The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 315 Cutness The Weapon Of Mass Destruction

ผมทิ้งซาบรีน่าผู้ที่กำลังสงสัยไว้ข้างหลังก่อนจะเดินออกมาจากสวนโดยที่อเล็กซ์และเจค็อบยืนอยู่กับเพื่อนอีกคนหนึ่ง 

เมื่อเห็นผมรอยยิ้มของเธอก็สว่างขึ้นขณะที่เธอรีบวิ่งกระโดดมาหาผม ในขณะที่รูปลักษณ์ที่น่ารักของเธอดึงดูดใจทุกคนที่จ้องมองเธอ

“เป็นยังไงบ้างคะ?”

เอมิลี่ถามขณะที่เธอยืนอยู่ตรงหน้าฉัน ดวงตาคล้ายอัญมณีสีเขียวของเธอจับจ้องมาที่ฉัน ฉันยิ้มให้เธอแล้วยักไหล่ขณะที่ฉันพูด

“ก็ไม่เลว บางทีในอนาคตกลุ่มของเราอาจจะได้ร่วมมือกันก็ได้ครับ”

“จริงเหรอคะ! เยี่ยมไปเลยค่ะ!”

เอมิลี่ตอบด้วยการกระโดดอย่างมีความสุข ซึ่งผมก็ยิ้มตอบอย่างมีความสุข

“ไปเดินเล่นด้วยกันหน่อยไหมครับ?”

ผมถามทำให้เอมิลี่พยักหน้าอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นอย่างนั้นผมก็บอกให้งานกับอเล็กซ์และเจค็อบในการไปสำรวจรอบๆ 

อเล็กซ์สำรวจข้อมูลเชิงลึก ในขณะที่เจค็อบวิ่งไปที่พื้นที่ฝึกซ้อมเพื่อหวังว่าจะได้ต่อสู้กับใครซักคนที่นั่น 

หลังจากส่งทั้ง 2 คนไปตามทางของตัวเองแล้ว ทั้งผมและเอมิลี่ก็เริ่มเดินไปด้วยกันในขณะที่เราคุยกันเรื่องชีวิตของตัวเอง

โชคดีที่เอมิลี่รู้ว่าผมมีชื่อเสียงแค่ไหน เธอจึงเลือกใช้เส้นทางที่ไม่ค่อยมีคนอยู่

“ใครจะไปคิดกันคะว่าคุณจะถูกประกาศให้เป็นผู้สืบทอดตำแหน่งของจักรพรรดินีธนูคนต่อไป คุณนี่ซ่อนตัวเก่งจริงๆ เลยนะคะ!”

เอมิลี่พูดขณะที่เธอตีข้างผม 

ผมรับมันด้วยความยินดีในขณะที่ตอบ

“ผมก็แค่โชคดีหน่ะ”

“คุณทำได้แน่นอนค่ะ!”

เอมิลี่อุทานชี้แนะเส้นทาง

“แล้วเธอหล่ะเป็นยังไงบ้าง?”

ผมถามขึ้นมาซึ่งเธอก็ยิ้มก่อนจะตอบ

“ทุกอย่างเป็นไปด้วยดีค่ะ ต้องขอบคุณสติปัญญาที่คุณมอบให้ฉัน ฉันเลยสามารถแสดงทักษะของตัวเองได้ และด้วยเหตุนี้ฉันจึงมีโอกาสที่จะเปลี่ยนแปลงชีวิตของตัวเองค่ะ”

เมื่อพูดดังนั้นแล้วเสียงของเอมิลี่ก็เบาลง ขณะที่ดวงตาของเธอแสดงความขอบคุณ

“ฉันไม่รู้จะขอบคุณยังไงดีเลยค่ะ”

“อย่ากังวลไปเลย เธอขอบคุณผมมามากพอแล้ว เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอครับ? แถมเธอเองก็ผ่านเรื่องต่างๆ ในชีวิตมามากพอแล้วด้วย”

“ฉันรู้ค่ะ แต่แค่คำขอบคุณคงยังไม่พอ”

เอมิลี่พูดขณะที่เธอไขว้มือของตัวเองไว้ด้านหลังพร้อมกับกระโดดไปข้างหน้า 

สายตาของผมมองไปตามบริเวณที่สวยงามที่เราเดินผ่าน ที่ที่เราเดินผ่านจะเป็นพื้นที่คล้ายป่ามากกว่า ซาบรีน่าเป็นคนสร้างป่าใหญ่ไว้ที่นี่

“ที่แห่งนี้สวยมากเลยนะครับ”

ผมพูดด้วยความประหลาดใจกับสถานที่อันเงียบสงบซึ่งมีสัตว์ตัวเล็กๆ ที่ไม่เป็นอันตรายมากมายเคลื่อนไหวไปมา

“ไม่ใช่แค่ที่นี่หรอกค่ะ”

เอมิลี่พูดด้วยรอยยิ้มบนด้านขณะจับมือผมเพื่อจูงพาไปยังสถานที่บางแห่ง 

นาทีต่อมาเราก็มาถึงพื้นที่เปิดที่สามารถมองเห็นทะเลสาบเล็กๆ สีฟ้าสวยงามสะท้อนท้องฟ้าได้ ในขณะที่สัตว์ขนฟูน่ารักต่างดื่มน้ำกัน สถานที่นี้ดูเหมือนหลุดออกมาจากฉากโลกแฟนตาซีเลย

“ว้าว”

ผมพึมพำออกมาโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะได้รับเสียงหัวเราะจากเอมิลี่ขณะที่เธอดึงผมไปที่ทะเลสาบ 

สัตว์ต่างๆ ในบริเวณใกล้เคียงต่างตกใจเมื่อเห็นพวกเรา แต่เมื่อพวกมันจ้องมองไปที่เอมิลี่ พวกมันก็ดูเหมือนจะสงบลงและมุ่งความสนใจไปที่การดับกระหายอีกครั้ง

“มานั่งตรงนี้สิคะ”

เอมิลี่พูดเมื่อเดินไปถึงขอบทะเลสาบ 

เธอถอดรองเท้าออกก่อนจะจุ่มขาลงไปในทะเลสาบ เมื่อเห็นเช่นนั้นผมก็เดินตามเธอไป ก่อนจะนั่งลงข้างๆ เธอ 

ขาของผมรู้สึกเย็นแต่ก็สงบนิ่ง ดวงตาของผมสะท้อนถึงความฉากแห่งธรรมชาติอันสวยงาม

“ที่นี่คือสถานที่ลับของฉันค่ะ”

เอมิลี่พูดหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง

“จริงเหรอ?”

ผมถามกลับซึ่งเธอก็พยักหน้า

“ค่ะ…ฉันมาที่นี่ทุกครั้งที่ต้องการอยู่คนเดียวหรือต้องการทำจิตใจให้ปลอดโปร่งหน่ะค่ะ”

เธอตอบด้วยรอยยิ้มพร้อมกับดวงตาที่วาววับ เมื่อเห็นเช่นนี้ผมก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกถูกดึงดูดใจเธอ

“นั่นหมายความว่าผมเป็นคนแรกที่เธอพามาที่นี่งั้นเหรอ?”

ผมถามขึ้นมา ซึ่งเธอก็แค่ยิ้มอย่างมีความหมายให้ผม มันช่างดูเป็นประกายในสายตาของผมจนทำให้หัวใจผมเต้นเร็วขึ้น 

ผมสีเขียวของเธอที่เข้ากับสภาพแวดล้อม ในขณะที่ดวงตาของเธอดูอ่อนโยนและนั่งอยู่บนพื้นอย่างกับนักฆ่า 

สักพักผมก็รู้สึกเสียดายที่ตัวเองไม่มีโทรศัพท์ เนื่องจากหวังว่าอยากจะบันทึกฉากนี้เอาไว้

ช่วงเวลาแห่งความเงียบงันยังคงอยู่ระหว่างเราทั้งคู่มุ่งความสนใจไปที่ทิวทัศน์รอบๆ 

ขาของเอมิลี่เล่นกับน้ำจนปล่อยคลื่นที่ทำให้สัตว์บางตัวตกใจ

“แล้วคุณชอบที่นี่ไหมคะ?”

เอมิลี่ถามขณะที่ดวงตาโฟกัสไปที่ภาพสะท้อนของตัวเองที่ก่อตัวขึ้นบนผืนน้ำ

“แน่นอนสิครับ สถานที่แห่งนี้น่าทึ่งมากเลย”

ผมตอบขณะที่ดวงตาของผมเองก็โฟกัสไปที่เงาสะท้อนของตัวเองเช่นกัน

“ดีเลยค่ะ งั้นคุณก็สามารถใช้มันได้ทุกเมื่อที่คุณต้องการเลยนะคะ”

“จริงเหรอครับ?”

ผมถามด้วยความประหลาดใจขณะหันหน้าไปทางเอมิลี่ซึ่งตอนนี้เธอก็โฟกัสสายตามาที่ผมแล้ว

“จริงสิคะ อย่างที่ฉันบอกไปก่อนหน้านี้ว่าคุณเป็นคนที่ช่วยฉันเปลี่ยนแปลงชีวิตของตัวเอง นี่เป็นเพียงสิ่งเดียวที่ฉันสามารถทำเพื่อคุณได้ค่ะ สุดท้ายแล้วฉันก็ไม่สามารถแสดงออกได้จริงๆ ว่าฉันมีความรู้สึกขอบคุณต่อคุณมากแค่ไหนค่ะ”

เอมิลี่พูดโดยที่ริมฝีปากของเธอยกขึ้นเป็นรอยยิ้มที่น่ารัก ในขณะที่ดวงตาของเธอหรี่ลงอย่างสนุกสนานพร้อมกับหูเอลฟ์ของเธอที่สั่นไหว และผมหางม้าของเธอที่หล่นลงมาข้างตัวเธอทำให้เธอดูน่ารักสุดๆ 

ผมเองยังรู้สึกอยากกอดและเก็บเธอไว้กับตัวเองด้วยซ้ำ เมื่อเห็นว่าเธอพยายามมากแค่ไหน ผมก็มอบแววตาที่ ‘เอาแน่เอานอนไม่ได้’ พร้อมกับที่ ‘หน้าแดง’ เล็กๆ ปรากฏบนใบหน้าของผม

“อะแฮ่ม…งั้นเหรอ ขอบคุณนะครับ”

ผมตอบสนองโดยหันความสนใจไปที่ธรรมชาติพร้อมกับบรรยากาศที่เริ่มอึดอัดขึ้นมา และสิ่งที่ผมได้รับกลับมาคือเสียงอันน่ารักของเอมิลี่ที่หัวเราะเบาๆ 

พวกเราอยู่ที่นั่นเป็นเวลาครึ่งชั่วโมงเพื่อผ่อนคลายและพูดคุยกันเล็กน้อยก่อนที่ผมจะตัดสินใจจากไป

“โม่ววว~~จะไปแล้วเหรอคะ?”

เอมิลี่ถามด้วยสีหน้าบูดบึ้ง ซึ่งผมก็พยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้

“ผมมีเรื่องต้องทำอีกหน่ะครับ เธอก็รู้หนิว่าผมค่อนข้างยุ่ง”

“ก็ได้ค่ะ แต่เราไปกินอาหารเที่ยงด้วยกันได้ไหมคะ?”

เอมิลี่ถามพร้อมกับหาวิธีแก้ปัญหา

“คุณจะเลี้ยงเหรอครับ?”

ผมถามด้วยรอยยิ้มขี้เล่นและได้รับหมัดตอบกลับมาจากเธอ

“ใจร้าย! แต่ก็ได้ค่ะ!”

เธอตอบขณะที่หัวเราะคิกคัก ผมหางม้าของเธอสั่นด้วยความโกรธ มันช่างน่าเอ็นดูจริงๆ

“งั้นก็เป็นข้อตกลงครับ”

ผมพูดพร้อมจับมือเธอและพยักหน้าก่อนจะเดินไป 

ผมค่อนข้างอยากรู้ว่าเธอจะทำอะไรต่อไป ผมบอกได้เลยว่าทุกการเคลื่อนไหวที่เธอทำจนถึงตอนนี้มีการวางแผนและคำนวณเพื่อให้ได้รับความสนใจและความเอ็นดูจากผม 

เธอฉลาดมากที่ใช้ด้านที่น่ารักของตัวเองเพื่อดึงดูดความสนใจของผม

น่าเศร้าถ้าเป็นผู้ชายธรรมดาๆ แค่การแสดงของเธอในวันนี้ก็เกินพอสำหรับพวกเขาแล้วที่จะกระโดดเข้าสู่ความสัมพันธ์กับเธอ 

ผมมั่นใจว่า ‘มื้อเที่ยง’ ที่จะมาถึงนี้จะต้องมีการวางแผนบางอย่างด้วยแน่ๆ และบอกตามตรงว่าผมกำลังตั้งตารอมันอยู่ มันเป็นการแลกเปลี่ยนที่ดีกับผู้หญิงที่วางแผนจะตกผม เนื่องจากปกติแล้วจะเป็นผมมากกว่าที่ไปปั่นหัวคนอื่น

‘มันคงจะสนุกดี’

 

 

มุมมองบุคคลที่สาม :

เมื่อเห็นออสตินจากไปแล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าของเอมิลี่ก็หายไป สีหน้าของเธอกลับมาเป็นปกติก่อนที่เธอจะหยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมาจากแหวนมิติของตัวเองและถือมันพร้อมกับอ่านชื่อหนังสือ

[ แผนการชนะใจออสติน ]

เมื่อพลิกดูเธอก็มาถึงหน้าแรกซึ่งเป็นแผนแรก

แผนที่ 1

ทำให้เขาสังเกตเห็นฉัน จากการสังเกตของฉัน ฉันพบว่าตอนนี้เขาไม่มีใครที่กำลังสนใจอยู่ ฉันเคยค้นหาข่าวลือเกี่ยวกับสาวใช้ของเขาด้วยซ้ำ แต่ทุกอย่างกลับกลายปกติดี 

เป็นเรื่องดีที่เขายังไม่มีใคร ไม่อย่างนั้นฉันคงจะต้องวางแผนเพิ่มเติมเพื่อฆ่าผู้หญิงคนนั้น วันนี้เป็นวันที่สมบูรณ์แบบในการดำเนินการส่วนที่หนึ่งของแผนที่ 1 ของฉันให้สำเร็จ:

ส่วนที่ 1: ใช้โอกาสวันนี้เพื่อประทับความน่ารักของฉันไว้ในใจเขา ใช้มันเพื่อให้เขาสังเกตเห็นฉัน

เอมิลี่ทำเครื่องหมายเล็กๆ ในส่วนที่ 1 ของเธอพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ปรากฏบนใบหน้าของเธอ 

เมื่อมองดูออสตินที่ค่อยๆ เดินห่างออกไป ดวงตาของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีเข้ม ในขณะที่รอยยิ้มอันบ้าคลั่งเกิดขึ้นมา

‘มันต้องสนุกแน่ๆ’

 

 

 

-Donate-

True Money Wallet ID : mraxzy 

ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต\