The Alchemist God ทะลุมิติเทพศาสตรา - ตอนที่ 40 วีรบุรุษกระจอกช่วยสาวงาม 2

EP.40  วีรบุรุษกระจอกช่วยสาวงาม  2

มังกรไฟทุรนทุรายด้วยความเจ็บปวด อ้าปากพุ่งกระโจนเข้าใส่ชวีฉู่

ชวีฉู่เร่งพลังอย่างไม่ยอมแพ้ เปล่งเสียงออกมา วิญญาณยุทธ์ติ่งอัคคีก็แปรสภาพใหญ่ขึ้น บินวนอย่างรวดเร็ว และกระแทกเข้าใส่หัวของมังกรไฟดัง “เปรี้ยง” จากนั้นเขาปล่อยหมัดซ้ายออกไป นั่นก็คือหมัดเสียงปีศาจ!

  “ ตูม!”

มังกรไฟร้องโหยหวนแล้วล้มลงกับพื้น แต่มันยังไม่ตาย หางขนาดยักษ์ของมันเหมือนแส้ยาวคมกริบฟาดใส่เขา

ชวีฉู่ยกแขนขวาขึ้น ติ่งอัคคีก็ปรากฏออกมาอีกครา ใช้กำแพงติ่งอัคคีบังการโจมตีของมังกรอัคคี เกิดเสียงดังสนั่น ติ่งอัคคีเกิดรอยร้าว แต่มังกรไฟแย่ยิ่งกว่า หางของมันขาดกระจุย

“ อึก…”

ชวีฉู่ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เดิมทีวิญญาณยุทธ์เป็นส่วนหนึ่งกับร่างกาย ติ่งอัคคีเสียหายก็เท่ากับตัวเขาได้รับบาดเจ็บ เลือดสดๆ ทะลักออกมาจากปาก เพื่อที่จะฆ่ามังกรอัคคีตัวนี้ ตัวเขาได้รับบาดเจ็บไม่น้อย  

มังกรไฟคำรามด้วยความโมโห พลังชีวิตอันกล้าแกร่งทำให้มันยังสามารถใช้กรงเล็บคมกริบนั้นตะปบใส่ชวีฉู่ได้  

ชวีฉู่ถอยหลังไปเรื่อยๆ เขาต้องการใช้การโจมตีผ่านอากาศของหมัดเสียงปีศาจโจมตีใส่จุดตายของสัตว์ร้ายตนนี้ มิเช่นนั้นถึงจะฆ่ามังกรไฟได้ ตัวเขาเองก็ปางตายเหมือนกัน

ในตอนนี้เอง ในที่สุดหลินมู่อวี่ก็ทนดูต่อไปไม่ไหว เปล่งเสียงออกมา วิญญาณยุทธ์น้ำเต้าเขียวก็ปรากฏออกมา เขาออกคำสั่งในสมอง น้ำเต้าเขียวก็ปล่อยเถาวัลย์ออกไป มันคือทักษะรากพันธนาการ “แซ่ก แซ่ก” เถาวัลย์พุ่งเข้าพันธนาการส่วนขาของมังกรไฟที่บาดเจ็บอยู่ แต่ว่าพละกำลังของมังกรไฟแข็งแกร่งมาก แค่เสียงคำรามโฮกเดียว เถาวัลย์ขาดสะบั้นลง

“ อึก…”

หลินมู่อวี่เจ็บปวดไปทั้งตัว วิญญาณยุทธ์ของเขาได้รับบาดเจ็บ แม้ว่าเถาวัลย์ของน้ำเต้าจะเหนียวมาก แต่เมื่อเทียบกับพลังสัตว์วิญญาณอายุเก้าพันปีตนนี้แล้ว เทียบไม่ติดเลยด้วยซ้ำ

แต่พอเป็นแบบนี้ ก็ช่วยซื้อเวลาให้ชวีฉู่ได้สองสามวินาที พอเจ้ามังกรไฟหันหน้ากลับมา ชวีฉู่ก็ระเบิดหมัดเสียงปีศาจออกไป เกิดเสียงหวีดแหลมดังขึ้นกลางอากาศ จากนั้นเสียง “เปรี้ยง” ดังสนั่นกึกก้อง ลูกตาของมังกรไฟทะลักออกมา ชวีฉู่จับกระบี่ขึ้นมาแล้วสะบัดออกไปดั่งสายฟ้าฟาด ใช้ท่าพิฆาตอสนีบาตติดกันสามครั้ง!

“ เคร้ง เคร้ง เคร้ง…”

เลือดเนื้อปลิวว่อน วินาทีถัดมา ศีรษะขนาดใหญ่ของมังกรไฟก็ร่วงลงพื้น เลือดสาดกระเซ็นไปทั่ว สัตว์วิญญาณอายุเก้าพันปีก็ถูกสังหารสำเร็จ!

“ เยี่ยมไปเลย!” ถังเสี่ยวซียิ้มดีใจ

ชวีฉู่เช็ดเหงื่อบนหน้าผาก พยักหน้าให้หลินมู่อวี่แล้วพูดขึ้น “องค์หญิงซี รีบไปดูดซับวิญญาณสัตว์ของมังกรไฟเถอะ ดูดซับถึงระดับที่เหมาะสมแล้วหยุด มิเช่นนั้นร่างกายอาจรับไม่ไหว!”

“ อื้ม!”

ถังเสี่ยวซีพยักหน้า แล้วนั่งขัดสมาธิลงข้างๆ ซากของมังกรไฟ นางปล่อยวิญญาณจิ้งจอกอัคคีออกมา จิ้งจอกอัคคีร้องเสียงดัง แล้วดูดซับวิญญาณของมังกรไฟอย่างตะกละตะกราม กลุ่มเปลวเพลิงห่อหุ้มร่างของถังเสี่ยวซีและจิ้งจอกอัคคี จนแทบจะมองไม่เห็น

กระบวนการนี้ผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมง ทันใดนั้นถังเสี่ยวซีก็ร้องออกมา และหมดสติลงไปกองกับพื้น เปลวไฟหลายสายลอยออกมาจากปากของนาง

“ เกิดอะไรขึ้นน่ะ” หลินมู่อวี่ตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก

ชวีฉู่กลับหน้าซีดเผือด สั่นเทิ้มไปทั้งตัว ถ้าถังเสี่ยวซีเป็นอะไรไปต้องแย่แน่นอน หลานสาวผู้เดียวของชางหลันกงถังหลัน หลานสาวหัวแก้วหัวแหวน หากนางเป็นอะไรไป ชีวิตของตนก็ยากที่จะรักษาไว้

“ วิญญาณสัตว์ของมังกรไฟทรงพลังมาก เสี่ยวซีดูดซับมากเกินไป ร่างของนางจึงแบกรับไว้ไม่ไหว ต้องใช้น้ำเย็นมาดับความร้อน เร็วเข้า!”

ชวีฉู่รีบหมอบลงกับพื้นทันที ฟังเสียงของพื้นดิน จากนั้นลุกขึ้นมา “หลินมู่อวี่ ใช้วิชาของเจ้าอุ้มองค์หญิงซีไปทางทิศใต้ห้าลี้ ที่นั่นมีทะเลสาบอยู่ เร็วเข้า!”

หลินมู่อวี่รีบก้มตัวลงอุ้มถังเสี่ยวซีขึ้นมา แต่ทว่าตอนที่อุ้มนางขึ้นมาก็รู้สึกเหมือนกำลังอุ้มถ่าน ร้อนเป็นอย่างมาก

“ ใช้วิญญาณยุทธ์ของเจ้ากดความร้อนไว้ รีบไปได้แล้ว!”

หลินมู่อวี่รีบเรียกน้ำเต้าเขียวออกมา อย่างที่คาดไว้ น้ำเต้าสามารถลดความร้อนไปได้ไม่น้อย แต่ยังคงทรมานอยู่ เขาใช้ท่าก้าวดาราย่างกราย แล้วพุ่งตัวไปยังทะเลสาบทางทิศใต้ ชวีฉู่เร่งฝีเท้าตามไป พลางตะโกนบอก “ถึงทะเลสาบแล้วก็อุ้มนางกระโดดลงไป เปลื้องผ้าของนางออก เร็วเข้า ได้ต้องลังเล!”

“ หึ่ม…”  

สมองของหลินมู่อวี่ขาวโพลน เรื่องดีๆ แบบนี้จะมาเกิดขึ้นกับตนในวันนี้หรือนี่

แต่เขาไม่มีเวลามาคิดเรื่องซี้ซั้ว ถังเสี่ยวซีกำลังอยู่ในอันตราย ไม่ว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างพวกเขาสองคนก็ตาม สิ่งที่สำคัญที่สุดตอนนี้คือจะให้นางตายไม่ได้

ไม่นานทะเลสาบก็ปรากฏขึ้นที่เบื้องหน้า หลินมู่อวี่ถีบตัวขึ้น กระโดดลงทะเลสาบพร้อมเปลวเพลิงและถังเสี่ยวซี

“ ตูม!”  

ราวกับลูกไฟหล่นไปในน้ำ เขารีบถอดเสื้อผ้าของถังเสี่ยวซีออกอย่างรวดเร็ว พริบตาเดียวตอนนี้องค์หญิงโฉมงามผู้นี้ก็แทบจะเปลือยอยู่ในอ้อมอกของเขา ความทรมานของนางนั้นยากจะทานทน นางยกแขนเรียวโอบต้นคอของหลินมู่อวี่ไว้โดยไม่รู้ตัว เพราะนางรู้สึกได้ถึงความเย็นที่แผ่ออกมาจากวิญญาณยุทธ์ของหลินมู่อวี่ และนั่นเป็นสิ่งที่นางต้องการ

ไอน้ำลอยขึ้นมารอบทิศทาง แทบจะมองอะไรไม่เห็น  

ในเวลานี้หลินมู่อวี่ทรมานยิ่งกว่า องค์หญิงผู้งดงามอยู่ในอ้อมแขนของตนอย่างแนบชิด อีกทั้งยังสัมผัสได้ถึงทรวงอกอันนุ่มนวลแสนภูมิใจที่เบียดชิดแน่นของนางคู่นั้น ความรู้สึกเช่นนี้ยากที่จะพรรณาออกมาเป็นคำพูด  

แย่ล่ะ…ความคิดแบบนี้!