Taming Master - ตอนที่ 134

สรุปได้ว่าเควสต์ของเอียนสำเร็จเรียบร้อย

ในช่วงเวลาสุดท้ายที่มีความเสี่ยงกองกำลังทางทหารของอาณาจักรที่ประจำการอยู่ที่อีสลันออกมาพบกับเรือของเอียน

กองทัพเรือของไคม่อนซึ่งไล่ตามเอียน เลือกที่จะหันหัวเรือของพวกเขากลับในตอนนี้ก่อนและทันทีที่เอียนซึ่งเป็นห่วงว่าสงครามเต็มรูปแบบจะเกิดขึ้นก็สามารถถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เหตุผลที่เอียนรู้สึกโล่งใจไม่ใช่เพราะอันตรายที่เกิดขึ้นจากสงครามเต็มรูปแบบ

‘เฮ้อ ถ้าสงครามเต็มรูปแบบเกิดขึ้นทันทีฉันจะต้องเล่นอีกกี่ชั่วโมงกันละเนี่ย?’

เวลาเล่นเกมต่อเนื่องของเอียนนานกว่า 38 ชั่วโมงแล้ว

แม้ตอนนี้เนื่องจากความเหนื่อยล้าที่เพิ่มขึ้น เขารู้สึกทั่วทั้งร่างกายของเขา ดวงตาของเขาถูกปิดไปครึ่งหนึ่ง

เอียนต้องการพักสายตาของเขาสักครู่หลังจากกลับมาที่เมืองหลวงและทำเควสต์ให้สำเร็จ

ซูมมมม-

ด้วยเรือเกลเลี่ยนที่เอียนเป็นหัวหน้ากองเรือของอาณาจักรลัสเปลก็สามารถมาถึงที่ท่าเรืออีสลันได้อย่างปลอดภัย

Clunk-.

สมอของเรือที่จอดเทียบท่าแล้ว เอียนก็นำร่างที่หนักอึ้งของเขาเดินออกจากเรือ

พอลลีนซึ่งออกมาก่อน แสดงรอยยิ้มที่พึงพอใจขณะที่เขาดึงมือของเอียน

“ทำได้ดีครับบารอน คุณทำได้ดีจริงๆ”

เมื่อพอลลีนพูด เอียนพยักหน้าอย่างอิดโรยขณะที่เขาตอบ

“เฮ้อ นายทำได้ดีเช่นกันพอลลีน เรายังพยายามที่จะกลับมา”

เมื่อเอียนพูด ไคซาร์ที่อยู่ด้านหลังของเขาแสยะยิ้ม

“อะไรกัน สู้ไปเท่าไหร่ก็หมดแรงแล้วหรอ ตอนที่ข้าอายุเท่านี้ ข้ายังมีชีวิตชีวาแม้ว่าข้าจะสู้โดยไม่พักเลยสองสามคืน”

เมื่อไคซาร์ตำหนิ เอียนแสดงท่าทางงุนงง

‘เรามีความแตกต่างของอายุมากแค่ไหนสำหรับเขาที่จะพูดอย่างนั้น?’

นี่เป็นเพราะว่าดูจากภายนอกไคซาร์ดูเพียงอายุ 30 ต้นๆเท่านั้นเอง

ในการพบกันครั้งแรกของพวกเขา เขาไม่สามารถคาดเดาอายุได้เพราะเขามีผมยุ่งเหยิงสีขาวพันกัน แต่ตอนนี้ซึ่งเขามีเครื่องแต่งกายที่เหมาะสม เขาดูเหมือนจะอายุเท่ากันกับเอียน

แม้กระทั่งผมสีขาวที่ยืดตรง แต่ออร่าของความลึกลับก็ยังปรากฏอยู่

“แล้วนายอายุเท่าไหร่ล่ะผู้ติดตาม? ดูเหมือนว่านายจะไม่มีความแตกต่างกับฉันมาก…’

เมื่อเอียนบ่น ไคซาร์ตอบด้วยหน้านิ่งๆ

“ข้าอายุ 120 ปีแล้ว”

“…?”

