แสงที่ 61 เวเดอร์ไม่..!!!!!!!

ท่ามกลางร่างของทุกๆคนที่หยุดนิ่ง ไม่ว่าใครก็ต่างมุ่งความสนใจไปที่การปรากฏตัวของเดรส..

“อะ..อดีต..?”นักเรียนคนหนึ่งที่กล่าวออกมา..

“จะ..จอมพล..?”นักเรียนอีกคนที่ต่อคำให้อย่างอึ้งๆ

พรึ้บ..!

“กระผมพลเอกวิลเลี่ยมแห่งกองทัพทารอน รักษาการตำแหน่งผู้อำนวยการของสถาบันอาคัสและผู้บังคับบัญชาการสูงสุดแห่งหน่วยพยัคฆ์อเวจี ขอแสดงความเคารพต่ออดีตท่านจอมพลแห่งกองทัพเอทารอส ดารัน..!”วิลเลี่ยมที่ยกฝ่ามือขึ้นมาทำวันทยาหัตถ์ พร้อมทั้งแผดเสียงตะโกนออกมา 

โดยที่ทางด้านของสไปร์สกับมิลันเซียรวมไปถึงอาจารย์คนอื่นๆ เมื่อได้รับการยืนยันจากวิลเลี่ยมว่าชายชราพุงพลุ้ยผู้นี้เป็นใคร ทุกๆคนต่างยกฝ่ามือขึ้นมาทำความเคารพ..

พรึ้บ..!

เมอรัสกับเครเซอร์ที่ยกฝ่ามือขึ้นมาทำวันทยาหัตถ์ สีหน้าของคนทั้งสองแลดูอึ้งๆ ซึ่งด้วยการที่ทั้งสองทำเคารพต่อเดรสหรือดารัน มันจึงทำให้ผมตระหนักได้ว่าชายผู้นี้คืออดีตผู้ที่อยู่บนจุดสูงสุดของเหล่าทัพเอทารอส แม้แต่เสาหลักทั้งสองยังต้องให้ความเคารพ

“ทำตัวตามสบายเถอะ..”ดารันที่เดินเอามือไขว้หลังตรงเข้ามาหยุดยืนอยู่ต่อหน้าของผม..

ฟุบ..

เคร้ง..!

“กระผมอดีตพลทหารฝึกหัดแห่งอาคัส ขอแสดงความเคารพต่อท่านอดีตจอมพลแห่งเอทารอสดารัน..”ผมที่สะเดากุญแจมือ ก่อนจะยกฝ่ามือขึ้นมาทำวันทยาหัตถ์ สิ่งที่เกิดขึ้นถึงกับทำให้วิลเลี่ยมกับมิลันเซียต่างพากันหน้าเสีย เพราะไม่คิดว่าผมจะสะเดาะกุญแจมือได้..

ฟุบ..!

ผมที่เอามือลงพร้อมกับย่อตัวลงไปเก็บกุญแจมือเตรียมที่จะเอามาใส่ แต่ทว่ากลับถูกดารันที่ยื่นมือเข้ามาจับรั้งเอาไว้..

“ท่านจอมพล..”ผมที่กล่าวออกมา พร้อมกับปั้นสีหน้าสงสัย..

“เรียกคุณลุงเหมือนเดิมก็ได้ ฉันอนุญาติ..”ดารันที่กล่าวออกมา 

ซึ่งจากสถานการณ์ที่เกิดขึ้นมันก็ทำให้ทุกๆคนต่างต้องพากันช็อคค้างอีกครั้ง จากความสัมพันธ์ระหว่างผมกับดารัน..

“เฮ้อ..เรื่องทั้งหมดมันเป็นแบบนี้เองสินะ..”ดารันที่เปิดประเด็นถอนหายใจออกมา ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาถามผม..

“เธอคิดอะไรอยู่ถึงได้ทำแบบนั้น ฉันว่าเธอคงจะหาเหตุผลมาอธิบายได้นะ..?”

“ก็แค่เรื่องส่วนตัวน่ะครับ..”ผมที่ให้คำตอบ..

“ขออนุญาติค่ะ..!”

แต่แล้วทันใดนั้นเองจู่ๆเอลิเซียกับฮิตเลอร์ก็ยกมือขึ้น ก่อนจะเดินตรงเข้ามาหาผมกับดารัน ยัยพวกนี้คิดจะทำอะไรกันนะ..

“ขออนุญาติชี้แจงคะ เหตุการณ์ในวันนั้น..พลทหารหัดซีอุสได้สั่งให้คนจับฉัน พวกมันคิดที่จะข่มขื่นฉัน แต่พลทหารฝึกหัดสตาร์ก็ได้เข้ามาช่วยฉันเอาไว้ได้ทัน

ถึงที่สถาบันอาคัสจะยึดถือธรรมเนียมความแข็งแกร่งคือทุกสิ่ง แต่ตามกฏบัญญัติข้อที่สามวรรคแปดมีกฏที่ระบุเอาไว้ว่าถ้าเกิดมีผู้ใดข่มขืนกระทำชำเราผู้อื่นโดยขู่เข็ญด้วยประการใด ๆ โดยใช้กำลังประทุษร้ายโดยที่ผู้อื่นนั้นอยู่ในสภาวะที่ไม่สามารถขัดขืนได้ คนผู้นั้นถือว่ามีความผิด..

สิ่งที่พลทหารฝึกหัดสตาร์ได้พึงกระทำลงไป เขาก็แค่ต้องการจะสั่งสอนไอ้เจ้าขยะนั่นให้ได้รู้ซึ้งถึงบทเรียน แต่เขากลับรู้เท่าไม่ถึงการสั่งให้คนไปทำในสถานที่ๆไม่ควรจะทำ เหตุผลที่เขาไม่พูดหรืออ้างอิงชื่อของฉันก็เพราะกลัวว่าฉันจะมีความผิดไปด้วย..”เอลิเซียที่เปล่งเสียงกล่าวออกมา ผมเองก็พึ่งจะรู้ว่ามีกฏแบบนี้อยู่ด้วย..

ซึ่งเมื่อดารันและทุกๆคนได้รับฟังความจริงจากปากของเอลิเซียก็ต่างพากันอึ้ง อีกทั้งมันยังทำให้สีหน้าของวิลเลี่ยม เมอรัสและเครเซอร์ต้องแปรเปลี่ยนไป รอยยิ้มของพวกเขาค่อยๆปรากฏผุดขึ้นมาบนใบหน้า

“อย่างนี้เองสินะ..แต่ถึงอย่างนั้น บทเรียนที่เจ้าหนูนี่ได้สอนให้พลทหารฝึดหัดคนนั้นก็ถือว่าเป็นการข่มขื่นเหมือนกันไม่ใช่เหรอ..?”

“ในกฏ..ระบุเอาไว้แค่เพียงห้ามทหารชายกระทำการกับทหารหญิง หรือทหารหญิงกระทำการกับทหารชาย ไม่ได้ระบุเอาไว้ว่าห้ามทหารชายกระทำการกับทหารชายด้วยกันนะคะ..”เอลิเซียที่โต้แย้ง ซึ่งมันก็ทำให้ดารันกระตุกรอยยิ้มขึ้นมา..

“ยอดเยี่ยมแสดงว่าเธอคงจะอ่านกฏมาเป็นอย่างดี..”ดารันที่กล่าวชื่นชม..

“ถ้าอย่างงั้นฉันจะขอสรุป..ฉันจะละเว้นโทษทั้งหมดของเธอ แถมยังจะไม่ปลดเธอออกจากเหล่าทัพด้วย..”ดารันที่กล่าวออกมา โดยที่ไอ้รันต้าและไอ้ไมค์ก็ได้สติฟื้นขึ้นมาสักระยะแล้ว..

“อะไรนะ..!!?”ไอ้รันต้ากับไอ้ไมค์ที่ตะโกนออกมา ใบหน้าของพวกมันพลันแดงก่ำไปในทันที..

“ท่าน..อึก คุณลุงแน่ใจแล้วเหรอครับ..? ยังไงสิ่งที่ผมทำลงไป มันก็เป็นเรื่องที่ไม่สามารถจะมองข้ามได้..”ผมที่ถามกับดารัน พออีกฝ่ายเห็นในความรับผิดชอบของผมก็พลันกระตุกรอยยิ้ม พลางเอื้อมมือมาแตะที่บ่า..

“เธอไม่ต้องสงสัยหรือพูดอะไรแล้ว เดี๋ยวฉันจะเป็นคนจัดการกับเรื่องนี้ให้เอง ขอเพียงแค่ฉันเอ่ยปาก ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าพวกเบื้องบนมันจะกล้าขัดใจฉันไห..ม..”

“ท่านครับ..ไอ้เจ้านั่นมันทำให้สัญลักษณ์ของอาคัสต้องแปดเปื้อน ทำไมท่านถึงปล่อยมันไปล่ะครับ..!?”

ในขณะที่ดารันกำลังกล่าวกับผม จู่ๆไอ้ไมค์ก็ตะโกนแย้งขึ้น ทำให้เขาต้องหยุดชะงัก ก่อนจะหันไปมองมัน..

“ไอ้เด็กนี่เป็นใคร..?”ดารันที่หันไปถามกับวิลเลี่ยม..

“หะ..หัวกะทิลำดับที่สองของแผนกสู้รบ ลูกชายของพลตรีเปเนส..”วิลเลี่ยมที่กล่าวออกมา เมื่อดารัสได้ยินก็พลันเดินเข้าไปเอาฝ่าเท้าชายคางของไอ้ไมค์ขึ้นมาจ้องหน้า..

“ถึงจะอยู่กันคนละเหล่าทัพ แต่ฉันก็เคยได้ยินชื่อเสียงพ่อของแกมาอยู่บ้าง พ่อของแกก็ถือว่าเป็นทหารที่มีฝีมือ แต่ฉันสงสัยว่ามันไม่ได้สอนมารยาทให้แกเหรอ.. ว่าอย่าสอดปากแทรกเข้ามาในตอนที่นายทหารชั้นผู้ใหญ่กำลังพูดอยู่..?”ดารันที่เอ่ยถาม ก่อนจะหวดขาเตะเข้าไปที่หน้าของไอ้ไมค์เข้าอย่างจัง..

ปัง..!!!

“อั่ก..เฮือก ขะ..ขอโทษครับ..?”ไอ้ไมค์ที่ถึงกับหน้าโยกพลันรีบกล่าวคำขอโทษออกมา..

“นี่น่ะเหรอหัวกะทิลำดับที่สองของแผนกสู้รบ..?”ดารันที่หันไปถามกับวิลเลี่ยม พออีกฝ่ายได้ยินก็ถึงกับหน้าเสีย เพราะเขาเองก็เป็นคนเซ็นต์อนุมัติเรื่องการเลื่อนลำดับความสามารถของนักเรียน..

“อะ..อันที่จริงแล้ว ตอนแรกกระผมตั้งใจจะเลื่อนพลทหารฝึกหัดสตาร์ให้ขึ้นเป็นหัวกะทิลำดับที่ 1 ทั้งแผนกสู้รบและแผนยุทธวิธี จากการที่เขาสามารถผ่านการทดสอบเลื่อนระดับที่พลโทเครเซอร์และพลโทเมอรัสเป็นผู้คุมสอบ..”วิลเลี่ยมที่กล่าวออกมา พอทุกๆคนที่ยังไม่รู้ได้ยินเรื่องนี้เข้าก็ต่างพากันตกตะลึง

“หืม..? ผ่านทั้งสองแผนกเลยอย่างงั้นเหรอ..แล้วทำไมถึงยังไม่ดำเนินการ..?”ดารันที่สบถออกมาอย่างอึ้งๆ ก่อนจะถามกับวิลเลี่ยม..

“อะ..อึก กะ..ก็เพราะว่าพลทหารฝึกหัดสตาร์นั้นบอกกับผมว่า..เขาไม่สนใจเรื่องลำดับหัวกะทิ เขามาเป็นทหารไม่ได้มาเป็นนักเรียน..”สิ้นคำตอบของวิลเลี่ยม ดารันที่ได้ยินก็ถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ เขาพลันหรี่ตาลง ก่อนที่จะ..

“อุ๊บ..ฮ่าๆ ๆ อย่างงั้นเองสินะ เหลือเชื่อจริงๆ ไม่เคยมีนักเรียนคนไหนที่ทำให้ฉันทึ่งได้เท่านี้มาก่อนเลย..”ดารันที่ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาด้วยความชอบใจ..

“เธอสนใจย้ายมาอยู่ที่เหล่าทัพเอทารอสไหม..?”ดารันที่เอ่ยถาม เมื่อเมอรัสได้ยินแบบนั้นก็ฉีกรอยยิ้มออกมา ส่วนวิลเลี่ยมกับเครเซอร์ก็ได้แต่ยืนอึกอัก รวมไปเอลิเซียกับฮิตเลอร์…

“ขออภัยด้วยครับ..ผมคงต้องขอปฏิเสธ..”

“หืม..? เธอคงจะมีเหตุผลส่วนตัวสินะ ถ้าอย่างงั้นฉันก็จะไม่บีบบังคับ แต่เอาเป็นว่า..”ดารันที่กล่าวออกมา ก่อนจะล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบกล่องใบหนึ่งออกมา.

“ฉันมีหลานสาวอยู่คนหนึ่ง เธอเองก็พึ่งจะเรียนจบไปเมื่อไม่กี่ปีก่อน ถ้าเกิดสักวันหนึ่งเธอมีโอกาสได้พบเจอกับหลานสาวของฉัน ช่วยเอากล่องใบนี้ให้หลานของฉันด้วย..”ดารันที่กล่าวออกมา พร้อมกับเดินมายื่นกล่องปริศนาให้ผม โดยที่บนกล่องมีตราสัญลักษณ์ของอินทรีเหล็กที่สลักอยู่..

“ขะ..ขออภัยที่ต้องเสียมารยาทถาม ทำไมถึงต้องให้ผมเป็นคนเอาไปให้ล่ะครับ..?”ผมที่ถามกับดารัน ซึ่งทุกๆคนที่อยู่ที่นี่ก็งุนงงไม่ต่างกัน..

“ฉันเลือกและไว้ใจเธอ เธอเป็นคนที่มีความสามารถ ไม่แน่ว่าถ้าเป็นเธออาจที่จะ..”ดารันที่กล่าวและหยุดเว้นวรรค ก่อนจะไม่ได้พูดอะไรต่อพลางตบลงมาที่บ่าของผม..

 

“ก็ได้ครับ..”ผมที่รับกล่องปริศนามา ก่อนจะเก็บมันเข้ากระเป๋าไป..

“เอาล่ะวะ ได้เป็นเขยของอดีตจอมพลก็วันนี้แหละ..”ไอ้จ้อนที่กล่าวออกมา ซึ่งไม่ต้องบอกก็รู้ว่าอะไรดารันกำลังคิดที่จะทำอะไรนะ ถึงจะพึ่งเจอกันแต่เขาก็คงจะถูกใจในตัวของผมไม่ใช่น้อย..

“เอาเป็นว่า..ก็อย่างที่บอกไป ถ้าเกิดว่าใครมีปัญหาแกก็อ้างชื่อของฉันได้เลย..”ดารันที่หันไปกล่าวกับวิลเลี่ยม..

“คะ..ครับ..”วิลเลี่ยมที่ตอบกลับอย่างประหม่า..

“ก่อนจะไปฉันมีเรื่องที่อยากจะขอร้องเธออีกสักเรื่อง..”ดารันที่กล่าวกับผม..

“เชิญคุณลุงว่ามาได้เลยครับ..”ผมที่ตอบกลับดารัน..

“ฉันอยากจะขอลูบหัวของเจ้าอาชาทมิฬเป็นครั้งสุดท้าย เธอพอจะช่วยฉันได้ไหม..?”ดารันที่กล่าวความต้องการออกมา ซึ่งพอผมได้ยินแบบนั้นก็..

“วี๊ด..!!”ผมที่ผิวปาก ซึ่งมันก็ส่งผลทำให้ม้าทุกๆตัวที่อยู่ที่นี่ต่างพากันหันมามอง รวมถึงไอ้เจ้าเวเดอร์ที่กำลังจะขึ้นคร่อมม้าตัวเมีย..

โดยที่พอไอ้เจ้าเวเดอร์มันหันมาเห็นว่าผมกำลังตกอยู่ในอันตราย มันก็พลันวิ่งตรงเข้ามาใกล้ ก่อนจะเข้ามาแทรกกลางระหว่างผมกับดารัน..

“ฮี๋..!!!~”

“อะ..อึก อะ..อาชาทมิฬ..!”วิลเลี่ยมที่ถึงกับผงะ ทันทีที่ไอ้เจ้าเวเดอร์มันวิ่งมาถึง มันก็ได้เดินเข้ามาวนเวียนเป็นวงกลมไปรอบๆตัวของผม พลางส่งเสียงหายใจฟัดฟัดข่มขู่ทุกๆคน..

“เวเดอร์..ฉันมีเรื่องที่อยากจะขอร้องแก..”

[ว่ามาได้เลย..]

“ให้ชายคนนี้ได้ลูบหัวของแกสักครั้งได้ไหม..”

[ไม่..! เจ้านี้มันเคยทำร้ายข้า..!]

“ไม่เอาน่าเวเดอร์..ถึงเขาจะเคยทำไม่ดีกับแก แต่ตอนนี้เขาก็เป็นมนุษย์อีกคนที่ได้เปลี่ยนความคิด และไม่ได้มองม้าอย่างพวกแกเป็นแค่พาหนะแล้ว..”

[จริงเหรอ..? ถะ..ถ้างั้นก็ได้..]

เวเดอร์ที่ตอบกลับ ก่อนจะหันไปมองยังดารัน..

“เชิญเลยครับ..”ผมที่บอกกับดารัน เมื่อเขาได้ยินแบบนั้นก็เดินเข้ามาหยุดอยู่ต่อหน้าของเวเดอร์ พร้อมทั้งเอื้อมมือออกไปลูบที่หัวของมัน..

“ฮี๋..~”เวเดอร์ที่ส่งเสียงออกมาพลันอ้าปาก ส่งผลทำให้ผมถึงกับหน้าเสียเพราะคิดว่ามันจะกัดมือของเขา..

แต่ทว่าทางด้านของดารันกลับไม่คิดที่จะชักมือกลับ สีหน้าของเขาพลันแสดงออกว่ากำลังผิดหวัง เมื่อเห็นว่าเวเดอร์ยังคงไม่ยอมรับในตัวของเขา แต่ทว่า..

แผล็บ..!

ดวงตาของดารันที่จู่ๆก็เบิกกว้างขึ้น เมื่อเจ้าเวเดอร์ได้ทำการแล็บลิ้นออกมา ก่อนจะเลียเข้ามาที่ฝ่ามือของเขา..

สถานการณ์ที่เกิดขึ้น มันทำให้ดารันถึงกับอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก ดวงตาของเขากำลังเปล่งประกายแววระยิบระยับด้วยความดีใจ..

“ขอบคุณนะ..”ดารันที่ลูบหัวของเวเดอร์ทิ้งท้ายเอาไว้ ก่อนจะผละมือออก..

“ในเมื่อสถานการณ์ทุกอย่างคลี่คลายลงแล้ว ฉันเองก็คงจะต้องขอตัวกลับก่อน..และนับต่อจากวันนี้ไปฉันก็คงจะไม่ได้มาที่นี่อีก ในเมื่อเจ้าอาชาทมิฬได้เจอกับเจ้าของที่แท้จริงของมันแล้ว..”ดารันที่กล่าวออกมา ทำให้วิลเลี่ยม เมอรัสและเครเซอร์ต่างพากันเบิกดวงตากว้างขึ้น..

“สตาร์ นะ..นี่อย่าบอกนะว่าแกทำพันธสัญญากับอาชาทมิฬ..?”เครเซอร์ที่เอ่ยถามผมอย่างอึ้งๆ..

“ใช่ครับ..”

“เชื่อแม่งเลยจริงๆ แม่งเอ้ย..แกจะทำให้พวกฉันทึ่งไปถึงไหนวะมาเป็นผู้สืบทอดของฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ..!”เครเซอร์ที่ตะโกนออกมาด้วยความหัวเสีย ยิ่งผมโชว์ศักยภาพ มันก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกเสียดายและอยากที่จะได้ตัวของผม..

“ไม่ล่ะครับ..”ผมที่ตอบกลับ..

“แม่งโว้ย..!!”เครเซอร์ที่เอามือขยี้หัวด้วยความหัวร้อน..

“อุ๊บ ฮ่าๆ ๆ..”ดารันที่ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ..

“คุณลุงครับ..ก่อนที่คุณลุงจะไป ผมเองก็มีเรื่องที่อยากจะถาม..”ผมที่บอกกับดารัน..

“ว่ามาเลย..ฉันยินดีที่จะตอบทุกคำถาม..”ดารันที่ตอบกลับ เมื่อผมได้ยินแบบนั้นก็หันซ้ายหันขวา ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปกระซิบถามดารันว่า..

“ขออนุญาติครับ..สมมุติว่าถ้าม้ากระทำเรื่องอย่างว่ากับนักเรียนหัวกะทิ นี่มันจะผิดกฏของอาคัสหรือเปล่าครับ..?”ผมที่ถามกับดารัน พอตาลุงได้ยินก็ถึงกับเบิกดวงตากว้างขึ้น และก็ต้องหน้าเสียไปในทันที..

“นะ..นี่เธอ คงไม่ได้คิดที่จะ..”ดารันที่หันมาถามผมอย่างอึ้งๆ..

“รอบนี้เรื่องส่วนตัวจริงๆครับ ผมเป็นพวกที่รักความสงบ แต่ถ้าเกิดมีคนมาหาเรื่อง ผมก็ไม่ยอมที่จะจบง่ายๆ ท่านไม่ทราบว่าเคยได้ยินคำนี้หรือเปล่า..อย่าแหย่พยัคฆ์หลับ..”ผมที่บอกกับดารัน เมื่ออีกฝ่ายได้ยินก็เริ่มที่จะรู้สึกสะพรึงในความโหดเหี้ยมของผม..

“อะ..อึก..มันก็ไม่ผิดกฏหรอก ถ้าเป็นที่นี่..แต่ถึงยังไงฉันก็อยากจะขอเตือนเธอเอาไว้ด้วยความหวังดี ถ้าเกิดเธอทำเรื่องบ้าๆแบบนั้นจริงๆ ฉันก็หวังว่าเธอจะรับผลกระทบที่ตามมาไหวนะ..”ดารันที่กล่าวทิ้งท้ายกับผมเอาไว้ 

“แน่นอนครับว่าผมรับไหว..หึๆ..”ผมที่ตอบกลับดารัน ก่อนจะแสยะรอยยิ้มออกมา โดยทีอีกฝ่ายก็ค่อยๆเดินผละออกไป

พรึ้บ..!!!

วิลเลี่ยมและทุกๆคนที่ทำความเคารพต่อดารัน ก่อนที่ตาลุงนั่นจะเดินออกจากทุ่งหญ้าแห่งนี้ไป..

“สะ..สตาร์ นะ..นี่แกเอาจริงดิ..?”ไอ้จ้อนที่ถามผมด้วยความหวาดหวั่น..

“ฉันยอมเสี่ยงถามอดีตจอมพล แกคิดว่าฉันจะล้อเล่นไหมล่ะ..?”

“อะ..อึก สะ..สตาร์ แกเป็นโรคจิตหรือเปล่า ฉันชักจะกลัวแล้วนะ..”ไอ้จ้อนที่กล่าวออกมา..

“เปล่าเลย..มันคงไม่มีวิธีไหนสะใจเท่านี้แล้วล่ะ หึๆ..”ผมที่ส่งเสียงหัวเราะอยู่ภายในลำคอ แต่แล้ว..

“อ้ากกกกกกกก ไม่จริง..!!! ฮะ..ฮ่าๆ แก แกมันปีศาจ..”

