The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 408

หลังจากที่ทั้งสองผ่านอุปสรรคมามากมายและยืนยันข้อมูลต่อกัน ทุกคนก็รู้สึกหนาวไปจนถึงกระดูก

 

“ตามที่ข้าคิด ที่นี่น่าจะมีการเปลี่ยนแปลงที่เราไม่ได้คาดเอาไว้”

 

ฉิงจูเริ่มพูด

 

“หากร่วมมือกันพวกเราจะช่วยเหลือกันและออกไปได้อย่างปลอดภัย แล้วเราก็จะ…”

 

เขาเงยหน้ามองซือหยู

 

“แล้วเราก็จะใช้พลังของน้องหิมะทมิฬในการหาผลก้นบึ้งมังกรได้มากขึ้น”

 

เขาเริ่มระแคะระคายในพลังประหลาดของซือหยูที่ทำให้เขาเจอผลก้นบึ้งมังกร เขาทั้งหาผลแบบสมบูรณ์และช่วยเซี่ยจิงหยูจากหนอนพิษ…ในครึ่งวัน ทั้งสี่ไม่ได้อะไรเลย แต่ซือหยูก็ยังหาเพิ่มได้อีกห้าผล! นี่ไม่ใช่เรื่องโชคชะตาเป็นแน่

 

หลงเฟยหยูเดาเรื่องนี้มานานแล้ว เขาคิดถึงตอนที่กังต้าเหล่ยสั่งให้พวกเขาลงสู่ก้นบึ้งก่อนแต่ก็รั้งราชาปีศาจหิมะทมิฬเอาไว้ ดูเหมือนว่ากังต้าเหล่ยจะบอกความลับกับซือหยู…เช่น…สถานที่ที่จะหาผลก้นบึ้งมังกรได้เป็นจำนวนมาก

 

เซี่ยนเอ๋อตาเป็นประกาย นางหัวเราะ

 

“จริงรึ? พี่หิมะทมิฬจะมากับพวกเรารึ?”

 

ซือหยูเลิกคิ้ว ตัวตนของเขาถือเป็นเรื่องละเอียดอ่อน ไม่เหมาะกับการที่จะรวมกลุ่ม แต่จากคำพูดของอีกสองฝ่ายนั้นต่างพูดว่ามีเรื่องประหลาดในที่นี่ ความเสี่ยงที่จะไปไหนมาไหนคนเดียวนั้นสูงเกินไป ถ้าเขาได้เจอกับกับสัตว์อสูรในขอบเขตราชามนุษย์เขาก็คงจะเอาชนะไม่ได้ ถึงจะเขาหนีได้แต่ถ้าหากเจอกับกึ่งเทพ…เขาจะต้องถูกฆ่าตายอย่างแน่นอน

 

ซือหยูคิดและพยักหน้า

 

“ย่อมได้ แต่ต้องในสองเงื่อนไขนี้ อย่างแรก ข้าต้องการรู้ความลับของผลก้นบึ้งมังกรที่คนนอกไม่รู้! จงบอกข้ามาตามตรง! อย่างที่สองข้าจะต้องได้ผลก้นบึ้งมังกรที่เจอหกในสิบส่วน ที่เหลือพวกเจ้าเอาไปแบ่งกันเอง”

 

“นี่มัน…”

 

ฉิงจูเปิดปาก

 

หลงเฟยหยูลังเล

 

“อย่างแรกพวกเราก็ทำได้เจ้าได้อยู่หรอก แต่อย่างหลัง…เจ้าไม่คิดว่ามันเกินไปหน่อยรึ? ความรับผิดชอบหลักในการปกป้องกลุ่มคือพวกเราราชามนุษย์ เจ้าก็แค่ต้องหาผลก้นบึ้งมังกรให้เจอ การแบ่งเช่นนี้มันเกินไป”

 

ซือหยูไม่สนใจ

 

“งั้นเจ้าก็ไปหาคนอื่นเถอะ”

 

ฉิงจูโกรธแค้น ราชาปีศาจหิมะทมิฬคนนี้จะหยาบคายเกินไปแล้ว!

 

แต่คาดไม่ถึงที่หลงเฟยหยูพยักหน้ายินยอมด้วยความลังเล

 

“ข้ายอมรับข้อเสนอของเจ้า”

 

ฉิงจูตกตะลึง เขาแอบมองดูความสัมพันธ์ระหว่างหิมะทมิฬกับหลงเฟยหยู ทั้งคู่ไม่ได้มาจากที่เดียวกัน แต่ทำไมหลงเฟยหยูถึงยอมกัน? เขาคิดอะไรอยู่?

