The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 218 Revenge(3)

“พ-พวกแกเป็นใครกันแน่?”

ผู้นำถามขณะที่จับหน้าอกที่มีรูรั่วด้วยเลือด ผู้ชายอีกสองคนเองก็อยู่ในสถานการณ์เดียวกัน 

นอร่าหัวเราะเยาะเมื่อได้ยินคำถามของเขา ส่วนหนึ่งของความโกรธที่แผดเผาในตัวเธอลดลงแล้วแต่มันก็ยังไม่หายไป เธอจะทำให้พวกมันเสียใจในสิ่งที่ทำลงไป

ผู้นำหันศีรษะไปยังคนอื่นๆ ที่อยู่ข้างๆ ตัวเอง พวกมันอยู่ด้วยกันมานาน แค่มองตากันก็เข้าใจได้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร 

ทั้ง 3 คนพยักหน้าให้กันเป็นครั้งสุดท้ายและตั้งใจจะตัดลิ้นของตัวเองพยายามฆ่าตัวตาย พวกมันเป็นนักฆ่าที่เดินบนเส้นทางแห่งความตายมาโดยตลอด พวกมันรู้อยู่เสมอว่าความตายจะมาหาพวกตนในสักวันหนึ่งและพวกมันก็พร้อมที่จะอ้าแขนรับมัน

พวกมันทั้ง 3 ขยับโดยไม่ลังเลขณะที่พยายามกัดลิ้นตัวเอง 

นอร่าที่เห็นสิ่งนี้มีปฏิกิริยาช้าเนื่องจากอีกฝ่ายทำอย่างเด็ดขาดเกินไป โชคไม่ดีสำหรับพวกเขา ที่นอร่าไม่ใช่คนเดียวที่อยู่ในที่เกิดเหตุ

“โอ้…ไม่ พวกแกแบบนั้นไม่ได้นะ”

เขาพูดและนั่นเป็นเพราะร่างกายของพวกมันหยุดเคลื่อนไหว แรงกดดันทำให้พวกมันหยุดอยู่กับที่ สิ่งที่พวกมันทำได้คือมองไปที่ออสตินที่กำลังใกล้เข้ามาด้วยดวงตาที่เบิกกว้างและสั่นเทา 

ออสตินเอื้อมมือไปข้างๆ นอร่า แล้วตบไหล่ของเธอขณะที่พูด

“ทำสิ่งที่เธอต้องการสิครับ”

นอร่าที่ได้ยินคำพูดของเขามีอารมณ์มากมายแวบผ่านดวงตาของเธอ แต่สำหรับตอนนี้ เธอวางมันลงในขณะที่หันไปทางทั้ง 3 คนพร้อมกับดวงตาที่เดือดดาลด้วยความโกรธ 

เธอเดินไปหาพวกมันด้วยรอยยิ้มที่ส่งความเย็นไปถึงกระดูกสันหลัง ออสตินที่เห็นแบบนั้นก็หยิบถุงบางอย่างออกมาก่อนจะโยนมันไปทางนอร่า 

เธอมองเขาอย่างสงสัยขณะที่เขาพูด

“นี่คือยาพิเศษที่จะเพิ่มปฏิกิริยาตอบสนอง 300% และยังมีของที่มีประโยชน์อื่นๆ ด้วยนะครับ”

คำพูดของเขาทำให้รอบข้างเงียบลง 

นอร่าจับถุงไว้ครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะผงกศีรษะและเริ่มเดินไปหาทั้ง 3 ซึ่งตอนนี้กำลังมองออสตินราวกับว่าเขาเป็นปีศาจ

‘นั่นคือสิ่งที่พวกแกจะได้รับจากการถูกจับ’

ออสตินยิ้มเยาะในขณะที่เขาเดินไปใกล้ๆ โดยยังคงจ้องมองที่นอร่า เขาต้องการอยู่เป็นกำลังใจเธอ ไม่สำคัญหรอกว่าเธอฆ่าพวกมันหรือเปล่า เขาสามารถชุบชีวิตพวกมันได้ในภายหลัง เขาไม่ใช่แค่เจ้าชายแห่งชีวิตที่เปล่าประโยชน์ แม้ว่าโดยรวมแล้วจะมีข้อจำกัดอยู่บ้าง แต่ความสามารถที่เขามีนั้นเกินกำลังไปมาก

“อ๊ากกก!…ไม่นะ!…หยุดนะะะะะ!!”

“ม่ายยยยยยยยย!!”

“ทำไมกัน??!!!”

เสียงกรีดร้องที่โดดเด่น 3 เสียงดังก้องไปทั่วค่ำคืนอันเงียบสงัด ออสตินยังคงสงบนิ่งในขณะที่เขาเฝ้าดูการทรมานนองเลือดที่นอร่ากำลังกระทำอยู่ เสียงกรีดร้องดำเนินไป 1 ชั่วโมงก่อนที่มันจะจบลง 

ออสตินให้ไฟเขียวแก่นอร่าให้ฆ่าพวกมันในขณะที่เขาสัญญากับเธอว่าเขามีข้อมูลมากเกินกว่าที่พวกมันจะให้ได้ พอหมดชั่วโมง สิ่งที่เหลืออยู่ก็คือตุ๊กตาทั้ง 3 ตัวที่พังทลายและไม่หลงเหลืออารมณ์ใดๆ อีกต่อไปแล้ว

พวกมันถูกทรมาน ได้รับการเยียวยา และถูกทรมานอีกครั้ง ความรู้สึกที่ถูกกักขังอยู่ในตัวของนอร่าได้รับการปลดปล่อยและในที่สุดด้วยการมองครั้งสุดท้าย เธอก็ใช้ดาบแทงไปที่หัวใจของทั้ง 3 คนเพื่อสังหารพวกมัน 

นอร่าดึงดาบออกมาโบกเลือดที่อาบอยู่ก่อนจะมองดูศพและจ้องไปที่ดวงจันทร์ที่อยู่เหนือเธอ

เธอรู้สึกสงบและเยือกเย็นราวกับว่าภาระหายไปจากเธอ แต่ในขณะเดียวกันเธอก็รู้สึกว่างเปล่า เธอมอบความตายที่โหดร้ายที่สุดให้พวกมัน แต่มันไม่ได้ทำให้เธอมีความสุขขนาดนั้น พ่อที่เสียไปของเธอก็ไม่กลับมาหาเธออยู่ดี เขายังคงตายอยู่ 

ครั้งหนึ่งเธอเคยคิดว่าการทำเช่นนี้จะทำให้เธอสมหวัง แต่สิ่งที่เติมเต็มคือความรู้สึกว่างเปล่า

“โอเคไหมครับ?”

ทันใดนั้นเองเสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น ดวงตาที่งุนงงของเธอจับจ้องไปที่ออสตินที่กำลังเดินมาหาเธอ ดวงตาของเธอกลายเป็นฝ้าฟางขณะที่เธอรู้สึกเจ็บปวดและรู้สึกผิดเล็กน้อยในหัวใจ คนที่เธอฆ่าคือคนที่ทำให้ออสตินเจ็บปวดที่สุดในอดีต พวกมันเป็นสาเหตุของความเจ็บปวดและความทุกข์ทรมานส่วนใหญ่ของเขา

แต่ออสตินกลับไม่ได้ทำอะไรและมอบความพึงพอใจให้กับเธอทั้งหมด เขาซ่อนความโกรธไว้มากแค่ไหนภายใต้รอยยิ้มนั่นกัน? เขาผ่านความเจ็บปวดมามากแค่ไหน? และเขาจ่ายราคาไปเท่าไรเพื่อค้นหาสิ่งที่พวกมันทำ?

ความคิดเหล่านี้ทำให้นอร่าล้างหัวใจของเธอด้วยความเจ็บปวดที่ถาโถมเข้ามาไม่หยุดพร้อมกับน้ำตาที่ยังคงไหลริน

เมื่อเห็นแบบนั้นออสตินก็พุ่งเข้าไปหาเธอขณะที่เขากอดเธอ ดวงตา ‘กังวล’ ของเขาจับจ้องที่เธอขณะที่เขาพูด

“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ? เจ็บหรือมีอะไรหรือเปล่าครับ?”

เขายังคงถามคำถามใส่เธอ แต่เธอกลับไม่ตอบ เธอเอาแต่มองเขาขณะที่ความรู้สึกของเธอท่วมท้น มือที่สั่นเทาของเธอเอื้อมไปหาเขาขณะที่เธอจับใบหน้าของเขา หัวใจที่ว่างเปล่าของเธอได้พบกับชีวิตแล้ว เธอจะควบคุมความรู้สึกของตัวเองได้อย่างไร ในเมื่อมีใครบางคนที่มอบทุกอย่างให้กับเธอ?

แคร่ก…แคร่ก…ตู้มมม!

โซ่ตรวนที่พันธนาการหัวใจของนอร่าไว้แตกสลายพร้อมกับสูบฉีดความรู้สึกของเธอไปทุกส่วนของร่างกาย เธอมีคนที่รักเธออย่างนี้ คนที่เต็มใจรับความเจ็บปวดแทนเธอ จะเก็บซ่อนความรู้สึกไว้ทำไม? แล้วถ้ามันพังขึ้นมาหล่ะ? เธอจะฆ่าใครก็ตามที่บอกว่าไม่เอง

“ไม่เป็นไร ฉันโอเค”

นอร่าพูดขณะที่เธอจับใบหน้าของออสตินที่ ‘สับสน’ 

นอร่าหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นแบบนั้น เธอรู้ว่าความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอไม่ใช่แบบนั้น ความรู้สึกที่เขามีต่อเธอคือความรักที่บริสุทธิ์(?) แต่เธอสามารถบอกได้ว่าเขาถูกรบกวนจากความงามของเธอ เธอจะเริ่มจากสิ่งเล็กๆ ก่อน แล้วเธอจะฉีกหัวใจของเขาทิ้งไปและทำให้มันเป็นของเธอโดยสมบูรณ์

“ฉันแค่คิดว่าตัวเองมีความสุขจริงๆ ที่มีนายเป็นน้องชายหน่ะ”

“งั้นเหรอครับ…”

ออสตินตอบกลับด้วยรอยยิ้มที่ ‘โล่งใจ’ ด้วยเหตุผลบางอย่างที่นอร่ารู้สึกดึงดูดใจอย่างมาก เธอผู้ซึ่งยอมรับตัวเองได้ในที่สุดจึงเริ่มเคลื่อนไหว ก่อนที่ออสตินจะทันได้ตอบสนอง เธอถอดหน้ากากบนใบหน้าของเขาออกขณะที่เธอปลดเวทมนตร์ปลอมตัวใส่พวกตัวเอง ภาพของออสตินก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเธอเหมือนที่เธอจำได้

และภายใต้สายตาที่ ‘ไม่อยากจะเชื่อ’ ของออสติน เธอขยับไปข้างหน้าขณะที่เธอรับริมฝีปากของเขา จูบเขาขณะที่เธอเพลิดเพลินกับรสชาติของริมฝีปากของเขา

นอร่าไม่ให้เวลาออสตินได้ตอบโต้เพราะเขาอยู่ในท่ากำลัง ‘ตกใจ’ เธอรั้งร่างของเขาไว้ใกล้ตัวเอง ริมฝีปากของเธอชิมรสของเขาขณะที่เธอและเขาล้มลงกับพื้น เธออยู่เหนือเขาขณะเอาแต่ชิมริมฝีปากของเขา จูบเขาด้วยทักษะมือสมัครเล่นทั้งหมดของเธอ

ร่างกายของนอร่ารู้สึกร้อนและตื่นเต้น เธอไม่เคยรู้สึกมีความสุขแบบนี้มาก่อน แต่เธอก็อยู่ได้ไม่นานเมื่อออสตินสงบสติอารมณ์ได้แล้วก่อนที่เขาจะผลักเธอออกไป

ออสตินมองนอร่าด้วยใบหน้า ‘หน้าแดง’ ที่โกรธเกรี้ยวพร้อมกับพูดขึ้น

“ทำอะไรหน่ะครับนอร่า!”

 

 

 

-Donate-

True Money Wallet ID : mraxzy 

ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต\