The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 503 Girl Trouble All The Way
ผมเปิดประตูอย่างช้าๆ และเดินออกมาพร้อมกับเกรซ ชุดของเธอยับเล็กน้อย แต่โดยรวมแล้วเธอดูเหมือนเดิม เพียงแต่ว่าเธอเปล่งประกายเป็นพิเศษในขณะที่มดลูกของเธอเต็มไปด้วยเมล็ดพันธ์สีขาวของผมที่ถูกอุดไว้ด้วยกางเกงในของเธอ
“ลูกเสร็จมาซะเยอะเลยนะ…”
เกรซกระซิบพร้อมกับทำหน้ายู่ขณะกุมเอวของเธอ ตอนนี้มันเพิ่งผ่านมาเพียงชั่วโมงหนึ่งเท่านั้นนับตั้งแต่เราเข้าไปในห้องทำงานของเธอ แต่เราทำอะไรหลายอย่างมากในหนึ่งชั่วโมงนั้น
“ก็แม่ไม่ได้บ่นอะไรตอนที่ผมตีก้นแม่นี่ครับ~”
ผมกระซิบเย้ายวนทำให้ร่างกายของเกรซสั่นไหวเล็กน้อย เธอตบไหล่ผมเบาๆ
“ไปเถอะ แม่มั่นใจว่าลูกยังมีอะไรให้จัดการอีกเยอะ เอาไว้เราค่อยมาคุยแบบครอบครัวกันทีหลัง แล้วก็อาเรียรอเจอลูกใจจนจะขาดแล้วด้วย”
คำพูดสุดท้ายของเกรซกลายเป็นนุ่มนวลซึ่งผมคุ้นเคยดี ไม่มีข้อสงสัยเลยว่า ‘สาวน้อย’ คนนั้นคงจะอาละวาดครั้งใหญ่ในตอนที่เธอไม่ได้เจอผม แต่พอเห็นว่าสถาบันยังคงปลอดภัย ก็คงต้องบอกว่าเกรซรับมือได้ดีมาก
“ไม่ต้องห่วงหรอกครับ เดี๋ยวเธอก็มาหาผมเองแหละ”
ผมตอบพลางจูบเบาๆ บนแก้มของเธอก่อนจะเดินออกไป ตอนนี้หลังจากจัดการทุกอย่างกับเกรซเรียบร้อยแล้ว สิ่งที่เหลือคือการประชุมเพื่อเสนอแนวร่วมที่เข้มแข็งในสงครามที่จะครอบงำโลกในอนาคต
ด้วยร่างกายที่เบาและจิตใจที่เป็นสุข ผมจึงเดินออกจากอาคารและไม่นานก็ใช้สถานีขนส่งเพื่อกลับมายังคฤหาสน์ของตัวเอง ผมใช้เวลาไม่นานในการเข้าไปในนั้นขณะที่เดินผ่านแถวคนรับใช้จนกระทั่งเลยมาถึงห้องที่คลาร่ายืนอยู่หน้าห้องนั้น เรา 2 คนพยักหน้าให้กันก่อนจะเข้าไปในห้องของผม
ทันทีที่เข้ามาแล้ว คลาร่าก็กระโดดกอดผมแน่น ริมฝีปากของเธอจูบที่คอของผมพร้อมกับแทะมันเบาๆ
“คุณอยู่กับใครมาก่อนหน้านี้เหรอคะ…”
คลาร่าถามหลังจากที่เธอปล่อยคอของผม เหมือนว่าเธอจะดมกลิ่นผมจนพอใจแล้ว
“ฉันไปหาแม่มาหน่ะ”
“โอ้?…สนุกไหมคะ?”
คลาร่าถามขณะเราเดินไปที่เตียง
“มากเลย”
ผมตอบพลางนอนลงบนเตียง โดยหย่อนหัวลงบนตักของคลาร่า มือของเธอค่อยๆ ลูบผมของผม ขณะที่เธอมองลงมาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรัก
“แล้วกับมาร์ลีนเป็นยังไงบ้างเหรอคะ?”
“เป็นไปด้วยดี ไม่ต้องสงสัยเลยว่าตอนนี้เธอคงจะประชุมกับแคทเธอรีนอยู่”
ผมตอบพลางหลับตาเพื่อเพลิดเพลินไปกับการถูกลูบหัวอย่างช้าๆ ขณะที่พูดถึงความปรารถนาในใจออกมา และทันใดนั้นเองผมก็รู้สึกถึงน้ำหนักเล็กๆ บนหน้าอก
ซึ่งพอผมลืมตาขึ้นมาดูก็เห็นอาเรียที่นอนอยู่บนอกของตัวเองแแล้ว โดยที่ด้านข้างขอบตาเธอเปียกเล็กน้อย โชคดีที่เธอมีรูปร่างเล็กเหมาะกับเด็กจริงๆ
“ฮึ่กกก… พ่อจ๋าทิ้งหนูไป… พ่อจ๋ามะ-ไม่รักหนูแล้วเหรอ?”
