The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 524 Planning And Feeding
“คุณนี่ช่างเป็นคนลึกลับจริงๆ ค่ะ” อิซาเบลล่ากล่าว สีหน้าของเธอเริ่มเย็นชาขึ้นก่อนจะพูดต่อ “คุณทำให้ความสนใจของฉันเพิ่มขึ้นอย่างเต็มที่แล้วสิ”
“ดีจังนะครับ” ผมตอบพลางเอนหลังพิงที่นั่ง ในขณะที่มือส่งเอกสารอีกชุดให้อิซาเบลล่า
เธอรับมันไปและเริ่มอ่านด้วยสีหน้าที่คงความเรียบเฉยอยู่เช่นเคย จนกระทั่งเธออ่านจบและพูดขึ้น
“ไม่ล่ะ เงื่อนไขนี่มันมากเกินไปค่ะ”
“ไม่มากหรอกครับ หากเทียบกับสิ่งที่คุณจะต้องสูญเสียหากผมปล่อยข้อมูลที่มีอยู่ในมือออกไป”
คำตอบของผมทำให้ทั้งบูธตกอยู่ในความเงียบ เอกสารที่ผมยื่นให้อิซาเบลล่าระบุข้อเรียกร้องของผมสำหรับการช่วยเหลือเธอ ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการที่อาณาจักรของเธอจะต้องอนุญาตให้ผมและกลุ่มคนที่ผมนำเข้าไปในเขตแดนนั้นเพื่อฝึกฝนและล่าสมบัติ รวมถึงสิทธิพิเศษอื่นๆ อีกบางประการ
“ฉันอาจจะรับข้อเสนอนี้ ถ้าคุณไม่ได้บอกว่าคุณสามารถเปิดเขตแดนนั้นได้เอง ซึ่งหมายความว่าคุณรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับมันมากกว่าอาณาจักรของฉัน นั่นก็เท่ากับว่ากลุ่มของคุณมีโอกาสได้สมบัติทรงพลังมากกว่าที่อาณาจักรฉันจะได้ค่ะ”
คำพูดของเธอทำให้ผมแสร้งทำสีหน้า ‘ประหลาดใจ’ แต่ในใจกลับคิดว่า ‘ดีหล่ะ เธอติดกับแล้ว’
“งั้นคุณลองบอกมาสิว่าคุณเสนออะไรให้ผมได้บ้าง?”
ผมถาม
“ฉันอาจจะยอมรับข้อเสนอเรื่องการให้กลุ่มของคุณเข้ามาได้ แต่ต้องมีสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษรว่าทุกอย่างจะถูกแบ่งเท่าๆ กัน ครึ่งต่อครึ่งค่ะ”
“ไม่มีทาง”
ผมตอบกลับทันที พลางหยิบองุ่นจากจานขึ้นมากินอีกครั้ง
ผมจ้องมองอิซาเบลล่าด้วยสายตาแหลมคมก่อนจะพูดต่อ
“ผมยอมทำสัญญาที่ระบุว่าอาณาจักรเอเรียนจะไม่ได้รับความเสียหายจากข้อตกลงนี้เท่านั้นครับ”
“นั่นมันคลุมเครือเกินไป”
อิซาเบลล่าโต้กลับ
“งั้นคุณลองระบุเงื่อนไขที่ชัดเจนกว่านี้มาเองสิ”
ผมตอบกลับ ซึ่งเธอก็กล่าวขึ้นมา
“เรื่องนี้ต้องใช้เวลาและการคิดทบทวนสักหน่อย”
“แล้วคุณต้องการเวลาเท่าไหร่หล่ะ?”
ผมถาม
“ฉันขอเวลาหนึ่งสัปดาห์ในการกำหนดเงื่อนไขของฉันค่ะ”
อิซาเบลล่าได้ตอบกลับ
‘ดูเหมือนว่าเธอจะทำการสืบค้นประวัติของฉันอย่างละเอียดในช่วงเวลานี้แน่ๆ’
ผมรู้จักเธอดี เธอจะพยายามทุกวิถีทางเพื่อขุดหาจุดอ่อนหรือข้อมูลอะไรที่สามารถใช้ควบคุมผมได้ แต่โชคไม่ดีสำหรับเธอ เพราะเกมที่เธออยากเล่นนี้มันแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่ม
“แน่นอน ใช้เวลาของคุณได้เลย คุณคงรู้อยู่แล้วว่าจะติดต่อผมยังไง”
ผมกล่าวก่อนจะลุกขึ้นและเดินออกจากคาเฟ่ไป ซึ่งในขณะนั้นผมก็รู้สึกได้ถึงสายตาที่เต็มไปด้วยความอันตรายของอิซาเบลล่าที่จับจ้องมาที่หลังของตัวเองตอนที่ออกจากคาเฟ่
‘เห้อออ…ดูเหมือนว่าเราจะทำให้เธอเคลื่อนไหวซะแล้ว’
การเริ่มต้นครั้งนี้จะนำไปสู่กระบวนการต่อเนื่องที่อิซาเบลล่าจะต้องเคลื่อนไหว การทำให้เธอตกหลุมรักผมไม่ต่างอะไรกับการทำสงคราม และผมต้องระมัดระวังอย่างมาก ผมไม่ได้ต้องการเพียงความรักของเธอ แต่ผมยังต้องหลีกเลี่ยงความหมกมุ่นแบบสุดขีดที่เธอมักจะมีต่อสิ่งที่เธออยากควบคุมอีกด้วย
‘มีอะไรให้ทำอีกเยอะเลยใช่ไหมเนี่ย?’
ผมถามตัวเองพลางเดินไปตามเส้นทางในสถาบัน ตอนนี้มีผู้หญิงหลายคนรออยู่ใน “ลิสต์” ของผม ตามที่คลาร่าเคยรายงาน ถ้าผมประเมินไม่ผิด บางคนเป็นเหมือนระเบิดเวลาที่พร้อมจะระเบิดเมื่อเจอผม ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ การระเบิดก็จะยิ่งรุนแรงขึ้น
‘จากนี้ไป ชีวิตเราคงเหมือนกับแขวนอยู่บนเส้นด้ายบางๆ’
จนถึงตอนนี้ผมพยายามทำงานหนักเพื่อให้พวกเธอรัก แต่สิ่งต่างๆ จะยิ่งซับซ้อนขึ้น เส้นแบ่งระหว่างการถูกปฏิเสธและความทุกข์นั้นบางมาก โดยเฉพาะกับผู้หญิงที่มี “ความคิดหลุดโลก” อยู่ในหัว
‘ก่อนอื่น มาเติมเต็มความต้องการขององค์หญิงก่อนละกัน’
ผมยังไปไม่ถึงจุดสิ้นสุด แต่ถึงกระนั้นผมก็ยังได้รับความรักจากสาวๆ ส่วนใหญ่ เมื่อพวกเธอสารภาพรักแล้ว ผมจะต้องจัดการกับพวกเธอ ไม่ว่าจะซ่อนมันไว้หรือด้วยวิธีอื่นก็ตาม
เมื่อกลับมาถึงคฤหาสน์ มันก็เกือบจะว่างเปล่าแล้ว มีเพียงคนรับใช้เดินไปมา คลาร่าไปเรียนแล้ว และแม้ว่าผมอยากจะไปเรียนด้วยก็เถอะ แต่ตอนนี้ผมต้องระมัดระวังให้มากขึ้น โดยเฉพาะหลังจากที่ 007 แสดงให้ผมเห็น
ทันทีที่นั่งลงบนเก้าอี้ ฟาร์ร่าก็ปรากฏตัวบนตักของผมด้วยดวงตาสีแดงของเธอที่เป็นประกายด้วยความกระหาย
ผมเงยหน้าเล็กน้อย ขณะเปิดคอให้เธอพร้อมกับพูดว่า
“ตามสบายเลย”
ฟาร์ร่าปรากฏตัวพร้อมกับออร่าที่ดึงดูดและลึกลับ เมื่อเธอนั่งลงบนตักของผม ร่างเล็กของเธอเข้ากันพอดีกับตักของผม ความเย็นของเธอผสานเข้ากับความอบอุ่นของผม จุดไฟในหัวใจผมให้ลุกลามจากภายในสู่ภายนอก
นิ้วมือของผมลูบไล้ไปตามแนวกระดูกสันหลังของเธอ สัมผัสถึงความนุ่มนวลที่ซ่อนอยู่ใต้ชุดของเธอ ลมหายใจของเธอปัดเป่ามาที่คอของผม เป็นเหมือนสัญญาณที่เย้ายวนถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น กลิ่นหอมของเธอซึ่งเป็นส่วนผสมของลาเวนเดอร์และความลึกลับที่น่าหลงใหล ปกคลุมผมไว้ในหมอกที่อบอวลด้วยอารมณ์
ริมฝีปากของฟาร์ร่าแตะเบาๆ บนผิวที่อ่อนไหวของลำคอผม สัมผัสของเธอเบาหวิวแต่เต็มไปด้วยพลัง ทำให้ผมต้องเงยคอขึ้นเพื่อเปิดทางให้อย่างเต็มใจ เป็นการเสียสละที่ผมพร้อมจะมอบให้ในการเต้นรำแห่งความลึกลับและความเย้ายวนนี้
เสียงกระซิบเบาๆ ดังขึ้นเมื่อเธอเผยเขี้ยวอันแหลมคมของเธอ สะท้อนถึงความอันตรายที่เพิ่มเสน่ห์ให้กับเธออีกขั้น หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้น ริมฝีปากของเธอสัมผัสคอผมลึกลงไป ในขณะที่ลมหายใจเย็นๆ ของเธอส่งความสั่นสะท้านไปทั่วร่างกาย
เมื่อได้รับอนุญาตจากผม เขี้ยวของฟาร์ร่าก็ฝังลึกลงมายังลำคอของผม ความรู้สึกเจ็บปวดชั่วขณะถูกแทนที่ด้วยความรู้สึกพึงพอใจที่หลั่งไหลเข้ามา เลือดในเส้นเลือดผมเริ่มเคลื่อนไหวราวกับตอบรับการดื่มของเธอ ในขณะเดียวกันผมก็รับรู้ได้ถึงการสั่นของร่างเธอในอ้อมกอด ราวกับว่าความสัมพันธ์ระหว่างเราทั้งสองกำลังลึกซึ้งยิ่งขึ้น
มันเป็นการผสมผสานระหว่างความเจ็บปวดและความสุขที่ส่งคลื่นความรู้สึกไปทั่วร่างกาย ผมสูดลมหายใจลึกขณะรับความรู้สึกแปลกใหม่นี้ที่ทั้งแปลกประหลาดและน่าหลงใหล ในขณะที่เส้นแบ่งระหว่างความจริงและความฝันเริ่มเลือนลาง
เมื่อเวลาผ่านไปประมาณ 2 นาที ฟาร์ร่าก็ถอนเขี้ยวออกด้วยใบหน้าที่ดูอ่อนแรงและเปี่ยมด้วยความพึงพอใจ ดวงตาของเธอเป็นประกายและแก้มของเธอก็แดงระเรื่อ ใบหน้าที่เคยเย็นชาเปลี่ยนไปจนดูน่ารัก
“นายท่าน~”
เสียงที่เต็มไปด้วยความปรารถนาออกมาจากปากของฟาร์ร่า ขณะที่เธอร้องเรียกผม ดูเหมือนว่ามันติดอยู่ข้างในตัวผม เพราะผมใช้เวลากับออร์เฟียสไปเรื่อยๆ ซึ่งส่งผลต่อเธอมากกว่าที่ผมคิดไว้มาก มันคงจะน่าแปลกใจถ้ามันไม่ส่งผลกระทบต่อเธอ เมื่อพิจารณาถึงเซ็กส์ประเภทต่างๆ ที่ออร์เฟียสกับผมทำกันแล้ว แต่น่าเศร้าที่ตอนนี้ไม่ใช่เวลานี้
“พักผ่อนเถอะที่รัก…”
ผมพูดพลางจุมพิตที่ริมฝีปากของเธอ
ฟาร์ร่าหายกลับเข้าไปในร่างผมด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความพึงพอใจอันเลื่อนลอยจากเลือดที่ได้ดื่ม และผมก็ไม่คิดจะฉวยโอกาสในเวลาที่เธอไม่พร้อมเช่นนี้
เมื่อฉันผ่อนคลายตัวเองจากความร้อนแรงที่เพิ่งผ่านพ้นไป ผมก็หยิบอุปกรณ์สื่อสารขึ้นมาและติดต่อราล์ฟ ซึ่งไม่นานนักเสียงของเขาก็ดังขึ้น
“ว่าไงไอ้หนู?”
“ไม่มีอะไรมากหรอกครับ ผมแค่อยากรู้ว่าการวางแผนโจมตีคืบหน้าไปถึงไหนแล้ว?”
ผมถาม
“ทุกอย่างเกือบพร้อมแล้ว สมาชิกทุกคนกำลังเดือดพล่านด้วยความกระหายเลือด แม้แต่แอธีน่าก็แทบจะอดกลั้นไม่อยู่ที่จะได้ออกไปบุกตะลุย”
คำพูดสุดท้ายของราล์ฟเต็มไปด้วยความกังวล
“พี่สาวจะไปด้วยงั้นเหรอ?”
ผมถาม
“ใช่ นายก็รู้ว่าเธอเป็นยังไงในตอนที่อารมณ์เข้าครอบงำ ฉันกลัวว่าเธออาจทำให้แผนการของเราผิดพลาดเอาหน่ะสิ”
เมื่อได้ยินแบบนี้ผมก็เงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อ
“ไม่ต้องห่วงครับ ปล่อยให้พี่สาวระบายความโกรธออกมาได้เลย ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ผมจะจัดการเอง”
เมื่อได้ยินคำพูดของผม ราล์ฟก็ถามขึ้นมา
“แน่ใจนะ?”
“แน่ใจครับ” ผมตอบ
“งั้นก็โอเค”
เมื่อได้ยินคำตอบของราล์ฟ ผมก็ถามต่อ
“แล้วอีกแผนหนึ่งไปถึงไหนแล้วครับ?”
“มันยังต้องใช้เวลาอีกนานกว่าจะเสร็จสมบูรณ์ แต่เราก็คืบหน้าอยู่เรื่อยๆ”
คราวนี้น้ำเสียงของราล์ฟแฝงไปด้วยความหวาดหวั่น และเขามีสิทธิ์ที่จะเป็นกังวล เพราะสิ่งที่ผมขอให้เขาทำไม่ใช่เรื่องง่าย
“ทุกอย่างปลอดภัยใช่ไหมครับ?”
ผมถาม
“ปลอดภัยดี”
ราล์ฟตอบ
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต\