The Dark King – กษัตริย์แห่งความมืด - ตอนที่ 501

The Dark King – Chapter 501 เมื่อ 9 ปีก่อน

 

ไอช่าพยักหน้าและทำหน้าตาที่ดูเหมือนเชื่อฟัง “ไม่เอาคนรับใช้… ท่านคงต้องอาบน้ำซักเสื้อผ้าเองรวมไปถึงทำอาหารเองด้วย มันเป็นเรื่องยากสำหรับข้าจริงๆที่จะเข้าใจชีวิตแบบนี้ได้ แต่ถ้าท่านที่รู้สึกลำบากก็บอกข้ามาได้เลยนะ ข้าเป็นน้องสาวของท่านข้าอยากจะช่วยเหลือท่านอยู่แล้ว เพราะยังไงเราก็เป็นพี่น้องกัน!”

 

“เจ้าไม่ต้องพูดจาหวานซึ้งแบบนี้หรอก” หญิงสาวที่สวมเสื้อคลุมสีม่วงกล่าว “บอกมาว่าเจ้าต้องการอะไร”

 

ไอช่ายิ้ม “ข้าแค่มาที่นี่เพื่อบอกท่านว่าผู้ที่ขโมยเคล็ดวิชาลับของตระกูลดราก้อนไปนั้นเป็นคนนอก ตอนนี้ข้าจับกุมตัวผู้กระทำผิดได้แล้วและพาเขากลับมาที่นี่พร้อมกับม้วนคัมภีร์!”

 

หญิงสาวตอบกลับมาว่า “ข้าก็บอกไปแล้วว่าข้ายินดีกับเจ้าด้วย”

 

ไอช่าส่ายศีรษะ “ท่านพี่ ท่านอยากรู้หรือเปล่าว่าคนที่ข้าจับมาได้นั้นเป็นใคร? ข้าคิดว่าท่านต้องอยากรู้แน่นอน?”

 

พี่สาวของเธอจ้องมองมาที่ไอช่าพร้อมกับพูดว่า “เจ้าหมายความว่าอะไร?”

 

ไอช่ายิ้ม “ไม่มีอะไรหรอก ข้าแค่อยากจะบอกว่าคนที่ข้าจับมาได้นั้นน่าจะเป็นคนที่ท่านรู้จัก เมื่อ 9 ปีก่อนในตอนที่ท่านออกไปจากกำแพงชั้นในเพื่อไปยังกำแพงชั้นนอกท่านคงได้พบกับเขาในตอนนั้น ข้าเองก็ไม่รู้ว่าท่านจะจำเขาได้หรือไม่แต่ในตอนนั้นท่านได้พาเขาไปส่งที่บ้านเด็กกำพร้าและได้มอบผ้าเช็ดหน้าของท่านให้กับเขา!”

 

หญิงสาวที่สวมเสื้อคลุมสีม่วงพยายามนึกย้อนกลับไป

 

เธอนึกถึงวันที่ฝนตกหนักเมื่อ 9 ปีก่อน ในวันนั้นเธอไม่อาจทนต่อแรงกดดันของครอบครัวได้จึงหนีออกไปจากบ้าน เธอได้แอบออกไปยังกำแพงชั้นนอกและได้พบกับเด็กชายคนหนึ่งที่มีผิวที่ซีดขาวและสวมเสื้อผ้าแปลกๆ เด็กชายคนนั้นจ้องมองมาที่เธอในขณะที่เดินอยู่บนถนนที่มืดมิด

 

เธอจึงได้พูดคุยกับเด็กคนนั้นและรู้ว่าเขาเป็นคนธรรมดาที่กำลังเจ็บป่วยเพราะฝนที่ตกลงมา เธอจึงพาเขาไปฝากเอาไว้ที่บ้านเด็กกำพร้าเพื่อให้เขาได้มีชีวิตรอดต่อไป เธออยากจะสื่อสารกับเด็กคนนี้ให้มากกว่านี้แต่เขาพูดภาษาที่แปลกประหลาดซึ่งเธอไม่สามารถเข้าใจได้เลย

 

ด้วยเหตุนี้จึงทำให้เธอสามารถจำเหตุการณ์นี้ได้เป็นอย่างดี

 

แปลว่า…

 

“เจ้ารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?” หญิงสาวหันไปถามไอช่า

 

“เขาเป็นคนบอกข้าเอง” ไอช่าพูดต่อไปว่า “มันเป็นเรื่องบังเอิญแต่ในครั้งนี้พระเจ้าคงเห็นความไม่ยุติธรรมที่เกิดขึ้นและได้ให้ความช่วยเหลือแก่ข้า ข้าได้พบกับเด็กหนุ่มคนนี้และเห็นว่าเขามีผ้าเช็ดหน้าของท่าน! ชายคนนั้นคิดว่าตนเองเป็นหนี้บุญคุณท่านและเก็บผ้าเช็ดหน้าของท่านเอาไว้ตลอดเวลา เขาฝันว่าสักวันหนึ่งจะได้พบกับท่านสักครั้ง ช่างเป็นคนที่โง่เขลาอะไรแบบนี้!”

 

หญิงสาวที่สวมเสื้อคลุมสีม่วงตกตะลึงไปในทันที

 

ไอช่ายิ้มขณะที่เธอเห็นสีหน้าของพี่สาวตนเอง “ข้าคิดว่าเด็กชายคนนี้น่าจะถูกสั่งจำคุกแล้ว ข้าไม่รู้ว่าท่านพี่จะตัดสินใจทำเช่นไรกับเขา มังกรใต้พิภพน่าจะเป็นตัวเลือกที่เหมาะสม! น่าสงสารจริงๆ! เขาเก็บผ้าเช็ดหน้าของท่านมานานหลายปีและหวังว่าสักวันหนึ่งจะได้พบกับท่าน แต่ท้ายที่สุดแล้วเขาคงต้องถูกทรมานจนตาย!”

 

ไอช่าส่ายศีรษะพร้อมกับถอนหายใจออกมา

 

หญิงสาวที่สวมเสื้อคลุมสีม่วงตอบกลับมาเช้าๆว่า “เจ้าคิดหรอว่าข้าจะออกไปช่วยชีวิตเขาเพียงเพราะเรื่องที่เจ้าเล่ามา?”

 

ไอช่าขมวดคิ้วขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินคำตอบของพี่สาวตนเอง

 

“ข้าเคยตกหลุมพรางของเจ้าไปแล้วถึง 2 ครั้ง” หญิงสาวที่สวมเสื้อคลุมสีม่วงพูดต่อไปว่า “ถ้าหากว่าเจ้าไม่มีอะไรก็กลับไปได้แล้ว ไม่อย่างนั้น…” เธอไม่ได้พูดอะไรต่อแต่จิตสังหารที่อยู่ในร่างกายของเธอลุกโชนขึ้นมาทันที มันเหมือนกับมีดาบนับพันเล่มที่ปกคลุมพื้นที่แห่งนี้เอาไว้

 

ไอช่าตกตะลึงขึ้นมาทันทีในขณะที่เธอกัดริมฝีปากของตนเอง เธอกำหมัดแน่นพร้อมกับพูดว่า “ท่านมันปีศาจเลือดเย็น!”

 

“ออกไปซะ!”

 

ดาบที่อยู่ในมือของหญิงสาวเริ่มสั่นสะเทือนขึ้นมาในตอนนี้ราวกับว่าผ้าที่ห่อมันเอาไว้พร้อมจะหลุดออกไปได้ทุกเมื่อ

 

ไอช่าก็ถือหอกของเธอเอาไว้แน่นในขณะที่เธอจ้องมองไปที่แผ่นหลังของพี่สาวตนเอง เธอรีบวิ่งออกไปทันที

 

หลังจากที่ไอช่าออกไปจากที่นี่ดาบในมือของหญิงสาวก็หยุดสั่น ผ้าที่คลุมดาบเอาไว้กลับมารัดแน่นเหมือนเดิมอีกครั้ง

 

ฟิ้ว!

 

ไอช่ากลับมายืนที่เชิงเขาอีกครั้ง

 

ชายผู้มีผิวสีขาวนวลยืนอยู่ที่เชิงเขา คิ้วของเขามีสีขาวซึ่งดูแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก สิ่งเดียวที่แสดงให้เห็นว่าเขาเป็นชนชั้นสูงก็คือดวงตาที่เป็นสีทองของเขา เขายิ้มออกมาเมื่อได้เห็นไอช่า “เธอโกรธหรือเปล่า?”

 

ไอช่าจ้องมาที่เขาด้วยความโกรธ

 

ชายคนนั้นไม่สนใจและถามต่อไปว่า “คุณคิดจริงๆหรอว่ามันจะได้ผล?”

 

ไอช่ายิ้มออกมาราวกับว่าเธอไม่ได้โกรธอีกแล้ว “แน่นอนสิ! ครั้งนี้เธอจะต้องชดใช้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอแย่งชิงไปจากฉัน! ฉันจะทวงคืนทุกสิ่งทุกอย่างของตนเอง!”

 

“งั้นก็ดี” ชายหนุ่มตอบกลับมา

 

“มีเรื่องที่ผิดพลาดนิดหน่อยแต่ช่อดอกไม้ของเด็กคนนั้นถูกทำลายไปแล้ว มันก็ดีเพราะฉันไม่อยากถูกพวกผู้อาวุโสจับตามอง” ไอช่าตอบกลับมา ทุกๆคนรู้ดีว่าเธอชอบดอกไม้สีเขียวในขณะที่พี่สาวของเธอชอบสีม่วง

 

ไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่อยากให้มีหลักฐานที่สามารถสาวมาถึงตัวเธอได้ เธอคำนวณทุกสิ่งทุกอย่างเอาไว้สมบูรณ์แล้ว!

 

“เป็นเรื่องดี ที่ไม่มีเรื่องที่ผิดพลาดอะไร …” ชายหนุ่มคนนั้นหัวเราะออกมา

 

ไอช่าถอนหายใจออกมา “ฉันไม่ได้สูงส่งเหมือนกับเธอ ถ้ามีเรื่องผิดพลาดอะไรฉันคงไม่ได้รับการยกโทษให้อย่างแน่นอน!”

 

ชายหนุ่มคนนั้นยิ้มแล้วตอบกลับมาว่า “อย่าดูถูกตัวเองเลย คุณเองก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าเธอหรอก คุณคงแข็งแกร่งกว่านี้อย่างแน่นอนถ้าหากว่าสิ่งที่คุณควรได้อยู่ในมือของคุณ”

 

“ไม่ต้องพูดถึงเรื่องนี้หรอก” ไอช่าตอบกลับมาด้วยความภาคภูมิใจ “ไปกันเถอะ ถึงเวลาที่ต้องจบเรื่องนี้แล้ว!”

 

ชายหนุ่มยิ้มและพยักหน้า

 

…

 

…

 

“เข้าไปข้างใน!”

 

ชายหนุ่มผมสีทองยืนอยู่ด้านหลังของเทียน

 

เทียนถูกผลักให้เข้าไปอยู่ในคุกมืด เขามองไปรอบๆตัวในขณะเดียวกันเขาก็ได้กลิ่นเลือดและอุจจาระของมนุษย์ลอยมาตามอากาศ

 

มีแสงที่ลอดเข้ามาจากประตูของคุกเพียงน้อยนิดเท่านั้น

 

“ ทำตัวดีๆเอาไว้” ชายหนุ่มผมสีทองมองมาที่เทียน “บอกมา ว่าใครเป็นคนมอบเคล็ดวิชาลับของตระกูลดราก้อนให้กับแก!”

 

เทียนปิดตาของเขาลงและไม่สนใจชายหนุ่มคนนั้น

 

ชายหนุ่มผมสีทองตะโกนออกมาด้วยความไม่พอใจและเดินออกไปจากที่นี่ทันที เขาสั่งให้ผู้คุมของคุกแห่งนี้จับตาดูเด็กหนุ่มเอาไว้

 

เทียนค่อยๆเปิดตาของเขาขึ้นช้าๆ สีหน้าของเขาดูผิดหวัง ดูเหมือนว่าเขาจะต้องรอคอยการพิจารณาคดีของตระกูลดราก้อน ปัญหาก็คือเขาจะต้องหาวิธีต่อรองกับตระกูลดราก้อนถ้าหากว่าโทษของเขาถึงตาย เขาจะต้องทำให้คนเหล่านี้เห็นว่าตนเองนั้นยังมีคุณค่าอยู่

 

“สัญลักษณ์เวทมนตร์ระดับตำนาน มหาวิหาร เคล็ดวิชา…” ดวงตาของเทียนเบิกกว้างขึ้นมา ในตอนนี้เขาไม่มีอะไรติดตัวอยู่เลยแต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่สามารถสร้างอะไรขึ้นมาได้ ตราบใดที่เขาทำให้ตระกูลดราก้อนรู้สึกสนใจขึ้นมาได้ ก็อาจทำให้เขามีเวลาเพิ่มขึ้นมาได้…และเวลาคือทั้งหมดที่เขาต้องการในตอนนี้!

 

เขาต้องหาโอกาสใดๆก็ตามที่ทำให้เขาสามารถออกไปจากที่นี่ได้และถึงตอนนั้นเขาก็จะบินขึ้นไปบนท้องฟ้าทันที!