อาเรียถามพลางน้ำตาเริ่มไหลลงมา
เมื่อเห็นแบบนั้นก็ทำให้ผมรู้สึกเจ็บที่อกเล็กน้อย ถ้าเป็นอาเรียในรูปลักษณ์ที่เป็นผู้ใหญ่คงน่าตลก แต่การเห็นอาเรียร้องไห้ในรูปลักษณ์แบบนี้กลับทำให้ใจผมสลาย
ด้วยรอยยิ้มเบี้ยวผมค่อยๆ เริ่มลูบหัวของอาเรีย สิ่งนี้ได้ผลเมื่อน้ำตาของเธอหยุดไหลโดยอัตโนมัติ
“พ่อมีเรื่องสำคัญที่ต้องไปทำหน่ะจ่ะ เลยต้องไป ดังนั้นอย่าคิดว่าพ่อไม่รักหนูเลยนะ พ่อรักหนูหมดหัวใจเลย แล้วหนูอยู่กับแม่ไม่สนุกเหรอคะ?”
พอได้ยินคำพูดของผม ผมก็เห็นแววตาของอาเรียสว่างขึ้น เธอพยักหน้าอย่างแรง ซึ่งทำให้ผมหัวเราะเบาๆ
ผมค่อยๆ นำหัวของอาเรียไปวางบนอก ทำให้เธอนอนลงบนผมก่อนจะเริ่มลูบหัวของเธอพร้อมกับร้องเพลงกล่อมเบาๆ
“ทำไมเจ้าหญิงของพ่อไม่ลองมานอนตรงนี้ดูหล่ะคะ…”
ขณะที่พูดผมก็เริ่มฮัมเพลงเบาๆ เพลงที่มีเสน่ห์พอที่จะทำให้ตาของอาเรียปิดลงในเวลาไม่นาน ไม่นานเธอก็หลับสนิทขณะกอดผมแน่นด้วยรอยยิ้มที่มีความสุขมาก
พอเห็นแบบนั้นผมก็หันไปหาคลาร่าที่มองทุกอย่างด้วยความตกตะลึง แต่เธอก็มันสลัดออกและถามด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“เธอเป็นใครเหรอคะ?”
“ในกรณีนี้ เธอไม่รู้คงจะดีกว่านะ”
พอยินคำตอบของผม คลาร่าก็พยักหน้าและไม่ถามอะไรอีก แต่รู้จักเธอดี ผมเข้าใจได้ว่าตอนนี้ต้องมีอะไรบางอย่างลึกๆ เกิดขึ้นในใจของเธอแล้ว ผมจับมือของเธอแล้ววางกลับบนหัวของผมก่อนจะพูดต่อ
“บอกฉันหน่อยสิว่ามีอะไรที่รบกวนใจเธออยู่”
คลาร่าไม่ลังเลที่จะพูด ขณะที่เธอเริ่มเล่นกับผมของผมอีกครั้ง
“แค่เห็นว่าคุณจัดการกับเด็กคนนี้อย่างไรก็ทำให้ฉันเห็นว่าคุณจะต้องเป็นพ่อที่ดีมากแน่ๆ ค่ะ”
ได้ยินแบบนี้ ผมก็ยกคิ้วถาม
“เธออยากมีลูกเหรอ?”
คลาร่าพยักหน้าและพูดต่อ
“อยากค่ะ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ฉันอยากมีตอนที่ทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้ว และเมื่อฉันมั่นใจว่าตัวเองจะเป็นแม่ที่ดีได้ค่ะ”
เมื่อได้ยินคำตอบเหล่านี้ ผมก็หัวเราะเบาๆ ก่อนจะจับมือที่กำลังเล่นกับผมของตัวเองมาจูบเบาๆ ด้วยแววตาที่มั่นใจ ผมมองลึกเข้าไปในตาของคลาร่า ดวงตาสีน้ำตาลของเธอจับจ้องมาที่ผม ผมสีดำของเธอปล่อยลง เขาทั้งสองบนหัวของเธอทำให้เธอดูน่ารัก โดยรวมแล้วทำให้ใบหน้าของหญิงสาวที่อยู่เหนือผมน่าทึ่ง
เมื่อได้ความสนใจของเธอแล้วผมก็พูดขึ้นมาด้วยเสียงที่มั่นใจ
“ฉันอาจไม่รู้ว่าสถานการณ์ของตัวเองจะจบลงยังไง แต่ฉันรู้สิ่งหนึ่งที่แน่นอนคือเธอจะต้องเป็นแม่ที่ยอดเยี่ยมได้แน่ๆ”
“ออสตินคะ…”
คำพูดของผมทำให้เธอยิ้มก่อนจะจูบผม ริมฝีปากของเราประกบกันด้วยความรัก ไม่ใช่ความใคร่ เราอยู่ในตำแหน่งนี้สักพักจนคลาร่าดึงตัวกลับไป
ผมเห็นสัญญาณของความใคร่ในตัวเธอได้ แต่ผมก็ส่ายหัวและชี้นิ้วไปที่อาเรียที่อยู่บนตัวผม ทำให้เธอทำหน้าบึ้ง แต่สุดท้ายเธอก็ปล่อยมันไปและกลับมาคุยกับผมอีกครั้ง
“แล้วมีอะไรเกิดขึ้นบ้างตอนที่ฉันไม่อยู่?”
ผมถาม
“เยอะเลยค่ะ…”
คลาร่าตอบก่อนจะเริ่มพูดต่อ
“คาร์เมลติดต่อฉันอีกครั้ง เธออยากจะเจอกับคุณค่ะ”
“เลื่อนไปก่อน คงต้องใช้เวลาสักหน่อยกว่าฉันจะลงมือได้ ยิ่งบ่มเธอนานเท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้อร่อยมากขึ้นในตอนเก็บเกี่ยว”
“โอลิเวียติดต่อฉันมาและบอกว่ามีเรื่องด่วนค่ะ”
“อืมมม… ถ้าเธอพูดอย่างนั้นคงจะเป็นเรื่องด่วนจริงๆ ฉันจะไปพบเธอ”
“ไนล่าติดต่อมาว่าเธออยากจะเรียกร้องหนี้ที่คุณติดเธออยู่ค่ะ”
“ดี ดูเหมือนว่าเธอจะตกอยู่ในมือของฉันเร็วๆ นี้”
“ลาโนร่าขอเข้าพบกับคุณค่ะ”
“ฉันจะจำไว้นะ”
“นาตาเลียน้อยที่แสนขี้อายติดต่อมาบอกว่าอยากพบคุณเพื่อมอบบางอย่างให้ค่ะ”
“หืม…คงถึงเวลาจัดการกับแมวน้อยขี้อายคนนั้นแล้วสินะ”
“ทั้งซานะและรินะอยากคุยกับคุณค่ะ”
“ดูเหมือนว่าสองพี่น้องตัวร้ายต้องการบางอย่างสินะ”
“เอ็มม่ามาหาฉัน เด็กคนนั้นอยากรู้ว่าจะทำยังไงให้ได้รับความสนใจจากคุณมากกว่านี้ค่ะ”
“แล้วเธอบอกว่าอะไรไปหล่ะ?”
ผมถามกลับไป
คลาร่ายิ้มเจ้าเล่ห์ขณะตอบ
“ก็แค่บอกให้เธอจะเข้าหาคุณมากขึ้นหน่ะค่ะ”
“เธอนี่เจ้าเล่ห์จริงๆ”
ผมพูดและเธอก็ตอบกลับ
“ไม่เท่ากับคุณหรอกค่ะ”
“แน่นอนอยู่แล้ว”
ผมเห็นด้วยและหัวเราะเบาๆ ด้วยกัน จากนั้นคลาร่าก็พูดต่อ
“เจ้าหญิงซาบริน่าติดต่อกลุ่มเรามา หวังว่าคุณจะมีเวลาให้เธอบ้างค่ะ”
“ฉันจะปล่อยให้เรื่องนั้นดำเนินไปก่อน”
“โซร่าอยากคุยกับคุณค่ะ”
“คงถึงเวลาที่จะดึงคันโยกนั้นแล้ว”
“เอลล่าจากฝ่ายของคาร์เมลติดต่อมา ดูเหมือนว่าเธออยากคุยเกี่ยวกับสถานการณ์ของเธอกับคาร์เมลค่ะ”
“คิดว่าเธอคงวางแผนเสร็จแล้ว”
“โซเนียคิดถึงคุณ เธอต้องการความอบอุ่นจากคุณค่ะ”
“ฉันจะให้จนเธอพอใจเลย”
‘เห้อออ ดูเหมือนว่าตารางเวลาของฉันจะแน่นไปหมดเลย…’
ผมเพิ่งกลับมา แต่ดูเหมือนว่าปัญหาผู้หญิงจะยิ่งเพิ่มมากขึ้น นอกจากนี้ยังมีข้อความจากโลร่า, เซลด้า, มิร่า และคนอื่นๆ ที่ต้องจัดการอีกด้วย
“เห้อออ.…”
“คุณสามารถใช้เวลาได้ตามสบายเลยค่ะ…”
คลาร่าพูดเมื่อเห็นผมถอนหายใจ
ผมยิ้มเจื่อนๆ ให้กับเธอ
“ก็คงจริง…”
ผมพูดขณะที่คลาร่าค่อยๆ เอาหัวของผมออกจากตักของเธอและนอนลงข้างๆ ผม เนื่องจากอาเรียนอนอยู่บนหน้าอกของผม สิ่งที่เธอทำได้คือนอนหนุนแขนขวาของผมและกอดมันแน่นขณะที่เธอซุกตัวเข้ามาใกล้
“แค่รู้ไว้ว่าฉันอยู่ที่นี่เพื่อคุณก็พอแล้วค่ะ…”
คลาร่าพูด ซึ่งผมก็ยิ้มให้เธอ ไม่นานผมก็หลับตาเพื่อพยายามพักผ่อนซักเล็กน้อย
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต\