The Conquerors Path | เส้นทางผู้พิชิต - ตอนที่ 175 An Exciting Date(3)

ความเงียบไม่ได้ดำเนินต่อไปนานเมื่อเรามาถึงบริเวณที่ตกแต่งอย่างดีซึ่งออกแบบมาสำหรับขุนนางผู้มั่งคั่ง เสื้อผ้าในบริเวณนี้ล้วนแต่ดูแพง ในขณะที่มีพนักงานหลายคนติดตามคู่รักแต่ละคู่เพื่อให้คำแนะนำและความคิดเห็น พวกเขาพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อให้ผู้คนรู้สึกเป็นที่ต้อนรับ

“เราไปกันเลยไหม?”

สการ์เล็ตถามขณะมองมาที่ผม ตอนนี้เธอสงบลงแล้วและดูไม่เขินอายแล้ว ช่างน่าเสียดาย ท่าทางสับสนของเธอนั้นดูน่ารักไม่น้อยเลย 

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เราเข้าไปในห้อง ทุกสายตาดูเหมือนจะจับจ้องมาที่เรา ผู้ชายดูงุนงงเมื่อตาของพวกเขาจับจ้องมาที่สการ์เล็ต ในขณะที่ดวงตาของหญิงสาวต่างเบิกกว้างเมื่อพวกเธอมองผมมากกว่าหนึ่งครั้ง

พนักงานที่นั่นมีปฏิกิริยาที่รุนแรงที่สุด เนื่องจากพวกเขาดูเหมือนจะสัมผัสได้ถึงเงินที่พร้อมจะไหลออกมาจากเรา พนักงานหญิงที่ค่อนข้างเป็นผู้ใหญ่และงดงามเดินมาหาเราด้วยรอยยิ้มขณะที่เธอพูด

“คุณชายและคุณผู้หญิงต้องการอะไรเหรอคะ?”

พนักงานหญิงคนนั้นถามเราด้วยรอยยิ้ม ผมยังคงเงียบอยู่และปล่อยให้สการ์เล็ตเป็นคนคุยแทน 

และดูเหมือนว่าเธอจะได้รับข้อความของผมแล้ว เธอยิ้มก่อนจะตอบกลับพนักงานไป

“เราสนใจเสื้อผ้าสำหรับคู่รักเป็นพิเศษ”

“โอ้? เรามีมันมากมายเลยค่ะ โปรดตามฉันมาค่ะ”

พนักงานหญิงคนนั้นตอบกลับด้วยรอยยิ้มอย่างเข้าใจขณะที่เธอพาเราไปยังพื้นที่ส่วนตัวและราคาแพง ดูเหมือนว่าเธอจะคิดว่าเราร่ำรวยกว่าขุนนางทั่วไป พื้นที่ที่เราเข้าไปเป็นพื้นที่แต่งตัวส่วนตัว ด้วยบริการที่หรูหรา คุณยังสามารถสั่งของว่างระหว่างรอได้อีกด้วย

“คุณผู้ชายและคุณผู้หญิง โปรดให้โอกาสเราในการวัดตัวของคุณด้วยค่ะ เพื่อเราจะได้ให้บริการที่ดีที่สุดแก่คุณ”

พนักงานหญิงพูดพร้อมกับโค้งคำนับ ขณะที่มีพนักงานหญิงอีก 2 คนที่ปรากฏตัวขึ้นข้างหลังเธอพร้อมกับสายวัดและดวงตาที่เปล่งประกายแปลกๆ ที่ดูเหมือนจะผันผวน 

เมื่อได้ยินคำพูดของพนักงานหญิง ผมก็ไม่รังเกียจในขณะที่พยักหน้า สการ์เล็ตเองก็เช่นกัน

จากนั้นพนักงานหญิงทั้ง 2 คนก็เดินมาข้างหน้าเพื่อวัดตัวพวกเรา หลังจากผ่านไป 1 นาทีทุกอย่างก็จบลงและพวกเธอก็จากไป ผมไม่แปลกใจกับความเร็วของพวกเธอเลยเพราะผมเห็นว่าทั้ง 2 คนเป็นนักรบที่เชี่ยวชาญ อันที่จริงพนักงานหญิงที่นำทางเรามาข้างหน้าผมเองก็มีระดับอยู่ที่ต้นกำเนิดขั้น 5 ด้วย ซึ่งนี่ไม่ใช่สิ่งที่คุณสามารถเห็นได้จากผู้จัดการทั่วไป แต่ทุกคนล้วนมีความลับจริงไหม? ผ่านไปไม่กี่นาทีทั้งคู่ก็กลับมาพร้อมกับชุดสวยที่เข้าคู่กัน

“ชุดพวกนี้ พวกคุณชอบไหมคะ?”

พนักงานหญิงที่นำทางเรามาถามขณะมองไปที่เสื้อผ้า 

ผมพยักหน้า ในขณะที่สการ์เล็ตมีดวงดาวในดวงตาของเธอขณะที่เธอมองเสื้อผ้าที่เข้าชุดกัน 

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเรา พนักงานหญิงที่ถือเสื้อผ้าของเราอยู่ก็ยิ้มและไม่ต้องกังวลใจอีกต่อไป หลังจากนั้นพวกเราก็เดินเข้าไปในห้องส่วนตัวเพื่อเปลี่ยนชุด

ไม่กี่นาทีต่อมาผมยืนอยู่หน้ากระจกขณะชื่นชมตัวเองอยู่ ผมสวมสูทสีเทาที่มีลวดลายสีม่วงข้างในซึ่งเข้ากับสีตาของผม เสื้อผ้ามีขนาดพอดีตัวพอดีตัว สีเทาดูมีกลิ่นอายบางอย่างเพราะมันเข้ากับผมสีเงินของผม โดยรวมแล้วตอนนี้ผมดูเหมือนเจ้าชายจากแฟรี่เทลเลย

‘อ่า หลงตัวเองมาพอแล้ว’

ผมออกจากห้องพร้อมกับหัวเราะเบาๆ และขอบคุณในเวลาเดียวกันที่สการ์เล็ตเปิดประตูก่อนจะเดินออกมาข้างนอก ซึ่งนั่นทำให้ผมแทบหยุดหายใจ สการ์เล็ตสวมชุดงานเลี้ยงสีขาวที่มีลวดลายสีทองที่หลวมกว่าด้านบนและด้านล่างแต่รัดแน่นรอบเอวเรียวของเธอ ผมสีขี้เถ้าของเธอถูกรวบขึ้นอย่างเรียบร้อย เหลือเพียงไม่กี่เส้นที่ห้อยลงมาข้างใบหน้าของเธอ

แม้ว่าชุดจะหลวมทั้งท่อนบนและท่อนล่าง แต่อกและก้นอันใหญ่โตของเธอก็ดูบอบบาง ซึ่งมอบสัมผัสแห่งความเย้ายวนให้กับรูปร่างอันบอบบางของเธอ ทำให้เธอดูมีเสน่ห์

ยังไม่หมดแค่นั้น ดวงตาสีทองที่มีรอยกรีดของมังกรที่อันตรายและหยิ่งยโสนั้นช่างตัดกันอย่างเห็นได้ชัด ทำให้เธอรู้สึกแปลกใหม่ เมื่อองค์ประกอบทั้งหมดสอดประสานกัน มันยากที่หัวใจของใครคนหนึ่งจะไม่เต้นรัวเมื่ออยู่ต่อหน้าเธอ

เมื่อเห็นสการ์เล็ต ผมก็ชะงักไปครู่หนึ่งขณะที่ตกอยู่ในความงุนงง โชคดีที่ผมไม่ใช่คนเดียว เพราะสการ์เล็ตเองก็เดินเข้ามาหาผมด้วยความงุนงงเช่นกัน เราทั้งคู่มองหน้ากันชั่ววินาทีก่อนที่เราจะเลิกมองกัน 

ผมยิ้มขณะที่พูด

“เธอดูสวยมากเลย”

“ขอบคุณนะ นายเองก็หล่อเหมือนกัน”

สการ์เล็ตยิ้มขณะที่เธอชมผมกลับให้กับคำชมของผม 

ขณะที่เรากำลังจะหลุดเข้าไปในโลกของ 2 เราก็มีเสียงไอดังขึ้นมา ทำให้เรากลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริงกันอีกครั้ง

ผมหันหน้าไปมองพนักงานหญิงที่มองเราทั้งคู่ด้วยรอยยิ้มเคอะเขิน เธอถืออุปกรณ์ถ่ายภาพขณะที่เธอพูดกับพวกเรา

“ลองบันทึกช่วงเวลาที่สวยงามนี้ดูไหมคะ?”

เธอให้กำลังใจเราด้วยรอยยิ้มแบบมืออาชีพ ผมไม่ถือสาอะไรขณะที่ผงกศีรษะก่อนจะหันไปทางสการ์เล็ตที่พยักหน้าเช่นกัน 

ผมเดินไปหาสการ์เล็ตและยื่นมือให้ เธอไม่ลังเลที่จะโอบแขนรอบตัวผมเลย นั่นทำให้หน้าอกอันเต่งตึงของเธอแนบชิดกับแขนของผม เราเดินไปยังพื้นที่ที่ดีกว่าเดิมในขณะที่เราทั้งคู่ยิ้มไปทางอุปกรณ์บันทึกภาพ ในไม่ช้าภาพหลายภาพก็ถูกบันทึกและด้วยเหตุนี้เราจึงใช้เวลา 1 ชั่วโมงต่อมาในการลองชุดต่างๆ

