The Devil's Cage - ตอนที่ 203

ฆ่าโดยบังเอิญ

เสียงฝีเท้าเบา ๆ มาหยุดอยู่ตรงหน้าห้องขังของจีหราน

มีเสียงไขกุญแจ ประตูหนาหนักถูกผลักเปิดออก เกิดเสียงครูดแหลมจากที่ด้านนอก

แสงไฟจากคบเพลิงถูกส่งเข้ามาก่อนทำให้จีหรานต้องหรี่ตา

มีคนเข้ามาในห้องขังสามคน

คนที่ถือคบเพลิงอยู่นั้นมีท่าทางดี เขาถือกุญแจเอาไว้ เขาเป็นหนึ่งในผู้คุมเรือนจำ แต่เขามีใบหน้าและเสื้อผ้าที่สะอาดกว่าปกติ

“เขาเป็นหัวหน้าผู้คุมเรือนจำเหรอ? หรือว่าเป็นพัศดี?” จีหรานพยายามคาดเดาตัวตนของชายคนนั้น

ผู้ชายอีกสองคนที่ด้านข้างเขานั้นจำแนกได้ง่ายดายกว่า

หนึ่งในนั้นสวมชุดเกราะสีน้ำเงินเข้ม และมีดาบยาวแขวนห้อยจากเอว ใบหน้าเคร่งขรึมของเขานั้นแผ่รังสีสังหารออกมา ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาคือผู้คุ้มกันของชายคนที่สาม

ชายคนที่สามนั้นสวมชุดหรูหราแปลกตาและมีผ้ารัดเอว แขนเสื้อและปกเสื้อนั้นตกแต่งด้วยผ้าไหมสีดำ เขาสวมวิกผมสีขาวและมีคิ้วสีน้ำตาลคู่หนึ่ง ส่วนที่ต่ำกว่าตาลงมานั้นมีผ้าเช็ดหน้าปิดเอาไว้ บังใบหน้าที่ทาแป้งหนาจนขาวจากสายตาจีหราน

เขาเป็นคนที่ผู้คุ้มกันคอยปกป้องอยู่อย่างเห็นได้ชัด

“ที่นี่ทั้งสกปรกและเหม็นเน่า! ถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญ ข้าคงไม่ย่างกรายลงมาที่นี่!” ชายในชุดแปลกตากร่นด่าอยู่หลังผ้าเช็ดหน้า

เสียงหยาบกร้านของเขาฟังประหลาดเพราะว่าเขาบีบจมูกเอาไว้ด้วยปลายนิ้ว เสียงฟังดูแหลมสูงกว่าชายทั่วไปเล็กน้อย และยังไม่หนักแน่น มันเหมือนการบีบเสียงให้เหมือนเป็นผู้หญิง

“ท่านมาที่นี่เพื่อตระกูลอันทรงเกียรติของท่าน ข้าแน่ใจว่าท่านดยุกจะเข้าใจความเสียสละของท่านแน่นอน!” ผู้ชายที่จีหรานเดาว่าเป็นพัสดีพูดอย่างยินดีหลังจากโค้งกายคำนับแล้วครั้งหนึ่ง

ตอนที่เขาหันมาหาจีหราน ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นน่าเกลียดและร้ายกาจ

“ท่านผู้นี้คือบุตรชายคนเล็กของแกรนด์ดยุกมอร์โก้ เหยี่ยวกล้าแห่งเขตปกครองมอร์โก้ นักดาบที่ดีที่สุดและแข็งแกร่งที่สุดของที่นี่ รีดรัล! ตอนนี้บอกพวกเรามาสิ หนูสกปรกเยี่ยงพวกเจ้าซ่อนทรัพย์สมบัติเอาไว้ที่ใด?”

พัศดีเตะจีหรานซ้ำ ๆ ขณะสั่งให้เขาเผยข้อมูลที่มีออกมา

เขาไม่กังวลเรื่องการขัดขืนของจีหรานเพราะกุญแจมือเหล็กที่รอบข้อมือเขา

พัศดีพยายามทำให้ ‘เหยี่ยวกล้าแห่งมอร์โก้’ พึงพอใจด้วยการเตะจีหรานแรงขึ้นและเหี้ยมโหดกับเขามากขึ้น

แต่การเตะของเขาไม่ได้เป็นอะไรไปมากกว่าการสะกิดจีหราน ถึงแม้ว่าพัศดีจะดูดุร้ายและแข็งแกร่งมาก

แรงเตะของเขานั้นไม่สะเทือนจีหรานเลย

ความสนใจของจีหรานนั้นไปอยู่กับ ‘เหยี่ยวกล้าของมอร์โก้’ ตั้งแต่ตอนที่ทั้งสามเข้ามาในห้องขัง