เมื่อเอียนจ้องที่ไคซาร์ด้วยสีหน้าไม่เชื่อ เขาแสยะยิ้มเมื่อเขาพูดต่อ

“เอ๊ะ อาจจะมีข้อผิดพลาดระยะ 5 ปี มันผ่านไปก็หลายสิบปีแล้วที่ฉันนับอายุของฉันอย่างคร่าวๆ”

ช่วยไม่ได้ที่เอียนจะยอมรับมันด้วยสีหน้าที่ขมขื่น

“ขะ เข้าใจแล้ว…”

และเขาบ่นในใจ

“ใช่สิ มันเป็นเกม ดังนั้นมันเป็นไปได้…’

เอียนมองแววตาของผู้ติดตามของเขาที่คล้ายกับสัตว์ประหลาดในหลายๆทาง (?) เอียนส่ายหน้า

“ดูแลผู้ติดตามของนายต่อไปนะ เจ้าหนูลอร์ด”

“…”

พอลลีนที่เฝ้าดูคนสองคนทะเลาะกันอยู่ครู่หนึ่งก็หัวเราะขณะที่เขาพูด

“เอาล่ะ ไม่ว่ายังไงก็ตาม ไปที่เมืองหลวงกันเถอะ พระราชาน่าจะรออยู่”

เมื่อพอลลันพูด ทั้งสองคนพยักหน้าและเดินไป

“ครับ”

“ตามนั้นแหละ”

 

* * *

 

ณ เมืองหลวงของอาณาจักรลัสเปล

และที่สำคัญคือที่ทรงงานของราชาซีเรียส

ซีเรียสต้อนรับเอียนที่กลับมาอบอุ่นอย่างมาก

“โอ้! ทำดีมากท่านเอียน ข้าได้ยินมาว่าเจ้าทำงานได้ดีมาก”

“ครับท่านราชา พวกเราช่วยเหลือนักโทษทั้งหมดของปาสคาลและกลับมาแล้วครับ”

มันเป็นเช่นเดียวกับครั้งที่แล้ว แต่เมื่อถึงเวลาที่ต้องรายงานผลของเควสต์อาณาจักรร่างของเอียนนั้นเคลื่อนไหวด้วยตัวของมันเองโดยไม่ตามความต้องการของเขา

Chak- Cha-chak-!

ในขณะที่จ้องมองร่างกายของเขาที่แสดงความอ่อนโยนต่อพระราชาด้วยการมีระเบียบวินัย เอียนแทบไม่ทันรู้ตัวในใจของเขารอการทำเควสต์ให้เสร็จสมบูรณ์

‘ทำไมมารยาทของราชวงศ์จึงซับซ้อนอย่างงี้? ไม่มีเหตุผลสำหรับความสมจริงแบบนี้นะ…’

เมื่อเอียนเล่นเกมเขามองความสามารถในการวางแผนทั่วไปมากกว่ารายละเอียดที่ดี

ด้วยเหตุนี้จึงทำให้เขามีรายละเอียดเล็กๆน้อยๆเช่นนี้ ถึงแม้จะเป็นเรื่องน่ารำคาญก็ตาม

“ในแผนของพวกเราที่ช่วยนักโทษของคุกปาสคาลครั้งนี้…”

เขายังเริ่มรายงานเนื้อหาของเควสต์ด้วยตัวเองตอนนี้!

เอียนรู้สึกงุนงงเล็กน้อย แต่ดูเหมือนว่าจิตใจของเขาว่างเปล่าเขาไม่สามารถคิดอะไรได้เลย

‘ถึงกระนั้นเนื่องจากทุกอย่างทำให้ฉันเอง มันจึงเป็นความสะดวกสบาย…’

อย่างไรก็ตามมันเป็นสิ่งที่ไม่ได้มีประโยชน์อะไรมากสำหรับเอียน แต่จริงๆแล้วมีผู้เล่นจำนวนมากที่กระตือรือร้นเกี่ยวกับรายละเอียดที่สมบูรณ์แบบของไคลันซึ่งมีลักษณะนิสัยที่ผิด

“โดดเด่นน่าทึ่งจริงๆทำงานได้ดี ท่านทำได้ดีกว่าที่ข้าคาดไว้ท่านเอียน”

“ขอบพระคุณครับ ฝ่าบาท”

เซเลียสซึ่งได้ยินเนื้อหาทั้งหมดในรายงานของเอียนยิ้มอย่างแจ่มใสและมีการแจ้งเตือนให้เอียนทราบถึงความสำเร็จของเควสต์ที่ปรากฏขึ้นต่อหน้าของเขา

กริ๊ง-

 

• ท่านได้ทำเควสต์ ‘ช่วยเหลือนักโทษสงคราม (2)’ เสร็จสมบูรณ์
• ท่านได้สำเร็จเควสต์เชื่อมทั้งหมด
• ระดับการเคลียร์ – S
• ท่านได้รับคะแนนพิเศษ 5,000 หน่วย
• ท่านได้รับค่าประสบการณ์ 42,349,000 หน่วย
• ท่านได้รับชื่อเสียง 25,000 หน่วย
• ท่านได้เพิ่มเลเวล ท่านถึงเลเวล 126
• ท่านได้สำเร็จเควสต์เชื่อมของอาณาจักรครั้งแรก
• เกียรติยศของท่านที่มีต่อราชวงศ์ของอาณาจักรลัสเปลเพิ่มขึ้น 1,000 หน่วย

 

แม้แต่ดวงตาทั้งสองของเอียนซึ่งเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า กลับมามีชีวิตเมื่อใดก็ตามที่รายชื่อรางวัลโผล่ขึ้นมา

‘มันเหนื่อย แต่เพิ่มเลเวลอย่างบ้าคลั่งในระดับเลเวล 120… ถ้ามันเยอะขนาดนี้ฉันคิดว่ามันคุ้มค่าที่จะทำ’

เอียนยิ้มอย่างพึงพอใจ

อย่างไรก็ตาม ตาทั้งสองของเอียนที่ตรวจสอบรางวัลทุกอย่างที่เข้ามา เริ่มปิดตาลงอย่างข้าๆ

ความเหนื่อยล้าที่ถูกระงับด้วยความแข็งแกร่งทางจิตใจของเขารุมเร้าในทันทีที่เขาเห็นคำว่า ‘เควสต์เสร็จสมบูรณ์’

‘อ่า… ฉันต้องนอนลงบนเตียงของฉันแล้ว…’

อย่างไรก็ตาม โดยไม่คำนึงถึงความต้องการของเอียน เอียนก็เริ่มสูญเสียความคิดของเขาอย่างช้าๆ

 

• ผลการวิเคราะห์สัญญาณร่างกายผู้เล่นเอียนถูกตัดสินว่าอยู่ในสถานะ ‘นอนหลับ’
• ตามนโยบายการให้บริการเกมผู้เล่น ‘เอียน’ จะถูกบังคับออกจากระบบ

 

และเอียนก็ได้ยินเสียงของซีเลียสอย่างแผ่วเบา

“ท่านเอียน! คงสติไว้!”

 

* * *

 

ด้านหน้าของสตูดิโออพาร์ตเมนต์ของจินซุง

ฮารินกดออดอย่างระมัดระวัง

กริ๊ง-ก๊อง-!

อย่างไรก็ตามแม้หลังจากผ่านไประยะเวลาหนึ่งไม่สามารถรู้สึกถึงร่องรอยแม้แต่น้อยจากบ้านของเอียน

‘ไอตูดหมึกหายไปไหนเนี่ย… เขาหลับอยู่หรอ? ไม่มีเหตุผลที่เขาจะไม่อยู่บ้านตอนนี้นะ…’

ฮารินซึ่งได้ยินคำว่าบาร์จะเปิดที่แผนกความเสมือนจริงสำหรับงานเทศกาลโรงเรียนจะไปสนุกกับเพื่อนของเธอ

อย่างไรก็ตามหลังจากได้ยินว่าจินซุงไม่ได้ไปโรงเรียนวันนี้ เธอก็ลุกขึ้นจากจุดที่เทออยู่ทันทีแล้วมาที่บ้านของจินซุง

‘นี่มัน 3 ทุ่มแล้ว… เขายังหลับอยู่หรอเนี่ย?’

เพราะมันถูกตั้งค่าไว้แม้ว่าเขาจะเล่นเกมภายในแคปซูล ถ้าออดถูกกดการแจ้งเตือนก็จะเข้า แต่ความจริงที่ว่าไม่มีสิ่งบ่งชี้ว่ามีบุคคลอยู่นั่นหมายความว่าจินซุงไม่ได้อยู่บ้านหรือ เขาหลับ

เมื่อจินซุงเป็นคนนอนหลับไม่ลึก ฮารินผู้ตัดสินใจว่าเขาออกไปไหนซักครู่หนึ่งก็เปิดล็อกประตูและเริ่มกดรหัสผ่าน

ติ๊ด- ติ๊-ติ๊ด-

หลังจากครั้งสุดท้ายที่พวกเขาตัดสินใจที่จะทิ้งแคปซูลอีกเครื่องไว้ที่บ้านของจินซุงและมีฮารินใช้มัน จินซุงก็บอกรหัสผ่านบ้านไว้กับฮารินเช่นกัน

ความจริงที่ว่าเธอกดออดแค่ครั้งเดียว ‘ตามมารยาท’

“ดูเหมือนว่าเขาจะออกไปสักพัก… อย่างน้อยฉันควรทำอาหารเย็นไว้มั้ย?”

Harin somehow felt like she had become a wife, and while humming, she entered Jinsung’s house.

ฮารินรู้สึกว่าเธอกลายเป็นภรรยาและในขณะที่กำลังฮัมเพลง เธอก็เข้าไปในบ้านของจินซุง

Bee-reep- Bee-ree-reep-!

เมื่อฮารินปิดประตู ประตูก็ล็อคโดยอัตโนมัติและไฟตรวจจับตรงทางเดินเปิดขึ้น

“จากสิ่งที่ฉันเห็นครั้งล่าสุดสำหรับคนที่อยู่คนเดียวเขาดูเหมือนจะซื้อสิ่งต่างๆมากมาย…”

ฮารินวางกระเป๋าลงมุมหนึ่งของห้องและตรงไปที่ห้องครัว

อย่างไรก็ตาม แสงสีฟ้าบนแคปซูลของเอียนที่เปิดอยู่จับตาของเธอ

‘ห้ะ…? นั่นเป็นแสงที่เปิดขึ้นเฉพาะถ้ามีคนอยู่ในแคปซูลนิ’

ฮารินที่แสดงท่าทางงุนงง ค่อยๆเข้าหาแคปซูลของเอียน

“ดูเหมือนว่าจะปิดเกมไปแล้ว… แต่ทำไมมันแบบนี้? แคปซูลรุ่นใหม่ทำงานผิดปกติหรอ?”

ฮารินบ่นขณะทีเธอกดปุ่มเปิดของแคปซูล

เมื่อเธอทำอย่างนั้น แคปซูลปล่อยเสียงฟู่ดังขึ้นเมื่อประตูเอียงขึ้นด้านบน

และหลังจากนั้นไม่นาน ฮารินกลืนน้ำลายก่อนจะรู้สึกตัว

เป็นเพราะจินซุงผู้ที่อยู่ในภาวะหมดสติ (?) อยู่ในแคปซูลได้หลับตาลงขณะที่ร่างกายของเขาเหยียดออกมา

“อะ อะไรกันเนี่ย? จินซุงทำไมนายหลับที่นี่แบบนี้?”

ฮารินลองเขย่าไหล่ของจินซุงและปลุกเขาตื่น

อย่างไรก็ตาม จินซุงไม่ขยับแม้แต่ปลายนิ้ว

ตาของเธอเบิกโพลงมากขึ้น

“จินซุงนายอาการไม่ดีหรอ? นายแน่ใจนะว่านายไม่ได้ป่วยจากการเล่นเกมมากเกินไปน่ะ”

เมื่อจินซุงไม่ตื่นขึ้นไม่ว่าเธอจะเขย่ามากแค่ไหน ฮารินที่คร่ำครวญก็คิดว่าอย่างน้อยเธอก็ต้องโทรไปที่ห้องฉุกเฉิน

อย่างไรก็ตามช่วงเวลาที่เธอเปิดสมาร์ทโฟนและกำลังจะกดหมายเลข…

คร๊อกกก ฟี๊-

ในไม่ช้าก็ได้ยินเสียงกรนของจินซุงและขณะที่เทอยิ้ม ฮารินก็วางสมาร์ทโฟนของเธอลง

“Ha…”

“ฮ่า…”

เธอกลั้นขำไว้ ฮารินสอดมือไปที่คอของจินซุงและอีกข้างก็ยกเขาออกจากแคปซูล

“จินซุงถ้านายนอนแบบนี้นายจะหมอนรองกระดูกเคลื่อนนะ… ลุกขึ้น! นายต้องไปนอนบนที่นอนของนาย”

ฮารินยืนตรงเพื่อดึงจินซุงออกมาจากแคปซูล

อย่างไรก็ตามไม่มีทางที่ฮารินที่เป็นผู้หญิงจะสามารถดึงร่างกายของจินซุงออกมาอย่างง่ายดาย

‘อั๊ก นายหนักกว่าที่ฉันคิดนะนิ’

อย่างไรก็ตามจากนั้น

แขนของจินซุงที่วางไว้บนที่พนักแขนโอบรอบเอวของฮาริน

“เอ่อ… เอ้ย!”

ฮารินซึ่งเอนไปหาจินซุง สูญเสียจุดศูนย์ถ่วงของเธอทันทีและร่างของเธอทรุดตัวลง

ตึง-

นอกจากเสียงของอากาศที่ดังขึ้น ร่างของฮารินอยู่บนจินซุงเล็กน้อย

ใบหน้าที่ซีดเซียวของฮารินนั้นกลายเป็นสีแดงราวกับบีทรูท

‘อะ อะไรวะเนี่ย? เขาไม่ได้หลับหรอ?’

หลังจากนั้นไม่นานจากใบหน้าแดงสดใสของเธอและมองจินซุง เธอก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มเนื่องจากจินซุงกรนดังขึ้นอีกครั้ง

‘ไม่นะ นานแค่ไหนที่เขาเล่นเกมและหลับเช่นนี้?’

เพราะฮารินเห็นจินซุงปรากฏตัวขึ้นที่ช่อง YTBC เธอรู้ว่าเขากำลังทำเควสต์อาณาจักรขนาดใหญ่อยู่

เธอแค่คิดไม่ออกเลยว่าเขาไม่ได้ออกจากระบบเลยซักครั้งเกือบ 40 ชั่วโมง

“อืมม อะแฮ่ม”

ฮารินที่เคลียร์ลำคอของเธอ ยกขาข้างหนึ่งของเธอขึ้นและลงไปในแคปซูลเล็กน้อย

ในขณะที่เธอทำเช่นนั้น หมอนอิงนุ่มๆของแคปซูลก็เปิดออกและร่างกายของเธอลื่นไปทางขวาถัดจากจินซุงและฮารินที่อยู่ในอ้อมแขนของจินซุงมากกว่าเดิมอย่างมั่นคง (?) ยิ้มอย่างเขินอาย

“ฮิฮิ… ฉันควรอยู่อย่างงี้สักพักดีมั้ย…?”

ฮารินกำลังจะกดริมฝีปากของเธอเล็กน้อยไปที่แก้มของจินซุงเมื่อเธอหยุดและหันหัวของเธอวางไว้บนหน้าอกของจินซุงแทน

เขาต้องการให้โอกาสแก่จินซุง (?)

‘ถึงกระนั้น ผู้ชายควรเริ่มจูบก่อน’

ฮารินที่แสดงรอยยิ้มอันพึงพอใจ หลับตาของเธอเล็กน้อย

เพราะเธอบอกกับครอบครัวของเธอแล้วว่าเธอจะสายไปหน่อยในวันเทศกาล เธอจึงเหลือเวลาอีกประมาณหนึ่งชั่วโมง

และ…

แคปซูลรุ่นใหม่ของจินซุงสบายราวกับนอนบนเตียง