แสงที่ 24 เล่นใหญ่เกินเบอร์..

“อ้าว..แล้วผมบอกตอนไหนว่าจะเข้าเหล่าทัพคีทารัสหรือเอทารอส..?”

ท่ามกลางทุกๆสายตาที่จ้องมองมา สิ่งที่ผมพูดออกไปทำให้ทั่วทั้งบริเวณต่างพากันเงียบกริบ..

“นี่แก..!!!×2″เปเนสกับซาช่าที่โกรธจนเลือดขึ้นหน้า หลังจากที่ถูกผมตอกจนหน้าแหก ส่วนทางด้านของเหล่าบรรดาทหารเกณฑ์รวมไปถึงทหารจากทั้งสามเหล่าทัพก็ได้แต่พากันอ้าปากค้าง ต่างคนต่างต้องตาเหลือกไปตามๆกัน

“อุ๊บ..! ฮ่าๆ ๆ ๆ ๆ ฉันชอบมันว่ะ..!”พลตรีของทารอนที่ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาเสียงดังลั่น เขาแทบจะลงไปนอนดิ้นท้องแข็งอยู่กับพื้น 

“จับไอ้สวะนี่โยนไปที่ค่ายทหารสามัญ..!”เปเนสที่ตะโกนออกคำสั่งกับผู้ดูแล ซึ่งอีกฝ่ายก็ทำท่าจะเดินเข้ามาพาตัวของผมไป..

“เดี๋ยวก่อน..มันยังไม่ได้บอกเลยว่าจะเข้าเหล่าทัพไหน..!”พลตรีของทารอนที่ยกมือขึ้น จึงทำให้ผู้ดูแลต้องหยุดชะงัก ใบหน้าของเขาในตอนนี้กำลังเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม ดูเหมือนว่าเขาจะสะใจไม่ใช่น้อยที่พลตรีทั้งสองถูกผมหักหน้า..

“ที่แกพูดเมื่อกี้..แกรู้ตัวหรือเปล่าว่ามันเหมือนกับเป็นการไปหักหน้าของพลตรีทั้งสอง สิ่งที่แกทำลงไปยิ่งทำให้ไอ้เจ้าสองคนนี้ไม่อยากที่จะรับแกเข้ามาในกองทัพ แต่ถึงต่อให้แกจะไม่พูด ยังไงพวกมันก็ไม่คิดที่จะรับแกเข้ากองทัพอยู่ดี..”พลตรีของทารอนที่บอกกับผม..

“ผมก็ไม่ได้คิดที่จะเข้ากองทัพเอทารอสหรือคีทารัสจริงๆหนิครับ..”ผมที่ตอบกลับพลตรีของทารอน..

“หืม..? อุ๊บ..ถ้าแกไม่ได้จะเข้าเหล่าทัพทั้งสอง งั้นแกกำลังจะบอกว่าแกจะเข้าทัพทารอนของฉันหรือไงกัน ฮ่าๆ..?”พลตรีของทารอนที่หัวเราะออกมา โดยที่คำถามนี้เขาแค่ถามแบบติดตลก เพราะอาจจะคิดว่าผมคงไม่ได้อยากที่จะเข้ากองทัพทารอนจริงๆ

“ใช่ครับ..ผมคิดจะเข้าทัพทารอนตั้งแต่ทีแรกอยู่แล้ว..”ผมที่กล่าวออกมา เมื่อพลตรีของทารอนได้ยินร่างของเขาก็หยุดชะงักไปชั่วขณะ สีหน้าที่ตลกขบขัน พลันเปลี่ยนกลายเป็นเคร่งขรึมในทันที..

“หืม..? ยินดีด้วยนะเลอัส เจ้านั่นมันอยากจะเข้าทัพทารอนของแกน่ะ ฮ่าๆ..”เปเนสที่ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา แต่ก็ดูเหมือนว่าพลตรีของทารอนจะไม่ได้สนใจ สายตาของเขากำลังจับจ้องมองมาที่ผม ชื่อเลอัสสินะ..

“นี่แก..? ทำไมถึงเลือกที่จะเข้าทัพทารอนกันล่ะ ทั้งๆที่แกมีโอกาสเลือกได้ตั้งสามเหล่าทัพ..?”

“หึ..ถึงร่างกายของผมจะเป็นขยะ และถึงต่อให้ผมจะเป็นคนโง่ แต่ผมก็ไม่ได้โง่เกินที่จะตัดสินใจเรื่องง่ายๆไม่ได้ ได้เลือกทั้งทีก็ต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุดสิครับ..”ผมที่กระตุกรอยยิ้มบอกกับเลอัส ซึ่งพออีกฝ่ายได้ยินก็ต้องชะงักไปอีกครั้ง

“นี่แก..!!!×2″เปเนสกับซาช่าที่ดูเหมือนจะโกรธเป็นอย่างมาก รวมไปถึงทหารทุกๆนายที่สังกัดอยู่ภายใต้เหล่าทัพของคีทารัสและเอทารอส จากคำพูดของผมที่เหมือนจะไปกล่าวหาและแซะว่ากองทัพทั้งสองด้อยกว่าทารอน..

“แกชื่อสตาร์สินะ..?”

“ครับ..”

“เท่าที่ฉันเห็นแกไม่มีคุณสมบัติอะไรอยู่เลย แกเป็นแค่ขยะที่ไม่มีคริสตัลมานา ช่วยบอกฉันทีสิว่าแกมีดีอะไร ถึงทำให้ฉันจะต้องรับแกเข้ามาในทารอน ฉันจะได้อะไรจากแกบ้างไหนลองคิดมาสักข้อซิ..?”

“ท่านก็จะได้ทหารโง่ๆคนหนึ่งที่พร้อมจะไปตายในสมรภูมิ..”ผมที่ตอบกลับเลอัส และมันก็ทำให้เขาถึงกับเบิกดวงตากว้างขึ้นอยู่ชั่วขณะ..

“แล้วถ้าเกิดฉันบอกว่าฉันจะไม่รับแกล่ะ..?”เลอัสที่เอ่ยถาม

“ผมไม่สนว่าจะได้เข้าเหล่าทัพไหน ผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อจะเป็นทหารของเอทารอส คีทารีสหรือแม้แต่ทารอน แต่ผมมาเพื่อเป็นทหารที่จะรับใช้เอลเดีย แม้สุดท้ายจะต้องไปอยู่ที่ค่ายทหารสามัญ ผมก็ไม่สน..”สิ้นคำตอบของผม ดวงตาของทุกๆคนที่อยู่ ณ ที่แห่งนี้ก็เบิกกว้างขึ้น โดยเฉพาะเลอัส..

“หึ..คำพูดสวยหรู ของแบบนี้ใครๆก็พูดได้..”เปเนสที่กล่าวออกมา..

“อืม..ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าสิ่งที่แกพูดจะออกมาจากตรงส่วนไหน แต่น่าเสียดาย..แกไม่มีคุณสมบัติ..”เลอัสที่กล่าวออกมา ก่อนจะหรี่ตาลง..

“ขอใช้สิทธิ์คัดรายชื่อออก..”เลอัสที่กล่าวออกมา ทันทีที่เปเนสและซาช่ารวมไปถึงทหารทุกๆนายได้ยินเช่นนั้นก็ต่างพากันรู้สึกสะใจเป็นอย่างมาก..

“ครับ..”ผมที่ตอบกลับเลอัส โดยที่สีหน้าของผมในตอนนี้ยังคงเรียบเฉยไม่ได้แสดงออกถึงความผิดหวังหรือหวาดกลัวใดๆทั้งสิ้น..

“เดินไป..”ผู้ดูแลที่เดินเข้ามาจับแขนของผมและกำลังจะพาตัวไปผมขึ้นรถม้า..

“เดี๋ยว..ฉันคัดชื่อมันออกก็จริง แต่ไม่ได้บอกสักหน่อยว่าจะส่งมันไปที่ค่ายทหารสามัญ..”เลอัสที่กล่าวออกมา คำพูดของเขามันได้สร้างความงุนงงให้แก่ทุกๆคนที่ได้ยิน..

“ก่อนที่แกจะไป ฉันมีทางเลือกให้แก่อยู่..”เลอัสที่เอ่ยออกมา ซึ่งมันก็ทำให้ทุกๆสายตาต่างหยุดชะงัก และเริ่มที่จะรู้สึกหวั่นๆว่าพลตรีแห่งทารอนจะเกิดเปลี่ยนใจรับขยะเข้ามาภายในกองทัพ..

“ว่ามาเลยครับ..?”

“เท่าที่ดูๆแล้ว แกมันไม่มีคริสตัลมานา อย่าว่าแต่กองทัพทั้งสามเลย แม้แต่ค่ายทหารสามัญแกก็ยังไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าเลยด้วยซ้ำ..”เลอัสที่กล่าวออกมา

“ที่ท่านพูด.. ท่านกำลังจะบอกกับผมว่า..?”

“ถ้าเกิดฉันให้สิทธิ์แกไม่ต้องเกณฑ์ทหาร แล้วให้แก่กลับไปใช้ชีวิตเหมือนกับคนปกติทั่วๆไป แกจะรับข้อเสนอนี้ไหม..?”เลอัสที่กล่าวออกมา ซึ่งผมก็ตอบกลับแทบจะในทันที โดยไม่แม้แต่จะหยุดคิด..

ซึ่งข้อเสนอนี้มันก็ได้ทำให้เหล่าทหารเกณฑ์บางส่วนต่างลุกฮือขึ้น ไม่ว่าใครก็ต่างรู้สึกอิจฉาผม คงจะมีแต่คนโง่เท่านั้นแหละที่จะปฏิเสธข้อเสนอนี้..

“ขอบคุณสำหรับความหวังดี แต่ยังไงผมก็จะเป็นทหาร..”สิ้นคำตอบของผม ทุกๆคนที่ได้ยินก็ต่างพากันอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก..

“แกไม่ต้องห่วง ฉันพูดจริงๆด้วยตำแหน่งของฉัน ฉันสามารถใช้อำนาจละเว้นแกได้ ขอเพียงแค่แกเอ่ยปา..ก..”

“ท่านครับ..ผมว่าผมให้คำตอบท่านไปแล้วนะ..”

ผมที่พูดแทรกเลอัสในขณะที่เขากำลังพูด ส่งผลทำให้ร่างที่นั่งอยู่ต้องหยุดชะงักไป..

“หึ..เลอัส ไอ้ขยะนี่มันเลือกแล้วแกก็รีบปล่อยๆมันไปสักทีเถอะ พวกเราไม่ได้มีเวลาว่างทั้งวันนะ..”ซาช่าที่กล่าวออกมา และเริ่มที่จะรู้สึกรำคาญ..

“การที่แกปฏิเสธความหวังดีของฉัน มันคงจะมีเหตุผลอยู่สินะ ถ้างั้นก่อนที่แกจะไป ฉันขอฟังเหตุผลของแกหน่อยสิ..”เลอัสที่กล่าวออกมา โดยไม่สนใจเสียงของเปเนสและซาช่า

“คำถามนี้ผมคงต้องย้อนถามกลับไปที่ตัวของท่าน..ซึ่งถ้าเกิดเป็นท่านแล้ว…”ผมที่กล่าวออกมา ก่อนจะจ้องเข้าไปที่ดวงตาของเลอัส..

“ท่านจะอยู่อย่างว่างเปล่าหรือตายเพื่อบางสิ่ง..”

ฟุบ..!

ทันทีที่ผมได้ให้คำตอบกับเลอัส ร่างของผมที่ยืนอยู่ก็เตะขายกฝ่ามือขึ้นมาทำท่าวันทยาหัตถ์ ก่อนจะเปล่งเสียงกล่าวประโยคทิ้งท้ายเอาไว้

“เอาไว้เจอกันในสมรภูมิ ท่านผู้บังคับบัญชา..!”

ฟุบ..!

เมื่อพูดจบผมก็เบี่ยงตัวขวาหัน ก่อนจะก้าวเดินออกไปยังขบวนรถม้าด้วยตัวเอง โดยไม่ต้องให้ใครมาลากหรือจูงไป..

ซึ่งคำตอบและประโยคสุดท้ายที่ผมได้ลั่นออกมา ในวินาทีนั้นมันทำให้เลอัสที่นั่งอยู่ถึงกับเบิกดวงตากว้างขึ้น ไม่เว้นแม้แต่เปเนสหรือซาช่า พวกเขาทุกๆคนต่างตกตะลึงกับคำตอบที่ได้รับ..

“ม่ายยยยย~ สตาร์..ไหนแกบอกว่ามีแผน พวกเรากำลังจะถูกส่งไปที่ค่ายทหารสามัญแล้ว..”

‘ใครบอกแกกันล่ะ..?’ผมที่กำลังเดินก้มหน้าพลันกระตุกรอยยิ้มออกมา ทันทีที่เงยหน้าขึ้นสิ่งที่พบนั่นก็คือร่างของเลอัสที่ตอนนี้ได้ลงมาหยุดยืนขวางทางของผมเอาไว้

ซึ่งสิ่งที่เกิดขึ้นมันทำให้ผมสัมผัสได้ในทันทีว่าชายคนนี้ไม่ธรรมดา ผมแทบจะไม่ทันได้รู้สึกตัวเลยด้วยซ้ำว่าเลอัสลงมายืนอยู่ตรงหน้าของผมตั้งแต่เมื่อไหร่..

“ฉันว่าฉันเปลี่ยนใจแล้วล่ะ คนอย่างแกมันสมควรที่จะ ไม่สิ..แกจะต้องมาอยู่ที่ทัพทารอนของฉันเท่านั้น นี่คือคำสั่ง..ถ้าเกิดคิดที่จะปฏิเสธฉันแล้วล่ะก็ แกจะถูกส่งไปที่ค่ายทหารสามัญในแบบที่เป็นศพ..”เลอัสที่ประกาศออกมา ซึ่งมันก็ทำให้ทุกๆคนที่ได้ยินต่างต้องพากันช็อคไปตามๆกัน ถ้าผมเดาไม่ผิด..ผมนั้นคือทหารเกณฑ์คนแรกที่ได้รับเลือกจากเลอัส..

“ด้วยความยินดีเลยครับ ท่านพลตรี..!”ผมที่ยกฝ่ามือขึ้นมาทำวันทยาหัตถ์ พร้อมทั้งกระตุกรอยยิ้ม..

“หึ..ฮ่าๆ ๆ ๆ เลอัส..แกเอาจริงเหรอเนี่ย..? แค่คำพูดสวยหรูเพียงแค่ไม่กี่คำ แกถึงกับเลือกที่จะรับขยะอย่างมันเข้ามาร่วมกองทัพเลยเนี่ยนะ..?”เปเนสที่ระเบิดเสียงหัวเราะ แต่ทว่าเลอัสกลับทำเป็นเมินเขา จนทำให้เจ้าตัวถึงกับโกรธจนหน้าขึ้นสี..

“แล้วแกจะเข้าแผนกไหนล่ะ..?”เลอัสที่เอ่ยถาม..

“แน่นอนว่าต้องเป็น..แผนกยุทธวิธี และแผนกการรบ..”

“หืม..? แผนกยุทธวิธี..แกกำลังจะบอกว่าแกวางกลยุทธ์เป็นหรือยังไงกัน..?”เลอัสที่ขมวดคิ้วถามผม..

“หึ..ตั้งแต่ที่ผมก้าวเข้ามา จนถึงตอนนี้ที่ท่านมายืนอยู่ต่อหน้าของผม ทุกอย่างมันคือกลยุทธ์ที่ผมวางเอาไว้..”ผมที่ตอบกลับ และเมื่อเลอัสได้ยินก็ถึงกับต้องอึ้งไปอีกครั้ง..

“เลอัส..! นี่แกกล้าเมินฉันงั้นเหรอ..?!!”

ทันใดนั้นเองจู่ๆเสียงของเปเนสก็ตวาดดังขึ้น ร่างของเขาที่น่าจะนั่งอยู่บนอาคารกำลังกระโดดลอยลงมา พร้อมกับง้างหมัดขวาหมายจะต่อยเลอัสจากทางด้านหลัง..

ฟุบ..!!!

แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เหล่าทหารที่ยืนอยู่ต่างต้องพากันอ้าปากตาเหลือกถล่นอีกครั้ง เมื่อร่างของผมที่ยืนอยู่ต่อหน้าของเลอัสก็ได้ก้าวผ่านร่างของเขาออกไปขวางเปเนสเอาไว้

 

ก่อนที่ภายในชั่วพริบตานั้นผมจะหมุนตัวสามร้อยหกสิบองศาปลดปล่อยลูกถีบ ถีบปะทะเข้ากับหมัดของเปเนสที่ซัดเข้ามาอย่างรุนแรง..

“อึก..?!”เปเนสที่เบิกดวงตากว้างขึ้นและไม่ใช่เพียงแค่เขา ทางด้านของเลอัสที่เหลี่ยวกลับมาก็ดูเหมือนจะตกตะลึงไม่ต่างกัน จากภาพฝ่าเท้าของผมที่กำลังถีบประทับติดอยู่กับหมัดของเปเนส..

“เฮ้ย..! นั่นพลตรีนะโว้ย..!!!”ไอ้จ้อนที่ร้องตะโกนแหกปากออกมา

“นี่แก..!!!”เปเนสที่โกรธจนเลือดขึ้นหน้า เขาพลันชักหมัดกลับในทันที ก่อนจะเหวี่ยงหมัดอีกข้างหมายจะซัดหน้าของผม..

หมับ..!

แต่ยังไม่ทันที่หมัดนั้นจะเคลื่อนตัวเข้ามาถึงใบหน้าของผม เลอัสที่ยืนอยู่ก็เข้ามาสกัดคว้าฝ่ามือของเปเนสเอาไว้ได้ทัน..

“พลทหารฝึกหัดขั้นที่ 1 สตาร์ ถึงจะเป็นคนละเหล่าทัพ แต่แกคงรู้สินะว่าถ้าลงมือกับนายทหารชั้นผู้ใหญ่จะต้องรับโทษสถานใด..?”เลอัสที่หันมาถามผม..

“แน่นอนครับ ถ้าเทียบกับการต้องปล่อยให้ผู้บังคับบัญชาถูกลอบโจมตีจากทางด้านหลัง ผมก็ยินดีที่จะรับโทษทัณฑ์กับสิ่งที่พึงกระทำลงไป ถึงจะเป็นเพียงแค่ไม่กี่วินาทีที่ท่านรับผมเข้ามายังทารอน แต่ผมก็พร้อมที่จะปฏิบัติหน้าที่ให้สมกับที่ท่านได้คาดหวังเอาไว้..”

“หึ..พูดได้ดี แสดงว่าฉันเลือกไม่ผิดจริงๆ..”เลอัสที่กระตุกรอยยิ้ม..

“แต่ถึงอย่างนั้นผมก็อดคิดไม่ได้ว่าคนที่กล้าลอบโจมตีพวกเดียวกันจากทางด้านหลังจะต้องใจกล้ามากแค่ไหน เพราะนั่นคือสิ่งที่ชายชาติทหารเขาไม่ทำกัน..”ผมที่พยายามราดเชื้อเพลิงเข้าสู่กองไฟ เมื่อเปเนสได้ยินก็ยิ่งทวีคูณความโกรธ..

“กรอด..ไอ้ขยะแก..! เปิดวงจ..ร..”

“เปเนสถ้าแกไม่หยุดอย่าหาว่าฉันไม่เตือน แกอยากจะสู้กับฉันจนตายกันไปข้าง หรือแกอยากจะให้ฉันนำเรื่องนี้ไปรายงานให้ท่านพลเอกได้รู้ว่าแกทะเลาะกับทหารเกณฑ์..? เปิดวงจร..!”เลอัสที่กล่าวออกมา ดวงตาของเขาฉายแววสีแดงก่ำ ผสานกับแสงสว่างสีแดงฉานที่ปรากฏออกมาอยู่ที่ตรงหน้าอก เมื่อเห็นว่าเปเนสโกรธจนสติหลุด ถึงขั้นที่จะเรียกเอมพาสออกมา..

“กรอด..!!”เปเนสที่ได้แต่ขบฟันแน่น..

“อะ..เอาจริงดิ เมื่อกี้ไอ้เจ้านั่นมันรับหมัดของท่านพลตรีเปเนสได้อย่างงั้นเหรอ..? นี่ฉันไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหม..?”

“เออนั่นดิ..แถมท่านพลตรียังจะเรียกเอมพาสออกมาด้วย กับอีแค่ทหารเกณฑ์ธรรมดาคนเดียวเนี่ยนะ..?”

“แกจะบ้าเหรอ ท่านพลตรีเปเนสคงจะเรียกออกมาสู้กับท่านพลตรีเลอัสแหละ แกอ่านสถานการณ์ยังไงเนี่ย..?”

เสียงซุบซิบนินทาของเหล่าผู้คัดเลือกที่นั่งอยู่ภายใต้อาคาร ทุกๆคนต่างตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ซึ่งถ้าเกิดเปเนสยังคงดึงดันที่จะทะเลาะกับสตาร์ ชื่อเสียงของเขาก็คงมีหวังต้องถูกบดขยี้จนปี้ป่นแน่ๆ..

“เลอัส..จัดการกับคนของแกด้วย ไม่อย่างนั้นถึงต่อให้เป็นแกฉันก็ไม่สน วันนี้ฉันกลับล่ะ..!”เปเนสที่กล่าวทิ้งท้ายเอาไว้ ก่อนจะหมุนตัวหันหลังกลับเตรียมที่จะเดินออกจากลานกว้างแห่งนี้ 

โดยในจังหวะที่กำลังเดิน เปเนสก็พยายามที่จะเก็บอาการ อันเนื่องมาจากกำปั้นของเขาที่มันกำลังชาและสั่นไม่หยุด จากการปะทะกันเมื่อสักครู่..

“ถ้างั้นฉันเองก็จะกลับเหมือนกัน..”ซาช่าที่ชันตัวลุกขึ้นยืน พร้อมกับกระโดดลงจากอาคารเตรียมที่จะเดินทางกลับ แต่ก่อนที่เธอจะไป เธอก็ได้หันมามองสตาร์อยู่ชั่วขณะ 

‘ไอ้เจ้าทหารเกณฑ์นั่น ดูเหมือนจะไม่ใช่ขยะอย่างที่เห็นซะแล้วสิ ถึงขั้นรับหมัดของไอ้เจ้าเปเนสได้ มันต้องมีพลังอะไรซ่อนอยู่แน่ๆ..’ซาช่าที่ครุ่นคิด แววตาของเธอกำลังจ้องมองไปยังสตาร์ด้วยความตกตะลึง..

“ท่านครับ..ช่วยลงโทษผมตามกฏด้วย ไม่อย่างงั้นมันจะทำให้ชื่อเสียงของท่านต้องด่างพร้อย..”ผมที่บอกกับเลอัส เมื่ออีกฝ่ายได้ยินก็เบิกดวงตากว้างขึ้น 

ผมพยายามที่จะใช้ทุกโอกาสในการมัดใจพลตรีผู้นี้ และพยายามที่จะระวังไม่ให้มันมากเกินไปจนดูเหมือนกับเป็นการประจบประแจง..

“ฉันชักจะถูกใจแกขึ้นมาแล้วล่ะสิ..ถึงพวกเราจะพึ่งเจอกัน แต่ฉันสัมผัสได้ว่าคำพูดของแกมันไม่ได้เป็นการประจบเอาใจ ดูเหมือนว่าแกจะไม่ใช่ขยะอย่างที่ฉันคิดเอาไว้จริงๆด้วยสินะ..”เลอัสที่หันกลับมา พร้อมทั้งกระตุกรอยยิ้มอย่างชอบใจ วันธรรมดาอันแสนน่าเบื่อของเขา บัดนี้กลับถูกทำลายโดยทหารเกณฑ์เพียงแค่คนเดียว..

หึ..ติดกับแล้ว ถ้าหาแบ็คดีๆได้ อนาคตในรั้วทหารของผมก็จะสดใส ผมสามารถเดินได้อย่างสะดวก โดยที่ไม่ต้องมาคอยกังวลว่าจะเกิดอะไร..

“เฮ้ย..พันตรีอาเทอร์ แกมานี่ดิ่..”เลอัสที่หันไปตะโกนกวักมือเรียกทหารยศสูงนายหนึ่งที่นั่งอยู่ใต้อาคาร โดยที่เขาคนนั้นก็ดูเหมือนว่าจะเป็นผู้คัดเลือก..

“อะ..เออคือ ทะ..ท่านพลตรี แต่ผมกำลังจำแนกทหารอยู่นะครับ..”เสียงของพันตรีอาเทอร์ที่ตอบกลับ..

“ฉันสั่งให้มาก็มา ส่วนที่เหลือเดี๋ยวฉันจัดการต่อจากแกเอง..”เลอัสที่ออกคำสั่ง เมื่อพันตรีอาเทอร์เห็นเช่นนั้นก็รีบวิ่งลงมา..

“เอาล่ะ..พลทหารฝึกหัดสตาร์..! จากสิ่งที่แกได้กระทำเอาไว้ แกล่วงเกินนายทหารชั้นผู้ใหญ่ มันถือว่าเป็นสิ่งที่ผิดต่อกฏวินัยและบัญญัติของอาคัส เพราะฉะนั้นฉันขอสั่งจำคุกแกเป็นเวลาหนึ่งปีที่คุกทาทารัส..!”

“ครับผม..!”ผมที่เปล่งเสียงขานรับออกมา พร้อมกับทำท่าวันทยาหัตถ์ 

ซึ่งการลงโทษของเลอัสนั้นก็ดูเหมือนว่าจะไม่ได้เป็นการลงโทษสถานเบา จากเสียงฮือของเหล่าบรรดาทหารจากทัพคีทารัสและเอทารอส..

“ฮะ..เฮ้ย นั่นมันคุกนรกของทัพทารอนเชียวนะ ไอ้เจ้านั่นไม่รอดแน่..”

“นั่นสิ..เท่าที่ฉันได้ยินมา มีคนเคยถูกจับไปขังแค่วันเดียวก็สติแตกจนกลายเป็นบ้าไปเลย..”

“ช่วยไม่ได้มันโง่เองทำอะไรไม่คิด..”

เสียงของเหล่าบรรดาทหารจากทั้งสองเหล่าทัพที่กล่าวออกมา แต่ทว่าทางด้านของทหารจากทัพทารอนที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดนั้นกลับมีความคิดเห็นที่ต่างกันออกไป

“เฮ้ย..! แกน่ะได้ใจฉันสุดๆไปเลย..!”

“ไอ้เจ้าเด็กใหม่ แกมันสุดจัดเลยว่ะ..!”

“มันต้องแบบนี้ดิ..!

“เฮ..!!!!!”เสียงเฮของเหล่าบรรดาทหารจากทัพทารอนที่ดังกระหึ่ม ดูเหมือนว่านอกจากเลอัสแล้วผมยังจะได้ใจทหารพวกนั้นมาด้วย..

“ดีมาก..ฉันขอพูดตามตรงเลยว่าฉันประทับใจแกจริงๆ..”เลอัสที่บอกกับผมด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะหันไปบอกกับพันตรีอาเทอร์..

“พันตรีอาเทอร์ พาเจ้านี่ไปที่ทาทารัส..”

“รับทราบ..!”อาเทอร์ที่ตอบกลับ ก่อนจะเดินนำออกไป..

“หืม..? เป็นอะไรไป ตามพันตรีไปสิ..หรือว่าแกจะเกิดปอดแหกขึ้นมา..?”เลอัสที่หรี่ตาลงพร้อมทั้งเอ่ยถาม จากการที่ผมไม่ได้เดินตามอาเทอร์ไป..

“เปล่าครับ อะ..เออคือว่า..”ผมที่กล่าวออกมา ก่อนจะก้มหน้าลงไปมองยังขาของตัวเองข้างที่ใช้รับหมัดของเปเนสไปเมื่อตะกี้..

“เหมือนกระดูกขาจะแหลกนะครับ..”ผมที่บอกกับเลอัส พออีกฝ่ายได้ยินก็ย่อตัวลง ก่อนจะเอื้อมมือมาจับที่ขาของผมเพื่อตรวจสอบ โดยที่พี่แกก็เล่นจับซะแรงเลย แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่ได้แสดงท่าทีเจ็บปวดออกมาให้เห็น..

‘ทั้งๆที่กระดูกขาแหลกละเอียด แต่กลับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น อะ..ไอ้เจ้าเด็กนี่มัน ใจแม่งทำมาจากอะไรกันวะ หึๆ..’

เลอัสที่เบิกดวงตากว้างขึ้น หลังจากที่เขาได้ทำการตรวจสอบอาการบาดเจ็บของสตาร์ สิ่งที่พบนั่นก็คือกระดูกขาที่แหลกละเอียด ถ้าเกิดว่าชายหนุ่มลงน้ำหนักไปที่ขาข้างนั้น ร่างของเขาก็คงจะล้มพับลงไปแล้ว..

“พันตรีอาเทอร์..ก่อนจะพาไปทาทารัส แกช่วยพาเจ้านี่ไปที่สถานพยาบาลที่ใกล้ที่สุดก่อน..”

“ไม่จำเป็นหรอกครับ แผลแค่นี้ไม่ทำให้ผมตายหรอก ไกลหัวใจเยอะ..”ผมที่บอกกับเลอัส ก่อนจะหันไปบอกกับพันตรีอาเทอร์..

“แค่ท่านพันตรีสั่งให้ทหารสักนายมาช่วยพยุง ผมก็พอจะเดินไปได้แล้วครับ..”

“อืม..ถ้าแกว่างั้นก็ตามใจล่ะกัน..ทำตามที่เจ้านี่มันบอก..”เลอัสที่บอกกับผม ก่อนจะหันไปออกคำสั่งกับอาเทอร์ 

“ถ้างั้นเดี๋ยวฉันจะพยุงแกเอง..”อาเทอร์ที่บอกกับผม..

“ขอบคุณครับ รู้สึกเป็นเกียรติอย่างมาก..”ผมที่ตอบกลับอาเทอร์ พอเขาได้ยินก็ดูเหมือนจะอึ้งไป 

สิ่งสำคัญที่สุดของการสร้างความประทับใจให้แก่ผู้อื่น นั่นก็คือทำให้เขารู้สึกดีตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบเจอกับเรา ไม่ว่าจะเป็นในเรื่องคำพูดหรือการวางตัว 

ซึ่งเท่าที่ผมสังเกตเห็น ดูเหมือนว่าคนที่โลกนี้คงจะไม่เคยมาเจออะไรแบบนี้ ทั้งๆที่มันก็เป็นเพียงแค่เรื่องพื้นฐานง่ายๆที่เด็กแปดขวบในโลกก่อนของผมก็ยังรู้..

“อีกหนึ่งปีเจอกัน ขอให้โชคดี..พลทหารสตาร์..”เลอัสที่กล่าวทิ้งท้ายเอาไว้ ก่อนที่สุดท้ายผมจะถูกอาเทอร์พยุงพาตัวไป..

“ฮี่~..!!”

กร็อบๆ ๆ ๆ ๆ

แต่แล้วทันใดนั้นก็มีทหารกลุ่มหนึ่งที่ปรากฏตัวออกมา ซึ่งเมื่อผมมองออกไป ภาพที่ปรากฏนั่นก็คือกองร้อยของซิลเวียที่กำลังควบม้าเข้ามาหยุดอยู่ที่หน้าทางเข้าของลานกว้างแห่งนี้ อีกทั้งเจ๊เจมิสเองก็ดูเหมือนว่าจะมาด้วย..

“หืม..นั่นมัน..”เสียงของเลอัสที่กลับมานั่งทำหน้าที่แทนอาเทอร์ ทันทีที่เขาจับสังเกตเห็นกองกำลังทหารผู้มาเยือน..

“เฮ้อ..พอเถอะน่า แค่นี้เขาก็อึ้งจนตาเหลือกกันทั้งบางแล้ว..”ผมที่ถอนหายใจออกมาด้วยรอยยิ้มแบบหน่ายๆ..

“พวกผมน่ะ..อื้ม..ถูกส่งไปคุก เดี๋ยวๆเชี้ยไรเนี่ย..?~!”เสียงของไอ้จ้อนที่เอ่ยดังขึ้น หลังจากที่เงียบหายไปนานมันก็กลับมาแอคอาร์ตอีกครั้ง..

 

ไรท์:คอมเม้น..!!!