เขาคิดอะไรได้อย่างหนึ่ง เขาจะใช้คนผู้นี้เป็นตัวประกันและหลบหนีจากห้องขังนี้

ความคิดของจีหรานเป็นรูปเป็นร่างขึ้นเมื่อรู้ตัวตนของผู้ชายคนนี้

เขาเป็นบุตรชายคนเล็กสุดของแกรนด์ดยุกมอร์โก้ ดังนั้นการใช้เขาเป็นตัวประกัน ผู้อื่นย่อมยั้งมือเพราะเกรงจะทำร้ายเจ้านายของตนเข้า

ความคิดของจีหรานนั้นไม่ได้จะทำตามได้โดยง่าย ผู้คุ้มกันที่ด้านข้างเขานั้นดูเป็นศัตรูที่ตึงมือ และจีหรานก็จะต้องฆ่าเขาภายในการลงมือครั้งเดียวก่อนถึงจะสามารถทำตามแผนการต่อได้

นี่เป็นเพียงโอกาสเดียวที่เขามี จีหรานแอบเหยียดแขนและขาออก

รีดรัลนั้นไม่ใช่นักดาบที่แข็งแกร่งที่สุดและดีที่สุดที่นี่ ทั้งหมดนั่นก็แค่เรื่องคุยโต เป็นคำเยินยอจากพัศดี ใครเชื่อก็นับว่าโง่แล้ว จีหรานเองก็ไม่เคยเห็นนักดาบที่ไม่พกดาบเข่นกัน

และเขายังสังเกตเห็นอีกว่าร่างกายของรีดรัลนั้นดูปวกเปียก ไม่มีสัญญาณของการฝึกฝนบนร่างเขาเลยสักนิด

หากรีดรัลนั้นนับเป็น “นักดาบที่ดีที่สุดและแข็งแกร่งที่สุด” อย่างนั้นจีหรานก็คือจะเป็น “เทพเจ้าดาบ” แล้ว ต่อให้เขาไม่เคยใช้ดาบมาก่อนเลยก็ตาม

“พูด! เริ่มพูดได้แล้ว! พวกเจ้าหนูโสโครกซ่อนสมบัติไว้ที่ใด?”

พัศดียังคงเค้นคำตอบจากจีหราน เขาไม่หยุดเท้าเลยถึงแม้ว่าจะหายใจหอบจากการออกแรงไปแล้ว

บุตรชายคนเล็กของมอร์โก้ยังคงถือผ้าเช็ดหน้าเอาไว้เหนือจมูกและมองลงมาที่จีหรานด้วยสีหน้าหยิ่งยะโส รีดรัลกำลังรอคำตอบ เขามั่นใจว่าถ้าเป็นเช่นนี้ต่อไป ในที่สุดจีหรานก็จะพูดความจริงออกมา

ด้วยความมั่นใจนี้ รีดรัลจึงหวาดกลัวที่สุดเมื่อเกิดเรื่องขึ้น

รีดรัลก้มหน้าลงและเห็นดาบยาวแทงผ่าหน้าอกเขามา ผ้าเช็ดหน้าที่ปิดหน้าเขาเอาไว้หล่นลงพื้น เผยให้เห็นปากกว้าง ๆ ของเขา

เหยี่ยวกล้าดูเหมือนต้องการจะพูดบางอย่าง แต่ถ้อยคำนั้นไม่หลุดออกจากริมฝีปากของเขาทันก่อนที่เขาจะตาย

เขาแค่ยืนอยู่ตรงนั้น ปราศจากซึ่งสัญญาณแห่งชีวิต เหมือนนกน้อยถูกบี้จนตาย

พัศดีตะลึงไป เขาอยากจะกรีดร้องออกมาตามสัญชาตญาณ แต่ก่อนที่จะได้ทำ ริมฝีปากของเขาก็ถูกมือข้างหนึ่งของผู้คุ้มกันปิดเอาไว้ และมีดสั้นก็ปรากฏขึ้นที่มืออีกข้างของผู้คุ้มกันและมันก็ถูกแทงเข้าไปในหน้าอกของเขา ทะลุเข้าหัวใจ

มีดสั้นถูกดึงออก เลือดสด ๆ เริ่มทะลักออกมา

ผู้คุ้มกันไม่หลบเลือดที่สาดกระจายไปทั่วชุดเกราะของเขา

เขาแค่หันไปอีกทางและดึงดาบยาวออกจากร่างของรีดรัล จากนั้นเขาก็เบนสายตามุ่งร้ายไปทางจีหรานโดยไม่มีทีท่าว่าต้องการพูดจาเลยสักนิด

เขาพุ่งดาบเข้าใส่ลำคอของจีหรานอย่างคล่องแคล่ว

จีหรานประหลาดใจกับดาบที่แทงเข้ามา

ทันทีที่กระต่ายป่าออกจากที่ซ่อน เหยี่ยวก็โฉบลงมาจับมัน ทั้งพัศดีและบุตรชายคนเล็กของมอร์โก้ถูกฆ่าในพริบตา

จีหรานนั้นกำลังจะใช้รีดรัลเป็นตัวประกัน แต่ก่อนที่จะได้ทำ รีดรัลก็ถูกผู้คุ้มกันของตนสังหารไปก่อน

“เกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย?” จีหรานถามตัวเอง

ความสงสัยในใจของเขานั้นไม่ได้ทำให้ปฏิกริยาของเขาช้าเชื่องลง

กุญแจมือที่เดิมที่รัดอยู่รอบข้อมือของเขานั้นถูกยกขึ้นในเสี้ยววินาที ขวางปลายคมกริบของดาบเอาไว้

ปลายของดาบกระแทกเข้ากับกุญแจมือโลหะ เกิดประกายสว่างวาบขึ้น

ผู้คุ้มกันตกใจเมื่อดาบของตนถูกขวางเอาไว้ได้ เขามีสีหน้าไม่อยากเชื่อเหมือนรีดรัลตอนที่ตายโดยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

เขาไม่เข้าใจเลยว่าจีหรานปลดกุญแจมือตัวเองเป็นอิสระได้อย่างไร

ไม่เหมือนรีดรัล เขาไม่ได้ใช้การไม่ได้ ตอนที่การโจมตีครั้งแรกของเขาถูกขวางไว้ เขาก็รีบบิดข้อมือไปรอบ ๆ เหวี่ยงดาบไปทางหน้าอกของจีหรานแล้วเตรียมแทงอีกครั้ง

ผู้คุ้มกันนั้นเผยวิชาดาบที่ยอดเยี่ยมผ่านการสะบัดดาบ แต่นี่ก็ยังไม่ก่อให้เกิดผลลัพธ์สุดท้าย

จีหรานไถลตัวไปด้านข้าง หลบการแทงครั้งที่สองและเตะไปที่โกร่งดาบของผู้คุ้มกัน หลังจากปลดอาวุธเขาอย่างรวดเร็ว เขาก็เตะเข้าที่หน้าอกชายคนนั้นอีกครั้ง

ผู้คุ้มกันถูกส่งปลิวถอยหลังไปก่อนที่จะกระแทกเข้ากับกำแพงที่ด้านหลังตัวเองอย่างแรง

จีหรานยื่นมือออกไปคว้าดาบของผู้ชายคนนั้นที่หล่นจากกลางอากาศเอาไว้ เขากดปลายคม ๆ ของดาบลงที่ลำคอของผู้คุ้มกัน

“อย่าขยับ!” เขาตะโกนด้วยน้ำเสียงหนักแน่น พร้อมที่จะเค้นข้อมูลออกมา เขาต้องการไขความสงสัยในใจ

“ใครคือ…” ก่อนที่เขาจะทันพูดจบประโยค เลือดสีดำสายหนึ่งก็ซึมออกมาที่มุมปากของผู้คุ้มกัน ใบหน้าของเขาค่อย ๆ สูญเสียประกายชีวิตไป

“บ้าอะไรอีกเนี่ย?” จีหรานอึ้งไป

จีหรานยั้งเท้าเอาไว้แล้วตอนที่เตะเข้าที่หน้าอกของผู้คุ้มกันเพราะเขาต้องการเค้นข้อมูล มันไม่ถึงตายไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม

เพราะยังสงสัยในสถานการณ์ จีหรานตรงเข้าไปที่ร่างนั้นเพื่อตรวจสอบเร็ว ๆ

ทันทีที่เขาไปถึงตัวผู้คุ้มกัน กลิ่นฉุน ๆ ก็โจมตีจมูกของเขา

“พิษ?”

จีหรานรู้ว่ามันคืออะไร ถึงไม่มี [ความรู้เกี่ยวกับยาและการรักษา] ระดับผู้เชี่ยวชาญก็ตาม

ผู้คุ้มกันฆ่าตัวตายด้วยยาพิษ ทันทีที่เขาพบว่าตนทำภารกิจล้มเหลว เขาก็ฆ่าตัวตายเพื่อไม่ให้ต้องตกเป็นนักโทษ

“นักรบพลีชีพ!” คำนั้นผุดขึ้นมาในใจจีหราน ไม่มีคำอธิบายอื่นในเรื่องนี้

“นักรบพลีชีพกลับกลายมาเป็นผู้คุ้มกันบุตรชายคนเล็กของแกรนด์ดยุกและยังเลือกเวลาแบบนี้ลอบสังหารเขา?” จีหรานพูดเบา ๆ

ความคิดน่ากลัวหนึ่งก่อตัวขึ้นในใจเขา ปัญหานั้นมุ่งมาที่พวกเขาสามคน

ความยากของภารกิจหลังเพิ่มขึ้นเล็กน้อย

“ฉันต้องติดต่อฮานส์และอู๋ฝ่าอู๋เทียนเดี๋ยวนี้!”

จีหรานเก็บมีดสั้นและกุญแจขึ้นจากพื้นแล้วออกจากห้องขังของตัวเองไป