ในขณะเดียวกันสการ์เล็ตก็มีรอยยิ้มที่สวยงามบนใบหน้าของเธอ เธอเต็มไปด้วยความพึงพอใจและความสุข หลังจากนั้น 1 ชั่วโมงต่อมาเรายืนอยู่พร้อมกับถุงบางอย่างในมือของผม ผมเถียงกับเธอว่าใครจะเป็นคนถือมัน อย่างไรก็ตามสุดท้ายมันก็จะหายไปในแหวนมิติในภายหลังอยู่ดี

“สการ์เล็ต ทำไมเธอไม่ไปจ่ายเงินก่อนหล่ะ? ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณผู้หญิงคนนั้นซักหน่อย”

ผมพูดพร้อมชี้ไปที่พนักงานหญิงที่นำทางเรา ความจริงผมอยากจะเป็นคนจ่ายแต่ผมรู้ดีว่าถ้าทำแบบนั้นคงต้องเถียงกับสการ์เล็ตอีก 

เมื่อได้ยินคำพูดของผม สการ์เล็ตก็พยักหน้าขณะที่เดินจากไปเพื่อจ่ายเงิน ทันทีที่เธอละสายตาจากผม ใบหน้าของผมก็กลายเย็นยะเยือกพร้อมกับจิตสังหารที่เล็ดลอดออกมาจากร่างกาย 

เมื่อรู้สึกได้ถึงจิตสังหารของผมที่ปล่อยออกมา พนักงานหญิงทั้ง 2 คนที่วัดตัวพวกเราก็สะดุ้ง ก่อนที่พวกเธอจะแวบหายไปปรากฏตัวต่อหน้าพนักงานหญิงที่เป็นคนนำทางเราเพื่อปกป้องเธอ

ผมไม่ได้ใส่ใจกับท่าทางของพวกเธอในขณะที่ใบหน้าของผมหันไปทางหญิงสาวที่สงบพร้อมกับพูดขึ้นมา

“ผมไม่สนใจหรอกนะว่าคุณเป็นใครและผมรู้ว่าคุณจำเราได้ทั้งคู่ได้ ถ้าคุณยังฉลาดอยู่หล่ะก็ เก็บความคิดที่คุณมีอยู่ไว้ซะหรือว่า…”

หลังจากผมพูดคำพูดสุดท้ายจบ ออร่าอันทรงพลังก็แผ่ออกมาจากร่างกายของผม ล็อคผู้หญิงทั้ง 3 คนให้อยู่กับที่ พนักงานหญิงทั้ง 3 คนตัวแข็งทื่อเพราะพวกเธอรู้สึกได้ถึงการถูกคุกคาม พนักงานหญิงที่สงบเป็นคนแรกมีท่าทีประหลาดใจ ผมไม่สนใจใครอีกแล้ว เพราะตอนนี้ผมกำลังยืนอยู่ตรงหน้าเธอก่อนจะใช้มือจับไปที่คอของเธอขณะที่พูด

“หรือว่าจะให้ผมตามหาใครก็ตามทุกคนที่คุณรักและฆ่าพวกเขาต่อหน้าคุณดีหล่ะ? ผมจะทำให้แน่ใจว่าทุกคนที่คุณรักจะแตกสลายต่อหน้าคุณและผมจะคอยดูทุกอย่างโดยไม่ทำอะไรเลย”

เมื่อผมพูดคำสุดท้ายจบก็เลิกกดดันพวกเธอก่อนจะเริ่มเดินออกไป หลีกเลี่ยงผู้หญิง 2 คนที่กำลังอ้าปากค้างซึ่งตอนนี้นอนอยู่ด้านล่างและขณะที่ผมกำลังเดินจากไปก็ได้ยินเสียงเรียกจากพนักงานหญิงที่เป็นคนนำทางเรา

“คุณรู้ไหม คุณออสติน ฉันไม่ชอบเวลาที่คนอื่นมาคุกคามฉัน”

ผมหันศีรษะไปก่อนจะเห็นดวงตาที่หรี่ลงของพนักงานหญิงคนนั้น 

ผมยิ้มเยาะขณะพูด

“งั้นเหรอ? ผมไม่แคร์ ให้ผมอธิบายเรื่องนี้ให้ชัดเจนกับคุณนะคุณคนแปลกหน้า ตราบใดที่คุณไม่มาขวางทางเรา พวกเราก็ไม่ว่าอะไร แต่ถ้าคุณทำหล่ะก็…เตรียมตัวที่จะเผชิญกับความโกรธที่คุณไม่สามารถรับมือได้เลย”

เมื่อพูดจบผมก็เดินออกจากห้องไป

 

 

 

-Donate-

True Money Wallet ID : mraxzy 

ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต\