย็นชาและก้าวไปข้างหน้าเพื่อโลหิตมังกร

 

ซือหยูพูดต่อ

 

“คนที่พูดมากมันเจ้านั่นแหละ! ข้าหาสมุนไพรสายฟ้าสามสิบปีไม่ได้ก็จริง แต่ข้าก็มีต้นแปดสิบปี!”

 

ซือหยูยกมือคว้าความว่างเปล่า ในตอนนั้นเอง กล่องหยกที่มีขนาดยาวมากได้ปรากฏออกมาจากแหวน มันมีต้นไม้หลากสีอยู่ภายใน

 

ลักษณะของมันดูน่าสะพรึงเหมือนกับสมุนไพรสายฟ้า แต่มันเปล่งประกายแสงจ้ากว่าต้นอื่น แสงนั้นสว่างจนต้องหรี่ตามอง! เทียบกันแล้ว สมุนไพรสายฟ้าสามสิบปีนั้นไม่ตระการตาเท่ากับต้นนี้

 

“อะไรกัน ยาวขนาดนี้!”

 

ฉีเทียนโจวตกตะลึง

 

แม้ดินแดนพรสวรรค์จะกว้างใหญ่ ดินแดนที่เหมาะกับการปลูกสมุนไพรสายฟ้าก็มีอยู่น้อยมาก ดังนั้นมันจึงหายากมากที่จะหาต้นสามสิบปี ต้นที่อายุมากกว่านี้เป็นสิ่งที่ไม่มีใครเคยได้ยินมาก่อน!

 

แต่สมุนไพรสายฟ้าในมือของเด็กหนุ่มคนนี้กลับมีอายุมากถึงแปดสิบปี!