Sword of horny ดาบแสงพลัง X กับทรชนพันธุ์ระยำ.. - ตอนที่ 47

แสงที่ 47 รักแรก..

ท่ามกลางร่างของผมที่กำลังเดินจากมา วิลเลี่ยมกับเมอรัสก็ได้แต่นั่งและยืนตาเหลือกกันอยู่อย่างนั้น จนกระทั่ง..

“กรอด..ไอ้เจ้าเด็กบ้านี่..!”เมอรัสที่ขบฟันแน่น..

“คอยดูเถอะ..ฉันจะเอาแกมาเป็นผู้สืบทอดให้ได้ ฉันให้เวลาแกไปคิดจนกว่าจะถึงวันเลือกหน่วย..”เมอรัสที่ตะโกนไล่หลังผมมา..

“ครับๆ..”ผมที่โบกมือไปมาอย่างหน่ายๆ แต่เดี๋ยวนะ..เมอรัสก็ตะโกนซะดังขนาดนี้ทำไมถึงไม่มีใครได้ยินเลยล่ะ หะ..หืม..?

“กะแล้วเชียว..เวทมนตร์สินะ..”ผมที่กล่าวออกมา ทันทีที่หันหลังกลับ ภาพที่พบก็ถึงกับทำให้ผมอึ้งไปชั่วขณะ เมื่อจู่ๆโต๊ะหมายเลขที่ 1 ก็หายไปจากห้องรวมไปถึงร่างของเมอรัสเองก็ด้วย

ซึ่งอันที่จริงมันก็ไม่ได้หายไปไหนหรอก แต่ถูกเวทมนตร์บางอย่างทำให้หายไป ถ้าให้เดาพื้นที่ตรงส่วนนั้นน่าจะถูกกางอาณาเขตให้ล่องหนเอาไว้ โดยที่ตัวของเมอรัสเองก็ยังคงนั่งอยู่ตรงนั้น เพียงแต่ว่าแค่ไม่มีใครที่จะสามารถมองเห็น..

ส่วนเหตุผลที่วิลเลี่ยมสามารถมองเห็นทะลุผ่านเวทมนตร์ของเมอรัสได้ อาจจะเป็นเพราะว่าเขามองทริคของอีกฝ่ายออก

โดยที่ตัวของผมก็เริ่มที่จะรู้สึกหวาดหวั่น ผมนั้นไม่ทันได้สังเกตเห็นเลยว่าเมอรัสใช้เวทมนตร์นี้ตั้งแต่ตอนไหน ทั้งๆที่เขาเองก็ยังไม่ได้เปิดวงจร ถ้าเกิดนี่เป็นเวทมนตร์โจมตี ผมก็คงจะตายไปแล้ว..

ฟุบ..!

และแล้วเมอรัสก็ได้คลายอาณาเขตทำให้โต๊ะและตัวของเขาปรากฏออกมา ณ ใจกลางห้อง สิ่งที่เกิดขึ้นดูเหมือนจะทำให้นักเรียนภายในห้องกลับมาส่งเสียงฮือฮาขึ้นอีกครั้ง..

“เมื่อกี้นี้ท่านพลโทเมอรัสใช้เจมิไนท์อย่างงั้นเหรอ..?”

“น่าจะใช่..เท่าที่ฉันเคยได้ยินมาเห็นว่าเจมิไนท์ของเขาสามารถที่จะสร้างอาณาเขตในการอำพราง ศัตรูจะมองไม่เห็นเมื่ออยู่นอกอาณาเขต ตราบใดที่ยังไม่รู้เงื่อนไขการคลายเจมิไนท์ โดยเงื่อนไขที่ว่าดูเหมือนจะถูกเก็บเอาไว้เป็นความลับสุดยอดด้วย..”

“เมื่อกี้ถ้าฉันมองไม่ผิด เห็นว่าเจ้านั่นจะเดินออกมาจากอาณาเขตเจมิไนท์ของท่านพลโท..”

เสียงของเหล่าทหารที่ต่างพากันเอ่ยถึงอะไรสักอย่าง พร้อมกับสายตาบางส่วนที่หันมามองผม ดูเหมือนเจมิไนท์ที่ว่าจะไม่ใช่ชื่อของพลตรีแห่งหน่วยพยัคฆ์คลั่ง แต่เป็นพลังพิเศษบางอย่าง..

“ไปกันเถอะ..”ผมที่เดินกลับไปหาฮิตเลอร์และเอลิเซียที่ยืนอยู่ โดยที่สีหน้าของพวกเธอในตอนนี้กำลังเต็มด้วยความสงสัยและตกตะลึง.

“ผลการทดสอบเป็นยังไงบ้าง เมื่อกี้นี้มันเกิดอะไรขึ้น..? ตั้งแต่ที่ท่านพลโทเมอรัสหยิบหมากขึ้นมาวาง เขาก็เปิดการทำงานของเจมิไนท์..”เอลิเซียที่ยิงคำถามใส่ผมเป็นชุด..

“เอาไว้เดี๋ยวฉันจะเล่าให้ฟังทีหลัง ยังไงตอนนี้พวกเราออกไปจากที่นี่กันก่อนเถอะ..”ผมที่บอกกับเอลิเซียและฮิตเลอร์ เมื่อพวกเธอได้ยินแบบนั้นก็หันไปมองรอบๆ ก่อนจะพบเข้ากับสายตาของนักเรียนจำนวนมากที่กำลังจ้องมองมา…

“เข้าใจแล้ว..”เอลิเซียที่ตอบกลับ ก่อนที่สุดท้ายแล้วพวกเราจะเดินออกจากที่แห่งนี้ไป ท่ามกลางสายตาของผู้คนจำนวนมากที่จ้องมองมา..

“อึก..”เมอรัสที่ได้แต่นั่งสะอึก ตั้งแต่ที่สตาร์เดินจากไป เขาก็พยายามจ้องมองและพินิจเกมกระดานที่พึ่งจะเล่นไปเมื่อครู่..

“หึๆ ไง..~ เมอรัส..ไอ้เจ้าเด็กนั่นน่าสนใจจริงๆด้วยเนาะ ว่าไหม..?”วิลเลี่ยมที่เดินเข้ามาจับบ่าของเมอรัสจากทางด้านหลัง และไม่วายที่จะกล่าวเยาะเย้ย…

“อืม..”

“เฮ้อ..ฉันจะไม่ตอกย้ำแกก็แล้วกัน แต่ถ้าเกิดว่าแกไม่ประมาท เจ้าเด็กนั่นคงจะเสร็จแกไปแล้ว ฉันเองก็คาดไม่ถึงเลยจริงๆว่าคนอย่างแกจะประมาท..”วิลเลี่ยมที่กล่าวกับเมอรัส สำหรับเขาแล้วผลลัพธ์ของเกมที่ออกมา เขานั้นนับว่าเป็นความผิดพลาดของเมอรัส..

“ไม่..แกน่ะ รู้อะไรไหม..?”เมอรัสที่กล่าวออกมา ร่างที่นั่งอยู่กำลังหยุดนิ่ง จนทำให้วิลเลี่ยมที่ได้แบบนั้นต้องขมวดคิ้วแน่น พลางหรี่ตาลง..

“ถึงต่อให้ฉันจะไม่ประมาท แต่ยังไงผลลัพธ์ยังคงเป็นแบบเดิม ฉันน่ะได้ลองพยายามแก้กลยุทธ์ของเจ้านั่นดูแล้ว ถึงต่อให้ฉันไม่รีบเร่งเดินเบี้ยเข้าฮอส ยังไงสุดท้ายฉันก็จะเป็นฝ่ายที่พ่ายแพ้อยู่ดี..”

“อะ..อึก..”

“เกมนี้น่ะฉันแพ้ตั้งแต่ที่เริ่มเดินหมากตัวแรกแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะเป็นอย่างที่ไอ้เจ้าเด็กนั่นมันบอกเอาไว้จริงๆ ฉันพลาดตั้งแต่ที่เดินตามมัน จนต้องมาพบเจอกับความพ่ายแพ้แบบนี้..”เมอรัสที่กล่าวออกมา ทันทีที่สิ้นคำพูดของเขา วิลเลี่ยมที่ได้ยินก็ถึงกับพูดอะไรไม่ออก..

“อะ..อึก นี่แกกำลังจะบอกว่าแกสู้มันไม่ได้อย่างงั้นเหรอ..?”วิลเลี่ยมที่เอ่ยถามออกมา พูดไปใครจะเชื่อว่าเสาหลักผู้นี้พ่ายแพ้ให้แกพลทหารฝึกหัด..

“ถ้าวัดกันที่เกมกระดานก็อาจจะใช่ แต่ถ้าเป็นในสมรภูมิจริงๆ ฉันไม่มีทางแพ้ไอ้เจ้าเด็กนั่นแน่..”เมอรัสที่กล่าวออกมา ก่อนจะยื่นส่งบัตรสอบของสตาร์ให้แก่วิลเลี่ยม..

“ฉันอนุมัติให้ไอ้เจ้าเด็กนั่นและสมาชิกในกลุ่มของมันอีกสองคนจบหลักสูตรแผนกยุทธวิธี ยังไงก็ฝากจัดการด้วย..”เมอรัสที่กล่าวออกมา โดยที่วิลเลี่ยมก็รับบัตรสอบมา พลางจ้องมองดูรายละเอียดข้างใน

[บัตรสอบ]

《ผู้เข้ารับการสอบ:สตาร์》

《ผู้ประเมิน:พลโทเมอรัส เอซเซียส》

《คะแนนกลยุทธ์:25 คะแนน》

《คะแนนการพลิกแพลง:25คะแนน》

《คะแนนการตัดสินใจ:25 คะแนน》

《คะแนนพิเศษ:25 คะแนน》

《รวม:100 คะแนน》

 

《สรุป:อนุมัติให้จบหลักสูตรและเป็นผู้สืบทอดปราชญ์อินทรีของพลโทเมอรัส เอเซียส》

“หืม..?”วิลเลี่ยมที่หรี่ตาลง สายตาของเขาไปสะดุดตรงข้อสรุป โดยที่เมอรัสก็ได้แต่นั่งแสดงสีหน้าเลิ่กลั่ก..

 

ฟุบ..!

 

ครืดๆ..

 

“อ้าวเฮ้ย..!”เมอรัสที่ร้องเสียงหลง เมื่อจู่ๆวิลเลี่ยมก็หยิบดินสอออกมาขีดฆ่าข้อมูลที่ไม่จำเป็นออก..

 

“อย่าเนียน..”วิลเลี่ยมที่กล่าวออกมา พลางเก็บบัตรสอบเข้ากระเป๋าเสื้อ..

“อย่าหาว่าอย่างงั้นอย่างงี้เลย ยังไงก่อนจะถึงวันเลือกหน่วย ฉันอยากจะขอให้แกอย่าพึ่งสอดมือเข้ามายุ่งจะได้ไหม ฉันรู้ว่าพอแกได้เห็นความสามารถของไอ้เจ้าเด็กนั่น แกก็อยากที่จะดึงตัวของมันเอาไว้ แต่ฉันเองก็อยากที่จะได้มันมาเป็นผู้สืบทอดเหมือนกัน เพราะฉะนั้นแล้..ว..”

“เออๆ เข้าใจแล้ว ถึงแกไม่บอกฉันก็ไม่คิดที่จะสอดมือเข้าไปยุ่งแล้วล่ะ..”วิลเลี่ยมที่กล่าวแทรกเมอรัส ในขณะที่อีกฝ่ายกำลังร้องขอ..

“แกอยากจะทำอะไรก็เชิญเถอะ แต่ถึงต่อให้แกจะพยายามยังไง ผลลัพธ์มันก็ยังคงออกมาเหมือนเดิม..”วิลเลี่ยมที่กล่าวออกมา พร้อมกับก้าวเดินจากไป..

“แค่ไอ้เจ้าเด็กนั่นปฏิเสธฉัน ทำไมแกถึงได้มั่นใจขนาดนั้นว่ามันจะไม่เปลี่ยนใจ..?”เมอรัสที่เอ่ยถาม ก่อนที่วิลเลี่ยมจะกล่าวทิ้งท้ายเอาไว้..

“หึ..ฉันว่ามันบอกแกไปแล้วนะ ดูเหมือนว่าเจ้านั่นจะตัดสินใจอย่างแน่วแน่แล้วล่ะว่าจะอยู่ที่เหล่าทัพทารอน เพราะยังไงพยัคฆ์ก็ยังคงเป็นพยัคฆ์ ชอบว่ะ..~”วิลเลี่ยมที่กล่าวทิ้งท้ายก่อนจะเดินจากไป ดูเหมือนว่าเขาจะชอบคำพูดของสตาร์ที่ลั่นเอาไว้มากๆ..

“อึก..กรอด สตาร์..ไม่ว่ายังไงฉันก็จะเอาแกมันเป็นผู้สืบทอดของฉันให้จงได้..”เมอรัสที่ขบฟันกล่าวออกมา แม้สุดท้ายจะถูกปฏิเสธ แต่เขาก็จะทำทุกวิถีทางให้ได้ตัวของสตาร์มา..

ตัดกลับมาที่ทางด้านของสตาร์..

ผลั๊ก..!

“นี่นายเสียสติไปแล้วเหรอวะ..!”

เสียงตวาดของเอลิเซียที่ดังออกมา เธอผลักร่างของผมจนหลังชนติดเข้ากับผนังกำแพง หลังจากที่เธอได้รับรู้ว่าผมได้ทำข้อตกลงเดิมพันกับเมอรัสว่าถ้าผมประลองกับเขาแล้วแพ้ ผมจะยอมถูกส่งไปที่ค่ายทหารสามัญ..

ซึ่งพอเอลิเซียได้ยินแบบนั้นเธอก็โกรธจัด ทั้งๆที่เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวอะไรกับเธอเลยสักนิด..

“คุณสตาร์..ทำไมถึงทำแบบนี้ล่ะ..?”ฮิตเลอร์ที่กล่าวถามออกมา เธอทำหน้าเหมือนกับกำลังจะร้องไห้..

“ทำไมนายถึงได้ตัดสินใจทำอะไรโง่ๆแบบนั้นวะ..”เอลิเซียที่ถามผม ก็ไม่เข้าใจหรอกนะ ไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าทำไมเธอถึงต้องเป็นเดือดเป็นร้อนขนาดนี้ด้วย..

“แล้วทำไมเธอต้องโกรธฉันด้วยวะเนี่ย..? มันไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับพวกเธอสักหน่อย..”ผมที่กล่าวออกมา พอเอลิเซียกับฮิตเลอร์ได้ยินก็อึ้งไปชั่วขณะ ก่อนจะพากันชักสีหน้า เฮ้ย..ฮิตเลอร์ทำหน้าโกรธอีกแล้ว น่ารักจัง..~

“ทำไมงั้นเหรอ..? ถ้างั้นช่วยบอกกับฉันทีสิ..ว่าพวกเราเป็นเพื่อนกันใช่ไหม..?”เอลิเซียที่เอ่ยถามออกมา โดยที่ฮิตเลอร์ก็ได้แต่ยืนจ้องหน้าผมตาเขม็ง รอบๆดวงตาของเธอกำลังแดงก่ำ..

“เปล่า..ฉันไม่เคยมองพวกเธอเป็นเพื่อนเลยสักครั้ง..”ผมที่ตอบกลับ ซึ่งมันก็ทำให้เอลิเซียกับฮิตเลอร์ถึงกับชะงักไป ก่อนที่ทั้งสองคนจะค่อยๆก้มหน้าลงไป..

“อย่างงั้นเองสินะ ก็ดี..ฉันจะได้รู้เอาไว้ ถึงจะพึ่งรู้จักกัน แต่คงมีเพียงแค่พวกฉันที่หลงคิดไปเองว่าพวกเราคือเพื่อนกัน..”เอลิเซียที่กล่าวออก เธอกำลังยืนก้มหน้าด้วยร่างกายที่สั่นระรัว ส่วนทางด้านของฮิตเลอร์ก็ถึงกับน้ำตาร่วง..

“แกเอาอีกแล้วนะโว้ย..!!! พอกันทีต่อจากนี้ทางใครทางมัน จู๋จะไม่อยู่กับคนที่ทำให้สาวน้อยต้องร้องไห้..!”ไอ้จ้อนที่ตะโกนออกมา โถ่.. พูดอย่างกับจะถอดตัวเองออกไปได้..

“แต่ฉันมองพวกเธอเป็นอะไรที่มากกว่านั้นนะ..”

กึก..

สิ้นคำพูดของผมที่กล่าวออกไป เอลิเซียกับฮิตเลอร์ก็ถึงกับร่างกระตุก ก่อนที่ทั้งสองคนจะเงยหน้ากลับขึ้นมา จนเผยให้เห็นใบหน้าที่จู่ๆก็กลับหลายเป็นแดงก่ำ..

 

“อู้ว..~ ลืมที่พูดเมื่อกี้ไป ไม่คิดว่าแกจะเล่นมุขเสี่ยว..”ไอ้จ้อนที่หันหัวเรือกลับ..

“พะ..พูดบ้าอะไรของนายเนี่ย..?”เอลิเซียที่ถึงกับรวน ส่วนฮิตเลอร์ก็เขินจนทำอะไรไม่ถูก เธอพลันเดินไปทางซ้ายทีทางขวาที 

“อุ๊บ..ฮ่าๆ ช่างเถอะๆ ถึงฉันจะเดิมพันกับท่านพลโทไป แต่ฉันก็ไม่ได้บอกสักหน่อยว่าฉันเป็นฝ่ายที่แพ้..”ผมที่แสร้งทำเป็นเปลี่ยนเรื่องบอกกับเอลิเซียและฮิตเลอร์ ทำให้คนทั้งสองหันขวับมามองผม..

“หมายความว่ายังไง..? นะ..นี่หรือว่านายจะ..”เอลิเซียที่เบิกดวงตากว้างขึ้น เธอดูอึ้งเป็นอย่างมาก..

“ก็นะ..ฉันเอาชนะเขาได้ แถมการชนะในครั้งนี้ยังทำให้กลุ่มของพวกเราจบหลักสูตรในทันที ที่เหลือก็แค่รอเลือกหน่วยและบรรจุเข้าไป..”ผมที่บอกกับหญิงสาวทั้งสอง และมันก็ยิ่งตอกย้ำทำให้พวกเธออึ้งจนต่างพากันอ้าปากค้าง..

“นะ..นี่นายพูดจริงดิ..? ถึงต่อให้มันจะจริง ละ..แล้วทำไมพวกฉันถึงได้จบหลักสูตรไปด้วย ทั้งๆที่ควรจะมีแค่นาย..”เอลิเซียที่เอ่ยถาม..

“ฉันแค่คิดว่าผลตอบแทนของการเดิมพันมันได้ไม่คุ้มเสียก็เลยเพิ่มข้อเสนอนี้เข้าไป ก่อนหน้านี้พลโทเมอรัสคงจะรู้ว่าฉันสามารถที่จะเอาชนะอาจารย์สไปร์สได้ เขาก็เลยเซ้าซี้ที่จะประลองกับฉันให้ได้..”สิ้นคำพูดของผม เอลิเซียกับฮิตเลอร์ที่ยืนอยู่ก็ต่างพูดอะไรไม่ออก คนทั้งสองจ้องมองมาที่ผมด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย..

“ไม่ต้องมาทำแววตาเป็นซาบซึ้งเลย ถึงแม้ว่านับต่อจากนี้ไปพวกเธอจะไม่ต้องไปทดสอบเลื่อนระดับ แต่พวกเธอจะต้องตั้งใจทบทวนกลยุทธ์ด้วย ไม่งั้นฉันจะไปบอกให้ท่านพลโทเมอรัสตัดรายชื่อของพวกเธอออก..”ผมที่บอกกับเอลิเซียและฮิตเลอร์ ก่อนที่ทั้งสองคนจะเข้ามาจับมือของผม..

“ขะ..เข้าใจแล้ว พวกเราจะพยายาม ขะ..ขอบคุณนะ แต่ถึงอย่างนั้นนายก็ไม่น่าเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงเลย”เอลิเซียที่กล่าวออกมา..

“เราเองก็ด้วย..เรานึกว่าคุณสตาร์จะทิ้งพวกเราไปแล้วซะอีก..”ฮิตเลอร์ที่กล่าวออกมาด้วยใบหน้าที่เบะย่น พอผมรู้ความจริงว่าเธอเป็นผู้หญิงก็ดูเหมือนว่าเธอจะเปิดเผยธาตุแท้และนิสัยขี้แยของตัวเองออกมา..

“แค่คำขอบคุณมันไม่พอหรอกนะ ไหนล่ะ..รางวัลของฉัน..?”ผมที่ทักท้วงถึงรางวัลที่ควรจะได้รับ พอเอลิเซียกับฮิตเลอร์ได้ยินกันหันหน้ามามองกัน ก่อนที่พวกเธอจะหันกลับมาหาผม..

“คุณสตาร์อยากได้อะไรล่ะ..? เรายินดีที่จะทำตามทุกอย่าง คุณยอมที่จะสอนกลยุทธ์และยังยอมเสี่ยงเพื่อพวกเรา ถ้าคุณอยากได้อะไรก็บอกมาได้เลย..”ฮิตเลอร์ที่บอกกับผม..

“ขอเพียงแค่ไม่ใช่เรื่องลามก ฉันเองก็ไม่มีปัญหา..”เอลิเซียที่ยกแขนขึ้นมากอดอก พลางเบนหน้าไปทางอื่น โดยที่แก้มขาวๆของเธอตอนนี้กำลังขึ้นสีแดงระเรื่อ..

“แน่นอนว่ามันต้องเป็นเรื่องลามกอยู่แล้ว..”

ฟุบ..

“ห้..ะ..อุ๊บ..!”

ผมที่บอกถึงความต้องการ ทันทีที่เอลิเซียได้ยินก็ร้องอุทานออกมา ก่อนจะหันขวับมามองผม 

แต่ทว่าภายในชั่วพริบตานั้นผมที่ยืนอยู่ก็ได้เอื้อมมือไปกระชากแขนของเธอ ก่อนจะดึงเข้ามาจูบประทับที่ริมฝีปากอย่างรวดเร็ว..

“อะ..อื้อ..!!!!!!!”เอลิเซียที่ส่งเสียงครางอยู่ภายในลำคอ เธอพยายามดิ้นขัดขืนแบบสุดกำลัง พร้อมทั้งออกแรงผลักหน้าอกของผม..

กึก..!

“ทำบ้าอะไรของนายเนี่ย..!!!”เอลิเซียที่กัดริมฝีปากของผมจนเลือดซิบ พร้อมกับออกแรงผลักผมอย่างแรง จนทำให้ริมฝีปากต้องผละออก..

《ชาร์จพลัง X ฟอร์ส 20 หน่วย》

“เนี่ยแหละรางวัลที่ฉันต้องการ..”ผมที่บอกกับเอลิเซีย โดยที่สีหน้าของเธอในตอนนี้กำลังแดงก่ำไปด้วยความอับอายและความโกรธ..

“ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าไม่ใช่เรื่องลามก แม่งเอ้ย..! นั่นจูบแรกนะโว้ย..!!”เอลิเซียที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ ในระหว่างนั้นเธอก็พุ่งเข้ามาซัดหมัดใส่ผมไม่ยั้ง โดยที่ผมก็โยกตัวหลบไปๆมาๆ..

“ฮึม..!”เสียงที่ดังอยู่ภายในลำคอของฮิตเลอร์ เมื่อผมที่กำลังโยกตัวหลบหันไปมองก็พบว่าเธอกำลังยืนจ้องหน้าของผมด้วยดวงตาที่แข็งกร้าว แล้วไหงถึงได้มองผมแบบนั้นล่ะ..?

ฟุบๆ ๆ ๆ

“อย่าหลบสิวะ..!!!”เอลิเซียที่ตะโกนออกมา ก่อนที่หลังจากนั้นผมจะโยกตัวหลบหมัดของเธอไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเธอหมดแรงและยืนหอบไปเอง..

“ไม่เอาน่าก็แค่จูบ..~”ผมที่บอกกับเอลิเซียที่กำลังยืนหอบ เธอกำลังโน้มตัวลงไปจับเข่าของตัวเอง..

“แฮกๆ แค่จูบงั้นเหรอ..? นั่นมันจูบแรกของฉันเชียวนะเว้ย ฉันอุตส่าห์เก็บรักษาเอาไว้ แต่กลับต้องมาถูกไอ้เวรอย่างนายช่วงชิงไปเนี่ยนะ..! กรอด..ฉันจะฆ่าแก..!”เอลิเซียที่พุ่งเข้ามาจู่โจมผมอีกครั้ง ซึ่งผมก็โยกตัวหลบอีกตามเคย ก่อนจะรีบเดินปลีกตัวออกมา..

“ฉันขอตัวก่อนล่ะกัน พอดีว่าฉันต้องไปสอบอีก..”ผมที่บอกกับเอลิเซียและฮิตเลอร์..

“สอบ..? หมายความว่ายังไง ไม่ใช่ว่าคุณสตาร์สอบผ่านไปแล้วเหรอ..?”ฮิตเลอร์ที่เอ่ยถามผม เธอพลันละความสนใจจากสิ่งที่ผมพึ่งจะทำไป โดยที่ทางด้านของเอลิเซียก็ดูเหมือนจะสงบลงนิดหน่อย..

“อ้าว..นี่ฉันยังไม่ได้บอกเหรอ..? ว่าฉันเลือกที่จะลงเรียนสองแผนกน่ะ แผนกยุทธวิธีกับแผนกสู้รบ..”สิ้นคำพูดของผม ฮิตเลอร์กับเอลิเซียก็ต่างต้องพากันอึ้งไปตามๆกัน..

“อะ..อึก คุณสตาร์บ้าบิ่น ไม่สิ..สุดยอดเกินไปแล้ว..”ฮิตเลอร์ที่กล่าวออกมา..

“อ่า.. ยังไงก็ขอบใจนะที่ช่วยต่อเวลาของโหมด X ให้ รางวัลอะไรนั่นอันที่จริงฉันก็ไม่ได้อยากได้เท่าไหร่หรอก แต่มันจำเป็นน่ะ..”ผมที่หันไปบอกกับเอลิเซีย พร้อมทั้งเสยผมเปิดใบหน้าโชว์เธอไปหนึ่งสเต็ป ทำให้เธอและฮิตเลอร์ที่เห็น อ้าว..ไหงไม่หวั่นไหววะ..?

“กรอด..!”เอลิเซียที่ได้แต่กัดฟันแยกเขี้ยวใส่ผม บนใบหน้าที่แดงก่ำของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ เดี๋ยว..ทำไมถึงไม่ได้หน้าแดงเพราะเขินล่ะ ผิดปกติแฮะ..

ผมที่ได้แต่ครุ่นคิดด้วยความสงสัย ก่อนจะเดินมุ่งหน้าไปยังสนามสอบของแผนกสู้รบ..

“เอลิเซีย..พวกเราตามไปเชียร์กันเถอะ..”ฮิตเลอร์ที่หันไปบอกกับเอลิเซีย..

“เธออยากไปก็เชิญไปคนเดียวเถอะ..กรอด ไอ้เวรนั่น..ฉันไม่มีวันอภัยให้มันแน่..!!!!”เสียงของเอลิเซียที่ดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ โดยที่ผมก็แสร้งทำเป็นไม่สนใจ แต่จะว่าไป..สนามสอบของแผนกสู้รบมันอยู่ตรงไหนฟะ..?

ไม่กี่นาทีต่อมา..

ซึ่งหลังจากที่ผมปลีกตัวออกมาจากเอลิเซีย ฮิตเลอร์ก็ได้วิ่งตามผมมา ก่อนจะช่วยนำทาง อีกทั้งยังตามไปเชียร์ผมที่สนามสอบ..

แต่ถึงอย่างนั้นตลอดทางผมก็สังเกตเห็นว่าฮิตเลอร์เธอดูแปลกๆไป เธอชักสีหน้าไม่พอใจอยู่ตลอด แถมยังส่ายหน้าไปมาอยู่หลายครั้งราวกับต้องจะสลัดความคิดฟุ้งซ่าน..

“อืมมม..? รู้สึกว่าจะอยู่ที่ห้องข้างหน้านั่น..”เสียงของฮิตเลอร์ที่กล่าวออกมา ซึ่งในตอนนี้ผมกำลังเดินเลาะอยู่บนทางเดินภายในโดม ที่ทางด้านหน้าของพวกเราจะมีประตูที่ปรากฏอยู่..

แอ๊ด..!

“ถอยไปๆ..!”

ทันใดนั้นเองจู่ๆที่ประตูทางด้านหน้าของผมกับฮิตเลอร์ก็ถูกเปิดขึ้น พร้อมกับการปรากฏตัวของนักเรียนกว่าหลายกลุ่มที่กำลังใช้เปลลำเลียงนับสิบขนร่างของผู้บาดเจ็บนับสิบคนวิ่งออกมาจากภายในห้อง..

“อะ..โอ้ย..!”

“จะ..เจ็บ..”

“บะ..เบาๆหน่อย..”

เสียงโอดครวญของผู้บาดเจ็บที่ดังระงมออกมาให้ได้ยิน ซึ่งเท่าที่ผมสังเกตดูเหมือนว่านักเรียนที่ได้รับบาดเจ็บจะเป็นนักเรียนของชั้นเรียนขั้นที่สองและสามเป็นส่วนใหญ่..

“ไมค์ นายไหวหรือเปล่า..?”

ทันใดนั้นเองจู่ๆก็มีเสียงของผู้หญิงที่เอ่ยดังขึ้น ก่อนจะปรากฏให้เป็นร่างของเธอคนนั้นที่กำลังพยุงชายหนุ่มคนหนึ่งออกมาจากภายในห้อง..

แต่ทันทีที่ผมได้เห็นใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นชัดๆ มันก็ทำให้หัวใจของผู้กระตุกวูบไปชั่วขณะ เธอเป็นผู้หญิงที่มีหน้าตาน่ารัก มีเส้นผมและดวงตาเป็นสีดำ อีกทั้งใบหน้าของเธอมันยังดูใสซื่อไร้เดียงสา 

“อลิซ..”ผมที่เผลอหลุดปากเรียกชื่อของเธอออกมา ใช่แล้วล่ะ..เธอคืออดีตคนของสตาร์เจ้าของร่างคนก่อน

“หะ..หืม..? อะ..อึก สะ..สตาร์..?”อลิซที่หยุดชะงัก พร้อมกับหันมามองตามเสียงเรียก และทันทีที่ได้เห็นผมมันก็ทำให้เธอเบิกดวงตากว้างขึ้นอย่างอึ้งๆ..

“เสือมันไม่กินซากเหลือๆที่หมามันดมทิ้งเอาไว้ ยัยนี่ดูแหม่งๆว่ะ จู๋สัมผัสได้..!”เสียงของไอ้จ้อนที่กล่าวดักทางเอาไว้ อย่าว่าแต่มันเลย..ผมเองก็สัมผัสได้เหมือนกัน..

 

 

 

ไรท์:คอมเม้น..!!!