 

“ก็ได้! ข้าจะยอมตามข้อเสนอของเจ้า”

 

ฉิงจูพยักหน้ารับ

 

ซือหยูผ่อนคลายลงเล็กน้อย

 

“งั้นเจ้าก็บอกความลับของผลมังกรก้นบึ้งมา ดูจากความหายาก ความยากในการได้ร้อยลูกนั้นมากเกินไป ข้าไม่เชื่อว่าเจ้าจะเก็บได้มากเช่นนั้นเพื่อสำเร็จพลัง”

 

ฉิงจูหัวเราะ

 

“อย่างที่เจ้าคิดนั่นแหละ ข่าวลือเรื่องผลร้อยลูกนั้นเป็นเรื่องโกหก การกินผลก้นบึ้งมังกรไปตรงๆนั้นจะสูญเปล่า ร่างของเจ้าจะถูกทำลายเพราะลมหายใจมังกร มันเป็นพิษสูงมาก!”

 

เช่นนั้นรึ ซือหยูแอบใจสั่น ยังดีที่เขายังคงสงสัยและไม่กินมันในทันที

 

“ถ้าเจ้าอยากจะสำเร็จพลังด้วยผลก้นบึ้งมังกร เจ้าต้องผ่านสองเงื่อนไขนี้…”

 

ฉิงจูอธิบายต่อ

 

“อย่างแรกเจ้าต้องหามันให้ได้สิบลูก…สิบลูกแบบสมบูรณ์! ต่อมาเจ้าต้องหาคนปรุงยาขอบเขตกึ่งเทพเพื่อปรุงโอสถก้นบึ้งมังกร วิธีนี้เท่านั้นที่เจ้าจะดูดซับมันได้อย่างปลอดภัย ข่าวลือเรื่องการหาร้อยลูกนั่นเป็นเรื่องหลอกลวง มันคงเป็นเพราะภาพลวงผลร้อยลูกระหว่างการปรุงที่ทำให้เกิดความเข้าใจผิด”

 

ใช่จริงๆด้วย! ซือหยูเข้าใจเรื่องราวแล้ว ในการปรุงผลก้นบึ้งมังกร คนที่รู้วิธีการย่อมไม่ต้องการให้คนอื่นรับรู้ ขณะที่คนนอกนั้นทำได้แค่เดาแบบกว้างๆ

 

“ถ้าน้องหิมะทมิฬแบ่งให้พวกเราสักหนึ่งส่วน…”

 

ฉิงจูตาเป็นประกาย

 

“อาณาจักรทมิฬก็เต็มใจที่จะปรุงโอสถให้เจ้าโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน”

 

หลงเฟยหยูถอนหายใจแรง

 

“ดีกว่าที่จะให้พันธมิตรผู้คุมสวรรค์จัดการเรื่องนี้ คนปรุงยาของพันธมิตรนั้นเชื่อถือได้ และการล้มเหลวของเขาก็ต่ำอย่างมาก”

 

แม้จะใช้วิธีการเดียวกัน มาตรฐานของผู้ปรุงยาก็อาจจะทำให้เกิดความล้มเหลวระหว่างการปรุงจนทำให้วัตถุดิบที่หามาสูญเปล่า ซือหยูตอบในเรื่องนี้โดยไม่คิดมากนัก

 

“พวกเราค่อยพูดเรื่องนี้กันทีหลังเถอะ ตอนนี้ต้องหาผลก้นบึ้งมังกรก่อน”

 

ทั้งสองมองซือหยูและพยักหน้า

 

ฉิงจูพูดในจิตใจยี่หยู ‘ยี่หยู เราต้องยอมทนเรื่องนี้และใช้พลังของเขา…ยี่หยู เจ้ามองผู้หญิงคนนั้นทำไมกัน?’

 

เขาสังเกตเห็นเซี่ยจิงหยูจ้องฉินเซี่ยนเอ๋อ สีหน้าของนางดูซับซ้อน น่าประหลาดที่นางแสดงสีหน้าและอารมณ์ที่มิอาจอธิบายได้ออกมา

 

‘ไม่มีอะไร’ เซี่ยจิงหยูตอบอย่างเรียบเฉย แม้กระนั้นนางก็แอบถอนหายใจ ‘นางแค่เหมือนกับคนที่ข้ารู้จักเท่านั้น’

 

นางมิอาจกลับไปอยู่กับฉินเซี่ยนเอ๋อได้ โดยเฉพาะเมื่อมีฉิงจูอยู่ใกล้ๆ มีเพียงราชาแห่งความมืดเท่านั้นที่รู้เรื่องความสัมพันธ์ของนางกับคนที่เกาะเฉินยี่ นางไม่อยากจะทำให้คนในเกาะเฉินยี่ต้องเป็นภัย

 

ฉินเซี่ยนเอ๋อไม่ได้สังเกตเห็นสายตาของเซี่ยจิงหยู นางกลับตกใจในคำตอบของซือหยู

 

“ดีล่ะ พี่หิมะทมิฬ ข้าจะนำพี่เอง ให้ข้าเป็นดวงตาของพี่เถอะ!”

 

ซือหยูยิ้มและลูบหน้าผากเซี่ยนเอ๋อ

 

******

 

พวกเขาร่วมมือกันไล่สัตว์อสูรขณะที่ซือหยูมองหาผลก้นบึ้งมังกร ครึ่งวันผ่านไป พวกเขาหาเจอถึงสิบลูก! ซือหยูเก็บไปหกลูก รวมเป็นหนึ่งลูกแบบสมบูรณ์กับอีกแปดลูกที่ไม่สมบูรณ์

 

“บางลูกเสียหายยิ่งกว่าลูกอื่นเสียอีก…”

 

เซี่ยจิงหยูพูดและมองผลก้นบึ้งมังกรในมือ นางเลิกคิ้ว

 

“ตามที่เจ้ามีตอนี้ ดูเหมือนเจ้ามีแล้วครึ่งหนึ่งนะ”

 

ในสถานการณ์ที่ยากจะรวบรวมผลก้นบึ้งมังกรเช่นนี้ แม้แต่ซือหยูก็สับสน จำนวนที่ได้ตอนนี้เพียงพอสำหรับคนคนเดียวเท่านั้น

 

“น้องหิมะทมิฬ”

 

ฉิงจูทนไม่ไหว

 

“พวกเราพลาดอะไรไปรึ? พวกเราต้องกลับไปหาอีกหรือไม่?”

 

ฉิงจูเป็นกังวลอย่างมาก พวกเราพยายามอย่างมากเพื่อที่จะได้เหรียญก้นบึ้งเก้ามังกรมาจากพันธมิตรผู้คุมสวรรค์ การกลับไปเช่นนี้จะเป็นความสูญเสียมหาศาล

 

ซือหยูส่ายหน้า

 

“ทั้งหมดที่มีในซากศิลาอยู่ในมือพวกเราแล้ว ถ้าอยากจะหาอีก…ก็ต้องเป็นในก้นบึ้งหวงห้าม”

 

“ก้นบึ้งหวงห้ามรึ?”

 

ทั้งสี่คนให้ความสำคัญกับเรื่องนี้

 

หลงเฟยหยูน้ำเสียงหม่นหมอง

 

“ที่น่ากลัวที่สุดในก้นบึ้งหวงห้ามไม่ใช่สัตว์อสูร…แต่เป็นคน! ทั้งหมื่นปี พันธมิตรผู้คุมสวรรค์จับคนชั่วมากมายมาขังไว้ที่นี่ ไม่มีใครรู้ว่าพวกนั้นยังอยู่หรือตาย…หรือว่าพวกเขามีพลังเท่าใด! พวกเรารู้ก็แต่ว่าพวกนั้นมีราชามนุษย์อยู่ด้วย”

 

“จำนวนราชามนุษย์ที่ถูกตายไปหลังจากเข้าไปที่ก้นบึ้งหวงห้ามนั้นไม่น้อยกว่าสิบคน!”

 

แม้แต่ราชามนุษย์ก็ตายที่นั่นรึ? ฉิงจู เซี่ยจิงหยู และซือหยูต่างรู้สึกหนาวเย็น ว่ากันว่าคนมากกว่าเก้าในสิบตายในก้นบึ้งหวงห้าม มันคือที่ที่อันตรายอย่างมาก พวกเขาไม่มีทางเลือกนอกจากไปที่นั่นงั้นรึ?

 

“เราทำได้แค่ลองดูเท่านั้น…”

 

ซือหยูพูดอย่างไม่มีทางเลือก

 

เขาต้องเป็นผู้คุมสวรรค์เท่านั้น

 

ที่เหลือมองหน้ากันและยินยอมพร้อมใจ

 

“แต่พวกเราจะไปแค่สามร้อยลี้! ลึกกว่านั้นจะเสี่ยงเกินไป!”