Tensei Shite Inaka De Slowlife Wo Okuritai - ตอนที่ 2 เกิดใหม่

ชั้นตื่นขึ้นด้วยความรู้สึกเหมือนพุดออกมาจากผิวน้ำ

แล้วจู่ๆก็เหมือนกำลังโดนคนยักษ์หรืออะไรซักอย่างอุ้มขึ้น

(เฮ้ยย! เกิดอะไรขึ้นเนี่ยย!)

“อุแว้! อุแว้!”

ผิดจากที่คิด เสียงที่ออกมาดันกลายเป็นเสียงร้องไห้ของทารกแทน

เหมือนจะมีคนอยู่หลายคน แต่ว่าไม่รู้จำนวนชัดๆ ลืมตาก็ไม่ได้ หูก็ฟังอะไรไม่ออก

แต่ก่อนอื่นตอนนี้ง่วงจัง ก็อยากรู้สถานการณ์ตอนนี้นะ แต่ว่าชั้นทนรับความง่วงนี้ไม่ไหวแล้ว

…นี่ชั้น…มาเกิดใหม่แล้วจริงๆใช่มั้ยเนี่ย?

#

หลังจากนั้นประมาณหนึ่งสัปดาห์

แรกๆก็กังวลอยู่หรอกเพราะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นอยู่ แต่ช่วงหลังมานี้ตาก็เริ่มมองเห็น หูก็เริ่มฟังเสียงออกแล้วด้วย

พรของพระเจ้าก็ช่วยให้ค่อยๆเข้าใจสถานะตอนนี้แล้ว

ในห้องชั้นมีเตียงเด็กทารก ตู้เสื้อผ้า แล้วก็โตีะธรรมดาอยู่

อาจจะดูเหงานิดหน่อย แต่เป็นห้องที่ทำให้สบายใจหละ

เอาจริงๆห้องเด็กทารกขอแค่ไม่มีสิ่งของที่อันตรายต่อเด็กก็พอแล้วด้วย

พรมที่ปูบนพื้นนี่ปูไว้เพื่อชั้นรึเปล่านะ? ดูเหมือนจะนุ่มมากๆ เป็นขนของสัตว์ซักอย่างมั้ยนะ? หรือว่าจะเป็นฝ้าย?

ตั้งแต่เกิดมาโลกชั้นก็มีอยู่แค่เตียงนี้แหละ ไม่รู้อะไรหรอก!

อย่างไรก็เถอะที่นี่ใช่ที่อยู่ของขุนนางเจ้าเมืองชนบทตามที่พระเจ้าบอกไว้จริงมั้ยเนี่ย? ชนชั้นสูง? ของจริง?

บ้างทีหน้าต่างจะถูกเปิดทิ้งไว้ แล้วจะได้ยินเสียงต้นไม้ตีกับลมข้างนอก พร้อมกับปล่อยให้อากาศบริสุทธิ์เข้ามาในห้อง

ก็อากาศในญี่ปุ่นมันแย่หนิเนอะ

ด้วยความที่กิจกรรมหลายๆอย่างยังทำไม่ได้ช่วงนี้ เวลาว่างเลยเยอะ

อยากเดินได้เร็วๆจังเลยน้า

ถึงจะเลือกทำตัวได้หลายแบบก็เถอะ แต่อยากอยู่เอื่อยๆ เล่นๆหละ ไม่ชอบหยุดแบบโดนบังคับแบบพวกการพักร้อนในบริษัทด้วยสิ

เพราะงั้นชั้นจะพยายามซ้อมให้ชินกับร่างกายนี้ให้เร็วที่สุด

ถึงอย่างนั้นก็เถอะ แขนขาก็ขยับได้แค่ในระดับนึงเอง

เพราะตอนนี้ยังนั่งเองไม่ได้ เวลาว่างก็จบแค่นั้นแหละ

พระเจ้าก็บอกไว้ว่าจะสามารถใช้เวทมนตร์ได้…แต่ใช้ยังไงนะ?

ตอนที่กำลังคิดอย่างนั้น ชั้นก็ได้ยินเสียงฝีเท้ากับเสียงพูดคุยจากนอกประตู

น่าจะเป็นพ่อแม่ของชั้นนะ

ไม่นานพ่อแม่ก็เปิดประตูเข้ามาในห้อง

โอ๊ะ? วันนี้มีเด็กที่ไม่เคยเห็นสองคนมาด้วย หรือว่าจะเป็นพี่ๆของชั้น?

ผู้หญิงผมยาวนุ่มสีน้ำตาลแก่ที่กำลังยิ้มอย่างอ่อนโยนน่าจะเป็นคุณแม่นะ

สวยมากเลยหละ

“ーーーーーー♪”

คุณแม่แรียกชั้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแล้วก็ค่อยๆอุ้มชั้นขึ้น

“ーーーーーー”

ข้างๆคุณแม่ก็มีผู้ชายผมบลอนด์ตาสีฟ้า น่าจะเป็นคุณพ่อ

หล่อสุดๆเลยหล่ะ

ไม่รู้สึกเหมือนกำลังวางท่าอยู่ด้วย  

เป็นพ่อแม่ที่หน้าตาดีทั้งคู่เลย หรือว่าคนที่โลกนี้จะหน้าตาดีกันหมดนะ? ถ้าชั้นเป็นคนเดียวที่หน้าจืดคงจะน่าหดหู่นิดหน่อย

“ーーーーーー？”

คุณพ่อค่อยๆเอานิ้วมาจิ้มแก้มของชั้นอย่างประหม่า

“ーーーー”

“ーーーーーー？”

แม้ว่าจะฟังได้ยินเสียงพูด แต่ว่าสุดท้ายก็ฟังคำพูดไม่ออกอยู่ดี น่าเสียดายแต่ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่ภาษาญี่ปุ่นหละ

…จะไม่เรียนภาษาอีกก็ไม่ได้สินะ ภาษาอังกฤษก็ไม่ได้ไม่เป็นเลยหรอก แต่ก็ไม่ถึงกับมั่นใจว่าใช้ได้นะ

แล้วเด็กสองคนที่เจอวันนี้ครั้งแรกก็จ้องชั้นใหญ่เลย

คนนึงเป็นเด็กผู้หญิงที่มีผมแบบคุณแม่ น่าจะประมาณ 6 ขวบรึเปล่านะ?

อีกคนเป็นเด็กผู้ชายผมบลอนด์และกำลังดูดนิ้วอยู่ คนนี้ประมาณ 3 ขวบมั้ยนะ?

คุณแม่ค่อยๆก้มลงให้เด็กๆสามารถมองชั้นเห็น

แล้วพวกนั้นก็เริ่มลูบหัวชั้น

ว้อย เด็กคนที่ผมบลอนด์หนะ ทำอย่างนั้นมันเจ็บนิดหน่อยนะ

เหมือนจะพอใจแล้ว คุณพ่อเลยพาเด็กๆออกจากห้องไป

แล้วก็เหลือแค่ชั้นกับคุณแม่อยู่ในห้อง

เหมือนว่าจะเป็นเวลานั้นอีกแล้วสินะ

คุณแม่ขยับให้หน้าชั้นอยู่แถวหน้าอก

นี่เป็นทารก ตัณหาหน่ะไม่มีหรอก ถ้าเอาจริงๆแค่รู้สึกอายนิดหน่อย ตั้งแต่เกิดมาได้ 1 สัปดาห์จนตอนนี้ก็ยังไม่ชินอยู่ดี

ถ้าถึงเวลาอาหารแล้วไม่ยอมดื่มนมคุณแม่ก็จะมองด้วยสายตาเป็นกังวลด้วย

ขอโทษครับ จะดื่มครับ อย่าทำหน้าแบบนั้นเลยนะครับ

ด้วยวิธีนี้ชั้นเลยอิ่มแปล้ แล้วความง่วงก็เข้าจู่โจม

ราตรีสวัสดิ์นะครับ