แสงที่ 37 การเดินหมากของสตาร์

ซึ่งหลังจากที่ผมได้ที่นั่งและมีกลุ่มเป็นที่เรียบร้อยแล้ว สไปร์สก็เริ่มที่จะเปิดการเรียนการสอน เธอได้อธิบายเกี่ยวกับรูปแบบของกลยุทธ์ในตารางหมากรุกกว่าหลายแบบ เพื่อให้เหล่านักเรียนได้เอาไปปรับใช้กัน..

โดยที่ผมเองก็ได้นั่งฟังการอธิบายของสไปร์สอย่างตั้งใจ เธออธิบายไปเพียงแค่ 5 นาทีแบบรวบรัด ก่อนจะเริ่มทำการทดสอบเหล่านักเรียนทีละกลุ่ม..

ซึ่งการทดสอบที่ว่าผมก็พึ่งจะมารู้ทีหลังว่าจะต้องทดสอบแบบกลุ่ม ทุกๆกลุ่มจะต้องเล่นเกมกับสไปร์ส โดยกลยุทธ์ที่สไปร์สจะใช้ก็คือรูปแบบการวางกลยุทธ์ที่อาคัสได้คิดค้นขึ้นมีอยู่ด้วยกันกว่า 500 รูปแบบ..

แต่ถึงอย่างนั้นแล้วการทดสอบไม่ใช่การที่เหล่านักเรียนจะต้องเอาชนะสไปร์สให้ได้ เท่าที่ผมได้ยินมาจากไอ้หน้าหวาน ไม่เคยมีนักเรียนคนไหนเลยที่จะเอาชนะเธอหรืออาจารย์คนอื่นๆในกระดานแรกได้

การทดสอบและการเดินหมาก สิ่งที่ผู้ทดสอบต้องการจากผู้ที่เข้ารับการทดสอบไม่ใช่ชัยชนะ แต่ต้องการจะดูกลยุทธ์ของนักเรียนว่ามีประสิทธิภาพมากแค่ไหน รวมไปจนถึงตอนที่ทำการสอบเลื่อนระดับด้วย..

ซึ่งถึงแม้ว่านักเรียนจะแพ้เกมในการทดสอบเลื่อนระดับ แต่ถ้าสามารถวางกลยุทธ์ได้ดี ผู้ทดสอบก็จะพิจราณาว่าจะให้ผ่านหรือไม่..

“ถามผมอีกสิครับ..”ไอ้หน้าหวานที่นั่งอยู่ข้างๆยกกำปั้นทั้งสองข้างขึ้น แววตาของมันกำลังส่อประกายแววระยิบระยับ หลังจากที่ผมพึ่งจะถามคำถามกับมัน..

แต่ถึงอย่างนั้นผมก็แสร้งทำเป็นเมินไม่สนใจ สายตาของผมกำลังจ้องมองลงไปข้างหน้าชั้นเรียน ซึ่งในตอนนี้สไปร์สกำลังเล่นหมากรุกอยู่กับกลุ่มของไอ้เนมอร์ โดยมีเหล่านักเรียนที่มารายล้อมมุงดูกันอยู่..

“นี่..นายไม่ต้องไปคุยกับเจ้านี่มันหรอก เอาเวลามาทบทวนกลยุทธ์ของพวกเรากันดีกว่า..”เอลิเซียที่กล่าวกับไอ้หน้าหวาน 

“คะ..ครับ..”ไอ้หน้าหวานที่ตอบกลับ ก่อนที่ทั้งสองจะหยิบเอากระดานหมากรุกมาตั้ง ซึ่งผมที่นั่งอยู่ก็แอบชำเลืองหางตามอง แต่พวกทั้งสองก็คงจะไม่สังเกตเห็นจากผมที่ปรกตาของผมอยู่..

ซึ่งเท่าที่ลองๆดูแล้ว ฝีมือของไอ้หน้าหวานโครตที่จะกระจอกเลย นอกจากจะใช้เวลาในการคิดนานจนทำให้อีกฝ่ายจับทางหมากได้ มันยังแสดงท่าทีประหม่าออกมาอยู่ตลอดเวลา แต่ถึงอย่างนั้นกลยุทธ์ที่มันใช้ในการเดินตอนต้นเกมกลับดูน่าสนใจ ถ้าไม่ติดว่ามันไปตกม้าตายเอาตอนช่วงกลางเกม..

ส่วนทางด้านของเอลิเซีย เธอคนนี้กลับเป็นขั้วตรงข้ามกับไอ้หน้าหวาน ต้นเกมเดินหมากได้โครตมั่ว แต่กลับสามารถพลิกแพลงสถานการณ์ได้ไว เสียอย่างเดียวตรงที่เธอดูเหมือนจะไม่ได้อ่านเกมเอาไว้ล่วงหน้า ถ้าเธอคิดอีกสักนิดและไม่เดินหมากบุ่มบ่าม เธอเองก็ถือว่าเป็นคนที่มีความสามารถ..

“แม่งเอ้ย..!”

ทันใดนั้นเสียงของไอ้เนมอร์ก็ตะโกนดังขึ้น ดูเหมือนว่ากลุ่มของมันจะแพ้ให้กับสไปร์ส แถมยังแพ้แบบราบคาบเลยด้วย ส่งผลทำให้เหล่านักเรียนที่มุงดูต่างวงแตกและพากันกลับไปนั่งยังที่ของตัวเอง..

“พวกแกเดินเกมได้ดี กลยุทธ์ก็ค่อนข้างที่จะน่าสนใจ แต่เสียอย่างเดียว พวกแกคิดเยอะไปหน่อย อีกทั้งพวกแกยังไม่ได้อ่านสถานการณ์เอาไว้ล่วงหน้าว่าฉันจะแก้เกมพวกแกยังไง ลองไปปรับปรุงอีกสักนิด พวกแกจะต้องผ่านการทดสอบเลื่อนระดับอย่างแน่นอน..”สไปร์สที่ให้คำชี้แนะ เมื่อเนมอร์ได้เห็นอย่างนั้นก็ดูเหมือนว่ามันจะไม่รู้สึกเจ็บใจ อีกทั้งยังมองสไปร์สด้วยความเคารพนับถือ..

“ขะ..ขอบคุณครับ..ก่อนหน้านี้ผมต้องขอโทษด้วยจริงๆ..”เนมอร์ที่ชันตัวลุกขึ้นยืนก่อนจะกล่าวออกมา..

“ช่างมัน เรื่องมันผ่านไปแล้ว ถ้าแกคิดได้ก็ถือว่าดี ยังไงก็พยายามเข้า ฉันตั้งความหวังกับพวกแกเอาไว้สูง..”

“ครับ..!!”เนมอร์และกลุ่มเพื่อนของมันที่ตอบกลับ ก่อนที่ทั้งสี่คนจะปลีกตัวออกไป และเริ่มที่จะทบทวนเกี่ยวกับเกมที่พึ่งจะเล่นกับสไปร์สไป..

“เอาล่ะ..กลุ่มต่อไป..!”สไปร์สที่ตะโกนออกมา แต่ทว่ากลุ่มอื่นๆกลับไม่มีใครที่จะกล้าเข้ามาทดสอบ ไม่ใช่ว่ากลัวแต่ทุกๆคนแค่ยังไม่พร้อม..

“ดูเหมือนว่าจะยังไม่พร้อมกันสินะ ถ้าอย่างงั้นฉันให้เวลาอีกครึ่งชั่วโมง..”สไปร์สที่กล่าวออกมา ก่อนที่เหล่านักเรียนจะเริ่มวางกลยุทธ์ด้วยความกระตือรือร้น ทำให้สไปร์สที่เห็นแบบนั้นรู้สึกภาคภูมิใจ..

ซึ่งมันก็ทำให้ผมที่เห็นตระหนักได้ว่า ไม่ว่าจะเป็นในโลกไหนก็ยังมีอาจารย์อยู่หนึ่งจำพวกที่คาดหวังในตัวของลูกศิษย์อยู่เสมอ ผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคนอย่างเธอ จึงตัดสินใจที่จะช่วยผม..

ฟุบ..!

“ช่วยชี้แนะผมสักเกมจะได้ไหมครับ..”ผมที่เดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามของสไปร์ส ส่งผลทำให้เธอที่กำลังมองเหล่านักเรียนต้องหันขวับกลับมา..

“หืม..? บอกไปแล้วไงว่าหลังเลิกเรียน ตอนนี้แกควรจะศึกษากลยุทธ์ก่อนจะดีที่สุด…?”สไปร์สที่กล่าวกับผม ด้วยการที่ผมพึ่งจะมาเรียนเป็นวันแรกจึงทำให้เธอคิดว่าผมยังไม่มีความสามารถมากพอ..

“ผมก็กำลังจะศึกษากับอาจารย์อยู่นี่ไง ไหนๆตอนนี้อาจารย์ก็ว่างอยู่..”ผมที่บอกกับสไปร์ส เมื่อเธอได้ยินก็หยิบหมากขึ้นมาวางลงบนกระดาน โดยที่ทางด้านของผมเองก็เช่นกัน

“ไปเรียกสมาชิกในกลุ่มของเธอมาจะได้เรียนรู้ไปด้วยกัน เพราะหลังจากที่เล่นเสร็จ ฉันจะได้สอนและบอกถึงข้อบกพร่อง..”สไปร์สที่บอกกับผม..

“ตอนนี้ทั้งสองคนกำลังฝึกกันอยู่น่ะครับ อาจารย์อย่าไปสนเลย แค่ชี้แนะผมสักเกมก็พอ..”ผมที่บอกกับสไปร์ส พอเธอได้ยินก็ขมวดคิ้วแน่น ก่อนที่จะ..

“ก็ได้..ถ้าอย่างงั้นฉันจะเริ่มก่อน..”สไปร์สที่กล่าวออกมา..

“แล้วระยะเวลาในการคิดล่ะครับ..?”ผมที่ถามกับสไปร์ส ซึ่งเธอก็ดูเหมือนว่าจะไม่เข้าใจ..

“ไม่มีหรอก..เริ่มเลยเถอะ..”สไปร์สที่กล่าว ก่อนจะเดินเปิดเบี้ยตัวที่ 5

ฟุบ..!

ตึก..

ผมที่เปิดเบี้ยในทันที พร้อมกับเอื้อมมือไปเคาะโต๊ะข้างๆกระดานเหมือนกับกดนาฬิกาจับเวลา ซึ่งก็ดูเหมือนว่าพอได้ความทรงจำตรงส่วนนี้มา มันก็เลยทำให้ร่างกายของผมขยับไปตามความเคยชิน..

“หืม..? เมื่อกี้แกทำอะไร..?”

“ไม่ต้องใส่ใจหรอกครับ เดินต่อเถอะ..”ผมที่บอกกับสไปร์ส ก่อนที่เธอจะเริ่มเดินหมากต่อ..

ฟุบ..

ฟุบ..

ตึก..

ทันทีที่สไปร์สเดินหมาก ผมก็เดินสวนในทันทีโดยไม่แม้แต่จะหยุดคิด เมื่อเธอเห็นเช่นนั้นก็ขมวดคิ้วแน่น ก่อนจะเริ่มชักสีหน้าไปพอใจ..

ฟุบ..!

ฟุบ..!

ตึก..

“นี่แกกำลังเล่นตลกอะไร คิดว่ามันตลกมากนักเหรอ ที่ฉันยอมสละเวลามาสอนแก ไม่ได้เพื่อที่จะให้แกมันเล่นตลกอะไรแบบนี้นะ..?”สไปร์สที่ต่อว่าผมจู่ๆเธอก็เข้มงวดเฉยเลย 

 

ซึ่งหลังจากครั้งล่าสุดที่เธอเดินหมาก ผมก็เดินสวนในทันที จึงทำให้เธอต่อว่าผมอย่างไม่พอใจ จากการที่ผมไม่ได้หยุดคิด เลยทำให้ดูเหมือนกับว่าผมไม่ได้ตั้งใจที่จะเรียน..

“แล้วใครบอกว่าผมกำลังเล่นตลกอยู่ เดินไปเถอะครับ เดี๋ยวก็จะได้รู้เอง..”ผมที่บอกกับสไปร์ส พลางจ้องหน้าเธอด้วยแววตาที่เยือกเย็น พอสไปร์สได้เห็นสีหน้าที่จริงจังของผม เธอจึงหยุดชะงักไป ก่อนจะเริ่มเดินหมากต่อ..

ฟุบ..

ฟุบ..

ตึก..!

“อึก..!”

และแล้วสไปร์สก็ต้องสะอึกไป ทันทีที่หมากตัวล่าสุดของผมถูกเดิน สิ่งที่เกิดขึ้นก็ถึงกับทำให้เธอต้องเบิกดวงตากว้างขึ้น จากรูปแบบกลยุทธ์ของผมที่กำลังเข้าควบคุมเกมนี้..

ฟุบ..

ฟุบ..

ตึก..!

สไปร์สที่พยายามจะแก้กลยุทธ์ของผม แต่เธอกลับต้องถูกผมบล็อคเอาไว้อีกครั้ง ตอนแรกเธออาจจะคิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเพียงแค่ความบังเอิญ เธอคงคิดว่าการเดินหมากของผม มันเป็นเพียงแค่การเดินแบบมั่วๆ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอจะรู้แล้วว่ามันไม่ใช่แบบนั้น..

ฟุบ..

ฟุบ..

ตึก..!

“บะ..บ้าน่า..”สไปร์สที่สบถออกมา สีหน้าของเธอเริ่มที่จะแสดงออกถึงความเคร่งเครียด จากการเดินหมากของเธอที่กำลังถูกผมเข้ากดดันอย่างหนัก..

ฟุบ..

ฟุบ..

ตึก..

เกมกระดานที่ดำเนินต่อไป ผมเริ่มที่จะกินหมากของสไปร์ส ในขณะเดียวกันเธอก็กินหมากของผมคืน แต่ทว่าสถานการณ์บนเกมกระดานกลับเป็นฝ่ายของผมที่กำลังคุมเกมอยู่ ตัวหมากของผมเหลืออยู่เยอะกว่า..

ซึ่งถ้าเกิดสไปร์สไม่วางแผนหรือคิดให้ดีๆก่อนที่จะเดิน บทสรุปของหมากเกมนี้ เธอก็น่าที่จะรู้ว่ามันจะลงเอยยังไง..

“หืม..? เฮ้ยๆ ดูนั่นสิ..ไอ้เด็กใหม่มันกำลังทดสอบอยู่กับอาจารย์สไปร์ส..”

“แม่งบ้าปะวะ เล่นโดยคิดคนเดียวเนี่ยนะ..?”

“เออนั่นดิ คิดอะไรของมันอยู่กันนะ..”

เสียงของเหล่านักเรียนจากหลายกลุ่มที่ต่างพากันหันมามองยังผมกับสไปร์ส ส่งผลทำให้ไอ้หน้าหวานกับเอลิเซียที่พึ่งจะเล่นเกมของทั้งคู่จบต้องหันมามองตาม..

“เฮ้ย..ไอ้เวรนั่น พวกเรายังไม่ได้ทดสอบเลย ไหงถึงได้ไปเล่นคนเดียววะ..?”เอลิเซียที่กล่าวออกมาด้วยความหัวร้อน ซึ่งการสอบกับสไปร์ส แต่ละกลุ่มจะได้รับโอกาสสอบเพียงแค่ครั้งเดียว..

โดยที่โอกาสนั้นมันถือว่าเป็นอะไรที่ล้ำค่าเอามากๆ นอกจากที่จะได้เรียนรู้แล้ว ยังจะได้รับฟังคำชี้แนะจากสไปร์สและจุดบกพร่องของตัวเอง นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำไมเอลิเซียถึงต้องโกรธ..

ฟุบ..!

“รีบไปดูเร็วเข้า..”เอลิเซียที่กระชากมือของไอ้หน้าหวานเดินปรี่ลงมา ซึ่งผมก็สังเกตเห็น ส่วนนักเรียนคนอื่นๆก็ดูเหมือนว่าจะละความสนใจกันไปแล้ว..

“อึก..กะ..แกทำได้ยังไง..?”สไปร์สที่ก้มหน้าสบถถามออกมา จากการที่ในตอนนี้หมากของเธอได้ถูกผมควบคุมโดยสมบูรณ์ หมากทุกตัวของเธอกำลังถูกหมากของผมเข้าดักทางเอาไว้ ไม่ว่าจะเดินหลบยังไงหมากตัวสำคัญอื่นๆก็จะถูกกิน..

ฟุบ..

ผมที่หยิบคิงขึ้นมาถือเอาไว้ ตอนนี้ผมสามารถที่จะเดินมันยังไงก็ได้ และถ้าผมเดินคิง สไปร์สก็จะเป็นฝ่ายที่แพ้ในทันที..

“ผมทำได้ยังไงนะเหรอ..? ผมก็แค่วิเคราะห์จำลองการเดินหมากล่วงหน้า ไม่ใช่แค่คิดล่วงหน้าเพียงแค่การเดินสองครั้ง แต่คิดเอาไว้ในหัวถึงสิบสองครั้ง 

 

ตั้งแต่เริ่มเกมไปจนถึงทุกๆครั้งที่อาจารย์เดินหมาก ผมก็ได้คำนวณล่วงหน้าว่าครั้งต่อๆไปอาจารย์จะเดินหมากไปในทิศทางไหน และถ้าผมโต้ตอบไป อาจารย์จะแก้ไขสถานการณ์ยังไง ผมนั้นได้คำนวณความเป็นไปได้เอาไว้หมดแล้ว

และพอเกมผ่านไป..ยิ่งอาจารย์ใช้เวลาคิดนานเท่าไหร่ ผมก็จะมีเวลาในการคำนวนที่มากขึ้น และถ้าเกิดอาจารย์เดินหมากไปตามลักษณะที่ผมคำนวณเอาไว้ ผมก็ไม่จำเป็นที่จะต้องหยุดคิดอีกต่อไป..”ผมที่อธิบายให้สไปร์สได้ฟัง พอเธอได้ยินก็ถึงกับอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก..

“ถึงผมจะไม่เคยผ่านสมรภูมิมา แต่ผมก็มั่นใจอยู่เรื่องหนึ่ง ในสงคราม..ศัตรูมันไม่รอให้เราหยุดคิดหรอกนะครับ ต่างฝ่ายต่างต้องรีบแย่งชิง ความเร็วและความเด็ดขาดเท่านั้นคือตัวที่จะใช้ตัดสิน..”ผมที่บอกกับสไปร์ส ก่อนจะวางคิงกลับลงสู่ช่องของมัน 

ซึ่งทันทีที่สไปร์สได้ยินในคำพูดของผม ดวงตาที่เบิกกว้างอยู่แล้วก็พลันต้องเบิกกว้างขึ้น เธอดูตกตะลึงเป็นอย่างมากกับความสามารถของผม..

“ฉัน..แพ้แล้วล่ะ..”สไปร์สที่ค่อยๆก้มหน้าลง ก่อนจะกล่าวออกมาเบาๆ แต่ทว่าคำพูดที่กล่าวออกมามันดันลอยไปเข้าหูของเอลิเซียกับไอ้หน้าหวานที่เดินเข้ามาจากทางด้านหลัง จนทำให้ทั้งสองถึงกับเบิกดวงตากว้างขึ้น..

“ใช่แล้วครับ ผมแพ้แล้ว..ขอบคุณที่ช่วยชี้แนะผม แต่จะว่าไปผมอยากจะลองฝืนเล่นให้มันจบดู..”ผมที่กล่าวออกมา เมื่อสไปร์สได้ยินก็เงยหน้าขึ้น สีหน้าของเธอดูเหมือนจะไม่เข้าใจในคำพูดของผม..

ฟุบ..

ตึก..

ผมที่เอื้อมมือไปเดินหมากบนกระดาน พอสไปร์สเห็นก็เบิกดวงตากว้างขึ้น เธอเริ่มที่จะชักสีหน้าไม่พอใจ จากการที่ผมเดินหมากไปให้เธอกินฟรีๆ มันจึงเหมือนกับว่าผมกำลังดูถูกเธออยู่..

“นะ..นี่แ..ก..”

“กลุ่มของผมมาแล้ว ถ้าเป็นไปได้ผมอยากจะดูความสามารถของทั้งสองคนนั้นด้วย..”ผมที่รีบกล่าวแทรกสไปร์ส พอเธอได้ยินก็หันกลับไปมองข้างหลัง ก่อนจะพบเข้ากับเอลิเซียและไอ้หน้าหวานที่กำลังยืนช็อคอยู่..

ซึ่งเมื่อสไปร์สได้เห็นเช่นนั้น เธอก็เข้าใจถึงเจตนาของผมได้ในทันที การที่ผมสามารถที่จะเอาชนะอาจารย์ผู้ฝึกสอนได้ มันคงจะไม่ใช่เรื่องที่ดีสักเท่าไหร่..

แม้ว่าสไปร์สจะยอมรับความพ่ายแพ้ แต่ผลลัพธ์ที่ออกมา มันอาจจะทำให้หน้าที่และจุดยืนของเธอต้องสั่นคลอนเป็นแน่..

“อาจารย์ไม่เดินเหรอครับ..?”ผมที่ถามกับสไปร์ส พอเธอได้ยินก็หันกลับมา เธอดูกระอึกกระอักนิดหน่อย ก่อนจะตัดสินใจรีบเดินหมาก เมื่อเห็นว่าเอลิเซียกับไอ้หน้าหวานกำลังจะเดินตรงเข้ามา..

ฟุบๆ ๆ ๆ 

ตึกๆ ๆ ๆ

ผมกับสไปร์สที่รีบสลับกันเดินหมากด้วยความรวดเร็ว เธอกินหมากของผมไปกว่าหลายตัว จนทำให้กลยุทธ์ของผมที่ได้เปรียบในตอนแรก พลันถูกแก้มาเป็นเสียเปรียบและพ่ายแพ้ในทันที..

“หืม..? อึก..”เอลิเซียกับไอ้หน้าหวานที่เดินเข้ามาได้จ้องมองลงไปบนกระดานของพวกเราทั้งสอง ก่อนจะได้พบเข้ากับผลลัพธ์ที่ปรากฏ..

“อะ..อึก..”เอลิเซียกับไอ้หน้าหวานที่หันมามองหน้ากัน คนทั้งสองกำลังสื่อสารกันทางสายตาราวกับกำลังถามถึงสิ่งที่ได้ยินเมื่อสักครู่ว่าทั้งสองหูฝาดไปหรือเปล่า..

“อาจารย์..ช่วยบอกข้อบกพร่องของผมด้วยครับ..”ผมที่บอกกับสไปร์ส พออีกฝ่ายได้ยินก็ทำท่าเง๊อะงะ จนทำให้เอลิเซียกับไอ้หน้าหวานจับพิรุธได้ ดูเหมือนว่าคนทั้งสองจะไม่ใช่คนโง่ และน่าจะรู้ถึงผลลัพธ์จริงๆแล้ว..

เพียงแต่สถานการณ์ที่เกิดขึ้น มันเป็นสิ่งที่ใช้บ่งบอกว่าผมกับสไปร์สต้องการที่จะเก็บเรื่องนี้เอาไว้เป็นความลับ มันจึงทำให้เอลิเซียกับไอ้หน้าหวานไม่กล้าที่จะพูดอะไรออกมา..

“พรุ่งนี้กลุ่มของพวกแกไปสอบเลื่อนระดับได้เลย..”สไปร์สที่กล่าวออกมา พอไอ้หน้าหวานกับเอลิเซียได้ยินก็ถึงกับอึ้ง และมันก็ยิ่งตอกย้ำทำให้ทั้งสองมั่นใจในสิ่งที่พึ่งจะได้ยินเมื่อกี้..

แต่ถึงอย่างนั้นสไปร์สเองก็คงคิดว่าไม่มีความจำเป็นที่จะต้องปิดบัง เพราะถึงยังไงไอ้หน้าหวานกับเอลิเซียก็คือคนในกลุ่มของผม..

“หืม..? การทดสอบเลื่อนระดับต้องทดสอบแบบกลุ่มเหรอครับ..?”

“อ้าว..นี่แกไม่รู้เหรอ..?”

“ไม่ครับ..”ผมที่ตอบกลับ ทำให้สไปร์สที่ได้ยินพลันต้องยกมือขึ้นมากุมขมับ เธอคงจะตั้งคำถามในใจว่าผมรู้อะไรบ้าง

“การทดสอบเลื่อนระดับสามารถทดสอบได้ทั้งแบบกลุ่มและแบบเดี่ยว ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของแต่ละกลุ่ม แต่ถึงอย่างนั้นแล้วการทดสอบแบบกลุ่มจำเป็นที่จะต้องทำการทดสอบถึงสามเกม และจำเป็นที่จะต้องทำให้ดีถึงสองเกมจึงจะสอบผ่าน 

ต่างจากแบบเดี่ยวที่ทดสอบแค่เกมเดียวถ้าเกิดทำได้ดีก็จะสามารถผ่านได้เลย..แต่ส่วนใหญ่เท่าที่ฉันเห็น การทดสอบแบบกลุ่มจะมีโอกาสที่จะสอบผ่านได้มากกว่า เพราะสมาชิกภายในกลุ่มจะระดมสมองช่วยกันคิดวางกลยุทธ์..”สไปร์สที่อธิบาย..

“อ้อ..งั้นผมขอไปสอบแบบเดี่ยวดีกว่า..”ผมที่กล่าวออกมา เมื่อไอ้หน้าหวานกับเอลิเซียได้ยินก็ถึงกับร่างกระตุก 

หลังจากที่คนทั้งสองได้รับรู้ถึงความสามารถของผม แม้ว่าเอลิเซียจะไม่ชอบผม แต่สายตาที่เธอมองผมกลับเต็มไปด้วยความคาดหวัง แต่แล้วความหวังนั้นกลับต้องดับสลาย เมื่อทั้งสองได้ยินคำพูดของผม..

“เดี๋ยวก่อนสิ..แกรู้หรือเปล่าว่าถ้าเกิดแกสอบผ่านแค่คนเดียวแล้วสองคนนี้ไม่ผ่าน เมื่อแกเลื่อนไปสู่ชั้นเรียนขั้นที่สอง แกจะต้องหากลุ่มใหม่นะ..”สไปร์สที่บอกกับผม โดยที่ไอ้หน้าหวานกับเอลิเซียก็พยักหน้าหงึกๆ..

“ก็ตามนั้นแหละครับ..”ผมที่ตอบกลับสไปร์ส และมันก็ทำให้เอลิเซียกับไอ้หน้าหวานถึงกับต้องหน้าแห้งไปในทันที..

“อะ..อึก คะ..คุณสตาร์ครับ..”ไอ้หน้าหวานที่ดูเหมือนต้องการจะพูดอะไรสักอย่าง..

“อะไร..?”

“พะ..พวกเราอยู่กลุ่มเดียวกันแล้วนะครับ ผมว่าการทดสอบเลื่อนระดับ พวกเราควรที่จะ..”

“ไม่อ่ะ..ยัยหัวงอกมันไม่ชอบฉัน เรื่องอะไรที่ฉันจะต้องทนอยู่กับพวกแกด้วย และที่สำคัญเท่าที่ฉันดูการเดินหมากของพวกแกเมื่อกี้ ฉันก็ได้เห็นถึงความบกพร่องที่โครตจะห่วยแตก..”ผมที่กล่าวออกมาตามตรง และจากคำพูดนี้มันก็ดูเหมือนว่าจะทำให้เอลิเซียโกรธจนหน้าขึ้นสี..

“นี่แก..มันชักจะมากเกินไปแล้วนะ แกอยากจะทำอะไรก็เรื่องของแกเถอะ คิดว่าตัวเองเก่งมากหรือยังไงกั..น อุ๊บ..อื้อ..?”เอลิเซียที่ด่าผมฉอดๆ แต่กลับต้องถูกไอ้หน้าหวานอุดปากเอาไว้..

“สตาร์..ก็อย่างที่แกบอก ฉันจะไม่ก้าวก่ายการตัดสินใจของแก เพราะถึงยังไงการสร้างกลุ่มมันก็คือจุดเริ่มต้นอยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มไหนที่จบหลักสูตรไป สมาชิกภายในกลุ่มก็จะต้องเข้าหน่วยเดียวกันและทำงานร่วมกัน

เมื่อถูกส่งไปสมรภูมิทุกๆคนจะต้องช่วยกันวางแผน หรือจะพูดให้เข้าใจง่ายๆทุกกลุ่มที่เธอเห็นอยู่ในชั้นเรียนขั้นที่หนึ่ง เมื่อกลุ่มถูกสร้างขึ้นมาแล้ว สมาชิกทุกๆคนก็จะต้องทำงานร่วมกันในอนาคต สมาชิกภายในกลุ่มจึงจำเป็นที่จะต้องมีความไว้เนื้อเชื่อใจกัน ถ้าเกิดเข้ากันไม่ได้ก็ต้องเปลี่ยนกลุ่มสถานเดียว…”สไปร์สที่อธิบาย..

“นั่นแหละครับ ผมเลยต้องไตร่ตรองดูให้ดีว่าควรจะฝากชีวิตเอาไว้กับใคร ดีเลยในเมื่อทดสอบแบบเดี่ยวได้ ผมก็ขอออกจากกลุ่มนี้ แล้วค่อยไปหากลุ่มใหม่ที่ชั้นเรียนขั้นที่สองเอา..”ผมที่ตอบกลับสไปร์ส ซึ่งมันก็ทำให้เอลิเซียขึ้นปรี๊ด..

“นะ..นี่แก อุ๊บ..!”

“คุณเอลิเซียช่วยใจเย็นๆหน่อยครับ..”ไอ้หน้าหวานที่บอกกับเอลิเซีย..

“แต่ก็ไม่แน่..ถ้าเกิดยัยนี่ขอโทษผม ผมก็อาจจะลองเอาเก็บไปคิดดูใหม่ก็ได้..”ผมที่กล่าวออกมา และมันก็ทำให้เอลิเซียที่ได้ยินต้องหยุดชะงักไป..

“อะ..อึก..”ไอ้หน้าหวานที่หันไปมองเอลิเซีย..

“ใครมันจะไปขอโทษไอ้เวรพรร..ค์”

“ลองคิดดูดีๆนะ พวกแกเหลือเวลาอีกเพียงแค่ 3 ปี เท่านั้น ถ้าเกิดได้เจ้านี่มาช่วย ฉันมั่นใจได้เลยว่าพวกแกจะจบหลักสูตรก่อนภายในระยะเวลาที่กำหนดอย่างแน่นอน..”

ในขณะที่เอลิเซียกำลังกล่าว จู่ๆสไปร์สก็กล่าวแทรกเข้ามา ดูเหมือนว่าเอลิเซียกับไอ้หน้าหวานพวกมันจะอยู่ที่นี่มาสองปีแล้ว แสดงว่าพวกมันผ่านการเกณฑ์ทหารรุ่นก่อนผม..

“อึก..”เอลิเซียที่ชะงักไป..

“คิดดูให้ดีๆ นักเรียนรุ่นพวกแกที่เข้ามาก็ขึ้นไปอยู่ในชั้นเรียนขั้นที่สองกันหมดแล้ว มีแต่พวกแกเท่านั้นแหละที่ยังคงติดแหง๊กอยู่ที่ชั้นเรียนนี้..”สไปร์สที่พยายามพูดเกลี่ยกล่อมเอลิเซีย พอเธอได้ยินก็ได้แต่ยืนก้มหน้ากำหมัดแน่น..

“แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ พวกแกก็ไม่ได้ไร้ความสามารถ เพียงแต่โชคไม่ดีเพราะดันไปเจอกับผู้ทดสอบเลื่อนระดับที่วางมาตรฐานไว้สูงอย่างไอ้เจ้านั่นด้วยแหละก็เลยทำให้สอบไม่ผ่าน..”สไปร์สที่กล่าวต่อ โดยที่ผมเองก็ได้แต่นั่งฉีกรอยยิ้มกวนประสาทใส่เอลิเซีย..

“กรอด..ขะ..ขอ ขะ..ขอ..”เอลิเซียที่กล่าวออกมา น้ำเสียงของเธอฟังดูตะกุกตะกัก..

“เห๋..เธอพูดว่าอะไรนะ ฉันไม่ได้ยิน..?”ผมที่แสร้งทำเป็นตะแคงหูฟัง โดยที่เอลิเซียก็ได้แต่ข่มความเจ็บใจเอาไว้..

“อึก..”

แต่แล้วจู่ๆผมก็ต้องหยุดชะงักไป เมื่อสัมผัสได้ถึงอะดรีนาลีนที่กำลังจะสงบลง เวรเอ้ย..กำลังจะได้ปั่นคนเลย..

“หะ..หืม..? เอ๊ะ..?”ผมที่ได้สติกลับขึ้นมา นี่ตูข้าอยู่ที่ไหนเนี่ย..? ห้องเรียน..กระดานหมากรุก อาจารย์สไปร์ส แล้วสองสาวคนนี้ใคร โครตน่ารักเลยโว้ย 

ซึ่งสิ่งที่ผมกำลังเห็นอยู่ในตอนนี้คือสาวสวยผมสีเงิน เธอสวยยิ่งกว่าไอดอลในโลกเก่าของผมเสียอีก มิหน่ำซ้ำเธอยังดูเหมือนกับคุณหนูผู้สูงศักดิ์..

ส่วนโลลิ..? ไม่สิ..หญิงสาวตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างๆก็โครตที่จะน่ารัก แม้จะมีขนาดตัวที่เล็ก แต่เธอกลับมีทรวดทรงองเอวที่ดูเด่นชัด แถมยังไม่ได้เล็กจนอยู่ในหมวดโลลิ

“ฉะ..ฉัน ฉัน ฉันขอโทษ..”หญิงสาวผมเงินที่กล่าวออกมา พร้อมกับก้มหัวให้ผม เดี๋ยว..นี่มันสถานการณ์อะไรกัน..?

“อะ..อืม มะ..ไม่เป็นไร..”ผมที่ผงะไปชั่วขณะ ก่อนจะไหลตามน้ำ..

‘ไอ้จ้อน..อธิบายมาขอแบบด่วนๆ..’

“ผู้หญิงคนนี้ชื่อเอลิเซีย ก่อนหน้านี้แกกำลังมีปัญหากับเธออยู่ เธอพูดจาไม่ดีใส่แก แต่สุดท้ายแกก็ได้ใช้เหลี่ยมบีบบังคับทำให้เธอยอมขอโทษ..”ไอ้จ้อนที่อธิบายคร่าวๆ..

‘แล้วผู้หญิงตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างๆล่ะ น่ารักโครตๆเลย..เธอคนนี้คือสเป็คฉันเลยนะ’

“ก็ไอ้คนที่ฉันเล่าให้ฟังไปตอนก่อนหน้านี้ไง และอย่าได้แม้แต่จะคิด ถึงจะน่ารักแต่แค่น่ารักอย่างเดียวมันก็ไม่พอเว้ย ฉันไม่มีวันที่จะเอาตัวเองเข้าไปเป็นสว่านขุดทองหรอกนะ แต่ถ้าแค่ใช้ปากก็พออะลุ้มอล่วยกันได้อยู่..”

‘เดี๋ยวๆ หมายความว่ายังไง..?’

“จะหมายความว่าอะไรซะอีกล่ะ มันเป็นตัวผู้เว้ย..ฉันเห็นแหนมของมันมาแล้วกับตา..”

เพล้ง..!!~

สิ้นคำตอบของไอ้จ้อน เสียงเรดาร์ของผมก็ได้แตกกระจายออกเป็นเสี่ยงๆในทันที

 

ไรท์:ทำไมถึงไม่บรรยายการเล่นหมากแบบละเอียดน่ะเหรอ..? หึ..ก็เพราะไรท์เล่นไม่เก่งยังไงล่ะ..! 

 

ปล.อืม..เยี่ยม ตั้งใจจะแต่งแค่ 50 ตอนแต่วางพล็อตไว้ซะบานเลย ไม่ได้พักอีกละ….