ทันใดนั้นจู่ๆไอ้เวรซีอุสก็ส่งเสียงร้องตะโกนแหกปากออกมา หลังจากที่มันเห็นว่าไม่มีใครสามารถทำอะไรผมได้ จึงทำให้จิตของมันถูกกระตุกและกลายเป็นบ้าไปในทันที..

“พาตัวไอ้เจ้านี่ไป..”วิลเลี่ยมที่ออกคำสั่งกับสไปร์ส ก่อนที่ไอ้เวรซีอุสจะถูกพาตัวออกไป เอาล่ะ..บ้าไปแล้วหนึ่งเหลืออีกสอง..

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ทุกคนแยกย้ายกันกลับไปทำหน้าที่ ส่วนแกพยายามอย่าสร้างเรื่องอะไรที่มันผิดต่อกฏอีกล่ะ..”วิลเลี่ยมที่ตะโกนบอกกับทุกๆคน และหันมากล่าวทิ้งทวนกับผมเอาไว้..

“ครับท่านผู้อำนวยการ..ผมจะไม่ทำอะไรผิดกฏอย่างแน่นอน หึๆ..”ผมที่ตอบกลับวิลเลี่ยม พร้อมทั้งแสยะรอยยิ้ม ถึงกับทำให้อีกฝ่ายต้องหน้าเสียไปในทันที..

‘อะ..อึก ไอ้เด็กเวรนี่มันคิดจะทำอะไรแผลงๆอีกแน่ๆ..’วิลเลี่ยมที่ครุ่นคิดอยู่ภายในใจ ทางด้านของเมอรัสกับเครเซอร์ก็คงจะมองออกด้วยเช่นกัน แต่สุดท้ายแล้วพวกเขาก็พากันแยกย้ายออกไป..

“เวเดอร์ มานี่ดิ..”ผมที่หันไปเรียกเวเดอร์ ก่อนที่มันจะเดินเข้ามาใกล้ผม

[ว่าไง..?]

“ฉันอยากจะให้แกช่วยอึ๊บตูดเจ้ามนุษย์สองตัวนั่นให้หน่อย..”

[ห้ะ..!!!? นี่เจ้าจะบ้าหรือเปล่า จะให้ข้าไปอึ๊บตูดมนุษย์เนี่ยนะ เจ้าคิดอะไรของเจ้าอยู่..]

“เออนั่นดิ..แกคิดอะไรอยู่..?”ไอ้จ้อนที่กล่าวเสริม หลังจากที่แปลเสร็จ..

“แกเห็นม้าตัวเมียสีขาวนั่นไหม เจ้าม้าตัวนั้นมีพลังวิ่งบนน้ำได้ ถ้าเกิดว่าแกทำตามที่ฉันสั่ง ฉันจะอนุญาติให้แก่ได้อึ๊บเธอ..”ผมที่เอาข้อเสนอมาล่อ พลางชี้นิ้วไปยังม้าของไอ้ไมค์ที่มันพึ่งจะจับได้แบบสดๆร้อนๆ..

[อึก..ช่างงดงาม ดูเธอสิ..ทำไมข้าถึงไม่เคยเห็นเธอมาก่อนเลยนะ กะ..ก็ได้ตกลง ข้าจะอึ๊บไอ้เจ้ามนุษย์สองคนนี้ ห้ามผิดคำพูดเด็ดขาดนะ..]

“หึ..ฉันพูดคำไหนคำนั้นอยู่แล้ว..”ผมที่กระตุกรอยยิ้มตอบกลับ ก่อนจะหันไปมองยังไอ้ไมค์กับไอ้รันต้าที่กำลังตะเกียดตะกายอยู่กับพื้น..

“รอสัญญาณจากฉัน..”ผมที่บอกกับเวเดอร์ ก่อนจะเดินตรงเข้าไปหาไอ้ไมค์..

แต่แล้วในขณะนั้นผมก็ได้พบเจอเข้ากับรีแอ็คชั่นของลิซ่าและพวกนักเรียน ซึ่งตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมแทบจะไม่ได้สังเกตรอบๆเลย 

ในตอนนี้แววตาของลิซ่าและพวกนักเรียนที่จ้องมองมาทางผม มันกำลังแสดงออกถึงความตกตะลึงและความยำเกรง ไม่ว่าใครก็ต่างหันมามองผมเป็นสายตาเดียวกัน..

“ไง..พ่อหัวกะทิหมายเลขหนึ่งกับหมายเลขสอง เมื่อกี้ฉันได้ยินแว่วๆว่ามีคนถามฉันว่าพ่อของมันเป็นใคร..? เฮ้อ..ฉันเองก็ไม่รู้หรอกนะว่าพ่อของมันเป็นใคร แต่ที่รู้ๆ ว่านอกจากท่านอดีตจอมพลกับเสาหลักทั้งสองแล้ว อย่าหาว่าอวดเลยนะ ยังมีเสาหลักอีก 5 คนที่ทาบทามตัวของฉันให้เป็นผู้สืบทอด ขอเพียงแค่ฉันกระดิกนิ้ว ชีวิตพวกแกก็อาจจะซวยโดยที่ไม่รู้ตัวก็ได้ พวกแกเชื่อไหม ถึงต่อให้ฉันหยิบมีดมาแทงคอของพวกแกจนตายก็ไม่มีใครทำอะไรฉันได้..”ผมที่ย่อตัวลงนั่งยองๆระหว่างกึ่งกลางของไอ้ไมค์กับไอ้รันต้า ก่อนจะกล่าวออกมา พร้อมทั้งแต่งสีตีไข่เพิ่มเข้าไป เพื่อหลอกให้พวกมันกลัว..

“อะ..อึก เฮือก..”ไอ้ไมค์ที่ถึงกับสะอึกพูดอะไรไม่ออก มันได้แต่นอนก้มหน้าจ๋อย..

“กรอด.. ไอ้ที่พูดมาแกก็แค่โกหก ฉันไม่เชื่อหรอกว่านอกจากเสาหลักทั้งสองคนแล้ว จะยังมีเสาหลักคนอื่นที่ทาบทามแกอยู่ เสาหลักทุกๆคนต่างกระจายตัวอยู่ทั่วทั้งจักรวรรดิ เท่าที่ฉันได้ยินมามีแค่สามคนเท่านั้นที่กลับเข้ามาในเมือง แกคิดว่าฉันโง่หรือไง..”ไอ้รันต้าที่ดูเหมือนจะหัวไวกล่าวออกมา..

“อ๋อ..งั้นเหรอ แต่แกอย่าลืมสิว่าท่านอดีตจอมพลก็ให้การช่วยเหลือฉันนะ..”ผมที่เตือนสติของมัน ซึ่งเมื่อมันได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับหน้าเสีย..

“หึ แล้วไง..! ถึงต่อให้แกจะมีคนคอยหนุนหลัง แต่ยังไงซะ..เอลิเซียก็เป็นคู่หมั้นของฉัน ยังไงแม่ของเธอก็จะต้องบีบบังคับพาเธอกลับเข้ามาในตระกูล หึๆ แล้วเมื่อถึงตอนนั้น ยัยนั่นก็จะต้องแต่งงานกับฉัน..”รันต้าที่รู้ว่าสู้ผมไม่ได้จึงเปลี่ยนมาพูดเรื่องของเอลิเซีย..

“งั้นเหรอๆ..? เอลิเซีย..เธอมานี่หน่อยสิ..”ผมที่ชันตัวลุกขึ้นยืน ก่อนจะหันไปกวักมือเรียกเอลิเซีย โดยที่เธอก็เดินเข้ามา..

ฟุบ..!

“อุ๊บ..”

ทันทีที่เอลิเซียเดินเข้ามาถึง ผมก็จัดการประกบจูบที่ริมฝีปากของเธอต่อหน้าของไอ้รันต้า ก่อนจะแลกลิ้นอย่างดูดดื่ม พร้อมกับสอดมือไปจับหน้าอกของเธอ โดยที่ทางด้านของเอลิเซียก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร..

ซึ่งการกระทำของสตาร์มันก็ได้ทำให้ลิซ่ารวมไปถึงพวกนักเรียนต่างพากันช็อคค้าง โดยเฉพาะรันต้า.

“อะ..ไอ้สวะ กะ..แก กะ..แกทำบ้าอะไรของแกวะ..!!!”ไอ้รันต้าที่แผดเสียงตะโกนออกมาดังลั่นด้วยใบหน้าที่แดงก่ำจากความโกรธ ผสานกับร่างของมันที่กำลังดิ้นพล่านไปมาอยู่กับพื้นทำท่าจะพุ่งขึ้นมาหาผม 

“อ้าม..อื้ม..”ผมที่กำลังจูบแลกลิ้นกับเอลิเซียพลันชำเลืองหางตาลงไปเยาะเย้ยไอ้รันต้า

 

“การที่แกทำแบบนี้ แกรู้ไหมว่ามันไม่ต่างอะไรกับที่ไอ้เวรซีอุสมันทำเลยนะ..”ไอ้จ้อนที่กล่าวออกมา..

 

‘ต่างสิ..เพราะอะไรนะเหรอ ก็เพราะว่าฉันเป็นตัวร้ายที่โครตจะระยำเกรด SSSSS+ แถมยังติดบัคยังไงล่ะ..’ผมที่ตอบกลับไอ้จ้อน ถ้าคิดจะระยำมันต้องระยำแบบมีสไตล์ ไม่ใช่สักแต่จะระยำ..

“สะ..สตาร์ นายอะไรของนายเนี่ย ฉันอายนะ..”เอลิเซียที่กล่าวออกมา หลังจากที่ผมถอนริมฝีปากออก..

“อ่า..เอาไว้กลับไปถึงห้องฉันทำมากกว่านี้อีกก็อย่างที่พวกเราทำกันเมื่อคืนนี้ไง..”ผมที่กล่าวกับเอลิเซีย พร้อมทั้งจงใจพูดให้ไอ้รันต้าได้ยิน ซึ่งเมื่อมันได้รู้ว่าเอลิเซียกลายเป็นของผมแล้ว มันก็ช็อคไปชั่วขณะ ก่อนที่มันจะ..

“ไอ้เชี้ยเอ้ย ฉันจะฆ่าแก..!!!!!!!!”

“ฮ่าๆ ๆ ไม่เอาน่ารันต้า..ฉันรู้นะว่าแกน่ะไม่ได้จริงจังอะไรกับเอลิเซียหรอก แกก็แค่คิดที่จะเก็บเธอเอาไว้เป็นของเล่น ไม่งั้นแกคงไม่หันไปตามจีบพี่ของเธอแทนหรอก นี่แกคิดจะควบสองอย่างงั้นเหรอ ผู้หญิงเขาไม่ได้โง่นะ ฮ่าๆ “ผมที่ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา พอหันไปมองยังลิซ่าที่ยืนอยู่ก็เห็นว่าอีกฝ่ายกำลังยืนชักสีหน้าไม่พอใจเมื่อผมเอาเธอมาอ้างอิง

“กรอด..แก..!!”ไอ้รันต้าที่ตวาดเสียงใส่ผม มันโกรธจนแทบคลั่งจากใบหน้าของมันที่กำลังแดงก่ำ เป็นช่วงจังหวะเดียวกันกับที่ผมจะหันไปมองไอ้เวเดอร์..

“ฮี๋..!!!~”

เวเดอร์ที่วิ่งตรงเข้ามายังทิศทางของไอ้รันต้า ทันทีที่มันวิ่งมาถึงมันก็ทำการใช้ปากกัดกางเกงตรงบริเวณตูดของเป้าหมายในทันที..

กึก..!

“ฮะ..เฮ้ย ไอ้ม้าเวร แกคิดจะทำเชี้ยอะไรของแกวะ..?!”ไอ้รันต้าที่หันไปตะโกนด้วยความตื่นตระหนก ในขณะเดียวกันเวเดอร์ก็พยายามสะบัดหัวฟัดกางเกงของไอ้รันต้า..

“ไอ้ม้าเชี้ย..แกทำอะไรวะ ฮะ..เฮ้ย พวกแกน่ะ..คิดจะยืนดูไปถึงเมื่อไหร่กัน มาเอาไอ้ม้าเวรนี่มันออกไปทีดิ..!!”รันต้าที่แผดเสียงตวาดออกมา ก่อนที่มันจะตะโกนออกคำสั่งกับพวกนักเรียนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ แต่ทว่ากลับไม่มีใครเลยที่คิดจะเข้ามาช่วย..

แคว๊ก..!!

เวเดอร์ที่ทำการกัดกระชากกางเกงของไอ้รันต้าจนขาดออก จนตูดขาวๆของมันเผยออกมาสู่สายตาของทุกๆคน..

“เวเดอร์แกทำบ้าอะไรของแกวะ..!”ผมที่แสร้งทำเป็นเดินจะเข้าไปห้ามเวเดอร์ ก่อนจะขยิบตาส่งสัญญาณให้มัน..

ผลัก..!

เวเดอร์ที่สะบัดหัวกระแทกใส่ผม จนผมกระเด็นออกมาและล้มลงไป ก่อนที่มันจะย่อตัวลงไปนั่งคร่อมร่างของไอ้รันต้า..

“เฮือก..กะ..แกจะทำอะไรนะ..”ไอ้รันต้าที่ถึงกับหน้าถอดสี เมื่อมันหันกลับไป ภาพที่เห็นก็คือเวเดอร์ที่กำลังจะเตรียมเผด็จศึก..

“ไม่ๆเวเดอร์ ฉันรู้ว่าแกจะไม่ทำแบบนั้น..”ไอ้จ้อนที่กล่าวออกมา แต่ทว่า..

ฟุบ..!!

ตึก..!!!

“อ้ากกกกกกกก..!!!!!!!!!!”เสียงของไอ้รันต้าที่ถึงกับแหกปากร้องลั่น ดวงตาของมันกำลังเหลือกถล่น ก่อนที่มันจะถูกไอ้เวเดอร์กระทำชำเรา ผมคงไม่ต้องอธิบายนะว่ามันโดนทำอะไร..

“เวเดอร์ไม่..!!!!!!!”ไอ้จ้อนที่ร้องตะโกนออกมา บอกเลยว่างานนี้แสบถึงทรวงไปยันดวงวิญญาณ ตายแล้วตายอีกกลับมาตายใหม่ ตายแบบรีไซเคิล..

 

 

 

 

ไรท์:คอมเม้น..!!!!!!!