The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 260 A New Addition

มุมมองของโซเนีย :

“มีอะไรที่ทำให้ฉันรักเธอไม่ได้หล่ะ?”

ออสตินพูด 

คำพูดของเขาดังก้องเข้าไปในหัวใจของโซเนีย เลโอนาร์โดแสดงให้เธอเห็นว่าเขาเป็นคนแบบไหน เธอสูญเสียเป้าหมายและรู้สึกเหมือนตัวเองกลายเป็นคนโง่ หัวใจของเธอเจ็บปวดเจือนตาย แต่เธอก็ไม่ได้เสียใจอย่างที่คิด เธอคงจะมีความรู้สึกโล่งใจอยู่ลึกๆ ในใจ เธอคงเจ็บปวดอย่างแน่นอน

เธอรู้สึกสูญเสียและไร้ค่า แต่มันก็ไม่ได้ทำร้ายเธอมากเท่าที่คิด มีเพียงความรู้สึกแวบหนึ่งว่าเธอสูญเสียบางสิ่งไป ความลุ่มหลงของเธอและเหตุผลในการก้าวไปข้างหน้าหายไป และร่างกายของเธอก็เต็มไปด้วยรอยแผลเป็นที่น่าสะพรึงกลัวที่จะทำให้ใครต่อใครต้องถอยหนี แต่เมื่อเธอได้ยินคำพูดของออสติน บางอย่างในตัวเธอแตกสลายพร้อมกับอารมณ์ที่ท่วมท้นของเธอที่คลายตัวลง

“ทำไมคุณถึงชอบฉันหล่ะ?”

เสียงกรีดร้องของโซเนียดังไปทั่วห้องพร้อมกับหมัดของเธอที่กำแน่นขึ้นก่อนจะเริ่มทุบไปที่หน้าอกของออสติน เธอไม่ต้องการทำร้ายเขา เขาอยู่ที่นี่เพื่อช่วยเหลือเธอ แต่เธอต้องการระบาย ความรู้สึกของเธอถูกปลดปล่อยออกมาขณะที่เธอทุบตีออสติน

คำพูดของโซเนียมีพลังแต่อ่อนแอ, รู้สึกแย่ลงและรู้สึกเหมือนถูกหลอก เธอใช้เวลาของตัวเองเหมือนคนโง่ในการวิ่งตามคนที่ไม่เหลียวแลเธอ อดหลับอดนอนและเสียผองเพื่อนเพราะความรักจอมปลอม ร่างกายถูกเติมเต็มด้วยรอยแผลเป็นที่จะทำให้ผู้ชายที่อยู่ใกล้ขับไล่เธอ เธอลืมไปนานแล้วว่าตอนไหนกันที่ตัวเองได้สวมชุดเดรสสั้นที่เปิดแขนออก ความรู้สึกโกรธแค้นและความสูญเสียทั้งหมดของเธอถูกระบายออกมาจนกระทั่งในที่สุดมันก็เงียบลง

“มีอะไรที่ทำให้ฉันรักเธอไม่ได้หล่ะ?”

ออสตินพูดออกมาและจากนั้นเขาก็เริ่มบรรยายรายการทุกสิ่งที่เขาชอบและสังเกตเห็นเกี่ยวกับตัวเธอ ทำให้โซเนียตกใจจนสุดหัวใจ เธอรู้ว่าเขาชอบเธอ แต่ลึกๆ แล้วภายในใจเธอก็รู้สึกเหมือนทั้งหมดนั่นเป็นเรื่องโกหก ความภาคภูมิใจตามธรรมชาติของเธอ หายไปนานแล้ว ทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าพอ แต่พอได้ยินเขาพูดถึงเธอก็ทำให้รู้สึก……..อายแต่ก็มีความสุข

เธอไม่เคยคิดเลยว่าการที่มีใครสักคนพูดถึงตัวเองและให้ความสนใจเธอนั้นจะให้ความรู้สึกที่…อบอุ่นขนาดนี้ 

โซเนียใช้เวลาทั้งหมดไปกับการวิ่งตามเลโอนาร์โด และตอนนี้การที่มีใครสักคนให้ความสนใจเธอจึงทำให้โซเนียรู้สึกดี เธอรู้ความเจ็บปวดของการเฝ้าดูใครซักคนในความมืด โดยไม่รู้ว่าคนๆ นั้นจะเคยมองมาที่คุณหรือไม่

โซเนียเงยหน้าขึ้นมองตรงไปที่ดวงตาของออสตินด้วยความตกใจ เธอมองเห็นดวงตาสีม่วงของเขาที่เปล่งประกายด้วยความอบอุ่นและจริงใจ เขาอยากจะรู้จักเธอให้มากขึ้นจริงๆ และครั้งนี้ก็ทำให้เธอโกรธขึ้นมา เธอไม่สามารถยอมรับมันได้…..ไม่สิ จิตใจที่สูญเสียของเธอรู้สึกว่าจำเป็นต้องระบายมันออกมา

“คุณรักฉันเหรอ? คุณจะรักผู้หญิงที่ร่างกายเป็นแบบนี้ไหม!”

โซเนียพูดพร้อมกับยื่นมือออกมาเพื่อฉีกแขนเสื้อที่คลุมอยู่ออกเพื่อแสดงรอยแผลเป็นของเธอ เธอฉีกเสื้อผ้าบางส่วนจากท้องของเธอ เผยให้เห็นรอยแผลเป็นตรงนั้น ร่างกายของเธอเต็มไปด้วยสิ่งเหล่านี้ ขณะแสดงให้เขาเห็นเพื่อต้องการจะรู้ว่าออสตินจะมองเธอยังไงแต่สิ่งที่เธอได้รับคือสายตาที่สงบนิ่งจากเขา สายตาของเขาที่มองมาที่เธอนั้นช่างอ่อนโยน

“เธอคิดว่าฉันไม่เคยเห็นเหรอ?”

เมื่อเธอได้ยินคำถามนี้ เธอก็นึกขึ้นได้ว่าเขาต้องเคยเห็นพวกมันมาก่อนเมื่อตอนที่เธอถูกนำตัวส่งห้องพยาบาล ก่อนหน้านี้โซเนียได้เอารอยแผลเป็นของเธอไปให้คนอื่นดู แต่สิ่งที่เธอได้รับคือความรังเกียจ

พวกเขาซ่อนมันไว้อย่างดี แต่เธอก็สามารถบอกได้ว่าพวกเขารู้สึกอึดอัดเมื่ออยู่ต่อหน้าเธอ แม้แต่เลโอนาร์โดก็เคยมีปฏิกิริยาเช่นเดียวกัน

นั่นเป็นเหตุผลหลักที่เธอเริ่มปกปิดร่างกายของตัวเอง แต่ตอนนี้ออสตินกำลังมองร่างของเธอโดยไม่แสดงท่าทีรังเกียจแม้แต่น้อย เขาขยับเข้ามากุมมือของเธอขณะที่มองเข้าไปในดวงตาของเธออย่างจริงจัง

“โซเนีย ทำไมฉันถึงจะต้องไม่ชอบเธอเพราะเหตุนี้ด้วยหล่ะ? ความไม่ย่อท้อที่สวยงามของเธอเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้ฉันเริ่มตกหลุมรักเธอ แม้ว่าเธอจะมีรอยแผลเป็นบนใบหน้า ความจริงนั้นก็ไม่เปลี่ยนแปลง”

เมื่อได้ยินคำพูดของออสติน ดวงตาของโซเนียก็เริ่มสั่นอีกครั้ง หัวใจของเธอเริ่มเต้นเร็วขึ้นพร้อมกับความรู้สึกมีความสุขอย่างไม่คาดคิด แต่จากนั้นก็มีแสงสีขาวส่องเข้าตาของเธอ และในวินาทีต่อมาที่เธอลืมตาขึ้นก็มีเพียงใบหน้าที่ยิ้มแย้มของออสตินเท่านั้นที่มองเห็นได้ชัดเจน

“ตอนนี้เธอยังกังวลเรื่องพวกมันอยู่อีกไหม?”

ออสตินพูดขึ้นมา ในตอนแรกโซเนียรู้สึกสับสน แต่หลังจากมองไปที่ร่างกายของตัวเอง เธอก็เห็นว่ารอยแผลเป็นหายไปแล้ว! มองไปทางไหนก็เห็นแต่ผิวขาวสวยบริสุทธิ์ทำให้เธอตกตะลึงและเบิกตากว้างมองออสตินที่ยิ้มเยาะกับคำตอบของเธอ

“อะ-อะไรกัน?”

นั่นคือคำพูดทั้งหมดที่ออกจากปากของเธอ เธอรู้สึกอึ้งอีกครั้ง

“ดีใจรึเปล่า?”

ออสตินถามเพื่อดึงโซเนียออกจากความคิด เธอจับแขนของตัวเองที่ไม่รู้สึกว่าหยาบหรือแข็งอีกต่อไป แม้แต่เลโอนาร์โดก็ไม่เคยพยายามรักษาให้เธอเลย เขาใช้คำว่ารอยแผลเป็นคือความสำเร็จของเธอและเป็นเครื่องพิสูจน์ถึงการพยายามอย่างหนักของเธอและเธอชอบมัน เหมือนเป็นผู้หญิงโง่ที่ลุ่มหลงในความรัก แต่ตอนนี้เห็นมือที่สวยงามของตัวเองซึ่งปราศจากความอัปลักษณ์ เธอก็รู้สึกได้ถึงน้ำหนักที่ยกขึ้นจากหัวใจ 

โซเนียหันศีรษะไปทางออสตินก่อนจะกระโจนเข้าสู่อ้อมกอดของเขาอีกครั้งขณะที่ร้องไห้

“ขอบคุณนะ!”

คำพูดของเธอถูกกลบด้วยน้ำตา ขณะที่เธอกอดเขาและร้องไห้อีกครั้ง หัวใจของเธอก็รู้สึกทั้งหวาน, ดีใจ, ตื่นเต้นและอารมณ์อื่นๆ อีกมากมาย ความรู้สึกที่เธอสูญเสียไปในครั้งนี้กลับมาแข็งแกร่งขึ้น 100 เท่า 

โซเนียกอดชายผู้ให้ทางเลือกใหม่ในชีวิต ครั้งนี้เธอร้องไห้ด้วยเหตุผลอื่นก่อนที่จะผล็อยหลับไป

ในขณะเดียวกันออสตินก็นั่งกอดและมองใบหน้าที่หลับใหลอย่างสงบของเธอก่อนจะยิ้มออกมา เขาทำผิดที่นี่ ไม่มีการเข้าใจผิดเลย แต่เขาจะใช้ชีวิตที่เหลือเพื่อทำให้เธอมีความสุข เขาไม่ได้โกหกในตอนที่พูดว่าชอบเธอ เขาเห็นว่าโซเนียพยายามหนักแค่ไหนและเขาก็ได้เห็นความเมตตาที่งดงามของเธอด้วย

ผู้ชายคนไหนที่ไม่ต้องการสิ่งนี้ในผู้หญิง? เขารู้สึกประทับใจเล็กน้อยกับการกระทำของเธอ 

ออสตินพูดขึ้นมาขณะจูบหน้าผากของเธอ

“ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะไม่ทำให้เธอร้องไห้อีก ฉันสัญญา”

พูดดังนั้นแล้วเขาก็กอดเธอก่อนจะดำดิ่งสู่ความฝันไป

ไม่นานหลังจากนั้นโซเนียก็ลืมตาขึ้น ความสับสนเกิดขึ้นก่อนที่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นจะย้อนเข้ามาในความคิดของเธอ ทำให้อารมณ์ของเธอแย่ลงเล็กน้อย แต่แล้วเธอก็สังเกตเห็นสถานการณ์ที่ตัวเองอยู่ทำให้เธอหน้าแดงเล็กน้อย 

โซเนียขยับตัวเองอย่างเงียบๆ เพื่อไม่ปลุกออสตินก่อนจะมองไปที่ใบหน้าที่หลับใหลของเขา เธอปัดผมที่ปิดหน้าของเขาออก ซึ่งทำให้มองเห็นหน้าของเขาได้อย่างชัดเจน เธอนึกถึงลักษณะเด่นแต่ละอย่างของเขาก่อนจะประหลาดใจอีกครั้งที่เขาดูสมบูรณ์แบบมาก แม้แต่เลโอนาร์โดก็ยังเทียบเขาไม่ได้เลย 

โซเนียค่อยๆ เคลื่อนมือมาจับหน้าเขาด้วยดวงตาของเธอที่มืดมัวก่อนจะพูดขึ้นมา

“ขอบคุณนะ”

+99,999 ความชอบ

คำพูดของเธอเต็มไปด้วยอารมณ์มากมาย ตอนนี้ดวงตาของเธอมีคำใบ้สีเข้มที่ไม่เคยมีมาก่อน ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้ออกมาจากเหตุการณ์นั้นอย่างเต็มที่ 

โซเนียจับใบหน้าของออสตินขณะพยายามอย่างสุดกำลังเพื่อระงับความรู้สึกที่เร่าร้อนของเธอให้กลับมา หัวใจที่ไร้เดียงสาแต่ใจดีของเธอก็เต้นเร็ว

“ฉันสัญญา คราวนี้ฉันจะไม่โง่อีก”

+99,999 ความชอบ

[ ดูเหมือนว่าอนาคตจะมืดมน ]

ระบบคิด…

 

 

 

-Donate-

True Money Wallet ID : mraxzy 

ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต\